Ελλάδα | Πάμε ταξιδάκι

Γουμένισσα – χάλκινα κι αμπέλια

από katerina | Μαρ 20,2015 | Ελλάδα, ορεινά

Η μονοήμερη εκδρομή με το σύλλογο του Προμηθέα οργανώθηκε κάπως βιαστικά και το βροχερό πρωινό του Νοέμβρη δεν προδιέθετε κανέναν για εξόρμηση στη φύση. Παρόλα αυτά ξεκινήσαμε με το λεωφορείο 20 άτομα με πρώτο προορισμό τη Γουμένισσα. Τόσο κοντά μας κι όμως άγνωστη τόσον καιρό.

Το όνομα «Γουμένισσα» πάντα μου έφερνε αυτόματα στο νου εικόνες και ήχους από τις μπάντες των χάλκινων. Και η αλήθεια είναι πως με τα χάλκινα και το κρασί είναι συνυφασμένο το όνομά της. Όχι μόνο τις απόκριες που ακούμε το ζουρνά στη Νάουσα, αλλά και στα πανηγύρια ή στις μεγάλες και μικρότερες γιορτές είναι η πιο ιδιαίτερη εικόνα που μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη αυτή η κωμόπολη της Κεντρικής Μακεδονίας ( 69 χλμ. Βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης ) στους πρόποδες του Πάικου ( υψόμετρο 250 μ. ). Ακόμη και να μην είναι κάποια γιορτή, πάντως, υπάρχει πάντα η πιθανότητα την ώρα που περπατάτε στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου, όπου ζουν λαϊκοί οργανοπαίκτες –κυρίως πνευστών–, να πετύχετε κάποιο αυτοσχέδιο γλέντι.

Η πόλη μας είπαν έχει περίπου 4.500 κατοίκους και φημίζεται, εκτός από τα χάλκινα παραδοσιακά όργανα, για το καλό κρασί (Ο.Π.Α.Π.), τα καθάρια της νερά και το τσίπουρο. Η πλατεία, χαρακτηριστική με τον πλάτανο, όπως σε πολλά χωριά της περιοχής, υποδέχεται τους επισκέπτες με μια χαρακτηριστική βρύση στο κέντρο της, που έχτισαν οι Γάλλοι στρατιώτες και θυμίζει τις εποχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η περιοχή ήταν το επίκεντρο σκληρών συγκρούσεων. Στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης που περπατήσαμε ξεχωρίζουν τα κτίρια της προβιομηχανικής εποχής, τα χαρακτηριστικά κουκουλόσπιτα, αλλά και ο εντυπωσιακός ναός και μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου. Εκατόν οκτώ (108) σπίτια της έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα με ελάχιστα ωστόσο δείγματα αναπαλαίωσης. Ευτυχώς έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, χάρη στην αγάπη μερικών Γουμενισσιωτών για τον τόπο τους. Ακόμη, γνωστά είναι τα παραδοσιακά εργαστήρια που κατασκευάζουν βαρέλια, λαϊκά όργανα, σαμάρια, αλλά και καλάθια, ζωντανοί θύλακες της χειροποίητης λαϊκής τέχνης και τεχνικής, που σπάνια συναντά κανείς σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Στη μικρή μας βόλτα προσκυνάμε στην Παναγία της Γουμένισσας και καταλήγουμε σε καφέ της πλατείας.

Το ραντεβού με τον οινοποιό κ. Αϊδαρίνη μια ώρα αργότερα μας ανεβάζει τη διάθεση. Εξαιρετικός ξεναγός, μας εξηγεί τα πάντα για την παράδοση της αμπελουργίας στην περιοχή, τη διαδικασία μέχρι την εμφιάλωση και παλαίωση του κρασιού και μας οδηγεί στο κελάρι με τα δρύινα βαρέλια. Μας κερνάει ντόπιο κρασάκι στον πολύ όμορφο χώρο του οινοποιείου και μας μιλάει για τους δρόμους του κρασιού: «Τα τελευταία χρόνια η παλιά τέχνη της οινοποιίας, φαίνεται ότι έχει βρει το δρόμο της. Έτσι, το γνωστό ξινόμαυρο κρασί, αλλά και μια τοπική ποικιλία γνωστή με το όνομα «Νεγκόσκα», σε αναλογία τέσσερα προς ένα, δίνουν το πασίγνωστο κρασί Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας “Γουμένισσα”. Ο αμπελώνας της Γουμένισσας εντάσσεται στους “Δρόμους του Κρασιού”, μια εταιρεία αστικού, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που δημιούργησε η Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Μακεδονίας. Τα εντεταγμένα στο δίκτυο οινοποιεία της περιοχής είναι κυρίως στη Γουμένισσα: «Κτήμα Αϊδαρίνη», τηλ. 23430-42939, «Οινοποιείο Μπουτάρη», τηλ. 23430-41989, «Κτήμα Τάτση», τηλ. 23430-41053,«οινοποιείο Χατζηβαρύτη» τηλ. 23430-41236 και το «Κτήμα Λίγας», λίγο πριν από τα Γιαννιτσά, τηλ. 23820-24421 καθώς επίσης το «Κτήμα Τίτου Ευτυχίδη», τηλ / fax 2310-273620 στη Γουμένισσα.

Η πόλη όμως έχει κι άλλα ταλέντα όπως είπαμε. Διατηρεί ζωντανή τη δική της μουσική ταυτότητα. Διάσημες σε όλη την Ελλάδα αλλά και διεθνώς, με τη συμμετοχή τους σε διαφορά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, είναι οι μπάντες των χάλκινων πνευστών οργάνων. Τουλάχιστον τριακόσιοι είναι οι λαϊκοί οργανοπαίκτες που ασχολούνται λίγο ή πολύ με τα χάλκινα, που πλέον είναι ευρέως γνωστά ως «Τα Χάλκινα της Γουμένισσας». Η τιμή είναι λιγάκι τσουχτερή για όποιον θέλει να τα απολαύσει ζωντανά. Το λιγότερο 150 ευρώ την ώρα. Ίσως αν είσαι στα κέφια μετά το κρασάκι/τσιπουράκι να μη σου φαίνονται πολλά!

Μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφθεί κανείς το εντυπωσιακό Λαογραφικό Μουσείο που έχει πρόσφατα ανοίξει στο γειτονικό χωριό του Ευρωπού, μιας και το λαογραφικό της Γουμένισσας υπολειτουργεί.

Στην έξοδο του δρόμου από την πόλη προς Γρίβα συναντάς τον παραδοσιακό νερόμυλο της οικογένειας Γιαπατζή που κατασκευάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό λαογραφικό στοιχείο της περιοχής. Ο νερόμυλος της οικογένειας Γιαπατζή λειτούργησε από το 1860 έως το 1970 για την παραγωγή αλευριού. Ο νερόμυλος ανακατασκευάστηκε το 2008 και είναι επισκέψιμος κάθε Τετάρτη από τις 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι και το Σαββατοκύριακο από τις 10 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα.

Εμείς συνεχίσαμε προς το μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ παίρνοντας το δρόμο για Γρίβα-Καστανερή. Ανηφορίσαμε αρκετά στον στενό φιδωτό δρόμο μέχρι τη μονή. Στα μπετά μεν η Μονή, σε ωραία τοποθεσία δε, με φοβερή θέα στον κάμπο. Ένα κεράκι, λίγα κάστανα που αγόρασαν μερικοί και πίσω στον κατήφορο για την ταβέρνα. Ή μάλλον το ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για φαγητό. Λίγες οι επιλογές για μεγάλες παρέες όπως η δική μας. Ξενοδοχείο «Παρυφές» στο Γρίβα, τηλ. 2343042615, 6973881961 (Στάθης) με ωραίο κατσικάκι στη σούβλα όπως βεβαίωσε η παρέα.

Για την Καστανερή ακούσαμε ωραία πράγματα αλλά δυστυχώς ο δρόμος ήταν δύσκολος για το λεωφορείο και αποφασίσαμε να μην πάμε. Τις πληροφορίες όμως τις έχουμε! Πριν λίγο καιρό τελείωσαν εκεί με τη συγκομιδή των κάστανων. Μάλιστα , διοργανώνουν εδώ και πολλά χρόνια γιορτή «Κάστανο, κρασί, τυρί» στην περιοχή! Σε απόσταση λοιπόν 10 χλμ. βορειοδυτικά της Γουμένισσας, στις πλαγιές του Πάικου, η Καστανερή, είναι ένα γραφικό ορεινό χωριό που φημίζεται για τα κάστανά του και την υπέροχη θέα σε όλη την Αμφαξίτιδα και την πεδιάδα της Θεσσαλονίκης. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 750-800 μέτρα. Οι κάτοικοί του είναι ντόπιοι Μακεδόνες ενώ έχει και πολιτιστικό σύλλογο με το όνομα “ΠΑΪΚΟ” Οι κάτοικοι του χωριού και κυρίως η οικογένεια Δογιάμα έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο Μακεδονικό Αγώνα πολεμώντας τους Βούλγαρους στην κωμόπολη της Γουμένιτσας (Γουμένισσας), που τότε δρούσαν στην περιοχή. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι κάτοικοι Γουμένισσας έδωσαν το όνομα του Γεωργίου (Γκόνου) Δογιάμα στο παλιό στρατόπεδο της Γουμένισσας. Οι κάτοικοι αδειάζουν το χωριό τον χειμώνα και μένουν μόνο λίγοι, ενώ το καλοκαίρι χρησιμεύει ως θέρετρο.

Επίσης στο δρόμο προς το χωριό Κάρπη, σε ελάχιστη απόσταση από τη Γουμένισσα, θα βρείτε τη φυσική τοποθεσία «Δύο Ποτάμια», με τρεχούμενα νερά και πυκνό δάσος.

Χωριά αυθεντικά, πυκνά δάση από καστανιές, οξιές και δρυς, καταπράσινα λιβάδια, σμαραγδένιες μικρές λίμνες και θαυμάσιοι καταρράκτες προσμένουν να τα ανακαλύψετε με αυτοκίνητο ή με τα πόδια στα απάτητα μονοπάτια του βουνού. Γι αυτό θα επιστρέψουμε να το διαπιστώσουμε την άνοιξη.

Πληροφορίες που συγκεντρώσαμε ψάχνοντας για την περιοχή

(Πηγή: http://www.tanea.gr) Αφήνοντας το χωριό Καστανερή, με κατεύθυνση τα Μεγάλα Λιβάδια θα συναντήσετε έπειτα από 5 χλμ. το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Πάικου (επισκέψεις κατόπιν συνεννόησης με το Δασαρχείο Γουμένισσας στο τηλ. 23430 41207). Μόλις 1,3 χλμ. πιο κάτω, στη θέση Πριματάρι , θα βρείτε ένα ξύλινο παρατηρητήριο με εντυπωσιακή θέα στο ομώνυμο φαράγγι. Από εδώ ξεκινάει μια πανέμορφη πεζοπορική διαδρομή πλάι στο ρέμα του Στραβοποτάμου. Σύντομα το τοπίο μεταμορφώνεται. Τα πυκνά δάση δίνουν τη θέση τους σε ένα γυμνό οροπέδιο κυκλωμένο από ομαλές κορυφές. Εδώ στο υψηλότερο οροπέδιο του Πάικου στα 1.200 μ. απλώνονται τα Μεγάλα Λιβάδια, που αν και βλαχοχώρι δεν φημίζεται τόσο για τα τυροκομικά προϊόντα του, αλλά για τις εξαιρετικής ποιότητας πατάτες του. Στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία, πλάι στο μνημείο των πεσόντων του Μακεδονικού Αγώνα, βρίσκεται χαραγμένη σε μια μαρμάρινη στήλη η ιστορία του οικισμού. Το χωριό έφτιαξαν στα 1769 βλαχόφωνοι Έλληνες από τη Μοσχόπολη μετά την καταστροφή της πόλης τους, ενώ στα τέλη του 18ου αιώνα εγκαταστάθηκαν σε αυτό νέοι μέτοικοι από διάφορα βλαχοχώρια της Πίνδου. Ο οικισμός εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους της Κεντρικής Μακεδονίας στις αρχές του 20ού αιώνα και αποτέλεσε ένα από τα προπύργια του ελληνισμού κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ώσπου πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς το 1944 από τους Γερμανούς. Ξεκινώντας από τα Μεγάλα Λιβάδια με προορισμό τον Αρχάγγελο, ετοιμαστείτε να απολαύσετε μια από τις ωραιότερες ασφάλτινες διαδρομές της περιοχής. Μόλις 700 μ. από τον οικισμό αντικρίζετε ένα πανέμορφο θέαμα: στα δεξιά του δρόμου, ανάμεσα σε πατατοχώραφα και κατάφυτες λοφοπλαγιές, ξεπροβάλλει μια μικρή λίμνη, ενώ μπροστά σας ορθώνεται ο εντυπωσιακός ορεινός όγκος της Τζένας. Μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας στον μικρό χώρο που υπάρχει παραπλεύρως της ασφάλτου για να θαυμάσετε το τοπίο και έπειτα να συνεχίσετε με μόνιμη συντροφιά τα καταπράσινα λιβάδια, τις ομαλές πλαγιές και τις άγριες κορυφές του γειτονικού βουνού.

Και λίγες πληροφορίες για τις μονές……

Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ

Χτισμένη μέσα στις καταπράσινες πλαγιές του Πάικου, σε υψόμετρο 600 μ. και σε απόσταση 7 χλμ. από τη Γουμένισσα, αγναντεύει την κοιλάδα του Αξιού. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινούπολης (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι,τρούλοςπάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο). Το εντυπωσιακό χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλοτου παρεκκλησίου των Μυροφόρων είναι έργο πατέρων της ιστορικής σέρβικης Μονής Ντέτσανι (14ος αιώνας). Είναι εντυπωσιακό το χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλο του παρεκκλησίου των Μυροφόρων, έργο πατέρων της ιστορικής σέρβικης Μονής Ντέτσανι. Στη μονή φυλάσσονται και τμήματα ιερών λειψάνων των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Ιερά Μονή Παναγιάς

Η Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας, στο νομό Κιλκίς, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και υπήρξε το εκκλησιαστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής για αιώνες. Παράλληλα, η μονή αποτέλεσε την αφορμή να δημιουργηθεί η ομώνυμη πόλη της Γουμένισσας, γύρω από το ιστορικό αυτό μοναστήρι, όπου εκτίθενται σε προσκύνηση η θαυματουργός εικόνα της «Παναγίας Γουμένισσας» και λείψανα πολλών αγίων. Στο εσωτερικό του Ναού διασώζεται περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο και πλήθος εικόνων του 18ου και 19ου αιώνα. Το σημερινό Καθολικό είναι κτίσμα του τέλους του 17ου αιώνα μ.Χ.

Το μοναστηριακό συγκρότημα σήμερα, περιλαμβάνει τον Ναό της Παναγίας, το νέο παρεκκλήσι της Αγίας Ζώνης, το αρχονταρίκι και τα κελιά της δεκαμελούς ανδρικής μοναστικής αδελφότητας. Ηγούμενος είναι ο Αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελος.

Ιστορικά στοιχεία

Η μονή ιδρύθηκε το 14ο αιώνα. Υπήρξε από το 1346 και για αιώνες, μετόχι της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους. Από το 1951 κατέστη ανεξάρτητη μονή. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, Τούρκοι και Τουρκαλβανοί ληστές λεηλάτησαν το μοναστήρι και για να τιμωρήσουν την αντίσταση των μοναχών, κρέμασαν τον Ηγούμενο της μονής σε ένα πλατάνι στο δάσος, όπου σήμερα βρίσκεται η κεντρική πλατεία της Γουμένισσας. Έτσι, σε ανάμνηση της μαρτυρικής θυσίας του Ηγουμένου, το χωριό ονομάστηκε Ηγουμένισσα και κατά συγκοπή Γουμένισσα.Το 1951 επανασυστήθηκε η Ιερά Μονή της Παναγίας Γουμενίσσης και ελλείψει μοναχών, μετατράπηκε σε Ιερό Προσκύνημα, διατηρώντας όμως σε ισχύ το μοναστηριακό καθεστώς. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος επάνδρωσε και πάλι τη μονή με δραστήρια αδελφότητα το 1991.

TIPS

Τι θα φάω;

Στη Γουμένισσα ν’ αναφέρουμε την ταβέρνα «Το τζάκι», στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, Το Τζάκι 12,520 Τηλ.: 23430/41020 Ανοιχτό: Όλο το χρόνο, καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ (καθημερινές μεσημέρι με τηλέφωνο), ταβέρνα «Γιώργος» στην πλατεία.

Στο χωριό Καστανερή η πολύ καλή ταβέρνα «Αργαλειός» και η «Πλατεία» (τηλ. 2343023946/6946058280-Γιάννης Μάρης) ) με ντόπιες σπεσιαλιτέ: χοιρινή τηγανιά, ντόπιο λουκάνικο, γουρουνόπουλο κ.ά. (τις μέρεςτης συγκομιδής των καστάνων η ταβέρνα παραμένει κλειστή). Το εστιατόριο του ξενώνα «Μοσχόπολις» στα Μεγάλα Λιβάδια, ενώ για καφέ, ποτό και τσιπουρομεζέδες θα πάτε στο «Κάζα ντι Λέμνου».

Αγορές: Στο χωριό Γρίβα λειτουργεί η οικοτεχνία «Οι Γουμένισσες», όπου και θα αγοράσετε γλυκά κουταλιού, τραχανά, χυλοπίτες, μαρμελάδες και βότανα του βουνού, τηλ. 23430-43455. Γουμένισσα – Καστανερή 12 χλμ. (άσφαλτος)

Ο συνδυασμός τοπίου, κρασιού, μακεδονίτικης κουζίνας και φιλοξενίας καθιστούν τη Γουμένισσα ανερχόμενο προορισμό για εναλλακτικές, φυσιολατρικές αποδράσεις. Εμείς πάντως θα την ξανατιμήσουμε για να απολαύσουμε τις αποχρώσεις των φυλλοβολών δέντρων στο Πάικο το φθινόπωρο αλλά και την άνοιξη επίσης για περπατήματα στα κατάφυτα δάση του βουνού.

ΧΑΛΚΙΝΑ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6979450334 & 6974986553 Ασαρτζής Σάκης 6976678255 (κορνέτα)

Λέσβος των λογοτεχνών

από katerina | Ιούλ 20,2014 | Ελλάδα, νησιά

Το μεγαλύτερο νησί του ανατολικού Αιγαίου σε 7 μέρες

10 χιλιόμετρα μακριά από τις τουρκικές ακτές και 200 από το πλησιέστερο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας, η γενέτειρα του Οδυσσέα Ελύτη, του Α. Εφταλιώτη, του Στρατή Μυριβήλη, του Ηλία Βενέζη και του Γ. Ιακωβίδη , του Θεόφιλου αλλά και του Αλκαίου και της Σαπφούς στην αρχαιότητα, είναι μια διαχρονική κοιτίδα πολιτισμών, όμορφος προορισμός για κάθε τύπο τουρίστα. Ίσως εκτός του κοσμικού.

Στις 29 Ιουλίου άρχισε το ταξίδι μας στη Λέσβο. Φτάσαμε στη Μυτιλήνη Τρίτη μεσημέρι με την πτήση των 15.00 της Aegean από Θεσσαλονίκη. Το ταξίδι κράτησε μόλις 35’ και συνολικά με τις επιβιβάσεις-αποβιβάσεις σε 50’ ήμασταν έτοιμοι να παραλάβουμε τα αυτοκίνητα που είχαμε ήδη ενοικιάσει και να αναζητήσουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Επιλέγοντας από πριν να μείνουμε στο Heliotrope , ήταν πολύ εύκολο σε 5΄μόλις να βρεθούμε στη ρεσεψιόν. Έτσι σε λιγότερο από μιάμιση ώρα από τη στιγμή της αναχώρησης βρισκόμασταν ήδη στο ξενοδοχείο έτοιμοι να απολαύσουμε τη διαμονή μας.

Το ίδιο απόγευμα λοιπόν και μετά από 20λεπτη όμορφη διαδρομή νότια του αεροδρομίου φτάσαμε στον μικρό, γραφικό κόλπο του Αγίου Ερμογένη. Η παραλία του Αγ. Ερμογένη, σε έναν γραφικό κολπίσκο στο στόμιο του κόλπου του Γέρα, με το εκκλησάκι του Αγίου Ερμογένη σε πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι μικρή αλλά μαγευτική, καθώς κυριαρχούν τα πεύκα που κυριολεκτικά φθάνουν μέχρι την ακτή. Η μοναδική ταβερνούλα λίγο ψηλότερα από την παραλία, κάτω από τα δέντρα ήταν ότι έπρεπε για μια κρύα μπύρα και τους πρώτους μεζέδες της τοπικής κουζίνας.

2η μέρα ΜΥΤΙΛΗΝΗ-ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΣ

Ξεκινάμε τη διαδρομή μας από την ανατολική πλευρά της πόλης, την Επάνω Σκάλα. Με πορεία προς το βορρά σε απόσταση 6 χιλ. από τη Μυτιλήνη συναντάμε διασταύρωση για τη Μόρια ( Ρωμαϊκό υδραγωγείο) και αμέσως μετά τον Αφάλωνα στα αριστερά και ένα χιλιόμετρο πιο κάτω στα δεξιά τα Πάμφιλα και τη Σκάλα τους στην παραλία.

Πρώτος οικισμός που συναντά κανείς μπαίνοντας στο Δήμο Λουτρόπολης Θερμής καθώς έρχεται από τη Μυτιλήνη, είναι οι Πύργοι Θερμής. Βασικό χαρακτηριστικό της περιοχής, οι ομώνυμοι Πύργοι που ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους χάρη. Αυτοί ήταν οχυρές εξοχικές κατοικίες, κέντρα αγροτικών κτημάτων όπου παραθέριζαν οι εύποροι κάτοικοι της Μυτιλήνης. Εν μέσω Πύργων και δένδρων ξεπροβάλλει η Παναγιά η Τρουλωτή, ένας εξαιρετικός βυζαντινός ναός που κατά την παράδοση χτίστηκε το 803 από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία. Η έδρα του δήμου είναι η Θερμή, που είναι ενωμένη οικιστικά με τους Πύργους Θερμής και δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό επισκεπτών και για τις παραλίες της αλλά κυρίως για το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ που δεσπόζει στο λόφο των Καρυών.

Στρίβοντας αριστερά , πάνω από την παραλία και την κωμόπολη στο ύψωμα “Καρυές” βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, πόλος έλξης χιλιάδων προσκυνητών απ’ όλον το κόσμο. Στη διώροφη εκκλησία με την εντυπωσιακή εικονογράφηση φυλάσσονται τα λείψανα των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, τα οποία βρέθηκαν κατά θαυματουργό τρόπο ύστερα από επίμονα όνειρα πιστών. Στο μοναστήρι υπάρχει και ξενώνας για τη φιλοξενία των προσκυνητών που επιλέγουν να διανυκτερεύσουν.

Μετά το προσκύνημα κατηφορίζουμε το δρόμο προς τη Θερμή και στρίβουμε αριστερά προς Παραλία Θερμής και Μυστεγνά. Η περιοχή της Παραλίας Θερμής συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι πολύ κόσμο, που επισκέπτεται για μπάνιο την περιοχή “Κανόνι”, που απέχει ελάχιστα μέτρα από το δημόσιο δρόμο και έχει κάθε είδους μαγαζιά εστίασης και ψυχαγωγίας, με το γραφικό της λιμανάκι και τα παραδοσιακά καφενεδάκια – ουζερί. Εκεί βρίσκονται και λουτρικές εγκαταστάσεις με ιαματικά νερά με θερμοκρασία 46,9 βαθμούς Κελσίου. Στην περιοχή βρίσκεται και το εγκαταλειμμένο σήμερα ξενοδοχείο «Σάρλιτζα Παλλάς».

Ακολουθούμε το παραλιακό δίκτυο και, αφού περάσουμε τη Λουτρόπολη Θερμής, ο κύριος δρόμος θα μας οδηγήσει διαδοχικά στα Μυστεγνά και στη Σκάλα Μυστεγνών, στις Νέες Κυδωνίες και στη Σκάλα Νέων Κυδωνιών με το γραφικό λιμανάκι τους. Και τα δύο διαθέτουν γραφικότατες Σκάλες με πολλά ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σπεσιαλιτέ της περιοχής το χταπόδι στα κάρβουνα, που είναι το νοστιμότερο για πολλούς σε ολόκληρο το νησί. Λίγο μετά τη Σκάλα Νέων Κυδωνιών θα συναντήσετε την παραλία «Ξαμπέλια» με το beachbar στο κέντρο της να προσφέρει δωρεάν ξαπλώστρες. Η παραλία είναι αμμουδερή και η θάλασσα με βοτσαλάκι στην αρχή και άμμο στη συνέχεια. Για μπάνιο στην περιοχή προσφέρεται λίγο βορειότερα και ο κολπίσκος “Πεταλίδι” (βότσαλο -Είδαμε πολυσύχναστη την παραλία τη μέρα εκείνη), όπου φτάσαμε μετά από μια επικίνδυνη διαδρομή καθώς ο στενός δρόμος που οδηγεί από τη Σκάλα Θερμής μέχρι το Πεταλίδι είναι ανοιχτός στη θάλασσα χωρίς καμία προστασία. Πιο πάνω συναντάμε την παραλία «Πεδή», μια όμορφη παραλία με πεντακάθαρα νερά.

Ο δρόμος συνεχίζει παράλληλα προς την παραλία ενώ μικρός δρόμος προς τα ανατολικά οδηγεί διαδοχικά καταρχάς στην παραλία του Ασπροποτάμου και κατόπιν στον διατηρητέο οικισμό των «Τσουκαλάδων», του Αγίου Στεφάνου, ενώ ακριβώς απέναντι υπάρχουν τα μικρά ψαρονήσια Τοκμάκια. Στη συνέχεια και σε μια απόσταση 6,5 χλμ. προσεγγίζουμε τον επόμενο προορισμό μας, την κωμόπολη «Μανταμάδος» με έντονα τα στοιχεία της παράδοσης και του θρησκευτικού αισθήματος (σε απόσταση 38 χιλ. βόρεια της Μυτιλήνης) γνωστός για το Μοναστήρι του Ταξιάρχη, για τη μεγάλη και σπουδαία παράδοσή του στην τέχνη της κεραμικής καθώς και για τα γαλακτοκομικά του προϊόντα. Το μοναστήρι το συναντάμε αφού διασχίσουμε το χωριό. Είναι πέτρινο, όμορφα διατηρημένο και δέχεται καθημερινά δεκάδες επισκέπτες. Είναι το Προσκύνημα του Ταξιάρχη ,το μοναστήρι του πολιούχου του νησιού, Αρχαγγέλου Μιχαήλ με τη θρυλική, ανάγλυφη εικόνα. Η ιστορία λέει πως γύρω στον 11ο αιώνα, Σαρακηνοί πειρατές με αρχηγό το Σιρχάν εισέβαλαν στο παλιό μοναστήρι των Ταξιαρχών και έσφαξαν όλους τους μοναχούς πλην ενός. Ο δόκιμος Γαβριήλ, τα λείψανα του οποίου σώζονται στη μονή, βρισκόταν στο ιερό και σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού. Οι πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή και η σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πάνω στ’ αφρισμένα κύματα ένας πελώριος Στρατιώτης, με σπάθα που έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι έφυγαν πανικόβλητοι κι αργότερα βρέθηκαν νεκροί, πληγμένοι από τον Αρχάγγελο. Ο μοναχός, συγκλονισμένος από το θαύμα και την όψη του Αρχαγγέλου, όταν συνήλθε, επιθύμησε να τη ζωγραφίσει. Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον Ταξιάρχη, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ’ αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει το πρόσωπό του όπως το είχε δει στη σκεπή του ναού. Μάλιστα, αφού ολοκλήρωσε το πρόσωπό του, επειδή ο πηλός τελείωνε, έφτιαξε το υπόλοιπο σώμα του παιδικά, πολύ μικρό, κάτι που φαίνεται μόνο αν ανοιχτεί το κουβούκλιο.

Οι τουριστικοί οδηγοί λένε πως τα θαύματα που επιτελεί η χάρη του είναι συγκλονιστικά. Ειδοποίησε και προστάτεψε την περιοχή από επόμενη επιδρομή Σαρακηνών, ενώ το χτίσιμο του σημερινού ναού το 1879, άρχισε και τελείωσε με θαύμα. Αρχικά, σκέπαζε τα θεμέλια με χώμα και μετέφερε τα εργαλεία των χτιστών εκεί όπου βρίσκονταν ο παλιός ναός, δείχνοντας έτσι τη θέση όπου ήθελε να ανοικοδομηθεί ο νέος ναός του, ενώ στο τέλος χορήγησε τα χρήματα που απαιτούνταν για την ολοκλήρωσή του. Κάθε τόσο τα μάτια του αρχαγγέλου βουρκώνουν ή το πρόσωπο του ιδρώνει και οι χριστιανοί σκουπίζουν με βαμβάκι. Εμφανιζόταν τακτικά επί Τουρκοκρατίας και τον σεβόταν ιδιαίτερα οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα. Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Δεν είναι σύμπτωση ότι η Μυτιλήνη απελευθερώθηκε από τους Τούρκους την 8η Νοεμβρίου 1912, ανήμερα της γιορτής του.

‘Έξω από το μοναστήρι, στο προαύλιο μιας εκκλησίας, δίπλα στα κοιμητήρια, ρέει το αγίασμα του Ταξιάρχη. Δίπλα στη μονή υπάρχει αναψυκτήριο με τραπεζάκια στη σκιά των δέντρων και σπεσιαλιτέ τους λουκουμάδες με ντόπιο μέλι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς!

Στον Μανταμάδο λειτουργεί επίσης ένα αναπαλαιωμένο ελαιοτριβείο – μουσείο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί για το πώς γινόταν η έκθλιψη της ελιάς με τα παλιά πιεστήρια και να δει κομμάτια του εξοπλισμού του εργοστασίου κατασκευασμένα στη Σμύρνη στις αρχές του περασμένου αιώνα. Στον χώρο του ελαιοτριβείου – μουσείου φιλοξενείται κάθε καλοκαίρι, από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου η “Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής”, που δέχεται χιλιάδες επισκέπτες και στα πλαίσια της οποίας, όλοι οι κεραμίστες της Λέσβου εκθέτουν τις νέες δημιουργίες τους. Στον αύλειο χώρο του ελαιοτριβείου – μουσείου υπάρχει υπαίθριο αμφιθέατρο, όπου φιλοξενούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εμείς δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό.

Πριν φύγετε από τον παραδοσιακό οικισμό, αξίζει να δοκιμάσετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα του Μανταμάδου και κυρίως το γιαούρτι του, φτιαγμένο με τον αυθεντικό τρόπο, μέσα σε παραδοσιακές πήλινες “γραγούδες”. Και φυσικά όπως μας είπαν «Μη φύγετε αν δε δοκιμάσετε τους λουκουμάδες» τους δοκιμάσαμε στου Πρινάρη, δίπλα στην εκκλησία, και βεβαιώνουμε ότι ήταν τέλειοι.

Στην επιστροφή σταματήσαμε για μια βουτιά στην παραλία «Ξαμπέλια» που είχαμε συναντήσει νωρίτερα στην πορεία μας για Μανταμάδο και μας άρεσε.

Το βραδάκι μας βρήκε να αναζητάμε ταβερνάκι για φαγητό. Οι πληροφορίες μας έλεγαν να επιλέξουμε την ταβέρνα του Αντώνη που ήταν σχετικά κοντά στην περιοχή που βρίσκονταν το ξενοδοχείο μας (Βαρειά). Ανηφορίσαμε αρκετά στο δρόμο για την περιοχή «Καγιάνι» (από το τουρκικό καγιάς=βράχος) ( ή Ταξιάρχες) από όπου η θέα στο λιμάνι και όλη την πόλη της Μυτιλήνης ήταν καταπληκτική. Στην περιοχή δεσπόζει ο εντυπωσιακός ναός του Ταξιάρχη ο οποίος μιμείται αρχιτεκτονικά τον Άγιο Θεράποντα της Μυτιλήνης, ένα κομψοτέχνημα αρχιτεκτονικής, βυζαντινού ρυθμού με ξυλόγλυπτο τέμπλο και μεγάλη ολόσωμη εικόνα του Ταξιάρχη κατασκευασμένη από κηρομαστίχα. Ατυχήσαμε όμως γιατί δεν υπήρχε τραπέζι. Έπρεπε να είχαμε κάνει κράτηση από ότι φαίνεται γιατί η ταβέρνα είναι ονομαστή για το φαγητό της και τη θέα, (παλιό μαγαζί κατά τα άλλα- δείχνει να χρειάζεται ανακαίνιση ή μπορεί και όχι αφού άλλα μετράνε περισσότερο σε μια ταβέρνα).

Σε αναζήτηση άλλου ταβερνείου ακολουθήσαμε τη δεύτερη επιλογή μας, στον «Ρεμπέτη» (2251040740), στην Επάνω Σκάλα. Έτσι λέγεται το ανατολικό λιμάνι της πόλης όπου υπάρχει πληθώρα μαγαζιών στη σειρά, δίπλα στη θάλασσα. Εκεί φάγαμε αμπελοφάσουλα, σαρδέλα και γαύρο, λουλούδια γεμιστά και κουτάβια, τριγώνες και νόστιμο λαδοτύρι σαγανάκι. Όλα πολύ νόστιμα!

Μια κουραστική αλλά όμορφη μέρα τελείωσε με επίσκεψη στο ζαχαροπλαστείο «Γαρδένια» στο κέντρο της παραλίας Μυτιλήνης. Άξιζε!

3η μέρα –ΜΥΤΙΛΗΝΗ- ΚΟΛΠΟΣ ΓΕΡΑ-ΠΑΠΑΔΟΣ-ΠΛΩΜΑΡΙ

Ξεκινώντας από τη Μυτιλήνη εξερευνήσαμε το νότιο «πόδι» ανάμεσα στους δυο κόλπους του νησιού, της Γέρας και της Καλλονής.( Αναχώρηση από ξενοδοχείο στις 12.00’ ) Ακολουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο προς Καλλονή και στη διασταύρωση κατευθυνθήκαμε προς Πλωμάρι. Περάσαμε κοντά στον υγροβιότοπο του ποταμού Ευεργέτουλα. Παρόλο που ήταν μεσοκαλόκαιρο είχε πουλιά, διακρίνοντας αρκετά φλαμίνγκο στο βάθος.

Συνεχίσαμε παραλιακά και κοντά στα Πηγαδάκια στρίψαμε δεξιά (δυτικά), στο δρόμο που κατευθύνεται προς το εσωτερικό, αφήνοντας πίσω μας τη θάλασσα. Ο δρόμος που προσφέρει πανοραμική θέα στον κόλπο μας οδήγησε στο χωριό Παπάδος όπου σταματήσαμε για να επισκεφθούμε το θαυμάσιο Ελαιοτριβείο –Μουσείο της «Εταιρίας Αρχιπέλαγος», πρώην ιδιοκτησία του παππού του Οδυσσέα Ελύτη. Επίσκεψη που άξιζε ειδικά για να δουν τα παιδιά όλη τη διαδικασία εξαγωγής ελαιόλαδου εκείνα τα χρόνια αλλά και κάποιες πληροφορίες για τον Ελύτη στο αφιέρωμα που είχαν. Όμορφα δρομάκια στρωμένα με γρανιτόλιθους (τουλάχιστον στην περιοχή γύρω από το Ελαιοτριβείο ) και παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά αναπαλαιωμένα δημιουργούν μια ξεχωριστή εικόνα.

Συνεχίζοντας τον δρόμο μέσα από το χωριό και ρωτώντας για την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουμε οδηγηθήκαμε μέσα από δρόμους σκιασμένους από πλατάνια, στο γραφικό Πλωμάρι. Ή μάλλον στη Σκάλα του που ήταν ακριβώς πριν το χωριό. Το Πλωμάρι φημίζεται για τις όμορφες και καθαρές παραλίες του. Η πιο δημοφιλής και μεγαλύτερη παραλία της περιοχής είναι ο αμμώδης Άγιος Ισίδωρος. Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το κέντρο του Πλωμαρίου . Παρόλο που διαβάσαμε το αντίθετο, δεν ήταν καλά οργανωμένη . Είχε βοτσαλάκι στην είσοδο για τη θάλασσα. Κολυμπήσαμε χαζεύοντας με τις μάσκες τα πολλά ψάρια που συγκεντρώνονταν πάνω από τα βράχια στη δεξιά μεριά της παραλίας.

Μια βόλτα στο κέντρο και το λιμανάκι του Πλωμαρίου ολοκλήρωσε την επίσκεψή μας στην περιοχή. Αυτό που μπορεί κανείς να επισκεφθεί είναι το λαογραφικό μουσείο, το πολιτιστικό κέντρο του, που στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο σαπωνοποιείο και φιλοξενεί έκθεση για τον τρόπο παραγωγής σαπουνιού, και φυσικά το Μουσείο Ούζου της ποτοποιίας «Βαρβαγιάννη» στην είσοδο του οικισμού αριστερά του δρόμου. Φυσικά όλη η περιοχή γύρω από οινοποιείο μυρίζει ούζο!!! Στα ταβερνάκια στο λιμάνι μπορείτε να απολαύσετε αυθεντικές γεύσεις του νησιού, συνοδευόμενες με κάποιο από τα φημισμένα τοπικά ούζα (Βαρβαγιάννη, Πιτσιλαδή, κ.α.). Για φαγητό μας είπαν για την ταβέρνα Αχιβάδα χωρίς όμως τελικά να τη δοκιμάσουμε .

Εμείς δεν προλαβαίναμε αλλά, λένε πως μετά τη Μελίντα (όμορφη παραλία δυτικά του Πλωμαρίου με χαρακτηριστικό της τον 10μετρο βράχο πάνω στην παραλία), ακολουθώντας ένα μονοπάτι, μπορείς να επισκεφθείς την Παναγιά την Κρυφτή κρυμμένη στην εγκοπή ενός βράχου, μέσα από τον οποίο αναβλύζουν ζεστά νερά. Για σας που θέλετε να απολαύσετε ένα ήσυχο μπάνιο, η βοτσαλωτή παραλία Δρώτα στο Ακράσι αποτελεί ιδανικό προορισμό. Άλλη μία επιλογή είναι η παραλία Αμμουδέλι, η οποία βρίσκεται 300 μέτρα από την κεντρική πλατεία του Πλωμαρίου προς τα δυτικά στον δρόμο για Μελίντα. Στην παραλία υπάρχουν δυο εστιατόρια και ένα μίνι μάρκετ. Ονομαστή και βραβευμένη με μπλε σημαία είναι και η μεγάλη παραλία στο Τάρτι στα ανατολικά του Πλωμαρίου.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τον παραλιακό δρόμο που περνάει από Πέραμα και Ευρειακή, περιμετρικά του κόλπου της Γέρα. Περιοχές με τουριστική ανάπτυξη που συγκεντρώνουν από ότι είδαμε πολλούς επισκέπτες στις οργανωμένες παραλίες τους. Στα παλιά βιομηχανικά κτίρια στο Πέραμα, το λιμάνι της Γέρας, διακρίνει κανείς σημάδια της ακμής του στο παρελθόν:παλιά βυρσοδεψεία, σαπωνοποιεία και ελαιοτριβεία στο άλλοτε μεγάλο εμπορικό κέντρο της περιοχής. Στο Πέραμα υπάρχει και πορθμείο που το συνδέει με την απέναντι πλευρά.

Το απογευματάκι περιηγηθήκαμε στα στενά της Μυτιλήνης. Ξεκινώντας από τη Βαρειά με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης θαυμάσαμε τα επιβλητικά αρχοντικά με τους μεγάλους κήπους. Απίστευτα όμορφα κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο, όχι μόνο σ’ αυτή την περιοχή αλλά και σε όλη την πόλη την χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά. Πυργόσπιτα, σπίτια με ανατολίτικα στοιχεία (σαχνισί), κατοικίες πλουσίων του 19^ου αιώνα με νεοκλασικά και μπαρόκ στοιχεία και μεταγενέστερα κτίρια που έχτισαν πλούσιοι έμποροι και βιομήχανοι επηρεασμένα από ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά πρότυπα με έντονα διακοσμητικά στοιχεία.

Όμορφη η οδός Ερμού που συγκεντρώνει τον κύριο όγκο των εμπορικών καταστημάτων κάθε είδους με την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα να δεσπόζει σε κάθε φωτογραφία του λιμανιού της Μυτιλήνης. Η βόλτα στην προκυμαία από το κτίριο της Νομαρχίας μέχρι το τελωνείο και το άγαλμα της Ελευθερίας στην άλλη άκρη της, μας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσουμε όμορφα παλιά και αναστηλωμένα κτίρια. Εκεί στο τέρμα αξίζει να ανηφορίσει κανείς το δρόμο που οδηγεί δίπλα από το κάστρο προς την Επάνω σκάλα όπου βρίσκονται υπέροχα κτίρια όπως αυτό του Υπουργείου Αιγαίου και των Δικαστηρίων (παλιό Οθωμανικό γυμνάσιο). Στα ανατολικά του λιμανιού δεσπόζει το περίφημο κάστρο της Μυτιλήνης και κάτω από τη νότια πλευρά του μετά το άλσος, η παραλία Τσαμάκια. Το Κάστρο της πόλης εντυπωσιάζει με το μεσαιωνικό του χρώμα. Χτίστηκε επί Iουστινιανού, ενώ αλλαγές πραγματοποιήθηκαν και κατά την τουρκοκρατία. Σώζονται πολλές υπόγειες στοές αλλά και δεξαμενή χωρητικότητας 4.000 τετραγωνικών μέτρων. Τμήμα του χρησιμοποιείται ως χώρος διεξαγωγής πολιτιστικών εκδηλώσεων κατά τους θερινούς μήνες. Aνάμεσα στα αξιοθέατα είναι και το Aρχαίο Θέατρο στον πευκόφυτο λόφο της Aγίας Kυριακής, η κατασκευή του οποίου χρονολογείται στα υστερορωμαϊκά χρόνια. Θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαιότητας, με μέση χωρητικότητα 15.000 άτομα και εξαιρετική ακουστική.

Εκεί γύρω βρίσκονται τα παλιό και νέο Αρχαιολογικά Μουσεία και το Παραδοσιακό Λεσβιακό σπίτι. Τα μουσεία όμως είναι καλό να τα επισκεφθεί κάποιος πρωί.

Η βόλτα μας κατέληξε στο Martano για πίτσα και μακαρονάδες. Super και το Martano!

4η μέρα ΜΥΤΙΛΗΝΗ-ΚΑΛΛΟΝΗ- ΠΕΤΡΑ

Η επίσκεψη στο Μουσείο του Θεόφιλου (τηλ. 22510 41644/28501 ανοιχτό 10.00-16.00 εκτός Δευτέρας) ήταν αυτή που ξεκίνησε τη μέρα μας μια και ήταν γειτονιά με το ξενοδοχείο μας. Το ίδιο πρωί, μετά λύπης, αναχωρήσαμε από το υπέροχο ξενοδοχείο για τον επόμενο προορισμό μας. Τις επόμενες τέσσερις ημέρες μείναμε στην Πέτρα, στο ΒΔ μέρος του νησιού ώστε να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε και το υπόλοιπο νησί χωρίς πολύωρες μετακινήσεις με το αυτοκίνητο. Μια ώρα κράτησε το ταξίδι για τα 80 περίπου χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε.

Περνώντας για λίγο από την Καλλονή που συναντήσαμε στο δρόμο, με τις αλυκές της και τον υδροβιότοπο γεμάτο πουλιά παρά το προχωρημένο του καλοκαιριού την είδαμε πολύβουη από τα δεκάδες αυτοκίνητα σε κίνηση ή σταματημένα όπου να ‘ναι. Δε μας έκανε καλή εντύπωση. Φύγαμε για να δούμε και τη Σκάλα της αλλά και εκεί αποφασίσαμε να μη σταματήσουμε.

Το ξενοδοχείο μας στην Πέτρα «TheofilosHotel» μας απογοήτευσε, σε αντίθεση με την Πέτρα βέβαια που είναι πανέμορφη και είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε μετά τις διαμαρτυρίες μας στον ξενοδόχο, ο οποίος άλλα δωμάτια μας έδειχνε και σε άλλα μας οδήγησε.

Μετά τη σύγχυση και αφού καταλάβαμε ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, αποφασίσαμε να μη χαλάσουμε τη διάθεσή μας. Κάναμε το μπάνιο μας στην παραλία της Πέτρας (οργανωμένη, με δωρεάν ξαπλώστρες) και το βραδάκι μετά μια μικρή περιήγηση στα στενάκια με τα παραδοσιακά μαγαζάκια φάγαμε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε. Ήταν ένα Grillhouse, “Το στέκι”, δίπλα στο ΚΑΠΗ. Ικανοποιητικό το φαγητό, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Γι αυτούς που τους αρέσει το μαγειρευτό φαγητό, στην επόμενη γωνία, στον όροφο πάνω από την καφετέρια λειτουργεί εστιατόριο του συνεταιρισμού γυναικών με σπιτικά φαγητά που λένε πως είναι πολύ νόστιμα, μαγειρεμένα με τοπικά υλικά (τηλ. 2253041238-41309).

5η μέρα – ΠΕΤΡΑ- ΑΝΑΞΟΣ- ΣΙΓΡΙ- ΕΡΕΣΟΣ

Ξημερώνοντας Σάββατο ξέσπασε δυνατή καταιγίδα. Το πρωί τα πάντα ήταν βρεγμένα και είχε λίγη συννεφιά. Ήταν ότι έπρεπε για να επισκεφθούμε το Σίγρι με το απολιθωμένο δάσος. Το δυτικό τμήμα του νησιού είναι πολύ ξεχωριστό και εντελώς διαφορετικό. Ηφαιστιογενές, άγονο, με άγρια ομορφιά. Μετά τον Σκουτάρο και το Σκαλοχώρι συνεχίσαμε για Βατούσα με το δρόμο να ελίσσεται σα φίδι. Ο οδηγός έλεγε ότι είναι ένα από τα ομορφότερα ορεινά χωριά του νησιού με μεγάλα αρχοντικά και αξιόλογα δημόσια κτίρια, διακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός. Είπαμε να κάνουμε στάση στην επιστροφή αλλά τελικά δεν έφτανε ο χρόνος.

Συνεχίσαμε ακολουθώντας το δρόμο δυτικά, περνώντας έξω από την Άντισσα και στρίβοντας δεξιά στη διασταύρωση προς Μονή Υψηλού και Σίγρι. Ο δρόμος, όπως και στις άλλες διαδρομές που κάναμε, δεν είχε καθόλου καλή σήμανση και αυτό μας δυσκόλευε αρκετά αφού ή έπρεπε να ρωτάμε ή ,όπως εδώ στην ερημιά, να μαντεύουμε την κατεύθυνση με τη βοήθεια του χάρτη.

Τελικά, στα νοτιοδυτικά της Μονής, 9 χιλ. πριν το Σίγρι, εντοπίσαμε και επισκεφθήκαμε το ηλικίας 20 εκατομμυρίων ετών μοναδικό Απολιθωμένο Δάσος (είσοδος 2 ευρώ). Σε ένα διαμορφωμένο πάρκο 286 στρεμμάτων ,στη θέση Μπαλή αλώνια, διαπιστώσαμε πώς μια έκρηξη ηφαιστείου ήταν η αιτία να θαφτεί ολόκληρο το προϊστορικό δάσος και να απολιθωθεί διατηρώντας τέλεια τη δομή του φυτικού ιστού.Εντυπωσιακότατο! Η ζέστη όμως ήταν αρκετή γιατί πήγε μεσημέρι μέχρι να αρχίσουμε την περιήγηση. Το τοπίο γυμνό. Κάποιοι από την παρέα μετά από τη βασική διαδρομή επέλεξαν να δροσιστούν στο μικρό αναψυκτήριο.

Αναχωρήσαμε προς αναζήτηση του Μουσείου Φυσικής ιστορίας, που τελικά ήταν μέσα στο Σίγρι. Ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε μουσείο τέτοιου επιπέδου. Πολύ όμορφη παρουσίαση πετρωμάτων, απολιθωμάτων κάθε είδους, φυτικών και ζωικών, παρουσίαση της εξέλιξης των φυτών και της δράσης των ηφαιστείων, διαδραστικοί πίνακες και προσομοιωτής σεισμών μας εντυπωσίασαν. Εκεί νοιώσαμε την αίσθηση έξι μεγάλων σεισμών στον πλανήτη. Φύγαμε ενθουσιασμένοι.

Όσο για το Σίγρι, είναι γραφικό, με το κάστρο του (μη επισκέψιμο) και την όμορφη αμμουδερή παραλία του δίπλα στο δρόμο. Ταβερνάκια και καφέ προσφέρουν ότι χρειάζεται κανείς.

Ακολουθώντας πάλι τον κεντρικό δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση φτάσαμε στη διασταύρωση της Μονής Υψηλού και πήραμε κατεύθυνση νότια προς Ερεσό. Πάλι στροφές. Υπάρχει και σύντομος δρόμος από τα νότια, μήκους 9 χιλιομέτρων (χωματόδρομος).

Γενέτειρα της Σαπφούς και του Θεόφραστου, η Ερεσός με τη Σκάλα της 3 χιλιόμετρα νοτιότερα, είναι γνωστή για την παραλία της. Μαύρη άμμος, φαρδιά παραλία μεγάλη σε μήκος. Στην είσοδο στη θάλασσα το γνωστό βότσαλο και το νερό πιο δροσερό από τις άλλες παραλίες. Η παραλία οργανωμένη αλλά μας έκανε εντύπωση ότι έπρεπε να πληρώσουμε τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες (6 ευρώ 1 ομπρ. με 2 ξαπλ.). Ωραία πράγματι η θάλασσα. Στη βόλτα μας στην παραλία είδαμε αρκετά beachbars και πολλές νεροχελώνες στο ρέμα που κατέβαζε νερό και έκοβε την παραλία σε κάποιο σημείο της. Προς την αντίθετη κατεύθυνση, πολλές ταβερνούλες με τα τραπέζια τους σε ξύλινες εξέδρες πάνω στην άμμο της παραλίας μας προκαλούσαν την ώρα εκείνη. Μια όμως, που γνωρίζαμε ότι είναι καλή, το «Σουλάτσο» μας φίλεψε εκείνη τη μέρα χταποδάκι στα κάρβουνα, μύδια αλλά και νόστιμα κρεατικά και μεζέδες της περιοχής. Μας πήρε η νύχτα δίπλα στη θάλασσα. Πήγε έντεκα μέχρι να επιστρέψουμε. Μίας ώρας ταξίδι για την επιστροφή στην Πέτρα. Μέσα στο σκοτάδι, καθώς κατηφορίζαμε την πλαγιά, το κάστρο της Μολύβου και ο βράχος της Παναγιάς στην Πέτρα έλαμπαν χρυσές κορώνες στους λόφους.

6η ΜΕΡΑ – ΜΟΛΥΒΟΣ – ΕΦΤΑΛΟΥ –ΠΕΤΡΑ

Χαλαρό το πρωινό μετά τη χθεσινή κουραστική μέρα. Αλλά, όποιος δεν κουραστεί, τίποτα δε θα δει! Τα καφεδάκια μας και κάποιες πρωινές λιχουδιές στο καφέ «Μπρίκι», το πρώτο στο λιμανάκι της Μολύβου, τα απολαύσαμε με το παραπάνω. Η βόλτα στο κάστρο της Μολύβου με την φανταστική θέα στην πόλη από κάτω, στην Πέτρα αλλά και τις ακτές της Μικράς Ασίας (σε απόσταση αναπνοής στα βόρεια) απολαυστική επίσης. Το ίδιο και το μπάνιο στην παραλία της Πέτρας αφού στην Εφταλού φυσούσε πολύ ο βοριάς. Το YakoBar μας πρόσφερε τις ξαπλώστρες πληρώνοντας μόνο την παραγγελία μας.

Σήμερα, χωρίς μετακίνηση με το αυτοκίνητο, ήταν ευκαιρία να περιηγηθούμε στα στενά της Πέτρας ( σημαντικό αρχιτεκτονικό μνημείο το αρχοντικό της Βαρελτζίδαινας, τηλ. 22530 41510) και να ανεβούμε τα 114 σκαλοπάτια της Μονής της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας. Μετά από αυτό κατευθυνθήκαμε προς την παραλιακή πλατεία όπου διοργάνωναν βραδιά παραδοσιακών χορών. Πολύς κόσμος παντού. Η επιλογή για φαγητό περιορισμένη και τελικά αποτυχημένη. Ένα παγωτό μας παρηγορεί!

Το βράδυ αργά είπαμε να δοκιμάσουμε και τη νυχτερινή ζωή της Πέτρας. Κάθε βράδυ βλέπαμε τους προβολείς από το NightClub OXY στην άκρη της χερσονήσου που κρύβει τον Μόλυβο από την Πέτρα. Προσομοιάζει την πλώρη ενός καραβιού και συγκεντρώνει όλο τον κόσμο της περιοχής που θέλει να διασκεδάσει με δυνατή ξένη μουσική. Η θέα από εκεί υπέροχη και η βραδιά που περάσαμε απολαυστική.

7η ΜΕΡΑ – ΜΟΛΥΒΟΣ- ΑΝΑΞΟΣ

Τα σχέδια σήμερα έλεγαν επίσκεψη στη βόρεια Λέσβο (Σκάλα Συκαμινιάς κ.α. ) αλλά μια και δεν είχαμε χορτάσει τον Μόλυβο συνδυάσαμε την επίσκεψη μας εκεί με το μπάνιο στη διπλανή παραλία της Ανάξου. Αφήσαμε το πρωινό στο ξενοδοχείο και το αντικαταστήσαμε με αυτό του “Bazzar” στη Μόλυβο (ακριβώς πριν την αριστερή στροφή που οδηγεί στο λιμανάκι). Μας τράβηξε εκεί η όμορφη, σκιερή βεράντα του. Όμορφο το σημείο αλλά δυστυχώς όχι και τα υπόλοιπα. Μας άρεσαν μόνο τα σάντουιτς.

Η βόλτα μας στα δαιδαλώδη λιθόστρωτα καλντερίμια ανάμεσα στα υπέροχα πετρόχτιστα αρχοντικά, κάτω από σκιασμένες από φυλλώματα πέργκολες (σαλκίμια) ήταν μοναδική αίσθηση. Δεκάδες μαγαζάκια πουλούσαν ότι μπορεί να ενδιαφέρει τους επισκέπτες. Αγοράσαμε κεραμικά από το «Νερό και Χώμα» , ρίγανη Λέσβου ( η αλήθεια είναι ότι μας την πρόσφερε ευγενικά ο καταστηματάρχης ακολουθώντας μας στο δρόμο- δεν πουλούσε Λεσβιακή ρίγανη αλλά μας έδωσε λίγη από τη δική του) και αλάτι χοντρό. Η ύπαρξη Δημοτικής Πινακοθήκης, Βιβλιοθήκης και παραρτήματος της Σχολής Καλών Τεχνών μαρτυρεί την πολιτιστική κίνηση της περιοχής. Μας έκανε εντύπωση πόσο οργανωμένοι ήταν στα πολιτιστικά τους, έχοντας προγραμματίσει ένα σωρό εκδηλώσεις, ακόμα και καλλιτεχνικά εργαστήρια για παιδιά…

Σειρά είχε το κάστρο που όμως δεν είχαμε την τύχη να βρούμε ανοιχτό παρόλο που το καλοκαίρι ισχύει διαφορετικό ωράριο από αυτό του χειμώνα που κρατάει κλειστούς τους χώρους αυτούς τις Δευτέρες (τηλ. 22530 71803). Κάναμε την περιμετρική διαδρομή του εξωτερικού τείχους θαυμάζοντας τη θέα προς τα παράλια της Μ. Ασίας, την Εφταλού, μέχρι και τη Συκαμινιά.

Επιστρέψαμε για μπάνιο στην Άναξο. Τέλεια η παραλία που ψηφίστηκε η καλύτερη από όσες επισκεφθήκαμε. Αμμουδιά μέσα έξω, οργανωμένη σε όλο το μήκος της και σκιασμένη από αρμυρίκια εκτός των ομπρελών των beachbars. Εμείς καταλήξαμε στο “Jalouse” όπου απολαύσαμε θάλασσα και σκιά μέχρι το απόγευμα, οπότε και πεινάσαμε.

Στο «Παραδοσιακό» ( στο δρόμο για Άναξο- τηλ. 2253041058 ) θελήσαμε να φάμε το βράδυ εκείνο αφού μας το είχε προτείνει μια φίλη. Μετά τη βόλτα που κάναμε με το τρενάκι (VillageTrain τηλ. 22530 72211) στους τρεις οικισμούς, ανεβήκαμε από την Πέτρα, μας πήγε Άναξο- Πέτρα – Μόλυβο- Πέτρα σε 1 ώρα. Ατυχήσαμε με το «Παραδοσιακό» που ήταν γεμάτο και φάγαμε στο “Reef”, μια ταβέρνα στην παραλία της Πέτρας δίπλα στη θάλασσα. Πολύ νόστιμα πιάτα και μεγάλες οι μερίδες. Εξαιρετικό και το σέρβις!

Τελευταία μας βραδιά! Ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση ώστε το πρωί να έχουμε το χρόνο να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στη Μυτιλήνη για τα απαραίτητα ψώνια (λαδοτύρι, σαρδέλες) και ένα καφεδάκι στο λιμάνι πριν πάμε στο αεροδρόμιο και παραδώσουμε τα αυτοκίνητα (Lesvoscarrental, τηλ. 2251027825).

RESUME

Οι 7ημερες διακοπές μας στη Λέσβο μας γέμισαν εικόνες μοναδικές που δε συναντήσαμε σε άλλο νησί. Χαρακτηριστικά θα θυμόμαστε την ποικιλότητα του φυσικού περιβάλλοντος. Βουνά κατάφυτα (ελιές, πεύκα, πλατάνια αλλά και βελανιδιές), χείμαρροι, πολυάριθμες πηγές, βράχια ηφαιστειακά, θερμές πηγές παντού, δεκάδες παραλίες, υγροβιότοποι αλλά και η σπάνια ποικιλία αρχιτεκτονικών μορφών που συναντά κανείς εδώ συνθέτουν μια εικόνα που θα μας μείνει αξέχαστη. Οι ημέρες ήταν λίγες για να την ανακαλύψουμε όπως θα έπρεπε. Νομίζω πως ούτε ένα δεκαήμερο είναι αρκετό. Αφήσαμε την επίσκεψη στη Συκαμινιά στα βόρεια, τα Βατερά και τον Πολίχνιτο στα νότια αλλά και τη σπουδαία, όπως λένε, Αγιάσο στα κεντρικά ορεινά του νησιού.

TIPS

Κάθε καλοκαίρι, ο Δήμος Μυτιλήνης, οργανώνει κύκλο πολιτιστικών εκδηλώσεων με τον τίτλο “Λεσβιακό Καλοκαίρι”. Συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες και είναι ωραίο να το παρακολουθήσει κανείς.

Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, πραγματοποιείται και η “Γιορτή του ούζου” στο πλαίσιο της οποίας, οι ντόπιοι παραγωγοί προσφέρουν δωρεάν ούζο.

Τα αρχοντικά της Μυτιλήνης

Γεφύρι γεφυράκι – 2ημερο στα χωριά των Γρεβενών

από katerina | Ιαν 25,2014 | Ελλάδα, ορεινά

Η περιήγηση αρχίζει αμέσως μετά την άφιξή μας στο ξενοδοχείο “Pindos Palace”, πάνω από το χωριό Λάβδα και λίγα μόνο χιλιόμετρα από το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας.

Αναχώρηση από Βέροια στις 9.30 και άφιξη στο ξενοδοχείο “Pindos Palace” στις 11.30 με μια ενδιάμεση στάση για ξεμούδιασμα στα Γρεβενά. Μετά την τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και έναν απολαυστικό καφέ με θέα τις πευκόφυτες πλαγιές του βουνού, που αυτό το Σαββατοκύριακο είναι φρεσκοχιονισμένες, ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας στην περιοχή. Έχουμε ξαναέρθει πολλές φορές και σε διάφορες εποχές όμως κάθε φορά είναι διαφορετικές οι εικόνες. Βαδίσαμε μέσα στο χιόνι σε ένα ύψωμα απέναντι από το ξενοδοχείο. Στο ψηλότερο σημείο του ένα ξωκκλήσι. Η θέα μοναδική. Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και ακολουθήσαμε το δρόμο προς Σμίξη, Βασιλίτσα και τέλος Σαμαρίνα. Ευχάριστη διαδρομή που διήρκησε γύρω στα 40′ καθώς το χιόνι που έπεφτε μας αργοπορούσε. Ποιος βιαζόταν όμως; Στη Σαμαρίνα το χιόνι είχε φτάσει στους 30 πόντους, απάτητο σε πολλά σημεία, όπως στη μεγάλη αυλή της εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγιά). Οι ψησταριές στην πλατεία του χωριού και τα δυο μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα συγκεντρώνουν όλη την ανθρώπινη δραστηριότητα του χωριού. Λιγοστοί οι κάτοικοι το χειμώνα. Τα δρομάκια έρημα.

Τα ψητά ντόπια και τα μανιτάρια όπως και τα τυροκομικά σήμα κατατεθέν της περιοχής. Δοκιμάσαμε αρκετά από αυτά και αφήσαμε τα υπόλοιπα για το βράδυ οπότε και αποφασίσαμε να πάμε στο Σπήλαιο, στην ταβέρνα «Πέρδικα» Τηλ. 24620 82234. Ημέρα πρέπει να πας εκεί . Ακολουθώντας το στενό δρόμο, σχεδόν λαξευμένο στο βράχο, πάνω στον οποίο είναι χτισμένο το χωριό, σε μια τοποθεσία ανεπανάληπτης ομορφιάς που δεν αποδίδεται με λόγια. Η θέα είναι απέραντη και βλέπεις από ανατολικά Πιέρια-Καμβούνια-Όλυμπο-Ζυγό και δυτικά τον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου με την πανέμορφη κοιλάδα Βάλια Κάλντα γι’ αυτό και του απέδωσαν το όνομα Μπαλκόνι της Πίνδου. Οι νοστιμιές της «Πέρδικας» μας αποζημίωσαν μια και η βροχή που έπεφτε ασταμάτητα δε θα μας επέτρεπε να περιηγηθούμε ούτε την ημέρα στο χωριό. Τα αξιοθέατα πολλά στο Σπήλαιο, με κορυφαίο το φαράγγι της Πορτίτσας με το ομώνυμο γεφύρι. Ο δρόμος όμως ήταν αδιάβατος με τη βροχή ή και μετά από αυτήν. Στον σκοτεινό δρόμο της επιστροφής από το Σπήλαιο, παίζαμε το παιχνίδι: Ποιος θα δει τους περισσότερους λαγούς να πετάγονται από τις άκρες του δρόμου, με τα μάτια τους να γυαλίζουν στα φώτα του αυτοκινήτου. Το τζάκι έκαιγε στο σαλόνι του ξενοδοχείου όταν επιστρέψαμε.

Το ίδιο και το άλλο πρωί. Γύρω του σχεδιάσαμε την πρωινή μας βόλτα. Με τον καιρό να έχει ανοίξει, μπορούσαμε να επισκεφθούμε δυο από τα πολλά πέτρινα γεφύρια της περιοχής. Το γεφύρι του Ζιάκα στον ποταμό Βενέτικο είναι πάνω στο δρόμο, συντηρημένο. Αυτό όμως που συναντήσαμε μετά το Τρίκωμο, δεν το ξεχνάς ! Εντυπωσιακό το γεφύρι του Αζίζ Αγά, το οποίο είναι το ψηλότερο της Μακεδονίας, με τα χρωματιστά βράχια να στέκουν πίσω του αλλάζοντας τη ροή του ποταμού και αναγκάζοντάς τον να κάνει μια μεγάλη στροφή στα νερά του. Να το σκαρφαλώσεις χρειάζεται αν θέλεις να το περάσεις. Αποκλείεται δε να μη θέλεις να το ανέβεις, να νοιώσεις πώς είναι τα βλέπεις όλα από κει πάνω, από τα 15 μέτρα ύψος. Μια εκδρομή, μόνο για τα γεφύρια των Γρεβενών, γυρνάει στο μυαλό μας. Δε θα αργήσουμε να την πραγματοποιήσουμε!

H περιήγησή μας στα μοναδικής ομορφιάς τοπία της Πίνδου αποτελεί αληθινή εμπειρία: πυκνά δάση από κωνοφόρα, έλατα, οξιές, σφενδάμια, φτελιές, φλαμουριές, λεύκες, μαυρόπευκα, βελανιδιές και ρόμπολα, αλλά και βρύσες με τρεχούμενα νερά που ξεδιψούν οι περαστικοί ταξιδιώτες. Από τα χωριά της περιοχής, η Σαμαρίνα βρίσκεται στους πρόποδες του Σμόλικα, η Σμίξη στις πλαγιές της Βασιλίτσας (όπου και το χιονοδρομικό), ενώ το Περιβόλι κυρίως αλλά και η Αβδέλλα με την Κρανιά αποτελούν πύλες εισόδου στον εθνικό δρυμό της Βάλια Κάλντα. Είναι τα βλαχοχώρια της περιοχής και βρίσκονται όλα σε μεγάλο υψόμετρο.

Αντίθετα, σε χαμηλότερο υψόμετρο βρίσκονται τα λεγόμενα Κουπατσοχώρια των Γρεβενών Κουπατσοχώρια στα Γρεβενά λένε τα χωριά στα νοτιοδυτικά της πόλης, κυρίως γύρω από το βουνό Όρλιακας (που έχει 1433 μ. ύψος). Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό κουπάτς, που σημαίνει δρυς, δηλαδή βελανιδιά. Είναι τα χωριά Ζιάκας, Σπήλαιο, Κοσμάτι, Τρίκωμο, Λάβδα, Πολυνέρι, Πανόραμα, Περιβολάκι, Αλατόπετρα, Μοναχίτι, Κηπουρειό, Αετιά, Φιλιππαίοι κ.ά. Οι Κουπατσαραίοι κατά κανόνα ήταν κτηνοτρόφοι ή κυρατζήδες (αγωγιάτες).

Τα Βλαχοχώρια

Σκαρφαλωμένα στις πλαγιές της οροσειράς της Πίνδου, ανάμεσα σε κρυστάλλινα ρυάκια και ποτάμια, σε πυκνά δάση από πεύκα, έλατα, οξιές και ρόμπολα, σε ένα πραγματικά θαυμάσιο τοπίο είναι κτισμένα τα βλαχοχώρια, δηλαδή η Σαμαρίνα, το Περιβόλι, η Σμίξη, η Αβδέλλα και η Κρανιά, τα οποία ανήκουν στο νομό Γρεβενών.

Κάθε επισκέπτης μπορεί να δει και να απόλαυση το φυσικό κάλλος που προσφέρουν τα πανέμορφα δάση εκεί που ζουν διάφορα είδη ζώων και πουλιών (αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αετοί),ενώ στις πλαγιές των βουνών υπάρχουν ατέλειωτα βοσκοτόπια όπου βόσκουν αμέριμνα κοπάδια από πρόβατα και κατσίκια.. Παράλληλα ο επισκέπτης μπορεί να δει τα γραφικά εκκλησάκια τα πέτρινα γεφύρια ,δείγματα του πολιτισμού των βλάχων της περιοχής

Περιβόλι:ένα πανέμορφο χωριό το οποίο βρίσκεται περίπου 45 χιλιόμετρα από τα Γρεβενά, σε ύψος 1350 μέτρα περίπου, μέσα σε ένα καταπράσινο πυκνό δάσος από οξιές, ρόμπολα και έλατα, μέσα στον Εθνικό Δρυμό Πίνδου-Βάλια Κάλντα (ζεστή κοιλάδα στα βλάχικα). Στην πλατεία του δεσπόζει η προτομή του Ρήγα Φεραίου,(οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είναι από την γενέτειρα του Ρήγα, το Βελεστίνο) και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1770 και αγιογραφίες της εποχής εκείνης.

Αβδέλλα:Κτισμένη στην πίσω πλευρά από το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας, η Αβδέλλα βρίσκεται σε υψόμετρο από 1250 μέχρι 1370 μ. και διαθέτει μια πανέμορφη πλακόστρωτη πλατεία που την σκιάζουν τεράστια αιωνόβια πλατάνια. Κι εδώ το ίδιο σκηνικό με τους κατοίκους να αριθμούν περίπου 100 άτομα το χειμώνα ενώ το καλοκαίρι στο πανηγύρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος φτάνουν και τους 800! Στο υψηλότερο σημείο του χωριού έχει κατασκευαστεί σύγχρονο υπαίθριο θέατρο με ατελείωτη θέα! *Ταβέρνα “Λα φιτσιόρλου ντι λα μούντι”. Σημαίνει “το παλληκάρι του βουνού” και βρίσκεται στην πλατεία.

Σμίξη:Η Σμίξη είναι το χωριό που προτιμούν για τη διαμονή τους όσοι κατευθύνονται στο χιονοδρομικό κέντρο Βασιλίτσας. Η Βασιλίτσα είναι το δεύτερο σε ύψος βουνό του Ν. Γρεβενών με 2.249 μ. Το όνομα του χωριού προήλθε από το σμίξιμο των οικισμών Πινακάδες και Μπίγκα. Το ίδιο φαινόμενο και δω: οι κτηνοτρόφοι φεύγουν το χειμώνα και το χωριό κατοικείται μόνο από τους ξενοδόχους, τους ταβερνιάρηδες, τους σερβιτόρους και τις καμαριέρες, δηλαδή γύρω στα 200 άτομα. Το καλοκαίρι όμως φτάνουν και τους 1.000 κατοίκους! Στην κάτω πλατεία διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση το πρώην δημοτικό σχολείο (πέτρινο κτίριο του 1933) που ήδη έχει μετατραπεί σε ξενώνα.

Σαμαρίνα: Είναι το πιο φημισμένο χωριό των βλάχων σε υψόμετρο 1450 μ. στην πλατεία ενώ κάποια σπίτια βρίσκονται και στα 1530 μ. και γι αυτό και κατέχει τον τίτλο του πιο ορεινού χωριού όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη τη Βαλκανική. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία αλλά και τα επαγγέλματα που έχουν σχέση με το ξύλο. Το χειμώνα (ειδικά τις καθημερινές) οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 50, τα Σαββ/κα γίνονται πάνω από 200 και το καλοκαίρι φτάνουν τους 700, με αποκορύφωμα το δεκαπενθήμερο από 5 μέχρι 20 Αυγούστου, οπότε φτάνουν και τους 2.000! Πιο συγκεκριμένα, μεγάλο πανηγύρι διοργανώνεται εδώ για τον εορτασμό της Παναγίας το δεκαπενταύγουστο, οπότε στο φυσικό γκαζόν που περιβάλλει το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στήνεται ο ξακουστός βλάχικος χορός “τσάτσος”. Στην κεντρική πλατεία του χωριού ο επισκέπτης θα δει το ναό της κοίμησης της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγιά). Κτίστηκε το 1819,με χαρακτηριστικό του ένα πεύκο που φύτρωσε στο ιερό του ναού και το οποίο εξέχει πάνω από τη στέγη του ναού, ενώ οι ρίζες του δεν είναι ορατές εντός του ναού.

Για ντόπια τυροκομικά, όπως επίσης και διάφορα άλλα τερψιλαρύγγια θα βρούμε στην πλατεία στο κατάστημα παραδοσιακών προϊόντων “Το Σπίτι του Τυριού”. Πωλούνται φέτα, γραβιέρα, κεφαλοτύρι, γαλοτύρι, κεφαλογραβιέρα, μανούρι, ανθότυρο, κασέρι, τραχανάς, χυλοπίτες, λικέρ και γλυκά του κουταλιού. Τηλ. 6946466101 & 6946466102.

Το Σπήλαιο είναι οικισμός 25χιλ.δυτικά της πόλης των Γρεβενών στον ορεινό όγκο της βορειοανατολικής Πίνδου. Ανήκει στο Δήμο Θεοδ. Ζιάκα του Ν.Γρεβενών και σήμερα έχει 160 κατοίκους. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 980 μ. στο νοτιότερο υψίπεδο του όρους Όρλιακα κάτω από την κορυφή Σταυρός. Δύο ποταμοί από δυτικά ο Περιβολιώτικος και ανατολικά ο Σμιξιώτικος ενώνονται κάτω από ένα απότομο αλλά με φοβερή ομορφιά βράχο και δημιουργούν τον Βενέτικο τον κυριότερο παραπόταμο του Αλιάκμονα. Η τοποθεσία που είναι το χωριό είναι ανεπανάληπτης ομορφιάς και δεν αποδίδεται με λόγια. Η θέα είναι απέραντη και βλέπεις από ανατολικά Πιέρια-Καμβούνια-Όλυμπο-Ζυγό και δυτικά τον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου με την πανέμορφη κοιλάδα Βάλια Κάλντα γι αυτό και του απέδωσαν το όνομα Μπαλκόνι της Πίνδου, Αετοφωλιά κ.λ.π. Για την υπέροχη τοποθεσία και την μακρά ιστορία, χωριό και περιοχή προστατεύονται και χαρακτηρίστηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού τον Ιούνιο του 1973 Ιστορικός και ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλους τόπος.

ΙΣΤΟΡΙΑ. Ο οικισμός αναφέρεται, κυρίως σε γραπτά του Μοναστηριού που υπάρχει στο χωριό, με το όνομα ΠΥΛΑΙΟΝ, πιθανώς επειδή δεσπόζει των οδών που συνδέουν Ήπειρο και Μακεδονία και ως ΣΠΗΛΙΟ επειδή είναι στους πρόποδες του όρους Σταυρός, που παλιότερα λεγόταν ΣΠΙΛΟΣ. Κατά καιρούς τυχαία αρχαιολογικά ευρήματα αποδίδουν στο χωριό ιστορία ύπαρξης 4 και πλέον χιλιετιών. -Ευρήματα της Νεολιθικής εποχής ( πέτρινος πέλεκυς και σπασμένα αγγεία) στη θέση Κούλια, χάλκινα ταφικά ευρήματα στη πλατεία του χωριού, υπολείμματα τειχών ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής σώζονται μέχρι σήμερα καθώς και τα θεμέλια της ακρόπολης. Η εκκλησία της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης ιδρύθηκε το 1633 και ήταν Σταυροπηγιακή. Εσωτερικά η εκκλησία καλύπτεται από πλήθος αγιογραφιών εξαιρετικής τέχνης και είναι βυζαντινού ρυθμού. Το Μοναστήρι του Σπηλαίου είχε κρυψώνα οπού υπήρχαν αρκετά κειμήλια . Λειτουργούσε κρυφό σχολείο αλλά και στα νεώτερα χρόνια εκεί λειτουργούσε το σχολείο του χωριού. Καταστράφηκε από πυρκαγιά πριν το 1940 και διεσώθη μόνο η εκκλησία. Το χωριό έδωσε πολλά στους απελευθερωτικούς αγώνες με αποκορύφωμα την μάχη που έδωσε στο Σπήλαιο ο οπλαρχηγός της περιοχής Θ.Ζιάκας το 1854.

Το ήπιο κλίμα του Σπηλαίου επιτρέπει ευχάριστα να απολαύσει κάποιος τα αξιοθέατα του χωριού. Η διάβρωση χρόνων των ασβεστοπετρωμάτων από τους δύο ποταμούς δημιούργησε δύο σπάνια και αξιόλογα φαράγγια. Πρώτον νοτιοδυτικά το φαράγγι της Πορτίτσας με την πέτρινη γέφυρα στο στόμιό της. Έχει ύψος 300 μέτρα περίπου και η άγρια ομορφιά σε συναρπάζει. Το διαπερνά ο Περιβολιώτικος ποταμός. Δεύτερον ανατολικά το φαράγγι της Λιάτισας που έχει την ίδια ομορφιά αλλά είναι δύσκολα προσβάσιμο. Το διασχίζει ο Σμιξιώτικος ποταμός ( Βελονιάς ). Εκεί υπάρχουν δύο πέτρινα γεφύρια του Κατσογιάννη και της Λιάτισας ( του Κλέφτη ). Ένα άλλο διαβρωτικό αξιοθέατο είναι το ένα τούνελ 10 μέτρα περίπου που διαπερνά ψηλά το βράχο της Πορτίτσας. Φυσικά η επίσκεψη στο Μοναστήρι της Παναγίας είναι απαραίτητη για να θαυμάσει κάποιος τις αξιόλογες αγιογραφίες, την αρχιτεκτονική της εκκλησίας και να προσκυνήσει την Χάρη της. Φανταστική η κατάβαση στη πορτίτσα από το χωριό με τα πόδια.

Λάβδας

Το Μουσείο Μανιταριών στη Λάβδα Γρεβενών άνοιξε τις πύλες του στις 6 Νοεμβρίου 2011. Σε ένα πέτρινο παραδοσιακό κτίριο φιλοξενούνται άγρια φυσικά μανιτάρια, αποξηραμένα, καθώς και γλυπτά, τα οποία ενσωματώθηκαν μέσα σε προθήκες οι οποίες αποτελούν μικρογραφία της φύσης. Για όλα τα μανιτάρια δίνονται πληροφορίες με πλούσια βιβλιογραφία και οπτικοακουστικό υλικό. Επιπλέον, παρέχεται δυνατότητα για μικροσκοπική εξέταση

Γεφύρια

Στο νομό Γρεβενών μπορείτε να δείτε 17 τοξωτά γεφύρια: Γεφύρι της Πορτίτσας, Γεφύρι Καγκέλια, Γεφύρι Αζίζ Αγά, Γεφύρι Σταυροποτάμου, Γεφύρι Σπανού, Τουρκογέφυρο, Γεφύρι Κατσόγιαννη, Γεφύρι Λιάτισσας, Γεφύρι Σταμπέκη, Γεφύρι Ματσαγκάνη, Γεφύρι Δοτσικού, Γεφύρι Πασά, Γεφύρι Πραμόριτσας, Γεφύρι Παλιομάγερου, Γεφύρι Παπατάκη, Γεφύρι Πρόσβορου και Γεφύρι Κάστρου. Τα πέτρινα γεφύρια των Γρεβενών θα σας ταξιδέψουν από τις ανατολικές πλαγιές της Πίνδου, μέχρι τη Βασιλίτσα και τις νότιες πλαγιές του Βοϊου, θα σας βοηθήσουν να περάσετε τον Βενέτικο, τον Βελόνια και τα δεκάδες ρέματα και παραποτάμου του Βενέτικου και του Αλιάκμονα.

Οδηγίες εύρεσης γεφυριών κ.ά.

Μετά την πόλη των Γρεβενών και αφού περάσουμε το χωριό Μαυραναίοι με κατεύθυνση προς Βασιλίτσα φτάνουμε μπροστά σε ένα τρίστρατο: αριστερά ο δρόμος οδηγεί προς Σταυρό, Κοσμάτι, Τρίκωμο, . Δεξιά πάει για Αναβρυτά, Αλατόπετρα, Πολυνέρι, Αετιά, Φιλιππαίους, Σαμαρίνα, Σμίξη και χιονοδρομικό κέντρο Βασιλίτσας. Ευθεία πάει για Ζάκα, Σπήλαιο, Περιβολάκι, Λάβδα, Πανόραμα, Αβδέλλα, Περιβόλι και Βάλια Κάλντα.

Αν επιλέξουμε αριστερά θα βγούμε στο Τρίκωμο. Σε κάποιο σημείο (8-9 χιλ. μετά το τρίστρατο) έχουμε το νου μας να στρίψουμε αριστερά. Μετά από ένα σύντομο αλλά κατηφορικό δρόμο, φτάνουμε στο εντυπωσιακό γεφύρι του Αζίζ Αγά, το οποίο είναι το ψηλότερο της Μακεδονίας. Χτίστηκε το 1727, έχει ύψος 15 μέτρα και περνάει πάνω από τον Βενέτικο, που είναι ο μεγαλύτερος παραπόταμος του Αλιάκμονα.

Πίσω στο τρίστρατο, αν πάμε δεξιά θα περάσουμε τα Αναβρυτά και θα φτάσουμε σε διασταύρωση που δεξιά οδηγεί στην Αλατόπετρα.

Αν πάρουμε τον δρόμο προς Βασιλίτσα θα περάσουμε δίπλα από το Πολυνέρι και θα συνεχίσουμε ως τη Σμίξη. Από εκεί το χιονοδρομικό απέχει 5-6 χλμ.

Πίσω στο τρίστρατο μετά τους Μαυραναίους, αν πάρουμε το μεσαίο δρόμο, κατηφορίζουμε ως το Βενέτικο, όπου θα κάνουμε μια μικρή στάση για ένα ακόμη πέτρινο παραδοσιακό γεφυράκι, αυτό του Ζιάκα. Μετά το Ζιάκα κατευθυνόμαστε προς Σπήλαιο από πολύ στενό δρόμο δίπλα στο βράχο, δηλαδή από τη νότια πλευρά του Όρλιακα. Ένα από τα πιο γνωστά παραδοσιακά γεφύρια του Ν. Γρεβενών έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε αν διασχίσουμε το χωριό και πάρουμε το χωματόδρομο για το φαράγγι, όπου κυλάει ο Βενέτικος. Κατεβαίνουμε το χωματόδρομο (κάποια σημεία με απότομη κλίση έχουν τσιμεντοστρωθεί). Μπορούμε να ανεβούμε το γεφύρι της Πορτίτσας ή ακόμη και να μπούμε στο στενό φαράγγι και να το περάσουμε με τα πόδια, αρκεί φυσικά να είναι ρηχά τα νερά (από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο). Το μήκος του φαραγγιού δεν πρέπει να είναι πάνω από 800μ.

Στην περιοχή υπάρχουν πολυάριθμα γεφύρια που για να τα επισκεφθεί κάποιος ίσως χρειαστεί να οδηγήσει σε χωματόδρομο ή είναι προσβάσιμα με τα πόδια. Σημαντικό ρόλο παίζει και η εποχή ή οι καιρικές συνθήκες.

Πληροφορίες για το κάθε γεφύρι χωριστά θα βρείτε στη σελίδα: http://www.grevena.gov.gr/index.php/general/touristguide/8-bridges.html

Μήλος- εκεί που η φύση κάνει τέχνη

από katerina | Αυγ 13,2013 | Ελλάδα, νησιά

Φύγαμε για την πεταλόσχημη Μήλο, ένα ηφαιστειογενές νησί «έργο τέχνης της φύσης»με ένα από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, τον Αδάμαντα.

Με δυο αμμώδεις παραλίες σε μικρή απόσταση και προσβάσιμες χωρίς μεταφορικό μέσο, (Λαγκάδας -500 μέτρα και του Παπικινού -1χλμ από το κέντρο του Αδάμαντα), ο Αδάμαντας συγκεντρώνει όλη την εμπορική κίνηση καθώς και πολλά ιστιοφόρα, θαλαμηγούς που στοιχίζονται στη μαρίνα! Εκεί και η αφετηρία των λεωφορείων και η πιάτσα ταξί. (Από εκεί επίσης ξεκινάνε και οι εκδρομές με σκάφη και περιηγητικά ιστιοπλοϊκά για τις δυσπρόσιτες παραλίες του νησιού και για τον γύρο της Μήλου και της Κιμώλου.)

Στον Αδάμαντα επισκεφθείτε το μοναδικό Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου που προβάλει μοναδικά την πλούσια μεταλλευτική ιστορία του νησιού, αλλά και τη σημερινή εξορυκτική δραστηριότητα με αναρίθμητα πετρώματα και απολιθώματα που δύσκολα θα ξαναδούμε. Δείτε κι εδώ: https://www.milosminingmuseum.com/

Επισκεφθείτε τις στοές του παλιού γερμανικού καταφυγίου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στον Αδάμαντα της Μήλου (συχνές εκθέσεις τέχνης), αριστερά από το λιμάνι στη Λαγκάδα.

Για φαγητό δοκιμάστε στο «Ζυγό» (2287023120 , 6949721963) και στο «Ω! Χαμός!»( 2287021672) ή για γρήγορο στον «Γύρο της Μήλου» στο λιμάνι.

Νοικιάστε αυτοκίνητο όπως εμείς ή με τα συχνά δρομολόγια των λεωφορείων (mini bus) ανεβείτε στην Πλάκα, τη σημερινή πρωτεύουσα του νησιού και μία από τις πιο ανέπαφες πρωτεύουσες των Κυκλάδων. Επιλέξτε απογευματινές ώρες για να αποφύγετε τη ζέστη. (Απαγορεύεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων.)

Απολαύσετε ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα με υπέροχα χρώματα και πανοραμική θέα προς τον κόλπο του νησιού από την κορυφή του λόφου της Πλάκας και το επιβλητικό Ενετικό «Κάστρο» του 13ου αιώνα. Φτάστε μέχρι την Kοίμηση της Θεοτόκου ή τη Mέσα Παναγιά στην κορυφή του Κάστρου και πιο κάτω την Παναγία τη Θαλασσίτρα. Επισκεφτείτε την μητρόπολη του νησιού, την Παναγία την Κορφιάτισσα, η οποία θα σας προσφέρει ένα ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα από την μαρμάρινη αυλή της.

Δύο μουσεία φυλάσσουν την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Το αρχαιολογικό που στεγάζεται σ’ ένα νεοκλασικό κτίριο του Τσίλερ, μικρό αλλά εντυπωσιακό, με το αντίγραφο της Αφροδίτης και το λαογραφικό (απέναντι από την Παναγία Κορφιάτισσα) που στεγάζεται σ’ ένα οίκημα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Και τα δύο βρίσκονται στην Πλάκα.

Για φαγητό δοκιμάστε στης «Αρχοντούλας», στον κεντρικό δρόμο, το χοιρινό με μέλι.

Αφιερώστε μια μέρα στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Στο δρόμο προς τα Πολλώνια (ή Απολλωνία) (10 χλμ. από τον Αδάμαντα) θα συναντήσετε τις παραλίες Μύτακα, Άγιο Κωνσταντίνο και Παπάφραγκα και αμέσως μετά τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Φυλακωπής.

Από τα Πολλώνια, θα φτάσετε στην Ψάθη, το λιμάνι της γειτονικής Κιμώλου. Μικρά σκάφη, θαλάσσια ταξί και ferry-boats σας μεταφέρουν εκεί το πολύ σε 30΄. Επίσης από δω ξεκινάνε και εκδρομικά καραβάκια για τη Σπηλιά του Παπάφραγκα και τους σπάνιους σχηματισμούς πετρωμάτων στα Γλαρονήσια. Κολυμπήστε στην αμμώδη παραλία στα Πολλώνια και επιλέξτε την ταβέρνα «Γυαλός» (τηλ. 2287041208 , 6977746472) για το φαγητό σας ενώ επιστρέφοντας από τα Πολλώνια αναζητήστε το δρόμο για τα Ορυχεία της περιοχής. Αν έχετε διάθεση για περιπέτεια! Ένας γεωλογικός παράδεισος το νησί ολόκληρο! Περισσότερα εδώ: http://www.discovergreece.com/el/nature/geotourism

Για μια ακόμη περιήγηση επιλέξτε Σαρακήνικο, από τα πλέον φωτογραφημένα τοπία, έναν ηφαιστειακό σχηματισμό λευκών πετρωμάτων, όμοιο με σεληνιακό τοπίο. Πολλοί κάνουν μπάνιο στη στενή λωρίδα θάλασσας που εισχωρεί στα βράχια. Επισκεφθείτε τους παραδοσιακούς οικισμούς με τα «σύρματα», τα Μαντράκια και τον Φυροπόταμο. Εκεί μπορείτε να κολυμπήσετε και να φάτε («Μέδουσα»- Μανδράκια). Εναλλακτικά κολυμπήστε στην πολύ ωραία Πλάθιενα.

Μια ακόμη υπέροχη μέρα θα σας χαρίσει η επίσκεψη στο παραδοσιακό ψαροχώρι στο Κλήμα, με τα πολύχρωμα «σύρματα», Φωτογραφηθείτε στα πολύχρωμα πορτοπαράθυρά τους. Αγοράστε ενθύμια χειροποίητα, όπως οι παραδοσιακές «καράβες», στο «Κίτρινο σύρμα». Συνεχίστε στην Τρυπητή με τους ανεμόμυλους (κάποιοι ενοικιάζονται) , κατηφορίστε προς τις Κατακόμβες, αφήστε το αμάξι σας και περπατήστε το δρομάκι προς τις μοναδικές σε μέγεθος κατακόμβες στην Ελλάδα. Τηλεφωνείστε για τις ώρες επίσκεψης: τηλ. 2287021625.

Ανακαλύψτε τις παραλίες του νότου: Παλιοχώρι, Αγ. Κυριακή, Τσιγκράδο και Φυριπλάκα. Αξέχαστη θα σας μείνει η αφάνταστη ποικιλία χρωμάτων στα βότσαλα και στους σχηματισμούς των βράχων!!! Αλλά και τα ρηχά γαλαζοπράσινα νερά της Φυριπλάκας.

Η Χιβαδόλιμνη τώρα, ακριβώς στο κέντρο του πετάλου που σχηματίζει ο κόλπος, διαθέτει κι αυτή υπέροχη αμμουδιά με δεντράκια, τη μεγαλύτερη μάλιστα σε μήκος με οργανωμένο camping. Προβατάς, Άγιος Σώστης, Κήποι (από όπου ξεκινά επίσης σκάφος για τις παραλίες του Γέροντα, το Κλέφτικο και τα Θειωρυχεία ) Άγιος Ιωάννης και Τριάδες προσθέτουν στην απόλαυση αυτών που εκτιμούν την ηρεμία και την απόλυτη επαφή με την εντυπωσιακή φύση της Μήλου!

Ζήστε τη μοναδική εμπειρία του γύρου του νησιού από τη θάλασσα. Αναζητήστε στο λιμάνι του Αδάμαντα το σκάφος και το πρόγραμμα που σας ταιριάζει, μπείτε στο καΐκι και απολαύστε το πολύχρωμο καλειδοσκόπιο των παραλιών της Μήλου σε όλο του το μεγαλείο. (Προσοχή! Ρωτήστε λεπτομέρειες και φροντίστε να έχετε τα απαραίτητα μαζί σας!!!)

Άγιος Δημήτριος, Βάνι, Τριάδες, Άι-Γιάννης, σπήλαιο Συκιάς και Κλέφτικο , στις σπηλιές των πειρατών του Μεσαίωνα που είχαν τα λημέρια τους στο νησί αφήνοντας τα ίχνη τους πάνω στους θεαματικούς γκριζόλευκους βράχους με παράξενες μορφές, δίπλα σε σπηλιές. Εδώ τα καΐκια σταματούν για να βουτήξετε στα γαλαζοπράσινα νερά! Συνεχίζοντας το ταξίδι θαυμάζετε όλες τις παραλίες του νότου με πιο εντυπωσιακή αυτή των Θειωρυχείων με το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο. Η πλεύση ανατολικά και στη συνέχεια βόρεια μέχρι να μπείτε ξανά στο λιμάνι προσφέρει αξέχαστες εικόνες! Μετρήσατε και τις 75 παραλίες του νησιού;

Εκτός από τα θαλασσινά νερά, η ηφαιστειακή Μήλος διαθέτει και πλήθος θερμών ιαματικών πηγών. Ενημερωθείτε εδώ: http://www.e-kyklades.gr/travel/tourism/milos?lang=el

Διασκεδάστε σε κάποιο από τα πανηγύρια που σίγουρα θα πετύχετε ή παρακολουθείστε κάποια από τις πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Δήμος Μήλου στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Μήλου (εκθέσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, μουσικοχορευτικές βραδιές)

Αγοράστε τοπικά προϊόντα όπως τα πιταράκια (με γέμιση από πιπεράτο ξερό τυρί μήλου), γλυκό κουφέτο (από άσπρη στρογγυλή κολοκύθα), καρπουζόπιτα και τον ονομαστό μηλέικο πελτέ. Ντόπια τυριά και παραδοσιακά αρτοποιήματα επίσης. Όλα πεντανόστιμα!

Για τις μετακινήσεις μας (ενοικίαση αυτοκινήτου, εισιτήρια) εξυπηρετηθήκαμε άψογα από το πρακτορείο Riva Travel ακριβώς απέναντι από το λιμάνι (2287024024 , 6946278528)

TIPS

Προμηθευτείτε τα δρομολόγια των λεωφορείων από την αφετηρία τους στο λιμάνι
Προμηθευτείτε τον δωρεάν τον έντυπο οδηγό του νησιού από κάποιο τουριστικό γραφείο στο λιμάνι! Υπερπλήρης, με χάρτη, τηλέφωνα και προτάσεις για τα πάντα
Ή αποθηκεύστε στο κινητό σας τους συνδέσμους http://www.ekyklades.gr/travel/guide/index?lang=el&regionCd=MILOS με τον pdf οδηγό τσέπης

http://www.milos-tours.gr/map/ με χάρτη της Μήλου και

http://www.milos.gr/el/ η ιστοσελίδα του Δήμου Μήλου

Επόμενες καταχωρήσεις »