Ελλάδα | Πάμε ταξιδάκι

Λίμνη Πλαστήρα νωρίς την άνοιξη

από katerina | Μαρ 14,2016 | Ελλάδα, λίμνες & ποτάμια

Μόνος με τη φύση! Αυτή είναι η αίσθηση που σε πλημμυρίζει από την πρώτη στιγμή που αντικρίζεις τη λίμνη. Ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων. Ακούς τη σιωπή να διακόπτεται από κάποιο τιτίβισμα ή τον ήχο του ανέμου που περνά μέσα απ’ τα φυλλώματα των δέντρων, μυρίζεις τον καπνό από τα τζάκια ενώ το βλέμμα σου ακολουθεί τα τυρκουάζ νερά της λίμνης που σχηματίζουν μικρά φιόρδ.

Το ταξιδάκι μας στην περιοχή ήταν διήμερο αλλά πολλαπλά απολαυστικό. Ξεκινήσαμε Σάββατο πρωί με κατεύθυνση Λάρισα – Καρδίτσα. (Προσοχή στις ταμπέλες για να μη μπερδευτείτε από Λάρισα για Καρδίτσα)

Μετά την Καρδίτσα επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τη νότια κατεύθυνση κι έτσι στρίψαμε αριστερά προς Άγιο Αθανάσιο-Λαμπερό. Η θέα της λίμνης από αυτή την πλευρά είναι μοναδική! Ελβετικό το τοπίο με τις χιονισμένες κορφές πάνω από τη λίμνη! Κάθε στροφή να αποκαλύπτει καινούργιο σκηνικό. Μετά από μια μικρή περιπέτεια που μας οδήγησε στο κέντρο του Λαμπερού (προσοχή! Ακολουθήστε το δρόμο προς Καστανιά δεξιά στη διχάλα Λαμπερού-Καστανιάς) φτάσαμε στο Φράγμα. Το Φράγμα του Μέγδοβα που ολοκληρώθηκε το 1959, μήκους 220μ. συγκρατεί τα νερά του Ταυρωπού που πλημμυρίζουν το πρώην οροπέδιο της Νευρόπολης σχηματίζοντας τη λίμνη Πλαστήρα ή αλλιώς Ταυρωπού. Στη μεριά αυτή έχουν στηθεί μικρά μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα ντόπιων παραγωγών (τσίπουρο, λικέρ, μέλι, χυλοπίτες, αρωματικά βότανα…). Περπατήσαμε το τόξο που σχηματίζει το φράγμα αγναντεύοντας από τη μια μεριά τη λίμνη κι από την άλλη το βάραθρο των 83μ. και όταν το φανάρι άναψε πράσινο περάσαμε στην απέναντι μεριά. Η διέλευση των οχημάτων γίνεται εκ περιτροπής.

Συνεχίζοντας το δρόμο μας βόρεια τώρα, περάσαμε το χωριό Μπελοκομίτη για να φτάσουμε λίγο αργότερα στο Νεοχώρι και στο ξενοδοχείο «Πανδίων» ( τηλ. 24410 93440) που μας φιλοξένησε το βράδυ του Σαββάτου. Το Νεοχώρι –το πιο αναπτυγμένο τουριστικά σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά– απλώνεται στην πλαγιά και προσφέρει πανοραμική θέα στη Λίμνη Πλαστήρα. Οι δυο junior σουίτες του «Πανδίων» μας βόλεψαν μια χαρά. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου με τη ζεστή τους φιλοξενία μας έκαναν να αισθανθούμε σαν στο σπίτι μας!

Η αναζήτηση φαγητού μας οδήγησε στο «Μανιτάρι» λίγο έξω από το χωριό, σε όμορφη τοποθεσία με θέα στη λίμνη. Προτίμηση πολλών επισκεπτών από ότι είδαμε, μας άφησε ευχαριστημένους από τα πιάτα που επιλέξαμε. Μανιταρόσουπα, πρασοτηγανιά, μπιφτέκι και κοτόπουλο ala crème. Πολύ ωραίο το τσαλαφούτι (ντόπιο τυρί κρέμα) και λιγότερο η πατάτα του Κλεομένη. (90 ευρώ/7 άτομα).

κέντρο υπαίθριων δραστηριοτήτων «Tavropos»

Ο ήλιος ζέσταινε ακόμα όταν κατευθυνθήκαμε προς τα Καλύβια Πεζούλας δίπλα στη λίμνη. Για καφέ πηγαίναμε αλλά καταλήξαμε στα αριστερά, σε ένα κέντρο υπαίθριων δραστηριοτήτων λίγα μέτρα πριν την πλαζ.. Ο «Tavropos» προσφέρει ποδηλατάδες εντός της λίμνης και εκτός, τοξοβολία, κανό κ.ά. Η μισή παρέα ανέβηκε στα υδροποδήλατα και με τις υποδείξεις του Στέλιου ξεκίνησε βόλτα στη λίμνη. Οι υπόλοιποι δοκιμάσαμε με τα τόξα την ευστοχία μας με την καθοδήγηση του Αλέξανδρου. Σύννεφο τα βέλη! Μέχρι που σκοτείνιασε…… Τον καφέ όμως δεν τον ξεχνά κανένας από την παρέα. Επιλογή το ξενοδοχείο Kazarma. Καφεδάκι, milfeig και θεϊκό soufflé σοκολάτας! Τι να πούμε τώρα για το Kazarma; Πρέπει να το δείτε από κοντά! (στα Καλύβια Πεζούλας με κατεύθυνση βόρεια, μετά το περίπτερο, ταμπέλα μας οδηγεί αριστερά στην πλαγιά)

ΚΥΡΙΑΚΗ

Πρωινό στο Πανδίων, σε πλούσιο μπουφέ και οργάνωση της ημέρας. Είχε πάει ήδη 11.00! Πρώτη στάση το μοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής (ανοιχτό 10.30’ ως 4.00’) λαξεμένο σε κάθετο βράχο με δυο ναούς, της Αναλήψεως και της Παναγίας (1640), αγναντεύει τη λίμνη από ψηλά. Εκεί βγάλαμε κάποιες από τις ωραιότερες πανοραμικές φωτογραφίες. Ο εντυπωσιακός πετρόχτιστος ναός αναστυλώθηκε πρόσφατα και οι μοναδικές τοιχογραφίες του 15ου αι. συντηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν, όπως μας ενημέρωσε κάποιος κύριος στην πληρέστατη ξενάγηση που μας έκανε.

Αφήσαμε το Παρατηρητήριο και τον Βοτανικό κήπο για την επόμενη φορά και πήραμε τον ανήφορο για Ανθοχώρι. Να διαπιστώσουμε αν οι πληροφορίες που μας είχαν δώσει ήταν έγκυρες. Καταρράχτης Ανθοχωρίου: 1200μ. έλεγε η ταμπέλα ακριβώς στην είσοδο του χωριού. Άλλοι τα είδαν λίγα κι άλλοι αρκετά. Ανηφορικό το μονοπάτι άλλοτε σε ξεγελούσε και σε άφηνε να κοιτάξεις γύρω σου τους επιβλητικούς βράχους κι άλλοτε σου κάρφωνε τα μάτια χαμηλά μην τυχόν και παραπατήσεις. 50’ βάδισμα μαζί με την επιστροφή τα άξιζε για την ομορφιά του! Πού να έρθεις σε πιο προχωρημένη άνοιξη εδώ!

Ήμασταν έτοιμοι για φαγητό! Ταβέρνα «Φλωρέσι» (24450 41992) με μοναδικό μαγειρευτό φαγητό! Στο κέντρο του Ανθοχωρίου! Απλά δεν υπάρχει! Κόκορας με χυλοπίτες, μοσχάρι στη γάστρα, γαλοτύρι και τηγανόψωμο όλα μοναδικά! Η κυρία Ελένη καλλιτέχνης στη μαγειρική! Όλα με ντόπια υλικά με τα χεράκια της φτιαγμένα. Άριστο και το service! (70 ευρώ/7 άτομα) Και όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε σκεφτήκαμε ότι όσο όμορφα περάσαμε εμείς, αξίζει να περάσουν κι άλλοι στον τόπο αυτό.

Για περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή στη σελίδα http://www.limniplastira.gr/el/

Γιάννενα – Η πόλη των θρύλων

από katerina | Δεκ 28,2015 | Ελλάδα, λίμνες & ποτάμια

«Χριστούγεννα και Γιάννενα συνδυάζονται τέλεια!» θα έλεγα σε όποιον με ρωτούσε. Η επιλογή να περάσουμε εκεί ένα τριήμερο ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ανήκε στην 12χρονη κόρη μας την Ελένη. Ήθελε πόλη, κίνηση, αγορά κι όχι να πάρουμε τα βουνά. Η πρωτεύουσα της Ηπείρου με τη λίμνη της ήταν ιδανική για την περίπτωσή μας!

Λίγο περισσότερο από 1.30 ώρα μακριά από τη Βέροια , ένα άνετο ταξίδι και στις 12.00 ήμασταν στο ξενοδοχείο «Πολιτεία», στο κέντρο της πόλης (http://www.etip.gr/el/home).. Το δωμάτιό μας ήταν ισόγειο, στην όμορφη αυλή, με αυτόνομη είσοδο και πολύ άνετο. Πολύ ωραία για αρχή!

Μισή ώρα μετά βρισκόμασταν στο καραβάκι για το Νησί (δεν έχει άλλο όνομα). Αναχωρούν κάθε μισάωρο ή και πιο συχνά αν η κίνηση είναι αυξημένη! Το εισιτήριο 2 ευρώ (1 ευρώ για τα παιδιά μέχρι 8 ετών). Στα ήρεμα νερά της λίμνης Παμβώτιδας που ορίζει τη φύση, το κλίμα και τον χαρακτήρα της πόλης. Σε λιγότερο από 10’ ήμασταν εκεί. Μέσα από στενάκια με πετρόχτιστα σπίτια, σε ατμόσφαιρα άλλης εποχής, μικρά μαγαζάκια με ασημικά και αναμνηστικά, οδηγηθήκαμε στη Μονή του Αγ. Παντελεήμονα 17ο αι. όπου δολοφονήθηκε ο Αλή Πασάς. Σήμερα λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο (2 € είσοδος), όπου αναπαρίσταται ένα προεπαναστατικό γιαννιώτικο αρχοντικό. Εκτός από τα σημαντικά εκθέματα( έγγραφα, όπλα, κοσμήματα…,) εκτίθενται πίνακες με την αναπαράσταση του Αλή Πασά. Εντυπωσιακό στοιχείο οι τρύπες στο πάτωμα του α’ ορόφου απ’ όπου πέρασαν οι σφαίρες, που λάβωσαν θανάσιμα τον Αλή. Εντυπωσιαστήκαμε!

Μάθαμε ότι εκτός από το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, υπάρχουν άλλες 5 μονές στο νησί με τη μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών, του 13ου αι., να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μεταβυζαντινά ελληνικά μνημεία με πολύ όμορφες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του 16ου αι. και τις ολόσωμες που απεικονίζουν τους επτά φιλοσόφους της Αρχαιότητας: Σόλωνα, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Θουκυδίδη, Πλούταρχο, Χείλωνα και Απολλώνιο.

Στην πλακόστρωτη πλατεία με τα ψηλά πλατάνια ο κόσμος έπιναν καφέ ή τρώγανε φρέσκο ψάρι στις ταβερνούλες με τα ενυδρεία από όπου μπορούσες να διαλέξεις τις καραβίδες ή τα χέλια που θα ήθελες να φας. Παράλληλα εκτός από τα παραδοσιακά μεζεδάκια μπορεί κανείς να απολαύσει και βατραχοπόδαρα, που θεωρείται σπεσιαλιτέ της περιοχής.

Εμείς αφού αγοράσαμε τα σιροπιαστά μας, επιλέξαμε να επιστρέψουμε στα Γιάννενα. Πήραμε το δρόμο προς το κέντρο με τα πόδια. Στην Αβέρωφ σταματήσαμε για φαγητό στο «Φύσα ρούφα». Ίσα που βρήκαμε τραπέζι στο πατάρι. Πολύ μεγάλες μερίδες, νόστιμο φαγητό και καλές τιμές. Όταν φεύγαμε η πόλη φάνταζε διαφορετική με το χριστουγεννιάτικο στολισμό της. Πολύ όμορφα στενάκια, μαγαζιά, στοές, με κόσμο να πηγαινοέρχεται στους πεζόδρομους μπαινοβγαίνοντας στα καταστήματα. Πλούσια η αγορά των Ιωαννίνων! Ένας καφές στη στοά Λιάμπεη έκλεισε τη βραδιά.

Το επόμενο πρωί, η ομίχλη που κάθεται πάνω από την πόλη μέχρι το μεσημέρι σχεδόν, και ένα «οδοιπορικό στο Μπουραζάνι» που παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ, μας οδήγησε στην απόφαση να πάρουμε το δρόμο βόρεια, προς Καλπάκι και τα αλβανικά σύνορα. Πολύ γρήγορα φτάσαμε στο Πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι, όπου ξεναγηθήκαμε από τον υπεύθυνο και λίγο αργότερα αφήνοντας στα αριστερά μας τη διασταύρωση για Μπουραζάνι, περάσαμε τη γέφυρα και στρίψαμε αριστερά για τα σύνορα. Τελωνιακός σταθμός «ΜΕΡΤΖΙΑΝΙ» έλεγε η ταμπέλα. Ήμασταν 12 χιλ. από Κόνιτσα και 58 από Γιάννενα. Στην επιστροφή σταματήσαμε στη γέφυρα. Δίπλα στην πέτρινη υπάρχει και η σιδερένια στρατιωτική γέφυρα πάνω από τα καθαρά νερά του Αώου. Αμέσως μετά στρίψαμε δεξιά για τη μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης. Υπέροχη, εναρμονισμένη με το τοπίο, 400 μέτρα από τα αλβανικά σύνορα. Γύρω παγωμένα όλα. Το παχύ στρώμα πάχνης έμοιαζε με χιόνι. Δε συνεχίσαμε για το χωριό Μπουραζάνι. Ο δρόμος ήταν παγωμένος. Στην επιστροφή σταματήσαμε στο ξενοδοχείο «Μπουραζάνι». Μας ενημέρωσαν ότι έχουν δικό τους Περιβαλλοντικό Πάρκο και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας όπου η είσοδος ήταν 12 ευρώ. Δεν πήγαμε. Η αναμονή για την επίσκεψη θα ήταν μεγάλη. Προτιμήσαμε να βρούμε τη νερομάνα εκεί κοντά από όπου ξεκινούσε το ποτάμι και να συνεχίσουμε για Γιάννενα. Ώρα φαγητού πλησίαζε και στρίβοντας αριστερά για Ασπραγγέλους αναζητήσαμε τον ξενώνα «Βιργινία». Χτισμένος στην πλαγιά του λόφου, με πολύ ωραίο περιβάλλον και χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Απολαύσαμε χοιρινό πρασοσέλινο και αλευρόπιτα. Ευχαριστημένοι πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Ευκαιρία πριν νυχτώσει για μια επίσκεψη στο κάστρο, την παλιά πόλη των Ιωαννίνων. Αίσθηση μιας άλλης εποχής, γεμάτης μυστικά και θρύλους. Μοναδικά αξιοθέατα κτίρια, όπως η Οικία Χουσείν Ματέι, το Οθωμανικό Τέμενος του Βελή Πασά, σε ολόκληρο το ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων αλλά και στο κάστρο της πόλης (χτίστηκε το 528 μ.Χ.). Τα τείχη του περικλείουν την παλιά πόλη, 2 τζαμιά και πολλά μουσεία, όπως το Βυζαντινό και το Μουσείο όπλων. Στο γραφικό Ίτς- Καλέ που αποτελούσε στο παρελθόν το εσωτερικό φρούριο του κάστρου δεσπόζει το Ασλάν Τζαμί, το περίφημο Ίτς Καλέ . Στο ίδιο αυτό κάστρο έζησε ο Αλή Πασάς, εμβληματική και αινιγματική μορφή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο μεγάλος του έρωτας για την περιβόητη Κυρά – Φροσύνη έχει τόσο έντονο απόηχο, που έχει αφήσει τα σημάδια του στην ιστορία της πόλης. Τελειώσαμε τη βόλτα στο Κάστρο απολαμβάνοντας τη θέα της λίμνης και του νησιού με φόντο το επιβλητικό όρος Μιτσικέλι. Στα παραδοσιακά καφενεία της παλιάς πόλης πολλοί έπιναν τον καφέ τους συνοδεία σπιτικών γλυκών του κουταλιού.

Εμείς απολαύσαμε τον καφέ μας, συνοδεία γλυκού στο «Montley coffeesweet»! Ωραίος καφές και φρέσκα γλυκά που ετοιμάζονται εκείνη την ώρα μπροστά σου σε ανοιχτή κουζίνα!

Στην επιστροφή περάσαμε από τη Στοά Λούλη, ένα από τα σημεία στα οποία οι τρεις κοινότητες της πολυπολιτισμικής πόλης , η χριστιανική, η ισλαμική και η εβραϊκή, συνεργάστηκαν και προόδευσαν. Η στοά που αρχικά λειτουργούσε ως χάνι, έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο μεγάλης σημασίας για όλη την Ήπειρο.

Αλλά και όλη η παραλίμνια περιοχή, γεμάτη μικρά μαγαζιά και σπουδαία εστιατόρια, στα οποία συνδυάζονται οι εκλεκτές γεύσεις με το καταπράσινο τοπίο αποτελεί μια ιδανική περιοχή για περιπάτους. Οι επιλογές για διασκέδαση πολλές ανάλογα με τα γούστα.

Κάπως έτσι πέρασε το τριήμερό μας με το επόμενο πρωί να αναχωρούμε νωρίτερα με το φόβο του προβλεπόμενου χιονιά.

Εσείς που θα μείνετε περισσότερο ή θα επιλέξετε να διαθέσετε το χρόνο σας διαφορετικά δείτε παρακάτω:

Ιδέες για επιπλέον επισκέψεις

Μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Γιάννενα στη Βορειοδυτική πλευρά της λίμνης Παμβώτιδας στο δρόμο που πάει για Μέτσοβο-Τρίκαλα, θα συναντήσετε το χωριό Πέραμα. Εκεί βρίσκεται ένας μυθικός κόσμος που ξεπερνά τη φαντασία σας. Το Σπήλαιο Περάματος δημιουργήθηκε πριν από 1,5 εκατομμυρίων χρόνια στο εσωτερικό του λόφου Γκορίτσα, πάνω ακριβώς από το χωριό. Είναι ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ευρώπης. Σε μια διαδρομή 1500 μέτρων και διάρκειας 45 λεπτών (προϋπόθεση η διάθεση για περπάτημα καθώς απαιτείται ανεβοκατέβασμα σκαλιών) θα ανακαλύψετε έναν διαφορετικό κόσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες , φυσικά γλυπτά που ξαφνιάζουν με την περίπλοκη δομή τους και την αρμονία των σχημάτων. Μόλις περάσετε την έξοδο του σπηλαίου σταθείτε να θαυμάσετε τη θέα προς τη λίμνη και να νιώσετε τη μαγεία της φύσης. Το τρενάκι του Περάματος ενώνει τα Ιωάννινα με τον γραφικό οικισμό και αποτελεί μία νοσταλγική επιλογή. Στο χωριό Πέραμα θα μπορέσετε να αγοράσετε παραδοσιακά ασημικά και κοσμήματα. (http://www.giannenainfo.gr/giannenaplirofories/giannenaaksiotheata/spileoperamatos/index.html)

Στο 14 χλμ. της εθνικής οδού Ιωαννίνων-Αθηνών, κοντά στο Μπιζάνι, βρίσκεται το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του γλύπτη Παύλου Βρέλλη. Ένα από τα καλύτερα και πιο εντυπωσιακά μουσεία της Ελλάδα όπου οι δημιουργίες του Παύλου Βρέλλη, από κερί μέλισσας, σε φυσικό μέγεθος αναβιώνουν την Ελληνική ιστορία και τα πρόσωπα που έδρασαν σε αυτή. Οι θεματικές ενότητες που παρουσιάζονται στο μουσείο είναι οι εξής : η Προεπαναστατική περίοδος , τα γεγονότα του 1821 και εικόνες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επίσκεψη εκεί ξυπνά μνήμες από την ιστορίας μας και προκαλεί συγκίνηση. (http://www.giannenainfo.gr/giannenaplirofories/giannenamouseia/mouseiovrelli/index.html)

12ο χλμ Εθνικής Οδού Ιωαννίνων-Αθηνών, Μπιζάνι, Ιωαννίνων (Τηλ. : 26510-92128)

(Χειμερινό ωράριο) 1/10-31/3: 10:00-16:00 – (Θερινό ωράριο) 1/4-30/9: 09:30-17:00

«Πασάς στα Γιάννενα» μπορεί να νοιώσει κανείς όσον αφορά τις γαστρονομικές επιλογές στα Ιωάννινα που ήταν πάντα μια πλούσια και αριστοκρατική πολιτεία. Τα ψάρια της λίμνης, όπως τα χέλια και οι πέστροφες, αποτελούν, μαζί με τα ιδιαίτερα βατραχοπόδαρα, το σήμα κατατεθέν της γιαννιώτικης κουζίνας. Τα παραδοσιακά γλυκά των Ιωαννίνων είναι ξακουστά σε όλη την Ελλάδα. Το περίφημο σεκερ μπουρέκ, που σημαίνει ζαχαρένια πίτα, ο εξαιρετικός μπακλαβάς και τα υπόλοιπα γλυκά του ταψιού είναι μερικές μόνο από τις γεύσεις που θα σας μείνουν αξέχαστες. Ένα εντελώς πρωτότυπο προϊόν, που δεν μπορείτε να το βρείτε πουθενά αλλού παρά μόνον στα Ιωάννινα, είναι τα ηδύποτα χωρίς αλκοόλ. Πρόκειται για εντελώς ξεχωριστά λικέρ, που προκύπτουν από την ανάμειξη βιολογικού όξου με νέκταρ, βότανα και αρώματα φρούτων. Απολαύστε τα με τριμμένο πάγο. Στα παραδοσιακά καφενεία της πόλης μπορείτε να δοκιμάσετε τα μοναδικά «σερμπέτια», γλυκά κρασιά με αρώματα φρούτων και λουλουδιών.

Ασήμια και χρυσάφια

Η τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας των Ιωαννίνων είναι από τις σπουδαιότερες εκφάνσεις του ντόπιου πολιτισμού. Τα συρμάτινα ή χυτά κοσμήματα της Ηπείρου, τα περίφημα «τζοβαΐρια», ήταν ξακουστά και εκτός της ελληνικής επικράτειας. Η έκφραση «Η Άρτα με τα Γιάννενα» σήμαινε – και σημαίνει – «όλος ο πλούτος της γης». Τα πανέμορφα γιαννιώτικα κοσμήματα, σε παραδοσιακά ή πρωτότυπα σχέδια, εξακολουθούν να αποτελούν συνώνυμο της διακριτικής κομψότητας.

Pametaxidaki στη Σύρο!

από katerina | Αυγ 16,2015 | Ελλάδα, νησιά

Το καλοκαίρι του 2015 θα το θυμόμαστε όλοι, αρχικά ως αργοπορημένο. Κι ενώ περιμέναμε τις ζέστες, ήρθαν τα eurogroup, το δημοψήφισμα και τα capital controls. Οι εξελίξεις μάς αλλάζουν τα σχέδια. Η αναχώρηση για Σύρο αναβάλλεται για μετά το δημοψήφισμα. Ξεκινάμε στις 6 Ιουλίου, λίγο άκεφα βέβαια, αλλά γρήγορα αντιστρέφεται η διάθεσή μας καθώς πλησιάζει η ώρα της άφιξης στο νησί.

Πολλά είναι αυτά που μας συνδέουν με τη Σύρο και μας γυρνάνε πίσω στο 1991, όταν πήγαμε νεοδιόριστοι στο νησί για πρώτη φορά. Οκτώ χρόνια ζωής στον τόπο αυτό, που μας χάρισαν μοναδικές στιγμές και δυνατές σχέσεις με ανθρώπους που γνωρίσαμε εκεί. Αυτούς πάμε να επισκεφτούμε τώρα!

Καθώς το καράβι πλησιάζει το βόρειο τμήμα του νησιού και αλλάζει κατεύθυνση προς το νότο, ψάχνουμε να εντοπίσουμε την Χαλανδριανή, περιοχή όπου βρέθηκαν περισσότεροι από 600 τάφοι με κτερίσματα (προϊστορικής εποχής). Λίγο αργότερα ακούγεται η καμπάνα του Αι Δημήτρη και το σφύριγμα του καραβιού και αμέσως βλέπουμε τους χαρακτηριστικούς λόφους της Ερμούπολης και της Άνω Σύρου, και την προβλήτα με το Λιμεναρχείο. Τρεισήμισι ώρες κράτησε το ταξίδι με το Blue Star Ferry 2. Γρήγορο και άνετο ταξίδι παρά τα επτά μποφόρ του αέρα εκείνη τη μέρα. Ίδια η αίσθηση κατά την αποβίβαση, αν και περάσανε έξι χρόνια από την τελευταία επίσκεψή μας. Πολύ οικεία όλα, σαν να μη λείψαμε καθόλου! Η Ματίνα και ο Μιχάλης μας περιμένουν και μας φιλοξενούν στο σπίτι τους, ψηλά στο λόφο της Ανάστασης, με την καταπληκτική θέα στο λιμάνι και τον Άγιο Νικόλαο. Έχουμε να πούμε πολλά!

Τις επόμενες μέρες μένουμε στη Βαγγελιώ και το Χρήστο, στην Αζόλιμνο, το πρώτο χωριό μετά την Ερμούπολη στα νότια του νησιού . Έχουμε μοιραστεί πολλά τα χρόνια της κοινής μας ζωής στο νησί. Τότε που όποια πέτρα και να σήκωνες μας έβρισκες από κάτω!!!

Τι μπορεί λοιπόν να κάνει και να δει κανείς σε ένα νησί σαν τη Σύρο;

Ένα μικρό νησί με μεγάλη ιστορία που ξεκινάει πίσω στην 3η χιλιετία π.Χ. και μέσα από τις διαδοχικές ιστορικές περιόδους φτάνει στη μεγάλη της ακμή στις αρχές του 19ου αι., οπότε αυξάνεται αλματωδώς ο πληθυσμός της μαζί με την εμπορική κίνηση του λιμανιού. Μετά δε το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 και τη μαζική προσέλευση προσφύγων από τη Χίο, Σμύρνη, Ψαρά, κτλ. πολλά άλλαξαν στο νησί! Από τον οικισμό της Άνω Σύρου, η δραστηριότητα μεταφέρθηκε στο λιμάνι, την Ερμούπολη η οποία πολύ γρήγορα αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο αστικό, βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της ελεύθερης Ελλάδας. Πλούσια κτίρια μοναδικής αρχιτεκτονικής, διακοσμημένα με οροφογραφίες, πνευματική και πολιτιστική άνθηση αλλά και η λειτουργία των ναυπηγείων χαρακτήριζαν για πολλά χρόνια την Ερμούπολη, για σχεδόν ολόκληρο τον 20^ο αι, πριν την παρακμή της. Από το 1990 και μετά, μια νέα ανθηρή περίοδος τουριστικής ανάπτυξης ξεκίνησε για το νησί. Η πόλη ήταν έτοιμη με τα δεκάδες αρχοντικά της, τις πλατείες της και τα ιστορικά δημόσια κτήριά της, να υποδεχθεί ως ζωντανό μουσείο τους επισκέπτες που θαυμάζουν την ξεχωριστή της ομορφιά, που δε θυμίζει Κυκλάδες. Χαρακτηριστική είναι και η αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και ορθόδοξων στο νησί, μια και εδώ βρίσκεται το γνωστότερο κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας στη χώρα.( Για τη σημαντική και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του νησιού και ιδιαίτερα της Ερμούπολης μπορεί κανείς να αναζητήσει πληροφορίες στο διαδίκτυο [ www.syrosinfo.gr ] ή να ενημερωθεί από κάποιον τουριστικό οδηγό [ www.syros.gr ]πριν την επίσκεψή του, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς ώστε να δει με τον τρόπο που αξίζει τον τόπο αυτό!)

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια περιήγηση στην πόλη. Οι βόλτες στους πλακόστρωτους δρόμους της Ερμούπολης είναι must. Ανηφορίζοντας την οδό Αγίου Νικολάου, από την πλατεία Μιαούλη, μπροστά από τον ΟΤΕ, θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε το παλιό πρόσωπο της Ερμούπολης. Λίγα μέτρα πιο πάνω συναντάμε το φημισμένο Θέατρο «Απόλλων». Χτίστηκε σε δυο μόλις χρόνια (1862-64) σε πρότυπα και επιρροές από τη Σκάλα του Μιλάνου (εκτός των άλλων) για να καλύψει τις ανάγκες μόνιμης θεατρικής στέγης για την πόλη που παρουσίαζε τότε εκρηκτική πνευματική κίνηση και ακτινοβολία. Γνώρισε χρόνια χρυσής ακμής κατά τα χρόνια ευημερίας, φιλοξενώντας διακεκριμένους καλλιτέχνες και μεγάλους θιάσους. Το 2000 ολοκληρώθηκε η αποκατάστασή του μετά από χρόνια εγκατάλειψης. Οι παλιές οροφογραφίες και τα περίφημα ξύλινα θεωρεία που δεν σώθηκαν αντικαταστάθηκαν, επαναφέροντας την παλιά αίγλη του θεάτρου. Μπορείτε να περιηγηθείτε στους ορόφους και ίσως να ξεναγηθείτε από εθελοντές μαθητές γυμνασίου που έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο! Εμείς το χαρήκαμε ιδιαίτερα!!

Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο με τα πιο χαρακτηριστικά αρχοντικά, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, άλλα αναπαλαιωμένα κι άλλα εγκαταλειμμένα, να μαρτυρούν ή να ζωντανεύουν τις ένδοξες εποχές του νησιού, συναντάμε στα δεξιά το αρχοντικό Βελισσαροπούλου, σήμερα Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων. Στην είσοδο θα δείτε τα αρχικά (Γ.Δ.Β.) και μπορείτε να το επισκεφθείτε για να θαυμάσετε τους διακοσμημένους με τοιχογραφίες τοίχους και τις εντυπωσιακές ζωγραφιστές οροφές.

Λίγα μέτρα πιο πάνω, ένας δρόμος στα δεξιά του τριγωνικού κήπου με το ηρώο, η οδός Απόλλωνος, θα σας οδηγήσει σε συνοικία με παλιά αρχοντόσπιτα ονομαστών οικογενειών, καραβοκύρηδων και εμπόρων που πολλά έχουν γίνει σήμερα ξενώνες πολυτελείας, και στην μικρή πλατεία της Νομαρχίας Κυκλάδων. Το καθένα έχει την ιστορία του, αν θέλετε να την αναζητήσετε.

Ακριβώς πάνω από τον τριγωνικό κήπο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (κατασκευασμένη το 1870). Σύμβολο για τους Ερμουπολίτες, με τον γαλάζιο τρούλο του να ξεχωρίζει από μακριά, ο ναός είναι εντυπωσιακός τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, τη μέρα ή υπέροχα φωτισμένος τη νύχτα. Γεμάτος με ιστορικές εικόνες, αναθήματα ανεκτίμητης αξίας και πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, με το απίστευτο μαρμάρινο τέμπλο του Γ. Βιτάλη πρέπει οπωσδήποτε να τον επισκεφθείτε! Ιδιαιτερότητά του είναι το εκκλησιαστικό όργανο που λειτουργεί και συνοδεύει τη θεία Λειτουργία, επιρροή από τις καθολικές εκκλησίες.

Από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι ψηλά τη Δόξα, βαδίστε στον ανηφορικό δρόμο που βλέπει από ψηλά τη θάλασσα, στην άλλοτε αρχοντική συνοικία Βαπόρια, που και σήμερα διατηρεί την αίγλη της, με τα νεοκλασικά μέγαρα των εφοπλιστών να μαρτυρούν την αριστοκρατική ατμόσφαιρα της εποχής της ευημερίας της πόλης. Ιδιαίτερα αυτά που βλέπουν στον πανέμορφο όρμο Αστέρια, αλλοτινό ψαράδικο αραξοβόλι με σκαλισμένα καταλύματα στα βράχια. Σήμερα είναι μια από τις «πλαζ» της πόλης. Μη φανταστείτε αμμουδιές και τέτοια. Δύο τσιμεντένιες προβλήτες με σκάλες, κι ένα υπέροχο καφέ εξοπλισμένο και με ξαπλώστρες. Σαν ένα PoolBar! Μόνο που η πισίνα είναι φυσική! Θαλασσινή! Αν είστε πρωινοί τύποι, δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από ένα πρωινό καφεδάκι στα «Αστέρια». Ακριβώς μετά την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στα δεξιά, υπάρχει δρόμος που κατεβαίνει στον όρμο, όπου πολλοί Ερμουπολίτες παίρνουν το μπάνιο τους με θέα τα πανέμορφα νεοκλασικά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί, αλλάζοντας ιδιοκτήτες ή χρήση. Εκεί ήπιαμε εμείς τον καφέ μας ένα πρωινό, μακριά από τον θόρυβο κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ακούγοντας μόνο τον ήχο των κυμάτων και όσες κουβέντες των λουόμενων έφταναν στα αυτιά μας, μαζί με την χαλαρωτική μουσική του καφέ «Αστέρια». Φυσικά τίποτα δε σας εμποδίζει να κάνετε και μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά μπροστά σας! Αν πάλι θέλετε να βλέπετε τον όρμο από ψηλά, διαλέξτε ένα από τα τραπεζάκια του Allday Café-Restaurant «στα βαπόρια» (22810 76486). Το συναντήσατε καθώς κατεβαίνατε τα σκαλιά!

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στα Βαπόρια ανηφορίσαμε το δρόμο που συνεχίζει πάνω από τον Άγιο Νικόλαο προς τη Δόξα. Το ίδιο εντυπωσιακά νεοκλασικά αρχοντικά βρίσκονται και στους παράλληλους και κάθετους δρόμους της συνοικίας. Τεράστια οικοδομήματα με ψηλοτάβανα δωμάτια, εντυπωσιακά μπαλκόνια με περίτεχνα φουρούσια και θέα στο πέλαγος, πολυτελείς εισόδους με κίονες και ρόπτρα στις μεγάλες ξύλινες πόρτες τους, σε ένα ξεχωριστής ομορφιάς τοπίο, με τις μπουκαμβίλιες να ξεχύνονται οργιώδεις από τους τοίχους των αυλών. Όλα αυτά μέχρι το αρχοντικό Βούρλη, αριστερά στη στροφή, με τους χαρακτηριστικούς φοίνικες στον κήπο του.

Για όποιον θέλει να συνεχίσει πιο πέρα, ο δρόμος οδηγεί στον Αι Δημήτρη και το εργοστάσιο αφαλάτωσης μέσα από ένα ξερό και ανεμοδαρμένο ορεινό τοπίο. Η θέα από εκεί είναι μοναδική! Τήνος, Μύκονος στο πιάτο.(Αν πρόκειται να πάτε και να το συνδυάσετε και με την βόλτα στα Βαπόρια αφήστε πρώτα το αυτοκίνητο στο parkingτης Δόξας, κατηφορίστε για την περιήγηση στα Βαπόρια και ανεβείτε ξανά το πάρετε και να συνεχίσετε). Αν όμως στη Δόξα στρίψετε αριστερά (με το αυτοκίνητο εδώ), προς Δήλι και Βροντάδο, μπορείτε ακολουθώντας τον δρόμο αυτό να κάνετε το «πέταλο» που οδηγεί στην άλλη πλευρά της Ερμούπολης (νότια) και τη χωρίζει από την Άνω Σύρο. ‘Άλλος κόσμος εδώ! Παλιές προσφυγογειτονιές (αν και ελάχιστα από τα αυθεντικά προσφυγόσπιτα σώζονται σήμερα), στο περιθώριο της πόλης με κέντρο άλλη μια εκκλησία στην κορυφή του λόφου, την Ανάσταση του Σωτήρος (1909). Εδώ κάντε μια στάση. Η πανοραμική θέα είναι φυσικά μοναδική!

Στο ιστορικό κέντρο της Ερμούπολης πρέπει να αφιερώσετε άλλη μια, ίσως και δυο μέρες, ή καλύτερα ένα πρωινό και ένα απογευματοβραδάκι ώστε να δείτε την πόλη όλες τις ώρες. Αν είστε εκεί πρωί, πιείτε τον καφέ σας στο «Καφενείο Ελληνικό», στη γωνία με την οδό Χίου (στο δρόμο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα μανάβικα/ψαράδικα και μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα). Ωραίος καφές, στο δροσερό αεράκι κάτω από τις καμάρες, συνοδευόμενος από φρέσκα λουκούμια που αγοράσαμε από το Λουκουμοποιείο του Κορρέ, απέναντί μας (αν είναι να αγοράσετε λουκούμια, που θα αγοράσετε γιατί είναι φημισμένα, πάρτε από του Κορρέ στην πλατεία. Δε συγκρίνονται με άλλα! Και φυσικά θα πάρετε και χαλβαδόπιτες που παρασκευάζονται από θυμαρίσιο συριανό μέλι και φρεσκοψημένο αμύγδαλο.)

Αλλά και τι θέα! Το Δημαρχείο της Πλατείας Μιαούλη. Η καρδιά της Ερμούπολης χτυπάει εδώ. Από εδώ περνούν αναγκαστικά επισκέπτες και κάτοικοι πολλές φορές καθημερινά. Η πλατεία είναι από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας και είχε αρχικά σχεδιαστεί να χωράει όλον τον πληθυσμό της πόλης! Ο ανδριάντας του Μιαούλη με τα κανόνια στα πόδια του και δίπλα του η μαρμάρινη εξέδρα της μουσικής, όπου παλιότερα έπαιζαν οι μπάντες και διασκέδαζαν τους Συριανούς κοσμούν το ανατολικό τμήμα της πλατείας που είναι ορατό και από το λιμάνι, μέσω της οδού Ελ. Βενιζέλου (πρώην Ερμού). Η μια πλευρά της είναι γεμάτη από τα τραπεζάκια που βγάζουν οι καφετέριες και τα ουζερί κάτω από τις καμάρες των παλιών κτιρίων ενώ στην άλλη της πλευρά δεσπόζει το μέγαρο του Δημαρχείου. Τεράστιο σε διαστάσεις, με την πελώρια μαρμάρινη σκάλα στο κέντρο, είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ε. Τσίλερ (1898). Μπείτε οπωσδήποτε να θαυμάσετε το ιστορικό κτίριο με τις εντυπωσιακές σκάλες, τα αίθρια και τις οροφογραφίες και να ξεναγηθείτε στις αίθουσές του που φιλοξενούν ιστορικά κειμήλια.

Στο ίδιο κτίριο, στα σκαλιά που οδηγούν στο Δημοτικό Ρολόι, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σύρου. Μικρό σχετικά αλλά με αντιπροσωπευτικά δείγματα πρωτοκυκλαδικών αγγείων, ειδωλίων και άλλων ευρημάτων από τη Χαλανδριανή, αλλά και άλλα νησιά. Στην άλλη μεριά του κτιρίου, με είσοδο από την πλευρά του ΟΤΕ, βρίσκεται το Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης όπου φιλοξενείται το Μουσείο Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης κατά τα πρότυπα του Μουσείου Γουλανδρή της Αθήνας.

Την επίσκεψη στην πλατεία μπορείτε να τη συνδυάσετε με βόλτα στην αγορά. ‘Όλα τα καταστήματα βρίσκονται στα στενά ανάμεσα στην πλατεία και την παραλία και ιδιαίτερα στις οδούς Πρωτοπαπαδάκη, Στ. Πρωϊου και Θυμάτων Σπερχειού. Θα βρείτε χειροποίητα κοσμήματα και διακοσμητικά αλλά και τοπικά προϊόντα. Πολύ ωραίο μαγαζί για ντόπια παραδοσιακά προϊόντα είναι του «Πρέκα» (22810 87556), στη Χίου 4. Αγοράστε οπωσδήποτε κάπαρη, τυρί Σαν Μιχάλη, ελιές, παστέλια και ότι άλλο σας γυαλίσει το μάτι!

Αν πάλι κάνετε τη βόλτα σας βραδάκι, η παραλία με τα πολυάριθμα καφέ, ταβερνάκια και μπαράκια, με θέα το λιμάνι και το εντυπωσιακό κτίριο του Τελωνείου με τις αποθήκες διαμετακομίσεως, σας περιμένει να περάσετε όμορφα. Εμείς δοκιμάσαμε το Plaza (έχει και πρόχειρο φαγητό/ γλυκά-τηλ. 22810 85337), το Barolaκαι το Severo. Εκεί συγκεντρώνεται όλη η κίνηση ιδιαίτερα από το απόγευμα και μετά. Και το πρωί σας, παρόλο που λούζεται από τον ήλιο, είναι όμορφη. Περπατείστε κατά μήκος του κυματοθραύστη με θέα την Τήνο, τη Μύκονο, το Γαϊδουρονήσι με το φάρο και τα Βαπόρια, στην περιοχή Νησάκι (κάποτε πραγματικό νησί που ενώθηκε με τη στεριά με σας επιχωματώσεις) με τα κτίρια του Ναυτικού Ομίλου και της Σχολής Εμποροπλοιάρχων. Σημείο αναφοράς η προτομή του Κανάρη μπροστά από το ξενοδοχείο Ερμής. Από εκεί αρχίζει η οδός Θυμάτων Σπερχειού, παράλληλη με τον παραλιακό δρόμο.

Από τη γωνία Θ. Σπερχειού και Πρωτοπαπαδάκη, ακολουθώντας μια μεγάλη ευθεία δρόμων μπορείτε να φτάσετε στο Νεώρειο και το Ηρώο και το δρόμο που οδηγεί έξω από την πόλη, σας Μάννα και Αζόλιμνο. Μετά το Ανηφοράκι σας Στ. Πρωίου θα συναντήσετε την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Βρίσκεται στη συνοικία Ψαριανά και ξεχωριστό «κόσμημα» του ναού είναι η εικόνα σας Κοίμησης, έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, έργο ανυπολόγιστης αξίας. Συνεχίζοντας πριν από το Ηρώο, περνάμε το Νεώριο και τον Ταρσανά. Ο Ταρσανάς της Σύρου είναι σημαντικός ιστορικός τόπος, όπου διατηρείται εδώ και 200 περίπου χρόνια η παραδοσιακή τεχνική της ξυλοναυπηγικής.

Όλα αυτά τα ξαναγυρίσαμε ποδαράτοι τα πρωινά, φωτογραφίζοντας γνωστές γωνιές που σας θύμιζαν τα παλιά. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας στην παραλία με τους παλιούς, καλούς μας φίλους, το τσιπουράκι μας στα ταβερνάκια στο στενό πίσω από την Πρωτοπαπαδάκη (δοκιμάσαμε «στην Ιθάκη του Αή»), και το ποτό σας στο «Μέγαρο» του Γιώργου Ζορμπάνου εις ανάμνηση του παρελθόντος!

Από τη νεοκλασική Ερμούπολη που ενέπνευσε πεζογράφους και ποιητές θα μεταφερθείτε σε ένα πολύ διαφορετικό σκηνικό κατά την επίσκεψή σας στην Άνω Σύρο που με τη σειρά της ενέπνευσε τραγουδοποιούς με τις ομορφιές της. Είναι ο πρώτος οικισμός που δημιουργήθηκε στο νησί αιώνες πριν και η ιστορική πρωτεύουσα του νησιού.

Η μορφή και η θέση της πόλης υπαγορεύτηκε από το φαινόμενο της πειρατείας που για αιώνες μάστιζε τα νησιά του Αιγαίου. Σφιχτή δόμηση κατάλευκων σπιτιών με χρωματιστά πορτοπαράθυρα, στοές και στενά πλακόστρωτα δρομάκια διευκόλυναν την επικοινωνία των κατοίκων χωρίς να χρειάζεται να βγαίνουν από τα σπίτια τους. Παντού μπουκαμβίλιες σας ασπρισμένους τοίχους, πεζούλια με γεράνια και αμέτρητα σκαλιά να οδηγούν σε αναρίθμητα επίπεδα. Και κάθε τόσο ένα άνοιγμα να αποκαλύπτει το μπλε του Αιγαίου. Δυο τρία καφενεδάκια και μερικές ταβέρνες, με αυτή του «Λιλή» να ξεχωρίζει για μας. Πόσες φορές περάσαμε τα βράδια μας στην «Κατώγα» με τα κρασοβάρελα το χειμώνα κάτω από το μεγάλο πορτρέτο του Μάρκου Βαμβακάρη, δίπλα από το παλιό jukebox! Και το καλοκαίρι στη βεράντα του νέου μαγαζιού με θέα την Ερμούπολη.

Από την Πορτάρα, που κάποτε έκλεινε, θα μπείτε στην καρδιά του οικισμού, που είναι απροσπέλαστος σε τροχοφόρα. Ο δρόμος θα σας οδηγήσει μπροστά από την ταβέρνα του Λιλή, πιο κάτω στο μουσείο του Μ. Βαμβακάρη, όπου εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες και χειρόγραφα του γνωστού ρεμπέτη και λίγο πιο πέρα σε μια μικρή πλατεία, σαν βεράντα μοιάζει περισσότερο, με φοβερή θέα που τώρα λειτουργεί σαν ταβερνάκι. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η Μητρόπολη και κέντρο των καθολικών της Σύρου ο Αι Γιώργης. Ο ναός έχει περάσει πολυάριθμες περιπέτειες κατά τη διάρκεια των αιώνων και έχει πρόσφατα συντηρηθεί. Οι Καθολικοί Επίσκοποι που πέρασαν από το ναό αναγράφονται όλοι, με τα ονόματα τους, σε μαρμάρινη πλάκα στη στοά έξω από τον ναό.

Μπορείτε να φτάσετε πιο εύκολα στο ναό από την πάνω είσοδο της πόλης, (είσοδος «Πάνω Τέρμα») κοντά στον ανεμόμυλο, τον τελευταίο που σώθηκε και σήμερα ανακαινισμένος προσφέρεται για ενοικίαση. Και στις δυο εισόδους υπάρχει περιορισμένος χώρος για παρκάρισμα.

TIP: Για τη βόλτα στην Άνω Σύρο είναι προτιμότερο να επιλέξετε απογευματινές ώρες αν κάνει πολύ ζέστη. Εμείς αυτή τη φορά πήγαμε και πρωί. Άλλη ομορφιά αυτή την ώρα! Στις 10:00 ήμασταν έτοιμοι για καφέ! Κρίμα όμως που δε βρήκαμε κάτι ανοιχτό να τον πιούμε εκεί! Φάνταζαν πολύ όμορφα αυτή την ώρα, χωρίς κόσμο!

Ο δρόμος που συνεχίζει πιο πάνω από το «Πάνω Τέρμα», οδηγεί στο βόρειο τμήμα του νησιού. Σε όσους αρέσει να βλέπουν εναλλακτικά το μέρος των διακοπών τους, εκεί, στην Απάνω Μεριά θα συναντήσουν μέσα από στενούς δρόμους και χαράδρες, εξωκλήσια και τεράστιες καπαριές, μικρούς οικισμούς σας η Φοινικιά, ο Μύτακας, η Κυπερούσσα, το Λυγερό, το Πλατί Βουνί. Η πηγή του Σύριγγα που δίνει νερό γευστικό που πωλείται με το μπιτόνι, το Σαν Μιχάλη που έδωσε το όνομά του στο νόστιμο Συριανό τυρί, ο αρχαιολογικός χώρος σας Χαλανδριανής…. Από δω ξεκινούν τα μονοπάτια που οδηγούν σας βόρειες παραλίες του νησιού, (Γράμματα, Λία, Αετός) που είναι ερημικές και δεν είναι προσβάσιμες με αυτοκίνητο. Εναλλακτικά και ευκολότερα μπορείτε να σας επισκεφτείτε με βαρκάκι από το Κίνι. Μοναδική εμπειρία!

Και όταν έρθει η ώρα για μπανάκι πού θα κολυμπήσετε; Διαλέγοντας παραλία κάνετε και το γύρο του νησιού! Πρώτη παραλία αυτή της Αζολίμνου, 4 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη. Οργανωμένη, ξαπλώστρες χωρίς χρέωση και πολλά ταβερνάκια αν θέλετε να συνδυάσετε με φαγητό. Το BeachBar “Iguana” διαθέτει ξαπλώστρες χωρίς χρέωση. Σας σερβίρει βάφλες, κρέπες, κλπ. Για φαγητό ακούσαμε καλά λόγια για το μεζεδοποιείο της Φιλομήλας. Στη συνέχεια η παραλία της Βάρης. Κι αυτή οργανωμένη, με δυο ταβέρνες/καφέ πάνω στην αμμουδιά, προτιμάται από τους νέους. Πολυσύχναστη άρα πιο θορυβώδης (μουσική, ρακέτες, κλπ). Σπάνια την πιάνει ο αέρας.

Στην επόμενη στροφή το Αχλάδι, μικρή παραλία με ένα ταβερνάκι και στα 3 επόμενα χιλιόμετρα αυτή του Μέγα Γυαλού. Πάνω στο δρόμο, στενή αμμουδιά προικισμένη με φυσική σκιά. Μετά τις 5.30 είναι η μισή σκιασμένη. Η άλλη μισή καλύπτεται από ξαπλώστρες. Κι εδώ υπάρχουν ταβέρνα, minimarket, περίπτερο. Παρκάρισμα πάνω στο δρόμο. Οικογενειακή παραλία με ήρεμα, ρηχά νερά. Μην την προτιμήσετε αν φυσάει δυνατός νοτιάς. Και συνεχίζουμε στα 3 χλμ. φτάνοντας στην πανέμορφη Ποσειδωνία (Ντελαγκράτσια) με τις εντυπωσιακές επαύλεις. Θα τις προσέξετε στο δρόμο σας για την παραλία των Αγκαθωπών να προβάλλουν μέσα από κήπους με ψηλά πεύκα και φοίνικες. Απότομη κατηφορική στροφή αριστερά με το που βλέπετε τη θάλασσα. Προσέξτε τις πινακίδες. Ο δρόμος οδηγεί σε μια πολύ όμορφη παραλία, με ωραία αμμουδιά, οργανωμένη (μας ζήτησαν extra χρέωση για σας ομπρέλες). Έχει και μερικά αρμυρίκια που σκιάζουν κάποια σημεία. Το παλιό café/restaurant στην άκρη της παραλίας ήταν υπό ανακατασκευή και μάθαμε ότι τα σχέδια είναι φιλόδοξα. Της αξίζει κάτι καλό! Προσπερνώντας την παραλία με το αυτοκίνητο, ακολουθώντας το δρόμο πάνω στο λόφο θα οδηγηθείτε στην ήσυχη παραλία «Κόμητο». Φέτος λειτουργεί εκεί ένα μικρό, πλην όμως πολύ εξυπηρετικό beachbar, με ξαπλώστρες και ομπρέλες. Και οι δυο παραλίες είναι ανοιχτές στη νοτιοδυτικά.

Πίσω στη διασταύρωση της Ποσειδωνίας, αν συνεχίσουμε το δρόμο μας, σε δυο τρεις στροφές βλέπουμε από ψηλά την παραλία του Φοίνικα. Στενή και πάνω στο δρόμο με δεντράκια να τη σκιάζουν. Όμορφη θάλασσα μόνο που έχει σε μεγάλο μέρος της πλάκα στην είσοδό της. Συνεχίζοντας δεξιά, στο τέλος της παραλίας, ο δρόμος οδηγεί βόρεια στον Γαλησσά. Φτάνουμε στην μεγάλη αμμώδη παραλία, οργανωμένη σήμερα, με το ξενοδοχειακό συγκρότημα του DolphinBay στην πλαγιά και το λόφο με το εκκλησάκι της Αγίας Πακούς από πάνω. Η θάλασσα είναι πολύ ρηχή για αρκετά μέτρα από την ακτή και υπάρχει δυνατότητα για beachvolley, beachsoccer ,θαλάσσια σπορ (Α sports- τηλ. 6936342004). Για καφέ και φαγητό αρκετές επιλογές και εδώ. Το καφέ/bar«Αργώ» με τα έντονα χρώματα στους τοίχους και την ωραία μουσική ήταν συχνή επιλογή μας παλιά.

Εκεί που είδαμε τεράστια διαφορά στην πάροδο των χρόνων είναι στο όμορφο Κίνι. Θα οδηγηθείτε εκεί από το δρόμο του νοσοκομείου. Με δυτικό προσανατολισμό κι επομένως καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα, το άλλοτε απομονωμένο Κίνι έχει γίνει πολυσύχναστο, μια που προσφέρει οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες χωρίς χρέωση, beachvolley, καμπίνες αποδυτηρίων και επιλογές για φαγητό/καφέ/ποτό. Διακρίνονται η ταβέρνα «Αλλού γυαλού» (22810 71196/6938565865) και τα «…δυο τζιτζίκια στ’ αρμυρίκια» (22810 71151). Από τα χρόνια που ήμασταν στο νησί και περνούσαμε πολλά μεσημέρια Κυριακής με όλη την παρέα στου «Ζαλώνη» είτε για καφέ και παγωτό, είτε για φαγητό δίπλα δίπλα στα δυο μαγαζιά. Για εσάς που προτιμάτε γαλήνια παραλία, αν και σήμερα με τον δρόμο που φτιάχτηκε έχει περισσότερο κόσμο από ότι παλιά, αναζητήστε το δρόμο από το Κίνι προς Δελφίνι. Θα αποζημιωθείτε για τον κόπο σας. Έχει κι ένα ταβερνάκι σήμερα εκεί.

Από το Κίνι ξεκινήσαμε κάποια φορά να εξερευνήσουμε τις παραλίες που είναι προσβάσιμες μόνο με σκάφος. Παρθένες παραλίες στα βόρεια/ βορειοδυτικά του νησιού, η Λία , η Βαρβαρούσα και τα Γράμματα που πήραν το όνομά τους από τις επιγραφές που βλέπεις σκαλισμένες στα βράχια από χέρια ναυτικών που βρέθηκαν εκεί για να προφυλαχτούν από θαλασσοταραχή ή ξεβράστηκαν ναυαγοί στον μικρό όρμο, σας περιμένουν. Μοναδική εμπειρία η επίσκεψη εκεί. Τα σκάφη συνήθως αναχωρούν γύρω στις 12.00 και επιστρέφουν 5 ώρες αργότερα. Μπορείτε να ρωτήσετε σχετικά εδώ: Perla-I, Dailycruises (6947308580)

Καλή ενημέρωση για τις παραλίες αλλά και για τις μετακινήσεις σας στο νησί είναι το travelstyle.gr

Πολλά είναι εκείνα που μας δένουν με τη Σύρο. Κι όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα θα γυρνάμε εκεί με λαχτάρα, να δούμε ξανά τον τόπο αυτό, αλλά κυρίως τους ανθρώπους που εκεί γνωρίσαμε και δέσαμε μαζί τους τη ζωή μας.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ …..για όσους έχουν το χρόνο ή τη διάθεση για περισσότερη εξερεύνηση

Στο λιμάνι, μπροστά από το κτίριο της Περιφέρειας, λειτουργεί περίπτερο πληροφοριών. Μπορείτε να προμηθευτείτε με φυλλάδια πληροφοριών και τον οδηγό της ένωσης τουριστικών καταλυμάτων που διανέμεται δωρεάν.
Επίσκεψη στο Βιομηχανικό Μουσείο Σύρου
Βόλτα στα χωριά της ενδοχώρας της Σύρου. Τα χωριά Χρούσσα και Πισκοπειό με τα πανέμορφα εξοχικά χτισμένα μέσα σε τεράστια κτήματα. Άλλοτε αριστοκρατικά θέρετρα στα μέσα και τέλη του προηγούμενου αιώνα, σήμερα μισογκρεμισμένα, να μαρτυρούν το μέγεθος του πλούτου τους.
Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι ορμίσκοι με μικρές παραλίες, σχεδόν privé, που μπορείτε να αναζητήσετε αν το θέλετε (Σαντορινιοί, Φάμπρικα, Αμπέλα, Κόκκινα, Αρμεός….)
Αναζητείστε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Σύρος Πολιτισμός». Είναι πλούσιο και ποικίλο και σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας ενδιαφέρει.

Πήλιο, εκεί που το βουνό συναντά την θάλασσα

από Natasa | Αυγ 11,2015 | ορεινά

Η απόφαση για διακοπές στο Πήλιο το καλοκαίρι δεν ήταν δύσκολη αφού συνδυάζει βουνό και θάλασσα και ικανοποιεί τους λάτρεις και των δύο. Έτσι το επιλέξαμε και εμείς. Όλα ήταν έτοιμα για την πενταήμερη απόδρασή μας στο βουνό. Ο ήρωας της ιστορίας είναι το smartaki το οποίο ανέβηκε από την Αθήνα στο Πήλιο χωρίς να διαμαρτυρηθεί. Προορισμός μας το χωριό Μηλιές, ένα ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου και συγκεκριμένα το παραδοσιακό κατάλυμα “Ανεμόεσσα”. Η αλήθεια είναι πως συναντήσαμε κίνηση στον περιφερειακό δρόμο του Βόλου, από το Αχιλλοπούλειο νοσοκομείο μέχρι το φανάρι του περιφερειακού.Το αποδώσαμε στο γεγονός πως ήταν Παρασκευή μεσημέρι και οι Βολιώτες ήθελαν να αποδράσουν!!!

Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει μετά την Αγριά όπου μπορείς να αρχίζεις να χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις το πράσινο που απλόχερα απλώνεται γύρω σου. Οι πινακίδες μας βοήθησαν να βρούμε εύκολα την “Ανεμόεσσα”. Εκεί μας περίμεναν ο Βαγγέλης και η Ελένη οι ιδιοκτήτες, με ένα χαμόγελο και ένα καφέ για το καλωσόρισμα. Ο καφές έγινε τσίπουρο αφού δύσκολα αντιστέκεσαι στο ευεργετικό αεράκι και στην υπέροχη θέα. Τσίπουρο όμως χωρίς μεζέ γίνεται;;; έτσι η Ελένη φούρνισε και μία πίτσα και έτσι ολοκληρώθηκε η κατάσταση! Μετά τον σχεδιασμό για την επόμενη μέρα είπαμε να απολαύσουμε το μπλε φεγγάρι (που μεταξύ μας μπλε δεν ήταν!!!) από το μπαλκόνι της Ανεμόεσσας. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός πως το πρωινό σερβιριζόταν από τις 08’30 το πρωί μέχρι την ώρα που θέλαμε!!! Πρώτη φορά που το συναντήσαμε σε κατάλυμα. Και πόσο μας άρεσε!!! Όχι στα ξυπνητήρια για πρωινό στις διακοπές!!! Ας έρθουμε στο πρωινό όμως….αυγά ντόπια, μέλι Πηλίου, κρουασανάκια, ψωμάκια, κέικ και πίτα που ψήνει η Ελένη. Δημητριακά, μαρμελάδα, καφές, χυμός, γάλα. Εμείς πετύχαμε και γλυκό!!! Κρέμα καραμελέ!!! Και να τρως το πρωινό σου με θέα το βουνό και την θάλασσα δεν το αλλάζεις με τίποτα!!! Αφού μας περιποιήθηκαν ( όλοι μια παρέα στην ουσία, μοιραζόμασταν την καλημέρα) ξεκινήσαμε την περιήγηση με πρώτη στάση την παραλία Άφησσο. Σε μισή ώρα περίπου φτάσαμε στην παραλία η οποία ήταν οργανωμένη. Χρειάζεται προσοχή στην διασταύρωση της Αφήσσου καθώς η πινακίδα είναι….ταλαιπωρημένη!!! για να φτάσεις στην παραλία κατεβαίνεις σκαλάκια τα οποία είναι εύκολα στην κατάβαση. Ήταν Σάββατο και η αλήθεια είχε πολύ κόσμο και ζέστη. Δεν υπήρχαν διαθέσιμες ξαπλώστρες και έτσι μια κοπέλα μας εξυπηρέτησε δίνοντάς μας μία ομπρέλα( αρκετά μικρή) με δύο ξαπλώστρες. Δώσαμε 7 ευρώ για δύο καφέδες, ομπρέλα και ξαπλώστρα. Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη αυξανόταν το ίδιο και ο κόσμος! Η απόφαση πάρθηκε άμεσα….κατευθείαν για όαση δροσιάς!!! Κατευθυνθήκαμε στις Μηλιές στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Ένα μέρος γεμάτο πλατάνια με απεριόριστη δροσιά και ηρεμία!!! Τα τζιτζίκια έδιναν κυριολεκτικά ρεσιτάλ!!! Τι πιο όμορφο….απίστευτη θέα με δροσιά και τζιτζίκια!!! Δεν γίνεται να εγκαταλείψεις εύκολα αυτό το θέαμα οπότε καθήσαμε στο εστιατόριο «παλιός σταθμός». Πολύ νόστιμα χόρτα, βλήτα και χορταστική χωριάτικη. Φάγαμε καλά και κυρίως με δροσιά!! Το βράδυ βόλτα στις Μηλιές. Όσοι επιλέξετε να μην χρησιμοποιήσετε αμάξι και να πάτε στο χωριό μέσα από τα καλντερίμια οπωσδήποτε μαζί σας ένα φακό γιατί το βράδυ ο φωτισμός για να περπατήσετε σε αυτά είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν πλατάνια με ταβέρνες και παραδίπλα τρεχούμενα νερά. Δύο μαγαζιά προσφέρονται για ένα χαλαρό ποτό, το «ρόδο και το αηδόνι» και το «Άννα, να ένα μήλο». Η αλήθεια επιλέξαμε το πρώτο γιατί είχε την ταράτσα και θα είχαμε θέα! Και δεν κάναμε λάθος….η θέα τέλεια….το φεγγάρι ακόμα σκαρφαλωμένο στον ουρανό και το κλασικό ευεργετικό αεράκι….τι άλλο να ζητήσει κανείς από τις διακοπές του; Το σέρβις πολύ καλό! Μετά πληροφορηθήκαμε πως αυτό είναι το μαγαζί της Τάνιας Τσανακλίδου. Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με τους ήχους της βροχής!! Πόσο ωραία και αυτή η εναλλαγή!!! Γιατί εδώ δεν πάει μέρα χαμένη ούτε όταν βρέχει! Είπαμε πως δεν θα πάμε θάλασσα και θα επισκεφτούμε το βουνό. Ξεκινήσαμε από Μηλιές για Βυζίτσα. Η απόσταση κοντινή, περίπου ένα τέταρτο. Και αυτή η διαδρομή «πράσινη»!!! Παντού ολόγυρα δέντρα!!! Και στην άκρη του δρόμου να ρέει νερό! Στάση στη Βυζίτσα για καφέ και βόλτα. Ένας παραδοσιακός οικισμός χωρίς όμως ιδιαίτερη κίνηση. Η ανάβαση συνεχίστηκε για τα Χάνια. Δρόμος δύσκολος με στροφές αλλά σε αποζημιώνει το σκηνικό που υπάρχει γύρω σου. Γεύμα στον «Λούκουλο» όπου και εκεί η θέα δεν σε αφήνει να μην αγναντεύεις! Κοντοσούβλι, αρκετά καλό, γιουβέτσι και πάλι βλήτα. Ένας καφές και επιστροφή αλλά από άλλο δρόμο, από Τσαγκαράδα. Ίσως είναι κουραστικό κάθε φορά να το γράφω αλλά είναι η αλήθεια!! Παντού κυριαρχεί το πράσινο και κυριολεκτικά γεμίζει και χορταίνει το μάτι σου!!! Ο δρόμος από Τσαγκαράδα λίγο καλύτερος. Πετύχαμε και το ηλιοβασίλεμα στην διαδρομή και σταματήσαμε να το απολαύσουμε. Το βράδυ χαλαρή κουβεντούλα με μπυρίτσα στην Ανεμόεσσα και την πιο καλή παρέα!!! Ελένη και Βαγγέλης!!!! Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με προορισμό την παραλία Μορτιάς ή Μουρτιάς στην οποία πήγαμε από τον δρόμο της Αργαλαστής. Πρόκειται για ένα κολπίσκο στην ουσία με θέα το Αιγαίο και την Σκιάθο. Τα νερά ικανοποιητικά με εντυπωσιακό τοπίο καθώς περικλυόταν από βράχια. Μια γρήγορη βουτιά και επίσκεψη στο χωριό Πλατανιάς όπου προτιμήσαμε να πιούμε τον καφέ μας ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο. Επιστροφή στη βάση και βολτούλα για ποτάκι στις Μηλιές. Και μία σημαντική απόφαση….να παρατείνουμε τις διακοπές μας για ακόμα μία μέρα. Πώς είναι δυνατόν να θες να φύγεις από την φύση;;;
Αργοξυπνώντας το πρωί η ιδέα για τον «ιάσονα» απομακρύνθηκε… που να ξυπνάς πρωί πρωί για να πάρεις το κτελ για να πας στα Άνω Λεχώνια για να ξαναέρθεις πίσω στις Μηλιές και να ξανακατεβαίνεις στα Λεχώνια….. Πίνοντας όμως καφέ, το μυαλό σκέφτεται περισσότερο και πιο απλά.
Χωρίς να χάσουμε την δροσιά των Μηλεών, αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε το τουριστικό τραινάκι «Ιάσονα» για μονή διαδρομή προς Άνω Λεχώνια. Και χωρίς να χαθεί πολύτιμος χρόνος αφού προμηθευόμαστε τα απαραίτητα μαγικά χαρτάκια της πρόσβασης στο δρομολόγιο τρέχουμε να φορτωθούμε με φωτογραφικές μηχανές και όλα τα απαραίτητα για ένα δρομολόγιο πίσω στο χρόνο… τότε που ο «Ιάσονας» αποτελούσε το μοναδικό μέσο σύνδεσης του Βόλου με το Νότιο Πήλιο. Ο μουτζούρης, από την τέφρα που σκορπούσε στο πέρασμα του η ατμομηχανή του, που θα αγκομαχούσε στο διάβα του δαντελένιου ορεινού δρομολογίου, ξεκίνησε… Χωρίς ατμάμαξα. Με ντιζελοκίνητο κινητήρα που μοιάζει κατασκευαστικά με την παλιά ατμάμαξα, αλλα χωρίς το μπουχό του καμένου κάρβουνου, ξεκινά το δρομολόγιο μέσα από τα πλατάνια των μηλεών και κατηφορίζει με νέας έκδοσης πιο σύγχρονα αγκομαχητά.
   Γλείφοντας τις πλαγιές του Πηλίου περνάς σε μιαν άλλη εποχή, ξύλινα βαγόνια εποχής. Παντού αναγράφεται το λογότυπο των θεσσαλικών σιδηροδρόμων, της «εταιρείας εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων Θεσσαλίας» πολλά πολλά χρόνια πίσω. Οι εξώστες στα βαγόνια όπως και τα καθίσματα μυρίζουν άλλη εποχή… οι ήχοι και οι εικόνες από γουέστερν, θαρρείς και αναμένεις στιγμιαία επίθεση από ινδιάνους. Περνάς από σταθμούς παλιούς που συνέδεαν τον Βόλο με τα χωριά του Πηλίου. Πινακάτες, Άνω Γατζέα, οι πιτσιρικάδες εκστασιάζονται από τις γαλαρίες και τα τοξωτά γεφύρια που περνά ο «Ιάσονας». Μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται παιδιά κάθε ηλικίας!!! Που τινάζονται από την μία πλευρά του βαγονιού στην άλλη για να ακουμπήσουν λίγη από την περικαλή θέα του δρομολογίου. Και εκεί που έχεις συνηθίσει τις εικόνες και τα βουητά των γραμμών και των τροχών, τα τριξίματα του ξύλινου βαγονιού, νιώθεις την ταχύτητα του μουτζούρη να μειώνεται, να προσεγγίζεις κατοικήσιμη περιοχή και ο σταθμός πλέον να γράφει Άνω Λεχώνια. Μα δε σταματάς, κατεβαίνεις μέχρι να πιεις και την τελευταία σταγόνα του δρομολογίου, να δεις την ντιζελάμαξα να αλλάζει κατεύθυνση και να ετοιμάζεται να πάει για ξεκούραση στο ειδικό στεγασμένο χώρο του ΟΣΕ. Αύριο πάλι νέο δρομολόγιο, αύριο πάλι μια νέα εξάωρη απόδραση στο παρελθόν.
Και αν πιστεύεις ότι είναι εύκολο να πας με τον Ιάσονα… τότε θα σου δώσουμε 5 στοιχεία:
1.    Δρομολόγια κάθε όποτε (πληροφορίες στον ΟΣΕ)
2.    Δρομολόγιο από Άνω Λεχώνια για Μηλιές 10.00 με διάρκεια δρομολογίου περι τη 1 με 1,5 ώρες αναμονή στις Μηλιές για περίπου 3 ώρες και στις 15.00 επιστροφή στα Άνω Λεχώνια.
3.    Το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ για την μονή διαδρομή. (τουριστικό γαρ)
4.    Καλός προγραμματισμός του ταξιδίου γιατί το δρομολόγιο είναι ένα ημερησίως και μοναδικό παλινδρομικό Άνω Λεχώνια – Μηλέαι – Άνω Λεχώνια.
5.    Για τους λάτρεις των σιδηροδρόμων: φωτογραφική μηχανή.
   Το απόγευμα της ίδιας μέρας αποφασίζουμε να το αξιοποιήσουμε με μία επίσκεψη στη Μακρινίτσα. Ο δρόμος όπως συνήθως στο Πήλιο…..με στροφές!!! Η Μακρινίτσα είναι ίσως η πιο τουριστική από όσα χωριά επισκεφθήκαμε χωρίς να χάνει βέβαια την γραφικότητα της και το απεριόριστο πράσινο. Στην κεντρική πλατεία υπάρχει ένα μαγαζί με προιόντα από τον συνεταιρισμό των γυναικών του Πηλίου ( γλυκά του κουταλιού, ζυμαρικά). Επιστροφή το βράδυ στις Μηλιές για μπυρίτσα στο μπαλκόνι της Ανεμόεσσας. Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στις Μηλιές και σε μία πηγή πέντε λεπτά από εκεί που μέναμε. Το τελευταίο βράδυ έκλεισε με φαγητό από την ταβέρνα Πανόραμα και άφθονο τσίπουρο…που αλλού;;; στην Ανεμόεσσα!!!! Το επόμενο πρωί αφού απολαύσαμε το πρωινό μας, μαζέψαμε τα πράγματά μας αποχαιρετώντας τον Βαγγέλη, την Ελένη και φυσικά τον Δούκα!!! Με την υπόσχεση βέβαια κάποια στιγμή να επιστρέψουμε!!!

2ημερο στο Δυτικό Ζαγόρι

από katerina | Μάι 23,2015 | Ελλάδα, ορεινά

Πάσχα του 2015. Νωρίς – νωρίς αυτή τη χρονιά. Πάντα πηγαίνουμε κάπου τη λαμπροβδομάδα αλλά αυτή τη φορά το σκεφτόμασταν. Ο καιρός άστατος. Βροχές και κρύο. Η εκδρομή κανονίστηκε με αφορμή τις φωτογραφίες ενός ξενοδοχείου που έκλεισε η Βάσια (ανηψιά) για ένα διήμερο στο Πάπιγκο και μάλιστα από το Βέλγιο. Είκοσι χρόνια είχαμε να πάμε από κει. Ζηλέψαμε! Και το ξενοδοχείο και τον προορισμό.

Αμέσως κανονίστηκαν όλα. Μια βραδιά στο Astra Inn (δυστυχώς δεν υπήρχε διαθεσιμότητα για δεύτερη), στο Πάπιγκο και μια στο Gamilla Rocks Mountain Hotel στην Αρίστη. Τρίτη του Πάσχα πρωί πρωί ξεκινάμε από Βέροια για Ζαγόρια. Σε λιγότερο από δυο ώρες αφήνουμε τα Γιάννενα και συνεχίζουμε για Ζαγοροχώρια με βόρεια κατεύθυνση (προς Κόνιτσα). Στα 35 χλμ. περνάμε το ιστορικό Καλπάκι (στην είσοδο του οποίου υπάρχει Πολεμικό Μουσείο). Ακόμη 4 χλμ. και μια πινακίδα μας δείχνει το δρόμο που φεύγει δεξιά προς Αρίστη (10 χλμ.) και Πάπιγκο (23 χλμ.)Tip : Βενζινάδικο λειτουργεί κάτω στο Καλπάκι. Πιο πάνω δεν πρόκειται να βρούμε.

Στρίβουμε λοιπόν δεξιά και αρχίζουμε σιγά – σιγά να ανηφορίζουμε. Σε 4 χλμ. περνάμε μέσα από το χωριό Μεσοβούνι και ακόμη 4 χλμ. δίπλα από το χωριό Άγιος Μηνάς. 2 χλμ. μετά φτάνουμε στην όμορφη Αρίστη. Τη διασχίζουμε παίρνοντας το δρόμο για το Πάπιγκο.

Μετά από 3 χλμ. περίπου βλέπουμε μία πινακίδα δεξιά που μας δείχνει το μονοπάτι προς Παναγία Σπηλιώτισσα. (Υπάρχει και ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για παρκάρισμα). Ένα νεόχτιστο γεφύρι και ακόμη 5΄ λεπτά περπάτημα μας οδηγούν στη μονή που χτίστηκε το 1579 σε καταπληκτική τοποθεσία, ακριβώς πάνω από το ποτάμι. «Διαθέτει εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, ενώ χρησίμευε και ως καταφύγιο για τους κατοίκους όταν κινδύνευαν. Μετά το σεισμό του 1897 εγκαταλείφθηκε πλήρως. Έχει πλέον συντηρηθεί και είναι αρκετά περιποιημένη αλλά το καθολικό δεν είναι επισκέψιμο.» έλεγε ο οδηγός που διάβαζα. Εγκαταλειμμένη πράγματι, αξίζει να πας μέχρι εκεί μόνο για τη διαδρομή μέσα στο πανύψηλο πλατανόδασος αλλά κυρίως για την μαγευτική θέα από το βράχο του καμπαναριού, αν θελήσεις να σκαρφαλώσεις μέχρι εκεί.

Επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο, κατηφορίζουμε για άλλα 400 μ. και ξαφνικά αντικρίζουμε τη γέφυρα και το ποτάμι! (προσοχή! η στενή τσιμεντένια γέφυρα δε χωράει δύο αυτοκίνητα να διασταυρωθούν. Είναι τοξωτή και ιδιαίτερα οξυκόρυφη, με αποτέλεσμα ο οδηγός που στέκεται στη μία άκρη της γέφυρας να μην έχει οπτική επαφή παρά μόνο με τη μισή γέφυρα!) Μόλις περάσαμε απέναντι, παρκάραμε δεξιά στο πλάτωμα κάτω από τα πλατάνια. Το νερό που έπεσε φέτος έχει αλλάξει τη διαμόρφωση του τοπίου. Αλλιώς το θυμόμασταν. Αυτό που δεν άλλαξε καθόλου όμως είναι τα κρυστάλλινα σμαραγδιά νερά του Βοϊδομάτη. Ο τόπος στις όχθες του σφύζει από ζωή. Δεκάδες επισκέπτες, άλλοι να θαυμάζουν το τοπίο, άλλοι να φωτογραφίζονται και οι περισσότεροι να ετοιμάζονται να κατεβούν το ποτάμι κάνοντας rafting. Φουσκωτές βάρκες, σωσίβια, εκπαιδευτές…… , 25 ευρώ το άτομο, μας λένε, κοστίζει η συμμετοχή για μια κατάβαση μέχρι την Κλειδωνιά.

(Από αυτό το σημείο, ξεκινάει μονοπάτι με προορισμό τις πηγές του ποταμού. Μέσα από το πυκνό πλατανόδασος και με κατεύθυνση αντίθετη με τη ροή του ποταμού, με χαλαρούς ρυθμούς, περίπου σε τρεις ώρες θα φτάσουμε στις πηγές του Βοϊδομάτη. Τριγύρω, από δεκάδες κεφαλάρια και νερομάνες ξεχύνονται με ορμή μέσα από τα σωθικά του βουνού απίστευτες ποσότητες παγωμένου νερού! Ένα σκηνικό πραγματικά υποβλητικό…). Ο Βοϊδομάτης είναι ένα από τα πιο καθαρά αλλά και από τα πιο κρύα ποτάμια της Ευρώπης, αφού τα νερά του ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού, σε περίοδο καύσωνα, δεν ξεπερνούν σε θερμοκρασία τους 6°C – 7°C. Ετυμολογικά ο όρος Βοϊδομάτης πιθανολογείται ότι οφείλεται στο σλαβικό “βόντα μάτε”, που σημαίνει νερομάνα.

Πίσω στο αυτοκίνητο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε για Πάπιγκο απότομα στριφογυρίζοντας τον φιδωτό δρόμο: μέσα σε απόσταση 3 χλμ. από το ποτάμι θα περάσουμε τουλάχιστον 17-18 φορές από φουρκέτες 180°, δηλαδή τα περιβόητα “καγκέλια του Πάπιγκου”, όπου χρειάζεται αυξημένη προσοχή όταν το οδόστρωμα είναι ολισθηρό και μάλιστα στην κατηφόρα. Μετά τα καγκέλια η κατάσταση ομαλοποιείται.

Φτάνουμε στο Πάπιγκο! Στα αριστερά μας υπάρχει ευρύχωρο δωρεάν πάρκινγκ, αν θέλουμε να αφήσουμε το όχημά μας και να συνεχίσουμε με τα πόδια (εκτός αν έχουμε να ξεφορτώσουμε βαλίτσες κλπ.) Μπροστά μας βλέπουμε την πρώτη εκκλησία του χωριού, που ολοκληρώθηκε το 1852 και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Βλάσιο. Ακριβώς δίπλα της βρίσκεται και το επιβλητικό εξάγωνο πέτρινο καμπαναριό του 1887. Λίγα μέτρα μετά το ναό θα βρούμε και την “Καλλίνειο Σχολή” που χτίσθηκε το 1897 και στεγάζει το δημοτικό σχολείο/νηπιαγωγείο με ελάχιστους μαθητές στο δυναμικό του. Το χωριό βέβαια είχε ελληνικό σχολείο ήδη από το 1780.

Το Πάπιγκο(980 μ. υψόμετρο)είναι στην ουσία δύο χωριά ή αν προτιμάτε ένα χωριό με δύο μαχαλάδες. Πρώτα μπαίνουμε στο Πάπιγκο (έτσι το γράφει η ταμπέλα, δηλαδή τυπικά δεν υπάρχει “Μεγάλο Πάπιγκο”) και 3 χλμ. μετά στο Μικρό Πάπιγκο(1.040 μ), (65 χλμ. από τα Γιάννενα). Είναι σίγουρα από τα ωραιότερα χωριά του Ζαγορίου, ίσως και τα πιο τουριστικά, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι έχουν χαρακτηρισθεί προστατευόμενοι παραδοσιακοί οικισμοί. Ο πληθυσμός στο Πάπιγκο μειώθηκε αισθητά κατά τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 και έφτασε κατά την απογραφή του 1971 να αριθμεί μόλις 95 κατοίκους. Ήδη όμως, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 παρουσιάζει σταδιακή αύξηση κι έτσι σήμερα προσεγγίζει τους 250 κατοίκους (και στους δύο οικισμούς μαζί). Στο Πάπιγκο ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο η τέχνη των Ζαγορίσιων μαστόρων να αξιοποιούν καταπληκτικά το μόνο αγαθό που έδωσε η φύση σε αφθονία σε τούτη τη γωνιά της πατρίδας μας: την πέτρα. Πανέμορφα παραδοσιακά σπίτια με πέτρινη σκεπή, καλοδιατηρημένα καλντερίμια, όμορφες πέτρινες βρύσες, όλα από πέτρα. Κι όλα αυτά με φόντο τους “Πύργους της Αστράκας”, μια σειρά από πέντε τεράστιους βραχώδεις σχηματισμούς του όρους Γκαμήλα (ή Τύμφη) που υψώνονται ακριβώς πάνω από τα σπίτια, πραγματικό χάρμα οφθαλμών. Εκεί ακριβώς στο τέλος του χωριού ήταν και το ξενοδοχείο μας. Με τους πύργους αντίκρυ. Πεζούλια, γωνιές με λουλούδια, τραπεζάκια στον ήλιο. Κοιτάμε πιο ψηλά στο βουνό. Το Μικρό Πάπιγκο διακρίνεται σκαρφαλωμένο στη Τύμφη. Την επόμενη ώρα πίναμε τον καφέ μας στη βεράντα του ξενοδοχείου “Mikro Parigo” στο ψηλότερο σημείο του χωριού και λίγο αργότερα δοκιμάζαμε χορτόπιτα ζαγορίσια, καπνιστό λουκάνικο και ψητά μανιτάρια στο εστιατόριο του Astra Inn. Στην αυλή, με έναν υπέροχο ήλιο!

Το βράδυ το χωριό διατηρεί την ομορφιά του, με τα κίτρινα φώτα στους δρόμους και την ησυχία που αντανακλά τα βήματά μας στα καλντερίμια να το κάνουν ακόμα πιο ατμοσφαιρικό. Καφέ στην αυλή και αργότερα ποτάκι στου «Κούλη», παλιό café, δίπλα στο τζάκι.

Το υπέροχο πρωινό της επόμενης μέρας ανέβασε το ταξιδάκι στην κορυφή της αξιολόγησης. Νόστιμο, σπιτικό πρωινό σε υπέροχο χώρο, καφεδάκι στην αυλή, κουβεντούλα με τους ανθρώπους του Astra… Με απροθυμία σηκωνόμαστε για την πρωινή μας βόλτα. Στο δρόμο για Μικρό Πάπιγκο (3 χλμ.), στα μισά του περίπου και στα δεξιά μας, κατεβαίνουμε μονοπάτι που οδηγεί σε ρεματιά με όμορφο πέτρινο γεφύρι. Το ίδιο ρέμα, λίγο πιο πάνω, στα αριστερά του δρόμου αυτή τη φορά, διακρίνουμε καταπράσινη ρεματιά. Είναι το ρέμα του Ρογκοβού, το οποίο σχηματίζει μεγάλες φυσικές πισίνες, που οι ντόπιοι ονομάζουν οβίρες ή κολυμπήθρες. Εδώ κατά τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού πολύς κόσμος κάνει το μπανάκι του.

Συνεχίζοντας, φτάνουμε στο Μικρό Πάπιγκο. Τα αυτοκίνητα ευτυχώς δεν μπορούν να μπουν μέσα στα στενά λιθόστρωτα καλντερίμια. Όλοι παρκάρουν δίπλα στην εκκλησία των Ταξιαρχών με τον αιωνόβιο πλάτανο. Κατηφορίζουμε στο σοκάκι και στα 40 μ. στα αριστερά μας βρίσκουμε το «Κέντρο Ενημέρωσης για τη Φύση και τον Πολιτισμό στο Ζαγόρι», το οποίο δημιούργησε το WWF στο κτήριο του παλιού δημοτικού σχολείου, δωρεά του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου. Ανοιχτό για επίσκεψη: Καθημερινά και Σ/Κ (εκτός Δευτέρας) 9.30- 15.00 (τηλ. 2653025096) Πολύ ενημερωτικό υλικό για την περιοχή από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου- Αώου με κάθε φύσης πληροφορίες!

Εκεί μας ενημερώνουν για τα πολλά μονοπάτια που προσφέρουν διαδρομές κάθε δυσκολίας:

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

Μικρό Πάπιγκο – Δρακόλιμνη: 3 h (χωρίς την επιστροφή)	Μονοδένδρι – Μικρό Πάπιγκο: 7 h (διάβαση Χαράδρας Βίκου)
Μικρό Πάπιγκο – Γκαμήλα: 5 h (χωρίς την επιστροφή)	Καπέσοβο – Βραδέτο: 1.30 h (με την επιστροφή)
Μικρό Πάπιγκο- Κόκκινο λιθάρι 40’ (χωρίς επιστροφή)	Γέφυρα Κλειδωνιάς – Γέφυρα Πάπιγκου: 2.30΄ h
Άνω ή Παλιά Κλειδωνιά – Μεγάλο Πάπιγκο: 2 h	Βίκος – πηγές Βοϊδομάτη: 1. 30h (με την επιστροφή)

Το Μικρό Πάπιγκο, σε υψόμετρο 1.700 μ., αποτελεί βάση για πολλούς ορειβάτες που ξεκινούν την ανάβαση είτε προς τη θρυλική Δρακόλιμνη, είτε προς τα διάσημα σπηλαιοβάραθρα της Αστράκας, είτε προς την κορυφή (2.497 μ.). Το καλοσημαδεμένο μονοπάτι αρχίζει από τα τελευταία σπίτια του χωριού, ύστερα από μία ώρα βγαίνει από το δάσος, ανηφορίζει σε γυμνό τοπίο, περνάει τέσσερις πηγές σε διαφορετικά υψόμετρα και οδηγεί στο ορειβατικό καταφύγιο στα 1.940 μ. (τηλ. 6973223100). Από κει κατηφορίζει μέχρι την ξερόλουτσα του Τσουμάνη και τελικά ανεβαίνει (σε συνολικά 4 με 5 ώρες από το Μικρό Πάπιγκο) ως τα 2.050 μ. στην περίφημη Δρακόλιμνη, πόλο έλξης τόσο για Έλληνες όσο και για αλλοδαπούς ορειβάτες. Έχει σχήμα καρδιάς, έκταση περίπου 8 στρέμματα, διάμετρο περίπου 120 μ., μέγιστο βάθος γύρω στα 12 μ. και θερμοκρασία νερού σε περίοδο καύσωνα 18°-19° C, οπότε και πολλοί τολμηροί επιχειρούν μια βουτιά. Στη λίμνη ζουν αλπικοί τρίτωνες, κάτι μικροσκοπικές σαυρίτσες. Ανεβαίνουμε εύκολα στο χείλος του γκρεμού και ξετυλίγονται μπροστά μας εικόνες απείρου κάλλους: η Αλβανία, ο Γράμμος, ο Σμόλικας, η Βασιλίτσα, η Κόνιτσα, η λάκκα του Αώου, η Μονή Στομίου, όλα στο πιάτο. Αυτό κάναμε κι εμείς ένα καλοκαίρι 20 χρόνια πριν. Μοναδική εμπειρία! Αυτή την εποχή όμως η ανάβαση είναι αδύνατη για τους πολλούς. Οι κορυφές είναι ακόμη άσπρες από το χιόνι και το «καταφύγιο κλειστό», έλεγε η ενημερωτική πινακίδα στο δρόμο!

Άλλος μαγνήτης στην Γκαμήλα είναι τα 5 παγκοσμίου φήμης σπηλαιοβάραθρά της. Πιο γνωστά τα “Προβατίνα” και “Χάσμα του Έπους”. Ειδικότερα, η Προβατίνα είναι ένα εντελώς κατακόρυφο φυσικό πηγάδι με βάθος περίπου 407 μ., το δεύτερο βαθύτερο του πλανήτη. Κατάβαση εφικτή μόνο με συνοδεία έμπειρων σπηλαιολόγων αναρριχητών.

Μετά τη βόλτα στα στενά του Μικρού Πάπιγκου κατηφορίζουμε για την Αρίστη. Η Αρίστη είναι άλλος ένας παραδοσιακός οικισμός. Απέχει 49 χλμ. από τα Γιάννενα. Έχει 650 μ. υψόμετρο στην πλατεία. Μέχρι και το 1928 το χωριό λεγόταν Αρτσίστα. Εδώ διαβιούν μόνιμα περίπου 130 κάτοικοι. Η Αρίστη είναι πνιγμένη στο πράσινο και διαθέτει αρκετά καλοδιατηρημένα πέτρινα αρχοντικά, εκ των οποίων τα περισσότερα με θέα προς την Αστράκα. Αρκετά ξενοδοχεία/παραδοσιακοί ξενώνες, όλα εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Στην πλατεία θα βρούμε ταβέρνες, καφενείο, το σχολείο, μία πέτρινη βρύση και την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, χτισμένη το 1718.

Κοντά στην πλατεία θα βρούμε πινακίδες που μας δείχνουν το δρόμο προς τα χωριά Βίκος, Ελαφότοπος, Κάτω Πεδινά, Άνω Πεδινά, Βίτσα και Μονοδένδρι. Ύστερα από 600 μ. ο δρόμος διακλαδίζεται. Ευθεία συνεχίζει προς το χωριό Βίκος, ενώ αν στρίψουμε δεξιά παίρνουμε το δρόμο που ασφαλτοστρώθηκε το 2001 και οδηγεί στον Ελαφότοπο και τα Άνω Πεδινά.( Σήμερα Αρίστη – Ελαφότοπος είναι πια μόνον 6 χλμ. ενώ παλαιότερα γύρω-γύρω ήθελες 28! Από κει πέρα όποιος θέλει μπορεί να συνεχίσει προς Βίτσα και Μονοδένδρι.)

Αφήνουμε τις αποσκευές στο ξενοδοχείο και παίρνουμε το δρόμο για το χωριό Βίκος, που απέχει 5 χλμ. από την Αρίστη. Ο Βίκος έχει υψόμετρο 770 μ. και περίπου 25 μόνιμους κατοίκους και 2-3 ταβερνούλες γύρω στην πλατεία. Παρκάρουμε στην πλατεία με την εκκλησία, τον ξενώνα και το παλιό σχολείο. Περπατάμε για ακόμη 150 μ. ακολουθώντας τις πινακίδες, ώσπου βγαίνουμε στο παλιό πέτρινο αλώνι του χωριού. Δίπλα στο αλώνι έχει στηθεί ένα ξύλινο κιόσκι, ιδανικό σημείο για να απολαύσει κανείς τη θέα προς το διάσημο φαράγγι του Βίκου. Μια αίσθηση ελευθερίας σου επιβάλλεται από το εντυπωσιακό βάθος μπροστά σου! Φαράγγι με ρεκόρ παγκόσμιο, μια και είναι το βαθύτερο σε σχέση με το πλάτος του (βάθος 900 και πλάτος 1100 μέτρα σε ένα σημείο του). Στην περιοχή δεν επιτρέπονται κτηνοτροφία και υλοτομία ή άλλες δραστηριότητες που αλλοιώνουν το περιβάλλον, πράγμα που ευνόησε την ανάπτυξη και διατήρηση μιας μοναδικής βιοποικιλότητας. Από το σημείο αυτό κάτω χαμηλά, δίπλα στο ποτάμι διακρίνεται ένα μικρό εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγία. Από το κιόσκι ξεκινάει ένα μονοπάτι, στρωμένο με ζαγορίσια πέτρα, που σε 15 λεπτά της ώρας σε βγάζει στο εκκλησάκι και από κει σε άλλα 20 λεπτά στις πηγές του Βοϊδομάτη. Η υψομετρική διαφορά μεγάλη οπότε η ανηφόρα στην επιστροφή δύσκολη!!

Για φαγητό το μεσημέρι επιστρέφουμε στο AstraInn. Να απολαύσουμε ξανά φαγητό, θέα, καθαρό αέρα. Σίγουρη επιλογή!

Αυτή τη δεύτερη βραδιά μένουμε στο Gamilla Mountain Hotel στην Αρίστη. Υπέροχο ξενοδοχείο κι αυτό, με μεγαλύτερη έμφαση στη διακόσμηση. Όλα προσεγμένα στη λεπτομέρεια! Πεντακάθαρο με θέα στους Πύργους και μια ηρεμία παντού.

Στην όμορφη πλακόστρωτη πλατεία πίνουμε τον καφέ μας την ώρα που δύει ο ήλιος και χρωματίζει κόκκινους τους βράχους της Αστράκας. Εκεί και το ποτό μας αργότερα, ακούγοντας ρετρό τραγούδια στο μοναδικό ίσως «τύπου μπαράκι» του χωριού. Το βράδυ στο δωμάτιο μόνο τα κοτσίφια ακούγονται στα κλαδιά του δέντρου δίπλα στο παράθυρο. Αφήνουμε λίγο ανοιχτό το παράθυρο να τ’ ακούμε. Με το κελάηδημά τους ξυπνάμε το άλλο πρωί. Το πρωινό στο ξενοδοχείο, σε πολύ ωραία αίθουσα, ικανοποιητικό αλλά τυποποιημένο. Η σύγκριση αναπόφευκτη. Πίνοντας τον καφέ μας στη βεράντα, με τον πρωινό ήλιο να μας ζεσταίνει ευχάριστα, αποφασίζουμε να μην επιστρέψουμε στα Γιάννενα από το δρόμο που ήρθαμε αλλά να πάρουμε το δρόμο προς Ελαφότοπο, Άνω/Κάτω Πεδικά κλπ. Πολύ σύντομα λοιπόν φτάνουμε πρώτα στον Ελαφότοπο. Έρημο το χωριό. Νοιώθουμε σαν να είμαστε μόνοι. Ένας ηλικιωμένος κύριος μόνο μας καλωσορίζει στη είσοδο του χωριού. Μοιάζει να περιμένει καιρό κάποιον να κουβεντιάσει. Μας λέει ότι μόνο 25 άνθρωποι μένουν στο χωριό μόνιμα. Εδώ λειτουργεί λέει κι ένας ξενώνας με εστιατόριο, έχει και ακόμη ένα ταβερνάκι και ένα δύο καφενεδάκια. Στη βόλτα μας στα καλντερίμια παρατηρούμε ότι πολλά παλιά σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί, φτιάχνονται και τα πέτρινα δρομάκια…… όμως πότε τα χρησιμοποιούν οι κάτοχοί τους;

Κατηφορίζουμε πίσω στη διασταύρωση και συνεχίζουμε αριστερά στο δρόμο που οδηγεί στα δυο Πεδινά. Δεξιά μας αφήνουμε τα Κάτω και αριστερά στρίβουμε για τα Άνω Πεδινά , ένα από τα πιο γραφικά Ζαγοροχώρια. Έχουν υψόμετρο 960 μ. και πληθυσμό 100 περίπου μόνιμων κατοίκων. Το χωριό έχει πλούσια ιστορία. Εδώ γεννήθηκε ο μεγάλος δάσκαλος του γένους Νεόφυτος Δούκας, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Άλλη μεγάλη προσωπικότητα του 19ου αι. ήταν ο γιατρός, ιστορικός, φιλόσοφος και συγγραφέας Ιωάννης Λαμπρίδης αλλά και ο τοπικός ευεργέτης Ιωάννης Λαμπριάδης, που ίδρυσε στο χωριό το 1934 τη Λαμπριάδειο Οικοκυρική Σχολή που από το 2012 στεγάζει τον Σταθμό Έρευνας Πεδίου του τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Αξιοθέατο του χωριού η φρουριακού στυλ Μονή Ευαγγελίστριας (1647). Εκεί μέσα, στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, είχε στηθεί ένα μικρό “κρυφό σχολειό” καθώς και ο ναός του Αγ. Δημητρίου στο κέντρο του χωριού.

Συνεχίζουμε το δρόμο της επιστροφής προς Γιάννενα, μέσω του δρόμου προς Βίτσα. Στις διασταυρώσεις που συναντάμε διαλέγουμε πάντα την κατεύθυνση προς τα δεξιά μέχρο να βγούμε στην επαρχιακή οδό Καλπακίου-Ιωαννίνων. Πολύ σύντομα φτάνουμε στα Γιάννενα. Στάση για μπυρίτσα δίπλα στη λίμνη και επιστροφή στη Βέροια. Το μυαλό μου δεν πρόλαβε να επιστρέψει μαζί μου όμως! Είναι ακόμα στον τόπο εκείνο με τη μοναδική φύση ,πάνω στην καρδιά της βόρειας Πίνδου. Στα ψηλά και ογκώδη βουνά με τα πράσινα δάση ,τις εύφορες κοιλάδες ,τα καταπράσινα οροπέδια, τις αμόλυντες λίμνες και τα ορμητικά ποτάμια, όλα μοναδικοί θησαυροί του περήφανου αυτού τόπου.

Άλλες επιλογές για φαγητό στην περιοχή θα βρείτε στην παρακάτω λίστα. Εμείς δεν τις δοκιμάσαμε όλες, ακούσαμε όμως γι’ αυτές από άλλους. Αν εσείς τις δοκιμάσετε, μπορείτε να μας πείτε τη γνώμη σας γράφοντας ένα σχόλιο στο άρθρο!

ΠΑΠΙΓΚΟ

Εστιατόριο ξενοδοχείου Άστρα. Ανήκει στην οικογένεια Σπύρου, Κώστα και Χριστόφορου Τσουμάνη. Πίτες, φέτα ηπειρώτικη, γαλοτύρι, σούπες, γιουβέτσι, κουνέλι στιφάδο κλπ. Τηλ. 2653042108.

Ταβέρνα Καλλιόπη. Στο καλντερίμι που ξεκινά από την εκκλησία και περνάει δίπλα από το παλιό σχολείο. Από τις παλαιότερες στα Ζαγοροχώρια (λειτουργεί από το 1983). Η κα Καλλιόπη Μπίτου φτιάχνει μεταξύ άλλων και το περίφημο παπρικάσι, δηλαδή κομματάκια χοιρινού μέσα σε πικάντικη καυτερή κόκκινη σάλτσα. Τηλ. 2653041081.

Ταβέρνα Γιώργος Ιωαννίδης. Στην είσοδο του χωριού, απέναντι από την εκκλησία. Πίτες, σούπες, αγριογούρουνο με δαμάσκηνα, κόκορας κρασάτος κλπ. Τηλ. 2653041124.

Ταβέρνα Νίκος & Ιουλία Τσουμάνη. Στον ομώνυμο ξενώνα. Λειτουργεί από το 1992. Ετοιμάζει πίτες, χοιρινό πρασοσέλινο, αρνάκι στη γάστρα με πατάτες κλπ. Τηλ. 2653041893 & 6973682252.

Ταβέρνα Αστράκα. Σε χώρο που παλαιότερα λειτουργούσε ως μπαράκι. Τηλ. 2653042034, 2653041693, 6948204546 & 6974049104.

Εστιατόριο Κονάκι. Στον ομώνυμο ξενώνα. Πίτες ζαγορίσιες, ορεκτικά, σούβλες, ψητά στα κάρβουνα και ντόπιο τσίπουρο. Τηλ. 2653041254, 2653042238, 2651037604, 6937475145 & 6979005312.

ΜΙΚΡΟ ΠΑΠΙΓΚΟ

Ταβέρνα ξενώνα Δίας. Από το 1990 σερβίρει εξαιρετική σούπα μοσχαράκι με λαχανικά, φασολάδα, αρνάκι φρικασέ κλπ. Τηλ. 2653041257 & 2653041892.

Εστιατόριο στον ξενώνα Μικρό Πάπιγκο 1700. Τηλ. 2653041179 & 2653041094.

ΑΡΙΣΤΗ

Εστιατόριο Εν Αρίστη. Στην πλατεία. Εδώ λειτουργούσε πολύ παλιά το καφενείο του χωριού. Σερβίρει αρνάκι κοκκινιστό με χυλοπίτες, αγριογούρουνο κρασάτο με δαμάσκηνα, σούπα μοσχαράκι βραστό με λαχανικά, κουνέλι στιφάδο, κοτόπουλο λεμονάτο με πατατούλες, χειροποίητες πίτες, φρέσκιες σαλάτες, τυρί κατσικίσιο και τσίπουρο ηπειρώτικο. Τηλ. 2653042103 & 6998423444.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Ζήσης. Έχει και ωραίο τζάκι. Σπεσιαλιτέ οι πίτες. Τηλ. 2653041147 & 2653041088.

Στο εστιατόριο Salvia, μέσα στο ξενοδοχείο Aristi Mountain Resort. Το μενού περιλαμβάνει κοτόσουπα, κατσικάκι γιουβέτσι στη γάστρα, ψητά λαχανικά και πίτες ζαγορίσιες. Τηλ. 2653041330 & 6943105011.

Στο Χάνι της Αρίστης. Πίτες έχει πάντα, όπως επίσης και καμιά σούπα. Σούβλες βάζει το Σαβ/κο. Τα άλλα ανάλογα με την κίνηση. Τηλ. 2653042150.

Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Ταξιάρχες. Αυθεντική ζαγορίσια κουζίνα. Τηλ. 2653041888.

ΒΙΚΟΣ

Ταβέρνα Χριστόφορος Τσουμάνης. Πολύ καλό φαγητό. Τηλ. 2653042170.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Καρπούζη. Όλα της ώρας. Τηλ. 2653041176.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Ντινούλη. Τηλ. 2653042111, 2653042112 & 6932795180

Σιθωνία με βάση τη Νικήτη

από katerina | Απρ 12,2015 | Ελλάδα, παράκτια

Μια συμφωνία μπλε και πράσινου! Αυτό είναι! Tα πεύκα αγγίζουν τη θάλασσα στο δεύτερο «πόδι» της Χαλκιδικής, που εντυπωσιάζει µε το τραχύ του τοπίο, ενθουσιάζοντας τους φυσιολάτρες και όσους αναζητούν ήρεµες διακοπές. Από παραδοσιακά, διατηρητέα χωριά, κολπάκια και τεράστιες παραλίες λουσμένες στα πεύκα, μέχρι γραφικά ψαροχώρια, οι εναλλαγές στο δεύτερο «πόδι» δεν γίνεται να σε αφήσουν αδιάφορο! Ακόμα κι αν τα τελευταία χρόνια ο μαζικός τουρισμός έχει αλλοιώσει σε ένα μεγάλο βαθμό τις κωμοπόλεις της Σιθωνίας (Ν. Μαρμαράς, Σάρτη, Νικήτη ) το σίγουρο είναι ότι μέσα σε όλα αυτά ανακαλύπτεις μικρά… διαμάντια!

Τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε! «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!» Εκεί κάθε καλοκαίρι, τα τελευταία 12 χρόνια, με ορμητήριο το σπίτι της Νατάσας, δοκιμάζουμε κάθε τόσο κι άλλη παραλία. Από πού φυσάει σήμερα; Βοριάς; Θα πάμε Καστρί! Νοτιάς; Τρανή Αμμούδα! Και πάει λέγοντας…

Για όποιον λοιπόν θέλει να δοκιμάσει για πρώτη φορά τις χάρες της περιοχής, ορίστε μερικές πληροφορίες για μια πρώτη γεύση:

Νικήτη και Παραλία Νικήτης

Η Νικήτη στο βουνό ή η Νικήτη στη θάλασσα; Δίλλημα. Ότι κι αν επιλέξετε, είναι εξίσου απολαυστικό.

Το σταυροδρόμι του κεντρικού δρόμου (στα φανάρια ) οδηγεί, είτε – αν στρίψετε αριστερά όπως έρχεστε από Θεσσαλονίκη – σε στενά δρομάκια που καταλήγουν στον παραδοσιακό οικισμό, σκαρφαλωμένο στο λόφο, όπου διατηρούνται σπίτια που είναι κτισμένα από το 1830, είτε – αν στρίψετε δεξιά- στην παραλία της Νικήτης, όπου οι καφετέριες διαδέχονται η μια την άλλη και προσφέρουν ανεξαιρέτως σκιά και θέα στη θάλασσα.

Ο παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος στην πλαγιά, με τη μακεδονική αρχιτεκτονική των σπιτιών, τις χαρακτηριστικές καμινάδες και τις σαχνισιές που επιδεικνύουν την τέχνη των μαστόρων τους, το ναό του Αγίου Νικήτα στην κορυφή του λόφου, χτισμένο το 1867 και το παλιό σχολειό, προσφέρεται για έναν περίπατο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αξίζει να πιείτε έναν ελληνικό καφέ στο παλαιότερο καφενείο του χωριού, αυτό του Νίκου Καζάνη, με τα ξύλινα τραπέζια του κάτω από μια μεγάλη κληματαριά. Αν τυχόν βρεθείτε στη Νικήτη στις 15 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της γιορτής του Αγίου, να έχετε υπόψη ότι διοργανώνεται γλέντι και περιφέρεται σε μια ιερή τελετή στους δρόμους του χωριού η εικόνα του Αγίου.

Κατά τη δεκαετία του ’50 το χωριό επεκτάθηκε στην παραλία. Φυσικά θα κάνετε μια βόλτα,…… πολλές βόλτες στην παραλία της Νικήτης, που από πέρσι έχει μεταμορφωθεί μετά την πλήρη ανάπλασή της. Στον κάθετο δρόμο που οδηγεί από τα φανάρια στην παραλία, υπάρχουν και μαγαζάκια με ρούχα, κοσμήματα και αναμνηστικά είδη. Η βόλτα, ξεκινώντας από το λιμανάκι και το γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων με κατεύθυνση προς τα αριστερά καθώς κοιτάμε την παραλία και μέχρι το τέλος που ξεκινάει ο χωματόδρομος και το κάμπινγκ, είναι γύρω στα 2 χλμ. απόσταση. Στην παραλία της Νικήτης υπάρχουν αρκετές καφετέριες και μπαράκια δίπλα στη θάλασσα, τα περισσότερα από τα οποία προσφέρουν ξαπλώστρες χωρίς επιπλέον χρέωση.

Η κύρια παραλία της Νικήτης είναι ένα άνετο μέρος με καθαρά, ζεστά νερά. Ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά γιατί είναι αμμουδερή και ο βυθός είναι ρηχός στα περισσότερα σημεία. Είναι εύκολα προσβάσιμη με τα πόδια ή αυτοκίνητο, σχεδόν από κάθε σημείο της Νικήτης ενώ διαθέτει πολλές ευκολίες με συνέπεια να παίρνει κάθε χρόνο γαλάζια σημαία.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η παραλία εκτείνεται σε μήκος πάνω από δύο χιλιόμετρα. Μπορείτε όμως να την περπατήσετε άνετα αφού υπάρχει παραλιακός δρόμος σε όλο σχεδόν το μήκος της.

Αν προτιμήσετε αυτοκίνητο, ίσως δυσκολευτείτε κάποια σαββατοκύριακα του Αυγούστου. Η πόλη γεμίζει ασφυκτικά από παραθεριστές και είναι φυσικό κάποιοι να μην τηρούνε τους κανόνες, οπότε παρκάρουν παντού δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Η κυκλοφορία στον παραλιακό δρόμο δεν επιτρέπεται τα βράδια!

Η παραλία ουσιαστικά ξεκινάει μόλις τελειώνει ο κεντρικός δρόμος στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων με κατεύθυνση νότια. Στην άλλη μεριά υπάρχει η μαρίνα μικρών σκαφών της Νικήτης, η οποία προσφέρεται για απογευματινούς περιπάτους.

Κατά μήκος της παραλίας, υπάρχουν πολλά καφέ, εστιατόρια και μπαρ τα οποία συνήθως έχουν καρέκλες, ξαπλώστρες και ομπρέλες στην παραλία. Τα περισσότερα από αυτά έχουν και ασύρματο δίκτυο.

Προτάσεις για φαγητό: Μας άρεσε στου «Καζάνη» Τηλ.: 2375023333

Και στου «Αρσανά» Τηλ.:23750237-87 . Για πίτσα ιταλική στο «Nel Fuoco», και γύρο/σουβλάκι στη «Γυρομάνια», όλα στην Παραλία Νικήτης

20χμ από Νέο Μαρμαρά.

91χμ από Θεσσαλονίκη.

Κοντινές Ακτές

2χμ Καστρί, 5χμ Κοβιού, 6χμ Καλόγρια.

Πού κολυμπάμε;

Με τόσες παραλίες, διαφορετικές η μια από την άλλη, πανέμορφες όλες τους, πρέπει να τις δοκιμάσεις όλες! Οι πιο συχνές μας επιλογές είναι:

Κοντινές στη Νικήτη παραλίες

Καστρί – στα 2 χιλιόμετρα

Μία όχι και τόσο γνωστή παραλία της Σιθωνίας, ανάμεσα στη Νικήτη και τον Αι Γιάννη. Αποτελείται από δύο μικρούς κολπίσκους που καταλήγουν στο ακρωτήρι Καστρί με το χαρακτηριστικό νησάκι. Τα νερά είναι καθαρά, ρηχά και ο βυθός είναι αμμώδης. Είναι εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο, αν και θα πρέπει να βρείτε το στενό δρομάκι που οδηγεί στην παραλία. Η παραλία δεν είναι οργανωμένη, οπότε αν θέλετε ομπρέλα ή ξαπλώστρα θα πρέπει να φέρετε το δικό σας εξοπλισμό.

Η περιοχή θεωρείται από πολλούς αρχαιολόγους ότι ήταν η τοποθεσία στην οποία βρισκόταν η αρχαία πόλη Γαληψός που αναφέρεται στον Ηρόδοτο. Σίγουρα πάντως υπήρχε αρχαίος οικισμός καθώς υπάρχουν υπολείμματα οχυρώσεων στο νησάκι ενώ πιο κάτω, κοντά στον Αι Γιάννη, έχει βρεθεί αρχαίο νεκροταφείο.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται μέσω ενός στενού δρόμου. Για να τον βρείτε ακολουθήστε τον παλιό επαρχιακό δρόμο που οδηγεί από την Νικήτη στον Αι Γιάννη.

Ο δρόμος οδηγεί στον έναν από τους δύο κολπίσκους της παραλίας. Αν θέλετε να πάτε στον άλλον προτιμήστε με κολύμπι καθώς η πρόσβαση με αυτοκίνητο είναι δύσκολη. Μπορείτε να επισκεφτείτε το νησάκι ακόμη και με τα πόδια αν βρείτε το αρχαίο μονοπάτι που τώρα είναι βυθισμένο στο νερό.

Είναι μια καθαρά οικογενειακή παραλία, χωρίς beach bar και ναυταθλητικές δραστηριότητες. Ηρεμία!!!!

Γενικά η παραλία δεν είναι τόσο γνωστή. Είναι σχετικά μικρή οπότε είναι πιθανόν κάποιες μέρες του Ιουλίου και του Αυγούστου να μην βρείτε χώρο να σταθμεύσετε το αυτοκίνητό σας.

Άι-Γιάννης – στα 4 χιλιόμετρα

Μία πολύ όμορφη, ανοιχτή περιοχή της Νικήτης στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Η παραλία έχει βελούδινη αμμουδιά και μεγάλο μήκος και πλάτος. Τα νερά είναι σμαραγδί! Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι έχει πλάκα στο μεγαλύτερο μήκος της, αλλά αυτό δεν ενοχλεί και πολλούς που την προτιμούν για τη μοναδικότητά της. Παλαιότερα είχε φημισμένο beach bar και δυνατότητα για αθλητικές δραστηριότητες, συναυλίες κλπ. Σήμερα έχει αγοραστεί από εταιρεία που θα κτίσει resort και όλα τα σχετικά και δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ένα υποτυπώδες beach bar στην παραλία και μια καντίνα ψηλά στο βράχο.

Σε παλαιότερες πιο «ηρωικές» εποχές, υπήρχε εκεί camping που το διαχειριζότανε εταιρία λαϊκής βάσης. Σήμερα, η περιοχή παραμένει «αναξιοποίητη» και άρα ελεύθερη για το κοινό. Το πώς θα καταλήξει μετά την αξιοποίησή της παραμένει άγνωστο αν και προβλέψιμο, μιας και σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο απλός επισκέπτης είναι πάντα ο χαμένος. Επισκεφτείτε την πριν την κάνουν αγνώριστη!

Χρήσιμες Συμβουλές

Η παραλία είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο ενώ υπάρχει άφθονος χώρος πάρκιγκ. Στην έξοδό σας για τον κεντρικό δρόμο, από τον χωματόδρομο δώστε ιδιαίτερη προσοχή γιατί λόγω της κατηφορικής ευθείας, τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες.

Αν δεν στρίψετε προς την παραλία, υπάρχει στα διακόσια μέτρα δεξιά ένα μικρό αναψυκτήριο. Εκεί μπορείτε να απολαύσετε την πανοραμική θέα της παραλίας του Αι Γιάννη προς τα βόρεια αλλά και την ακτογραμμή της Σιθωνίας που συνεχίζει νότια προς τον Νέο Μαρμαρά.

Στα δυτικά της ακτής, μπορείτε να επισκεφτείτε το νησάκι «Καστρί». Είναι τόσο κοντά στην ακτή που από ορισμένα σημεία είναι προσβάσιμο ακόμη και χωρίς να χρειαστεί να κολυμπήσει κανείς.

Κοβιός – στα 5 χιλιόμετρα

Πρόκειται για μία από τις ομορφότερες παραλίες της Χαλκιδικής. Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα, όχι πολύ βαθιά και διατηρούν μία δροσερή θερμοκρασία τον περισσότερο καιρό. Η θάλασσα παραμένει συνήθως χωρίς κυματισμό ακόμη και όταν φυσάει. Η ψιλή και βελούδινη άμμος προσφέρεται για ατέλειωτες ώρες ηλιοθεραπείας. Η βραχώδης ακτογραμμή πριν από την παραλία προσφέρεται για εξερεύνηση του βυθού και για ερασιτεχνικό ψαροτούφεκο.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται από ένα κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα στα βράχια. Αν έχετε κινητικά προβλήματα ή πολύ μικρά παιδιά, προτιμήστε το δρόμο του ξενοδοχείου «Μακεδνός», 500μ πιο κάτω.

Η θάλασσα είναι εξαιρετική και ζεστή αργά το απόγευμα. Τότε μπορείτε να απολαύσετε και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα της Σιθωνίας.

Ο κόλπος βοηθά να κρατηθούν ζεστά τα νερά ακόμη και τον Μάιο-Ιούνιο ή αργά το Σεπτέμβριο. Η παραλία είναι ελεύθερη. Στα νότια του κόλπου υπάρχει η οργανωμένη παραλία του ξενοδοχείου «Μακεδνός» και ένα beach bar.

Σπαθιές

Είναι μία σχετικά άγνωστη παραλία που όμως προσφέρει μία εκπληκτική σύνθεση από βράχους, θάλασσα και πεύκα. Βρίσκεται στα νότια της παραλίας της Καλόγριας και αποτελείται από δύο κολπίσκους. Στον πρώτο κολπίσκο, η ακτογραμμή είναι κυρίως βραχώδης και υπάρχει μόνο μία μικρή αμμουδερή παραλία στο νότιο ανατολικό άκρο του. Ο δεύτερος κολπίσκος σχηματίζει μία μεγαλύτερη παραλία με ρηχά ζεστά νερά.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η μικρή παραλία στις Σπαθιές είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο. Από την Καλόγρια συνεχίστε ευθεία. Οι Σπαθιές είναι αμέσως μετά. Αν έρχεστε από τον κεντρικό δρόμο Νικήτης-Ν. Μαρμαρά, στρίψτε δεξιά όταν δείτε την πινακίδα που λέει «Ακτή Σπαθιές».

Στη μικρή παραλία ο χώρος για παρκάρισμα είναι περιορισμένος. Η μεγάλη παραλία δεν έχει εύκολη πρόσβαση. Ουσιαστικά θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητό σας πιο μακριά και να πάτε με τα πόδια, εκτός αν έχετε αυτοκίνητο 4Χ4.

Τα νερά είναι ήρεμα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Τα βράχια προσφέρονται για βουτιές και εξερεύνηση. Η παραλία είναι μόνο για μπάνιο και ηλιοθεραπεία. Δεν υπάρχουν καφετερίες, εστιατόρια, καντίνες κλπ.

Ακτή Καλογριάς

Μία ακόμη υπέροχη παραλία της Χαλκιδικής, πέντε χιλιόμετρα από τη Νικήτη. Διαθέτει μεγάλο μήκος ακτής που φημίζεται για τη βελούδινη άσπρη άμμο της. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι η μικρή βραχονησίδα στη μέση περίπου του κόλπου της Καλόγριας. Είναι εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο, ενώ στο βόρειο κυρίως μέρος υπάρχει οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες και beach bar.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η παραλία είναι φυσικά ελεύθερη. Θα πληρώσετε μόνο αν χρησιμοποιήσετε κάποια ξαπλώστρα αν και υπάρχει άφθονος χώρος για να στήσετε το δικό σας εξοπλισμό.Μπορείτε να κολυμπήσετε άνετα ως το νησάκι. Τα νερά είναι σχετικά ρηχά.

Υπάρχει εύκολη πρόσβαση με αυτοκίνητο. Ωστόσο, έχετε υπόψη σας ότι η παραλία είναι εξαιρετικά δημοφιλής και άρα στις ώρες αιχμής μπορεί να μην βρείτε να παρκάρετε. Προτιμήστε λοιπόν απογευματινές ή πρωινές ώρες αν σας είναι δυνατόν.

Στο νότιο τμήμα της παραλίας τα νερά είναι πιο ρηχά και άρα καλύτερα για οικογένειες με μικρά παιδιά.

Ελιά

Πρόκειται για μία περιοχή με μεγάλο μήκος ακτής πολύ καθαρά νερά και όχι ευρύτερα γνωστή στους επισκέπτες. Η παραλία είναι αμμουδερή, στενή και σε χαμηλότερο επίπεδο από το δρόμο. Τα πεύκα κυριολεκτικά κρέμονται πάνω από την παραλία δημιουργώντας μία δραματική αίσθηση.

Χρήσιμες Συμβουλές

Υπάρχει ασφαλτωμένος δρόμος κατά μήκος της παραλίας από το ύψος του Athena Palace μέχρι και τα Λαγόμανδρα. Όμως το parking είναι δύσκολο, καθώς στο μεγαλύτερο μήκος της ακτής υπάρχουν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που έχουν δημιουργήσει ιδιωτικά parking.

Η παραλία είναι στενή στο μεγαλύτερο μέρος της. Αν θέλετε περισσότερο χώρο, προτιμήστε το βόρειο κομμάτι της παραλίας πριν το Athena Palace και τη «Μικρή Ελιά» ακριβώς πριν τα Λαγόμανδρα.

Η παραλία είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από το δρόμο. Μπορείτε να κατεβείτε από μονοπάτια και σκαλοπάτια που υπάρχουν σε πολλά σημεία. Η παραλία δεν είναι οργανωμένη.

Λαγόμανδρα

Μία πολύ όμορφη παραλία περισσότερο κοντά στον Νέο Μαρμαρά παρά στη Νικήτη. Ένα μικρό δάσος από πεύκα που υπάρχει ακριβώς δίπλα στην παραλία προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Είναι εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο ενώ διαθέτει πολλές ευκολίες με συνέπεια να παίρνει κάθε χρόνο γαλάζια σημαία.

Χρήσιμες Συμβουλές

Η παραλία έχει δύο τμήματα που χωρίζουν από ένα μικρό ακρωτήρι. Το βόρειο τμήμα είναι πιο οργανωμένο με ξαπλώστρες και ομπρέλες από τα γειτονικά ξενοδοχεία. Στο νότιο υπάρχουν εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ.Αν σας ενοχλεί ο ήλιος, τότε μπορείτε άνετα να στήσετε τον εξοπλισμό σας κάτω από τα πεύκα. Η θάλασσα είναι ακριβώς δίπλα.

Αν έρχεστε από Νικήτη, είναι καλό να έχετε ιδιαίτερη προσοχή στο δρόμο, καθώς υπάρχουν αρκετές απότομες στροφές και αυτοκίνητα που στρίβουν ή βγαίνουν ξαφνικά από παραδρόμους.

Τρανή Αμμούδα

Στην άλλη πλευρά του ποδιού, σε μια από τις πιο μαγευτικές παραλίες της Σιθωνίας Χαλκιδικής, την Τρανή Αμμούδα (βραβευμένη με τη γαλάζια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης), η οποία εκτείνεται σε μήκος 2,5 χλμ με κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά περνάμε υπέροχα στην κεκλιμένη αμμουδιά. Φτάνουμε εκεί αν στη διασταύρωση έξω από τη Νικήτη συνεχίσουμε αριστερά το δρόμο προς Άγιο Νικόλαο. Μόλις δούμε τη διασταύρωση για όρμο Παναγιάς στρίβουμε αριστερά (στροφή 180^ο ) και συνεχίζουμε μέχρι να βγούμε στην παραλία η οποία είναι διπλή. Τη διακόπτει ένας βράχος χωρίζοντάς την στα δυο. Η μια πιο ωραία από την άλλη. Στην πρώτη υπάρχει υποδομή με beach bar και παιχνίδια, όχι όμως και στη δεύτερη! Ότι προτιμάει κανείς. Για τη 2η ανηφορίστε το δρόμο πάνω από το μπαράκι και κάτω ξανά.

Αν είστε εκεί το μεσημέρι θα φάτε στον Αρίστο (χωρίς δεύτερη κουβέντα), Όρμος Παναγίας (Τηλ.: 2375031420, Κιν.: 6977252019

Λαγονήσι

Περίπου 5 χλμ πριν τη Βουρβουρού, περνώντας τον Όρμο Παναγιάς και μόλις φτάσετε ανατολικά του ποδιού της Σιθωνίας αφού συνεχίσετε περίπου στο 1 χιλιόμετρο θα βρείτε το πρώτο δρόμο προς τα αριστερά . Ακολουθώντας το δρόμο αυτό θα κατευθυνθείτε βορειοανατολικά για 500 μέτρα για να συναντήσει μια διασταύρωση. Είναι προτιμότερο ν’ ακολουθήσετε τον τρίτο δρόμο (χωματόδρομος) προς τα δεξιά και στα 400 μέτρα θα συναντήσετε την παραλία Λαγονήσι. Blue lagoon! Όταν πρωτοπήγαμε μείναμε έκπληκτοι! Μόλις που ξεπερνά τα 400 μέτρα σε μήκος με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, ρηχά, παραλία με ψιλή άμμο, στενή στο μεγαλύτερο μέρος της με 5-6 ψηλά πεύκα δίπλα στα 2 μικρά ξενοδοχεία που υπάρχουν εκεί πάνω στο κύμα. Στη νότια και δυτική πλευρά της παραλίας, μια πολύ μικρή βραχώδης χερσόνησος, δημιουργούν ένα πολύ γραφικό και ιδιαίτερης ομορφιάς τοπίο. Δυστυχώς κι εδώ μπήκαν οι μπουλντόζες πέρσι και δεν ξέρουμε ποια θα είναι η μοίρα της!

Πολύς κόσμος, πρόβλημα στο παρκάρισμα και προς το παρών μη οργανωμένη.

Και λίγο πιο μακριά………

Βουρβουρού

Παραθεριστικός οικισμός με πάλλευκη αμμουδιά, καταπράσινες πλαγιές, που φτάνουν μέχρι τα διάφανα νερά, και πολυτελείς εξοχικές βίλες! Ακολουθώντας το δρόμο από τον Όρμο Παναγιάς, ανάμεσα στα πεύκα, η θέα είναι μαγευτική! Το πρώτο πράγμα που θα συναντήσεις είναι το Λιβάρι, μια ήρεμη και ρηχή λιμνοθάλασσα που χωρίζεται απ’ τη θάλασσα με μια λωρίδα γης πνιγμένη στα πεύκα, ενώ σε μικρή απόσταση από την ακτή ένα σύμπλεγμα νησιών, με σημαντικότερο το Διάπορο, ενδείκνυται για μπάνιο -μπορείς να φτάσεις νοικιάζοντας κάποιο βαρκάκι! Κατά μήκος της Boυρβουρούς θα βρεις πολλές κρυμμένες παραλίες και κολπίσκους (Βουρβουρού, Λιβάρι, Ξιφάρα, Καρύδι, Μπάρα, Φάβα), ήσυχους ακόμη και το καλοκαίρι!

Αρμενιστής

Πρόκειται για το πιο φημισμένο κάμπινγκ της Χαλκιδικής, με πλήρως οργανωμένες εγκαταστάσεις (αντίσκηνα, τροχόσπιτα, τροχοβίλες, ταβέρνα,minimarket, κινηματογράφο, γήπεδα beachvolley, τένις κ.λπ.), δυνατό beachbar, οργανωμένη αμμουδερή παραλία και κρυστάλλινα νερά. Στα plus τα ποικίλα events που διοργανώνει! (Τηλ. 23750 91487, www.armenistis.com.gr)

Πιο νότια του Αρμενιστή, οι παραλίες που διαδέχονται η μια την άλλη, διαγωνίζονται σε ομορφιά! Καβουρότρυπες, Πλατανίτσι, Καλαμίτσι, Κριαρίτσι και συνεχίζοντας προς Μαρμαρά, Πόρτο Κουφό, Τορώνη, Τριστινίκα… Μαρμαράς…… Καταλύματα κάθε κατηγορίας και camping κάθε τόσο να σου θυμίζουν να τα διαλέξεις για τη διαμονή σου! Αν και τα χιλιόμετρα είναι αρκετά (από Νικήτη και πάλι πίσω γύρω στα 110), ο γύρος του δεύτερου ποδιού χαρίζει μοναδικά τοπία, εικόνες που θα τις θυμάσαι δεμένες με το καλοκαίρι που πέρασες.

Αξιοθέατα Σιθωνίας

Το παραδοσιακό χωριό του Παρθενώνα

Το συγκρότημα Πόρτο Καρράς

Το κάστρο και ο ναός του Αγίου Αθανασίου στην Τορώνη

Το φυσικό λιμάνι του Πόρτο Κουφό

Πολλές ακόμα όμορφες παραλίες, camping κ.ά. σε πιο μακρινά από τη Νικήτη σημεία. Η Σιθωνία από άκρη σ’ άκρη με τα μαγευτικά καταπράσινα τοπία, τα γραφικά λιμανάκια, τους μικρούς κολπίσκους και τις χρυσαφένιες παραλίες με τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά είναι ένας από τους πιο δημοφιλής προορισμούς της Χαλκιδικής.

« Παλαιότερες καταχωρήσεις

Επόμενες καταχωρήσεις »