Αύγουστος στα ψηλά Τζουμέρκα. Πράσινο, νερά και γεφύρια, πέτρα παντού και μια γαλήνη σπάνια από τη στιγμή που παίρνεις το δρόμο μέσα στα βουνά. Φιδωτός αυτός, ανηφορικός μέσα στις πλαγιές του όρους Λάκμος, μας οδηγεί έξω από το Συρράκο. Γαντζωμένο στην πλαγιά, ένα με το τοπίο. Must μια στάση για φωτογραφίες στον περιφερειακό δρόμο που οδηγεί στην πάνω είσοδο του χωριού. Ρόδα δεν μπαίνει στο χωριό οπότε μένει το αυτοκίνητο έξω από τα πρώτα σπίτια ή στο χώρο πριν την πέτρινη πύλη. Υπάρχει και η κεντρική είσοδος στο χαμηλό σημείο του χωριού αν θέλεις! Και μετά αρχίζει το περπάτημα στα καλντερίμια! Όλα με κλίση σεβαστή γι’ αυτό πρόσεξε τι παπούτσια θα φοράς! Στην πορεία κατάλαβα πόσο απαραίτητο αξεσουάρ είναι η γκλίτσα και γιατί όλοι οι κάτοικοι κρατούσαν από μια!

Στην κεντρική πλατεία (μη φανταστείς απλωσιά- είναι διαμορφωμένη σε επίπεδα) συγκεντρώνονται μικροί και μεγάλοι. Κάποιοι κάθονται στα πεζούλια κάτω από το θόλο της εντυπωσιακής βρύσης «Γκούρα» (στόμα στα βλάχικα), άλλοι στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου ( χρυσοΰφαντος ρωσικός επιτάφιος και εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο). Όλοι μιλούν βλάχικα!  Στήνω αυτί να πιάσω καμιά αλλά μπα…. Οι νεότεροι συναντιούνται στο κάτω επίπεδο της πλατείας όπου είναι και 2 ταβερνάκια. Δοκίμασε πιάτα παραδοσιακά

Ο ξενώνας μας (Casa calda) όνειρο στα ψηλά, με την αυλή του, τις πέτρινες καμάρες του, τη θέα του! Λαξευτή πέτρα στους τοίχους και σχιστόπλακες στις στέγες όλων των σπιτιών του χωριού που ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με την τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Τα καλντερίμια σκαρφαλώνουν στην πλαγιά, περνούν από όλες τις πόρτες σχεδιάζοντας γραφικό σκηνικό. Κάθε γωνιά και κάδρο! Αυθόρμητα σκέφτομαι πόσος κόπος χρειάστηκε για να είναι τόσο καλοδιατηρημένα αφού τα μέσα λείπουν λόγω της φυσιολογίας του τόπου. Παίρνουμε τον κατήφορο προς το κέντρο του οικισμού, εκτός από την πλατεία βρίσκεται η πλατεία των αγαλμάτων. Περπατάμε όλα τα στενά, μπαίνουμε στο σπίτι του Κ. Κρυστάλλη (σήμερα μουσείο-βιβλιοθήκη). Ένας ενθουσιώδης ξεναγός μας υποδέχεται και μας μιλάει με πάθος για την ιστορία του τόπου. Όλη η κουλτούρα και η καθημερινή ζωή της περιοχής. Πέρασε ακόμη από το Λαογραφικό Μουσείο Αυδίκου και το παλιό σχολείο (σήμερα ξενώνας) που ξεχωρίζει στη θέση του από το μέγεθός του. Καφές ή φαγητό στην αυλή του (εμείς πήγαμε αργά απόγευμα)

Αν και οι μόνιμοι κάτοικοι είναι γύρω στους 50,  εδώ τον Δεκαπενταύγουστο στήνεται μεγάλο πανηγύρι μας είπαν και δύσκολα μπαίνεις στο χωριό. Όλο το καλοκαίρι όμως το χωριό ζωντανεύει.

Επόμενη περιήγηση στην χαράδρα Χρούσια, με το φαράγγι που ήταν το ελληνοτουρκικό σύνορο από το 1881 μέχρι το 1912. Αυτή χωρίζει τους γείτονες Καλαρρύτες και Συρράκο. Βλέπεις το γείτονα απέναντι αλλά για να τον φτάσεις θα κάνεις δρόμο. 3 χλμ. με τα πόδια , 25 με το αυτοκίνητο κι ο χρόνος ίδιος. 45’ διαλέγεις και παίρνεις. Με το όχημα όμως έχεις bonus! Περνάς από τη μονή Κηπίνας (Κοίμηση της Θεοτόκου) στη διαδρομή για Καλαρρύτες. Κανόνισε να τη βρεις ανοιχτή γιατί να μην πας δε γίνεται! Αυτοκόλλητη στον άγριο βράχο που κοιτάει στο φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού είναι εντυπωσιακή μέσα έξω. Μέσα στη σπηλιά στην εκκλησία σώζονται αγιογραφίες του 17ου αι. Τι δύναμη χρειάστηκε για να γίνει αυτό που βλέπουν τα μάτια μας!( TIP: Αν είναι χειμώνας αναζήτησε το κλειδί στο χωριό, στην Κηπίνα.)

Αμέσως μετά σε 4’ drive σταματάς στη Γέφυρα Κουιάσας και αν θες μπαίνεις και λιγάκι στο φαράγγι να δροσιστείς. Do so! Έχει σε μικρή απόσταση (10’ περπάτημα) έναν παλιό νερόμυλο που λειτουργεί σαν αναψυκτήριο. Βούτηξε τα πόδια στο νερό του Καλαρρύτικου ρέματος (αν αντέχεις το κρύο). Και μετά ανήφορος πάλι στα 1200μ. για τους Καλαρρύτες. Αυτοκίνητα έξω κι εδώ.

Κάποτε χωριό των αργυροχρυσοχόων με τα εργαστήριά τους να κατασκευάζουν ονομαστά εκκλησιαστικά ασημικά και κοσμήματα. Εδώ λένε ξεκίνησε ο οίκος Bulgari! Δείγματα θα δεις στο Μουσείο Καλαρρυτινής Αργυροτεχνίας (κτίριο του παλιού σχολείου). Αλλά και με το μαλλί διέπρεψαν, τις κάπες και τα υφαντά. Όλα αυτά από 1750 ως 1821. Κι εδώ Άγιος Νικόλαος (1480) ψηλά στο χωριό. Και βρύσες με ονόματα. Του Νέσση (πλατεία), της Γκούρας, του Φύτρου και του Παράσχη με το θολωτό τρούλο. Περπατάμε τα στενά με τα παλιά αρχοντικά των πλούσιων εμπόρων που ζούσαν κάποτε εδώ και στην πλατεία μπαίνουμε στο σπίτι-μουσείο της Α. Γκολφινοπούλου. Στο αρχοντικό του 1872 κατοικεί ακόμα η οικογένεια και ξεναγεί τους επισκέπτες στο χρόνο. Πλούτος εκθεμάτων μεγάλος. Μπείτε!

Ένας είναι τώρα ο στόχος μας. Η «Άκανθος» μας περιμένει απέναντι ακριβώς, λίγο ψηλότερα από την πλατεία. Ο Ναπολέοντας κι η γυναίκα του με τους ντόπιους μεζέδες στο πιο παλιό πολυκατάστημα της περιοχής. Παντοπωλείο-καφενείο-ταβέρνα-τσαγκάρικο σχεδόν 200 χρόνων! Ταξίδι στο χρόνο, θα δεις!

Τώρα αν μείνεις κι άλλη μέρα όπως εμείς να την αφιερώσεις στα χωριά απέναντι. Πράμαντα, Άγναντα, Τσόπελα και Μελισσουργοί. Μέχρι το γεφύρι της Πλάκας φτάνεις άνετα. Υπολόγισε τις αποστάσεις 2 λεπτά και κάτι για κάθε χιλιόμετρο.
Εμείς ξεκινήσαμε για Πράμαντα, τα προσπεράσαμε και βουρ για σπήλαιο Ανεμότρυπας. Τώρα άτυχους να μας πεις, δε μας ήθελε και τις δυο φορές που επιχειρήσαμε να μπούμε για ξενάγηση. Έπρεπε λέει να τη στήσουμε εκεί μέχρι να έρθουν κι άλλοι! Φύγαμε τελικά γιατί «δε βλέπαμε φως». Πφ! Σιγουρέψου για τις ώρες ξενάγησης πρώτα και να πας γιατί όλοι λένε ότι αξίζει! Η είσοδος κοστίζει 3 ευρώ (τηλ. 26590 61516, 6958054441).

Το γεφύρι της Πλάκας μας αποζημίωσε! Χτισμένο το 1866, είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, με άνοιγμα καμάρας 40 μέτρα, ύψος 19 μέτρα και με άνοιγμα στην κορυφή 3,2 μέτρα Το ανακατασκεύασαν το 2019. Προσοχή στρίψε δεξιά πριν μπεις μέσα στον οικισμό. Αλλιώς θα σε βγάλει ο δρόμος στην άλλη όχθη του ποταμού και θα πρέπει να περπατήσεις αρκετά στο μονοπάτι μέχρι την άκρη του γεφυριού. Με θέα όμως από ψηλά! Ο Άραχθος είναι φουλ στον άργιλο και το νερό είναι κάπως όταν βρέχει. Mπες για φυσικό spa! Πολλοί κατεβαίνουν με βάρκες. Κι ένα ωραίο αναψυκτήριο λειτουργεί στο κτήριο του παλιού τελωνείου κολλητά στην ψηλότερη γέφυρα των Βαλκανίων.

Πήγε μεσημέρι! Πίσω στα Πράμαντα για φαγητό με θέα, στου Μπούτζα. Σούβλες να γυρνάνε αλύπητα! Αν είναι Κυριακή και θες τραπέζι στο παράθυρο θέλει να προνοήσεις. Πάντως δεν έχω ξαναδεί χωριό με τόσα εικαστικά σε κάθε τοίχο, γωνιά και πλατειούλα. Κι όλα φροντισμένα. Well done!

Συνέχεια για καφεδάκι στους Ορίζοντες Τζουμέρκων resort παραδίπλα στα Τσόπελα . Χόρτασε το μάτι μας φύση. Σαν να μπήκαμε σε κάποια αφίσα… να σου ‘ρχεται να τρέξεις στο γρασίδι με φόντο τις κορφές των Τζουμέρκων. Ήρθαν και τα γλυκά κι οι καφέδες στη βεράντα. Πας με κλειστά μάτια. Δεν το σκέφτεσαι. Πας!

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ:

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΡΡΑΚΟ   https://www.visitsyrrako.gr/page.php?titlos=moyseia-syrrakoy-7945

ΜΟΝΗ ΚΗΠΙΝΑΣ    https://www.voreiatzoumerka.gr/index.php/2015-10-05-21-29-17/2015-10-05-22-06-52/63-2015-13

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΛΑΡΡΥΤΙΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΤΕΧΝΙΑΣ   https://www.voreiatzoumerka.gr/index.php/2015-10-05-21-29-17/2015-10-05-22-05-54/61-2015-7?jjj=1659887768615

ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

Η γέφυρα της Πλάκας βρίσκεται 8 χιλιόμετρα από τα Άγναντα – ίσιος δρόμος

Κτιστάδες – Άγναντα 6 χλμ.

Συρράκο – Καλαρρύτες 24 χλμ.

Συρράκο – Πράμαντα 26 χλμ.

Πράμαντα – Μελισσουργοί 6 χλμ.

Πράμαντα – Άγναντα 11,5 χλμ.

Άγναντα – Γεφύρι Πλάκας 8 χλμ.  17’

ΦΑΓΗΤΟ

Σάρικα Συρράκο

ταβέρνα Μπουτζας – Πραμαντα

ΤΑΒΕΡΝΑ “ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ” Κτιστάδες (5αρι)

ΧΑΡΤΗΣ GOOGLE