Το καλοκαίρι του 2015 θα το θυμόμαστε όλοι, αρχικά ως αργοπορημένο. Κι ενώ περιμέναμε τις ζέστες, ήρθαν τα eurogroup, το δημοψήφισμα και τα capital controls. Οι εξελίξεις μάς αλλάζουν τα σχέδια. Η αναχώρηση για Σύρο αναβάλλεται για μετά το δημοψήφισμα. Ξεκινάμε στις 6 Ιουλίου, λίγο άκεφα βέβαια, αλλά γρήγορα αντιστρέφεται η διάθεσή μας καθώς πλησιάζει η ώρα της άφιξης στο νησί.

Πολλά είναι αυτά που μας συνδέουν με τη Σύρο και μας γυρνάνε πίσω στο 1991, όταν πήγαμε νεοδιόριστοι στο νησί για πρώτη φορά. Οκτώ χρόνια ζωής στον τόπο αυτό, που μας χάρισαν μοναδικές στιγμές και δυνατές σχέσεις με ανθρώπους που γνωρίσαμε εκεί. Αυτούς πάμε να επισκεφτούμε τώρα!

   Καθώς το καράβι πλησιάζει το βόρειο τμήμα του νησιού και αλλάζει κατεύθυνση προς το νότο, ψάχνουμε να εντοπίσουμε την Χαλανδριανή, περιοχή όπου βρέθηκαν περισσότεροι από 600 τάφοι με κτερίσματα (προϊστορικής εποχής). Λίγο αργότερα ακούγεται η καμπάνα του Αι Δημήτρη και το σφύριγμα του καραβιού και αμέσως βλέπουμε τους χαρακτηριστικούς λόφους της Ερμούπολης και της Άνω Σύρου, και την προβλήτα με το Λιμεναρχείο. Τρεισήμισι ώρες κράτησε το ταξίδι με το Blue Star Ferry 2. Γρήγορο και άνετο ταξίδι παρά τα επτά μποφόρ του αέρα εκείνη τη μέρα. Ίδια η αίσθηση κατά την αποβίβαση, αν και περάσανε έξι χρόνια από την τελευταία επίσκεψή μας. Πολύ οικεία όλα, σαν να μη λείψαμε καθόλου! Η Ματίνα και ο Μιχάλης μας περιμένουν και μας φιλοξενούν στο σπίτι τους, ψηλά στο λόφο της Ανάστασης, με την καταπληκτική θέα στο λιμάνι και τον Άγιο Νικόλαο. Έχουμε να πούμε πολλά!

   Τις επόμενες μέρες μένουμε στη Βαγγελιώ και το Χρήστο, στην Αζόλιμνο, το πρώτο χωριό μετά την Ερμούπολη στα νότια του νησιού . Έχουμε μοιραστεί πολλά τα χρόνια της κοινής μας ζωής στο νησί. Τότε που όποια πέτρα και να σήκωνες μας έβρισκες από κάτω!!!

   Τι μπορεί λοιπόν να κάνει και να δει κανείς σε ένα νησί σαν τη Σύρο;

   Ένα μικρό νησί με μεγάλη ιστορία που ξεκινάει πίσω στην 3η χιλιετία π.Χ. και μέσα από τις διαδοχικές ιστορικές περιόδους φτάνει στη μεγάλη της ακμή στις αρχές του 19ου αι., οπότε αυξάνεται αλματωδώς ο πληθυσμός της μαζί με την εμπορική κίνηση του λιμανιού. Μετά δε το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 και τη μαζική προσέλευση προσφύγων από τη Χίο, Σμύρνη, Ψαρά, κτλ. πολλά άλλαξαν στο νησί! Από τον οικισμό της Άνω Σύρου, η δραστηριότητα μεταφέρθηκε στο λιμάνι, την Ερμούπολη η οποία πολύ γρήγορα αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο αστικό, βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της ελεύθερης Ελλάδας. Πλούσια κτίρια μοναδικής αρχιτεκτονικής, διακοσμημένα με οροφογραφίες, πνευματική και πολιτιστική άνθηση αλλά και η λειτουργία των ναυπηγείων χαρακτήριζαν για πολλά χρόνια την Ερμούπολη, για σχεδόν ολόκληρο τον 20^ο αι, πριν την παρακμή της. Από το 1990 και μετά, μια νέα ανθηρή περίοδος τουριστικής ανάπτυξης ξεκίνησε για το νησί. Η πόλη ήταν έτοιμη με τα δεκάδες αρχοντικά της, τις πλατείες της και τα ιστορικά δημόσια κτήριά της, να υποδεχθεί ως ζωντανό μουσείο τους επισκέπτες που θαυμάζουν την ξεχωριστή της ομορφιά, που δε θυμίζει Κυκλάδες. Χαρακτηριστική είναι και η αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και ορθόδοξων στο νησί, μια και εδώ βρίσκεται το γνωστότερο κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας στη χώρα.( Για τη σημαντική και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του νησιού και ιδιαίτερα της Ερμούπολης μπορεί κανείς να αναζητήσει πληροφορίες στο διαδίκτυο [ www.syrosinfo.gr ] ή να ενημερωθεί από κάποιον τουριστικό οδηγό [ www.syros.gr ]πριν την επίσκεψή του, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς ώστε να δει με τον τρόπο που αξίζει τον τόπο αυτό!)

   Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια περιήγηση στην πόλη. Οι βόλτες στους πλακόστρωτους δρόμους της Ερμούπολης είναι must. Ανηφορίζοντας την οδό Αγίου Νικολάου, από την πλατεία Μιαούλη, μπροστά από τον ΟΤΕ, θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε το παλιό πρόσωπο της Ερμούπολης. Λίγα μέτρα πιο πάνω συναντάμε το φημισμένο Θέατρο «Απόλλων». Χτίστηκε σε δυο μόλις χρόνια (1862-64) σε πρότυπα και επιρροές από τη Σκάλα του Μιλάνου (εκτός των άλλων) για να καλύψει τις ανάγκες μόνιμης θεατρικής στέγης για την πόλη που παρουσίαζε τότε εκρηκτική πνευματική κίνηση και ακτινοβολία. Γνώρισε χρόνια χρυσής ακμής κατά τα χρόνια ευημερίας, φιλοξενώντας διακεκριμένους καλλιτέχνες και μεγάλους θιάσους. Το 2000 ολοκληρώθηκε η αποκατάστασή του μετά από χρόνια εγκατάλειψης. Οι παλιές οροφογραφίες και τα περίφημα ξύλινα θεωρεία που δεν σώθηκαν αντικαταστάθηκαν, επαναφέροντας την παλιά αίγλη του θεάτρου. Μπορείτε να περιηγηθείτε στους ορόφους και ίσως να ξεναγηθείτε από εθελοντές μαθητές γυμνασίου που έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο! Εμείς το χαρήκαμε ιδιαίτερα!!

  Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο με τα πιο χαρακτηριστικά αρχοντικά, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, άλλα αναπαλαιωμένα κι άλλα εγκαταλειμμένα, να μαρτυρούν ή να ζωντανεύουν τις ένδοξες εποχές του νησιού, συναντάμε στα δεξιά το αρχοντικό Βελισσαροπούλου, σήμερα Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων. Στην είσοδο θα δείτε τα αρχικά (Γ.Δ.Β.) και μπορείτε να το επισκεφθείτε για να θαυμάσετε τους διακοσμημένους με τοιχογραφίες τοίχους και τις εντυπωσιακές ζωγραφιστές οροφές.

Λίγα μέτρα πιο πάνω, ένας δρόμος στα δεξιά του τριγωνικού κήπου με το ηρώο, η οδός Απόλλωνος, θα σας οδηγήσει σε συνοικία με παλιά αρχοντόσπιτα ονομαστών οικογενειών, καραβοκύρηδων και εμπόρων που πολλά έχουν γίνει σήμερα ξενώνες πολυτελείας, και στην μικρή πλατεία της Νομαρχίας Κυκλάδων. Το καθένα έχει την ιστορία του, αν θέλετε να την αναζητήσετε.

  Ακριβώς πάνω από τον τριγωνικό κήπο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (κατασκευασμένη το 1870). Σύμβολο για τους Ερμουπολίτες, με τον γαλάζιο τρούλο του να ξεχωρίζει από μακριά, ο ναός είναι εντυπωσιακός τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, τη μέρα ή υπέροχα φωτισμένος τη νύχτα. Γεμάτος με ιστορικές εικόνες, αναθήματα ανεκτίμητης αξίας και πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, με το απίστευτο μαρμάρινο τέμπλο του Γ. Βιτάλη πρέπει οπωσδήποτε να τον επισκεφθείτε! Ιδιαιτερότητά του είναι το εκκλησιαστικό όργανο που λειτουργεί και συνοδεύει τη θεία Λειτουργία, επιρροή από τις καθολικές εκκλησίες.

   Από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι ψηλά τη Δόξα, βαδίστε στον ανηφορικό δρόμο που βλέπει από ψηλά τη θάλασσα, στην άλλοτε αρχοντική συνοικία Βαπόρια, που και σήμερα διατηρεί την αίγλη της, με τα νεοκλασικά μέγαρα των εφοπλιστών να μαρτυρούν την αριστοκρατική ατμόσφαιρα της εποχής της ευημερίας της πόλης. Ιδιαίτερα αυτά που βλέπουν στον πανέμορφο όρμο Αστέρια, αλλοτινό ψαράδικο αραξοβόλι με σκαλισμένα καταλύματα στα βράχια. Σήμερα είναι μια από τις «πλαζ» της πόλης. Μη φανταστείτε αμμουδιές και τέτοια. Δύο τσιμεντένιες προβλήτες με σκάλες, κι ένα υπέροχο καφέ εξοπλισμένο και με ξαπλώστρες. Σαν ένα PoolBar! Μόνο που η πισίνα είναι φυσική! Θαλασσινή! Αν είστε πρωινοί τύποι, δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από ένα πρωινό καφεδάκι στα «Αστέρια». Ακριβώς μετά την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στα δεξιά, υπάρχει δρόμος που κατεβαίνει στον όρμο, όπου πολλοί Ερμουπολίτες παίρνουν το μπάνιο τους με θέα τα πανέμορφα νεοκλασικά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί, αλλάζοντας ιδιοκτήτες ή χρήση. Εκεί ήπιαμε εμείς τον καφέ μας ένα πρωινό, μακριά από τον θόρυβο κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ακούγοντας μόνο τον ήχο των κυμάτων και όσες κουβέντες των λουόμενων έφταναν στα αυτιά μας, μαζί με την χαλαρωτική μουσική του καφέ «Αστέρια». Φυσικά τίποτα δε σας εμποδίζει να κάνετε και μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά μπροστά σας! Αν πάλι θέλετε να βλέπετε τον όρμο από ψηλά, διαλέξτε ένα από τα τραπεζάκια του Allday Café-Restaurant «στα βαπόρια» (22810 76486). Το συναντήσατε καθώς κατεβαίνατε τα σκαλιά!

   Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στα Βαπόρια ανηφορίσαμε το δρόμο που συνεχίζει πάνω από τον Άγιο Νικόλαο προς τη Δόξα. Το ίδιο εντυπωσιακά νεοκλασικά αρχοντικά βρίσκονται και στους παράλληλους και κάθετους δρόμους της συνοικίας. Τεράστια οικοδομήματα με ψηλοτάβανα δωμάτια, εντυπωσιακά μπαλκόνια με περίτεχνα φουρούσια και θέα στο πέλαγος, πολυτελείς εισόδους με κίονες και ρόπτρα στις μεγάλες ξύλινες πόρτες τους, σε ένα ξεχωριστής ομορφιάς τοπίο, με τις μπουκαμβίλιες να ξεχύνονται οργιώδεις από τους τοίχους των αυλών. Όλα αυτά μέχρι το αρχοντικό Βούρλη, αριστερά στη στροφή, με τους χαρακτηριστικούς φοίνικες στον κήπο του.

  Για όποιον θέλει να συνεχίσει πιο πέρα, ο δρόμος οδηγεί στον Αι Δημήτρη και το εργοστάσιο αφαλάτωσης μέσα από ένα ξερό και ανεμοδαρμένο ορεινό τοπίο. Η θέα από εκεί είναι μοναδική! Τήνος, Μύκονος στο πιάτο.(Αν πρόκειται να πάτε και να το συνδυάσετε και με την βόλτα στα Βαπόρια αφήστε πρώτα το αυτοκίνητο στο parkingτης Δόξας, κατηφορίστε για την περιήγηση στα Βαπόρια και ανεβείτε ξανά το πάρετε και να συνεχίσετε). Αν όμως στη Δόξα στρίψετε αριστερά (με το αυτοκίνητο εδώ), προς Δήλι και Βροντάδο, μπορείτε ακολουθώντας τον δρόμο αυτό να κάνετε το «πέταλο» που οδηγεί στην άλλη πλευρά της Ερμούπολης (νότια) και τη χωρίζει από την Άνω Σύρο. ‘Άλλος κόσμος εδώ! Παλιές προσφυγογειτονιές (αν και ελάχιστα από τα αυθεντικά προσφυγόσπιτα σώζονται σήμερα), στο περιθώριο της πόλης με κέντρο άλλη μια εκκλησία στην κορυφή του λόφου, την Ανάσταση του Σωτήρος (1909). Εδώ κάντε μια στάση. Η πανοραμική θέα είναι φυσικά μοναδική!

  Στο ιστορικό κέντρο της Ερμούπολης πρέπει να αφιερώσετε άλλη μια, ίσως και δυο μέρες, ή καλύτερα ένα πρωινό και ένα απογευματοβραδάκι ώστε να δείτε την πόλη όλες τις ώρες. Αν είστε εκεί πρωί, πιείτε τον καφέ σας στο «Καφενείο Ελληνικό», στη γωνία με την οδό Χίου (στο δρόμο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα μανάβικα/ψαράδικα και μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα). Ωραίος καφές, στο δροσερό αεράκι κάτω από τις καμάρες, συνοδευόμενος από φρέσκα λουκούμια που αγοράσαμε από το Λουκουμοποιείο του Κορρέ, απέναντί μας (αν είναι να αγοράσετε λουκούμια, που θα αγοράσετε γιατί είναι φημισμένα, πάρτε από του Κορρέ στην πλατεία. Δε συγκρίνονται με άλλα! Και φυσικά θα πάρετε και χαλβαδόπιτες που παρασκευάζονται από θυμαρίσιο συριανό μέλι και φρεσκοψημένο αμύγδαλο.)

  Αλλά και τι θέα! Το Δημαρχείο της Πλατείας Μιαούλη. Η καρδιά της Ερμούπολης χτυπάει εδώ. Από εδώ περνούν αναγκαστικά επισκέπτες και κάτοικοι πολλές φορές καθημερινά. Η πλατεία είναι από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας και είχε αρχικά σχεδιαστεί να χωράει όλον τον πληθυσμό της πόλης! Ο ανδριάντας του Μιαούλη με τα κανόνια στα πόδια του και δίπλα του η μαρμάρινη εξέδρα της μουσικής, όπου παλιότερα έπαιζαν οι μπάντες και διασκέδαζαν τους Συριανούς κοσμούν το ανατολικό τμήμα της πλατείας που είναι ορατό και από το λιμάνι, μέσω της οδού Ελ. Βενιζέλου (πρώην Ερμού). Η μια πλευρά της είναι γεμάτη από τα τραπεζάκια που βγάζουν οι καφετέριες και τα ουζερί κάτω από τις καμάρες των παλιών κτιρίων ενώ στην άλλη της πλευρά δεσπόζει το μέγαρο του Δημαρχείου. Τεράστιο σε διαστάσεις, με την πελώρια μαρμάρινη σκάλα στο κέντρο, είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ε. Τσίλερ (1898). Μπείτε οπωσδήποτε να θαυμάσετε το ιστορικό κτίριο με τις εντυπωσιακές σκάλες, τα αίθρια και τις οροφογραφίες και να ξεναγηθείτε στις αίθουσές του που φιλοξενούν ιστορικά κειμήλια.

  Στο ίδιο κτίριο, στα σκαλιά που οδηγούν στο Δημοτικό Ρολόι, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σύρου. Μικρό σχετικά αλλά με αντιπροσωπευτικά δείγματα πρωτοκυκλαδικών αγγείων, ειδωλίων και άλλων ευρημάτων από τη Χαλανδριανή, αλλά και άλλα νησιά. Στην άλλη μεριά του κτιρίου, με είσοδο από την πλευρά του ΟΤΕ, βρίσκεται το Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης όπου φιλοξενείται το Μουσείο Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης κατά τα πρότυπα του Μουσείου Γουλανδρή της Αθήνας.

  Την επίσκεψη στην πλατεία μπορείτε να τη συνδυάσετε με βόλτα στην αγορά. ‘Όλα τα καταστήματα βρίσκονται στα στενά ανάμεσα στην πλατεία και την παραλία και ιδιαίτερα στις οδούς Πρωτοπαπαδάκη, Στ. Πρωϊου και Θυμάτων Σπερχειού. Θα βρείτε χειροποίητα κοσμήματα και διακοσμητικά αλλά και τοπικά προϊόντα. Πολύ ωραίο μαγαζί για ντόπια παραδοσιακά προϊόντα είναι του «Πρέκα» (22810 87556), στη Χίου 4. Αγοράστε οπωσδήποτε κάπαρη, τυρί Σαν Μιχάλη, ελιές, παστέλια και ότι άλλο σας γυαλίσει το μάτι!

  Αν πάλι κάνετε τη βόλτα σας βραδάκι, η παραλία με τα πολυάριθμα καφέ, ταβερνάκια και μπαράκια, με θέα το λιμάνι και το εντυπωσιακό κτίριο του Τελωνείου με τις αποθήκες διαμετακομίσεως, σας περιμένει να περάσετε όμορφα. Εμείς δοκιμάσαμε το Plaza (έχει και πρόχειρο φαγητό/ γλυκά-τηλ. 22810 85337), το Barolaκαι το Severo. Εκεί συγκεντρώνεται όλη η κίνηση ιδιαίτερα από το απόγευμα και μετά. Και το πρωί σας, παρόλο που λούζεται από τον ήλιο, είναι όμορφη. Περπατείστε κατά μήκος του κυματοθραύστη με θέα την Τήνο, τη Μύκονο, το Γαϊδουρονήσι με το φάρο και τα Βαπόρια, στην περιοχή Νησάκι (κάποτε πραγματικό νησί που ενώθηκε με τη στεριά με σας επιχωματώσεις) με τα κτίρια του Ναυτικού Ομίλου και της Σχολής Εμποροπλοιάρχων. Σημείο αναφοράς η προτομή του Κανάρη μπροστά από το ξενοδοχείο Ερμής. Από εκεί αρχίζει η οδός Θυμάτων Σπερχειού, παράλληλη με τον παραλιακό δρόμο.

  Από τη γωνία Θ. Σπερχειού και Πρωτοπαπαδάκη, ακολουθώντας μια μεγάλη ευθεία δρόμων μπορείτε να φτάσετε στο Νεώρειο και το Ηρώο και το δρόμο που οδηγεί έξω από την πόλη, σας Μάννα και Αζόλιμνο. Μετά το Ανηφοράκι σας Στ. Πρωίου θα συναντήσετε την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Βρίσκεται στη συνοικία Ψαριανά και ξεχωριστό «κόσμημα» του ναού είναι η εικόνα σας Κοίμησης, έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, έργο ανυπολόγιστης αξίας. Συνεχίζοντας πριν από το Ηρώο, περνάμε το Νεώριο και τον Ταρσανά. Ο Ταρσανάς της Σύρου είναι σημαντικός ιστορικός τόπος, όπου διατηρείται εδώ και 200 περίπου χρόνια η παραδοσιακή τεχνική της ξυλοναυπηγικής.

  Όλα αυτά τα ξαναγυρίσαμε ποδαράτοι τα πρωινά, φωτογραφίζοντας γνωστές γωνιές που σας θύμιζαν τα παλιά. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας στην παραλία με τους παλιούς, καλούς μας φίλους, το τσιπουράκι μας στα ταβερνάκια στο στενό πίσω από την Πρωτοπαπαδάκη (δοκιμάσαμε «στην Ιθάκη του Αή»), και το ποτό σας στο «Μέγαρο» του Γιώργου Ζορμπάνου εις ανάμνηση του παρελθόντος!

  Από τη νεοκλασική Ερμούπολη που ενέπνευσε πεζογράφους και ποιητές θα μεταφερθείτε σε ένα πολύ διαφορετικό σκηνικό κατά την επίσκεψή σας στην Άνω Σύρο που με τη σειρά της ενέπνευσε τραγουδοποιούς με τις ομορφιές της. Είναι ο πρώτος οικισμός που δημιουργήθηκε στο νησί αιώνες πριν και η ιστορική πρωτεύουσα του νησιού.

  Η μορφή και η θέση της πόλης υπαγορεύτηκε από το φαινόμενο της πειρατείας που για αιώνες μάστιζε τα νησιά του Αιγαίου. Σφιχτή δόμηση κατάλευκων σπιτιών με χρωματιστά πορτοπαράθυρα, στοές και στενά πλακόστρωτα δρομάκια διευκόλυναν την επικοινωνία των κατοίκων χωρίς να χρειάζεται να βγαίνουν από τα σπίτια τους. Παντού μπουκαμβίλιες σας ασπρισμένους τοίχους, πεζούλια με γεράνια και αμέτρητα σκαλιά να οδηγούν σε αναρίθμητα επίπεδα. Και κάθε τόσο ένα άνοιγμα να αποκαλύπτει το μπλε του Αιγαίου. Δυο τρία καφενεδάκια και μερικές ταβέρνες, με αυτή του «Λιλή» να ξεχωρίζει για μας. Πόσες φορές περάσαμε τα βράδια μας στην «Κατώγα» με τα κρασοβάρελα το χειμώνα κάτω από το μεγάλο πορτρέτο του Μάρκου Βαμβακάρη, δίπλα από το παλιό jukebox! Και το καλοκαίρι στη βεράντα του νέου μαγαζιού με θέα την Ερμούπολη.

  Από την Πορτάρα, που κάποτε έκλεινε, θα μπείτε στην καρδιά του οικισμού, που είναι απροσπέλαστος σε τροχοφόρα. Ο δρόμος θα σας οδηγήσει μπροστά από την ταβέρνα του Λιλή, πιο κάτω στο μουσείο του Μ. Βαμβακάρη, όπου εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες και χειρόγραφα του γνωστού ρεμπέτη και λίγο πιο πέρα σε μια μικρή πλατεία, σαν βεράντα μοιάζει περισσότερο, με φοβερή θέα που τώρα λειτουργεί σαν ταβερνάκι. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η Μητρόπολη και κέντρο των καθολικών της Σύρου ο Αι Γιώργης. Ο ναός έχει περάσει πολυάριθμες περιπέτειες κατά τη διάρκεια των αιώνων και έχει πρόσφατα συντηρηθεί. Οι Καθολικοί Επίσκοποι που πέρασαν από το ναό αναγράφονται όλοι, με τα ονόματα τους, σε μαρμάρινη πλάκα στη στοά έξω από τον ναό.

  Μπορείτε να φτάσετε πιο εύκολα στο ναό από την πάνω είσοδο της πόλης, (είσοδος «Πάνω Τέρμα») κοντά στον ανεμόμυλο, τον τελευταίο που σώθηκε και σήμερα ανακαινισμένος προσφέρεται για ενοικίαση. Και στις δυο εισόδους υπάρχει περιορισμένος χώρος για παρκάρισμα.

    TIP: Για τη βόλτα στην Άνω Σύρο είναι προτιμότερο να επιλέξετε απογευματινές ώρες αν κάνει πολύ ζέστη. Εμείς αυτή τη φορά πήγαμε και πρωί. Άλλη ομορφιά αυτή την ώρα! Στις 10:00 ήμασταν έτοιμοι για καφέ! Κρίμα όμως που δε βρήκαμε κάτι ανοιχτό να τον πιούμε εκεί! Φάνταζαν πολύ όμορφα αυτή την ώρα, χωρίς κόσμο!

    Ο δρόμος που συνεχίζει πιο πάνω από το «Πάνω Τέρμα», οδηγεί στο βόρειο τμήμα του νησιού. Σε όσους αρέσει να βλέπουν εναλλακτικά το μέρος των διακοπών τους, εκεί, στην Απάνω Μεριά θα συναντήσουν μέσα από στενούς δρόμους και χαράδρες, εξωκλήσια και τεράστιες καπαριές, μικρούς οικισμούς σας η Φοινικιά, ο Μύτακας, η Κυπερούσσα, το Λυγερό, το Πλατί Βουνί. Η πηγή του Σύριγγα που δίνει νερό γευστικό που πωλείται με το μπιτόνι, το Σαν Μιχάλη που έδωσε το όνομά του στο νόστιμο Συριανό τυρί, ο αρχαιολογικός χώρος σας Χαλανδριανής…. Από δω ξεκινούν τα μονοπάτια που οδηγούν σας βόρειες παραλίες του νησιού, (Γράμματα, Λία, Αετός) που είναι ερημικές και δεν είναι προσβάσιμες με αυτοκίνητο. Εναλλακτικά και ευκολότερα μπορείτε να σας επισκεφτείτε με βαρκάκι από το Κίνι. Μοναδική εμπειρία!

   Και όταν έρθει η ώρα για μπανάκι πού θα κολυμπήσετε; Διαλέγοντας παραλία κάνετε και το γύρο του νησιού! Πρώτη παραλία αυτή της Αζολίμνου, 4 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη. Οργανωμένη, ξαπλώστρες χωρίς χρέωση και πολλά ταβερνάκια αν θέλετε να συνδυάσετε με φαγητό. Το BeachBar “Iguana” διαθέτει ξαπλώστρες χωρίς χρέωση. Σας σερβίρει βάφλες, κρέπες, κλπ. Για φαγητό ακούσαμε καλά λόγια για το μεζεδοποιείο της Φιλομήλας. Στη συνέχεια η παραλία της Βάρης. Κι αυτή οργανωμένη, με δυο ταβέρνες/καφέ πάνω στην αμμουδιά, προτιμάται από τους νέους. Πολυσύχναστη άρα πιο θορυβώδης (μουσική, ρακέτες, κλπ). Σπάνια την πιάνει ο αέρας.

   Στην επόμενη στροφή το Αχλάδι, μικρή παραλία με ένα ταβερνάκι και στα 3 επόμενα χιλιόμετρα αυτή του Μέγα Γυαλού. Πάνω στο δρόμο, στενή αμμουδιά προικισμένη με φυσική σκιά. Μετά τις 5.30 είναι η μισή σκιασμένη. Η άλλη μισή καλύπτεται από ξαπλώστρες. Κι εδώ υπάρχουν ταβέρνα, minimarket, περίπτερο. Παρκάρισμα πάνω στο δρόμο. Οικογενειακή παραλία με ήρεμα, ρηχά νερά. Μην την προτιμήσετε αν φυσάει δυνατός νοτιάς. Και συνεχίζουμε στα 3 χλμ. φτάνοντας στην πανέμορφη Ποσειδωνία (Ντελαγκράτσια) με τις εντυπωσιακές επαύλεις. Θα τις προσέξετε στο δρόμο σας για την παραλία των Αγκαθωπών να προβάλλουν μέσα από κήπους με ψηλά πεύκα και φοίνικες. Απότομη κατηφορική στροφή αριστερά με το που βλέπετε τη θάλασσα. Προσέξτε τις πινακίδες. Ο δρόμος οδηγεί σε μια πολύ όμορφη παραλία, με ωραία αμμουδιά, οργανωμένη (μας ζήτησαν extra χρέωση για σας ομπρέλες). Έχει και μερικά αρμυρίκια που σκιάζουν κάποια σημεία. Το παλιό café/restaurant στην άκρη της παραλίας ήταν υπό ανακατασκευή και μάθαμε ότι τα σχέδια είναι φιλόδοξα. Της αξίζει κάτι καλό! Προσπερνώντας την παραλία με το αυτοκίνητο, ακολουθώντας το δρόμο πάνω στο λόφο θα οδηγηθείτε στην ήσυχη παραλία «Κόμητο». Φέτος λειτουργεί εκεί ένα μικρό, πλην όμως πολύ εξυπηρετικό beachbar, με ξαπλώστρες και ομπρέλες. Και οι δυο παραλίες είναι ανοιχτές στη νοτιοδυτικά.

   Πίσω στη διασταύρωση της Ποσειδωνίας, αν συνεχίσουμε το δρόμο μας, σε δυο τρεις στροφές βλέπουμε από ψηλά την παραλία του Φοίνικα. Στενή και πάνω στο δρόμο με δεντράκια να τη σκιάζουν. Όμορφη θάλασσα μόνο που έχει σε μεγάλο μέρος της πλάκα στην είσοδό της. Συνεχίζοντας δεξιά, στο τέλος της παραλίας, ο δρόμος οδηγεί βόρεια στον Γαλησσά. Φτάνουμε στην μεγάλη αμμώδη παραλία, οργανωμένη σήμερα, με το ξενοδοχειακό συγκρότημα του DolphinBay στην πλαγιά και το λόφο με το εκκλησάκι της Αγίας Πακούς από πάνω. Η θάλασσα είναι πολύ ρηχή για αρκετά μέτρα από την ακτή και υπάρχει δυνατότητα για beachvolley, beachsoccer ,θαλάσσια σπορ (Α sports- τηλ. 6936342004). Για καφέ και φαγητό αρκετές επιλογές και εδώ. Το καφέ/bar«Αργώ» με τα έντονα χρώματα στους τοίχους και την ωραία μουσική ήταν συχνή επιλογή μας παλιά.

  Εκεί που είδαμε τεράστια διαφορά στην πάροδο των χρόνων είναι στο όμορφο Κίνι. Θα οδηγηθείτε εκεί από το δρόμο του νοσοκομείου. Με δυτικό προσανατολισμό κι επομένως καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα, το άλλοτε απομονωμένο Κίνι έχει γίνει πολυσύχναστο, μια που προσφέρει οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες χωρίς χρέωση, beachvolley, καμπίνες αποδυτηρίων και επιλογές για φαγητό/καφέ/ποτό. Διακρίνονται η ταβέρνα «Αλλού γυαλού» (22810 71196/6938565865) και τα «…δυο τζιτζίκια στ’ αρμυρίκια» (22810 71151). Από τα χρόνια που ήμασταν στο νησί και περνούσαμε πολλά μεσημέρια Κυριακής με όλη την παρέα στου «Ζαλώνη» είτε για καφέ και παγωτό, είτε για φαγητό δίπλα δίπλα στα δυο μαγαζιά. Για εσάς που προτιμάτε γαλήνια παραλία, αν και σήμερα με τον δρόμο που φτιάχτηκε έχει περισσότερο κόσμο από ότι παλιά, αναζητήστε το δρόμο από το Κίνι προς Δελφίνι. Θα αποζημιωθείτε για τον κόπο σας. Έχει κι ένα ταβερνάκι σήμερα εκεί.

  Από το Κίνι ξεκινήσαμε κάποια φορά να εξερευνήσουμε τις παραλίες που είναι προσβάσιμες μόνο με σκάφος. Παρθένες παραλίες στα βόρεια/ βορειοδυτικά του νησιού, η Λία , η Βαρβαρούσα και τα Γράμματα που πήραν το όνομά τους από τις επιγραφές που βλέπεις σκαλισμένες στα βράχια από χέρια ναυτικών που βρέθηκαν εκεί για να προφυλαχτούν από θαλασσοταραχή ή ξεβράστηκαν ναυαγοί στον μικρό όρμο, σας περιμένουν. Μοναδική εμπειρία η επίσκεψη εκεί. Τα σκάφη συνήθως αναχωρούν γύρω στις 12.00 και επιστρέφουν 5 ώρες αργότερα. Μπορείτε να ρωτήσετε σχετικά εδώ: Perla-I, Dailycruises (6947308580)

Καλή ενημέρωση για τις παραλίες αλλά και για τις μετακινήσεις σας στο νησί είναι το travelstyle.gr

Πολλά είναι εκείνα που μας δένουν με τη Σύρο. Κι όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα θα γυρνάμε εκεί με λαχτάρα, να δούμε ξανά τον τόπο αυτό, αλλά κυρίως τους ανθρώπους που εκεί γνωρίσαμε και δέσαμε μαζί τους τη ζωή μας.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ …..για όσους έχουν το χρόνο ή τη διάθεση για περισσότερη εξερεύνηση

• Στο λιμάνι, μπροστά από το κτίριο της Περιφέρειας, λειτουργεί περίπτερο πληροφοριών. Μπορείτε να προμηθευτείτε με φυλλάδια πληροφοριών και τον οδηγό της ένωσης τουριστικών καταλυμάτων που διανέμεται δωρεάν.
• Επίσκεψη στο Βιομηχανικό Μουσείο Σύρου
• Βόλτα στα χωριά της ενδοχώρας της Σύρου. Τα χωριά Χρούσσα και Πισκοπειό με τα πανέμορφα εξοχικά χτισμένα μέσα σε τεράστια κτήματα. Άλλοτε αριστοκρατικά θέρετρα στα μέσα και τέλη του προηγούμενου αιώνα, σήμερα μισογκρεμισμένα, να μαρτυρούν το μέγεθος του πλούτου τους.
• Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι ορμίσκοι με μικρές παραλίες, σχεδόν privé, που μπορείτε να αναζητήσετε αν το θέλετε (Σαντορινιοί, Φάμπρικα, Αμπέλα, Κόκκινα, Αρμεός….)
• Αναζητείστε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Σύρος Πολιτισμός». Είναι πλούσιο και ποικίλο και σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας ενδιαφέρει.