Πήλιο, εκεί που το βουνό συναντά την θάλασσα
Η απόφαση για διακοπές στο Πήλιο το καλοκαίρι δεν ήταν δύσκολη αφού συνδυάζει βουνό και θάλασσα και ικανοποιεί τους λάτρεις και των δύο. Έτσι το επιλέξαμε και εμείς. Όλα ήταν έτοιμα για την πενταήμερη απόδρασή μας στο βουνό. Ο ήρωας της ιστορίας είναι το smartaki το οποίο ανέβηκε από την Αθήνα στο Πήλιο χωρίς να διαμαρτυρηθεί. Προορισμός μας το χωριό Μηλιές, ένα ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου και συγκεκριμένα το παραδοσιακό κατάλυμα “Ανεμόεσσα”. Η αλήθεια είναι πως συναντήσαμε κίνηση στον περιφερειακό δρόμο του Βόλου, από το Αχιλλοπούλειο νοσοκομείο μέχρι το φανάρι του περιφερειακού.Το αποδώσαμε στο γεγονός πως ήταν Παρασκευή μεσημέρι και οι Βολιώτες ήθελαν να αποδράσουν!!!
Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει μετά την Αγριά όπου μπορείς να αρχίζεις να χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις το πράσινο που απλόχερα απλώνεται γύρω σου. Οι πινακίδες μας βοήθησαν να βρούμε εύκολα την “Ανεμόεσσα”. Εκεί μας περίμεναν ο Βαγγέλης και η Ελένη οι ιδιοκτήτες, με ένα χαμόγελο και ένα καφέ για το καλωσόρισμα. Ο καφές έγινε τσίπουρο αφού δύσκολα αντιστέκεσαι στο ευεργετικό αεράκι και στην υπέροχη θέα. Τσίπουρο όμως χωρίς μεζέ γίνεται;;; έτσι η Ελένη φούρνισε και μία πίτσα και έτσι ολοκληρώθηκε η κατάσταση! Μετά τον σχεδιασμό για την επόμενη μέρα είπαμε να απολαύσουμε το μπλε φεγγάρι (που μεταξύ μας μπλε δεν ήταν!!!) από το μπαλκόνι της Ανεμόεσσας. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός πως το πρωινό σερβιριζόταν από τις 08’30 το πρωί μέχρι την ώρα που θέλαμε!!! Πρώτη φορά που το συναντήσαμε σε κατάλυμα. Και πόσο μας άρεσε!!! Όχι στα ξυπνητήρια για πρωινό στις διακοπές!!! Ας έρθουμε στο πρωινό όμως….αυγά ντόπια, μέλι Πηλίου, κρουασανάκια, ψωμάκια, κέικ και πίτα που ψήνει η Ελένη. Δημητριακά, μαρμελάδα, καφές, χυμός, γάλα. Εμείς πετύχαμε και γλυκό!!! Κρέμα καραμελέ!!!
Και να τρως το πρωινό σου με θέα το βουνό και την θάλασσα δεν το αλλάζεις με τίποτα!!! Αφού μας περιποιήθηκαν ( όλοι μια παρέα στην ουσία, μοιραζόμασταν την καλημέρα) ξεκινήσαμε την περιήγηση με πρώτη στάση την παραλία Άφησσο. Σε μισή ώρα περίπου φτάσαμε στην παραλία η οποία ήταν οργανωμένη. Χρειάζεται προσοχή στην διασταύρωση της Αφήσσου καθώς η πινακίδα είναι….ταλαιπωρημένη!!! για να φτάσεις στην παραλία κατεβαίνεις σκαλάκια τα οποία είναι εύκολα στην κατάβαση. Ήταν Σάββατο και η αλήθεια είχε πολύ κόσμο και ζέστη. Δεν υπήρχαν διαθέσιμες ξαπλώστρες και έτσι μια κοπέλα μας εξυπηρέτησε δίνοντάς μας μία ομπρέλα( αρκετά μικρή) με δύο ξαπλώστρες. Δώσαμε 7 ευρώ για δύο καφέδες, ομπρέλα και ξαπλώστρα. Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη αυξανόταν το ίδιο και ο κόσμος! Η απόφαση πάρθηκε άμεσα….κατευθείαν για όαση δροσιάς!!! Κατευθυνθήκαμε στις Μηλιές στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Ένα μέρος γεμάτο πλατάνια με απεριόριστη δροσιά και ηρεμία!!! Τα τζιτζίκια έδιναν κυριολεκτικά ρεσιτάλ!!! Τι πιο όμορφο….απίστευτη θέα με δροσιά και τζιτζίκια!!! Δεν γίνεται να εγκαταλείψεις εύκολα αυτό το θέαμα οπότε καθήσαμε στο εστιατόριο «παλιός σταθμός». Πολύ νόστιμα χόρτα, βλήτα και χορταστική χωριάτικη. Φάγαμε καλά και κυρίως με δροσιά!! Το βράδυ βόλτα στις Μηλιές. Όσοι επιλέξετε να μην χρησιμοποιήσετε αμάξι και να πάτε στο χωριό μέσα από τα καλντερίμια οπωσδήποτε μαζί σας ένα φακό γιατί το βράδυ ο φωτισμός για να περπατήσετε σε αυτά είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν πλατάνια με ταβέρνες και παραδίπλα τρεχούμενα νερά. Δύο μαγαζιά προσφέρονται για ένα χαλαρό ποτό, το «ρόδο και το αηδόνι» και το «Άννα, να ένα μήλο». Η αλήθεια επιλέξαμε το πρώτο γιατί είχε την ταράτσα και θα είχαμε θέα! Και δεν κάναμε λάθος….η θέα τέλεια….το φεγγάρι ακόμα σκαρφαλωμένο στον ουρανό και το κλασικό ευεργετικό αεράκι….τι άλλο να ζητήσει κανείς από τις διακοπές του; Το σέρβις πολύ καλό! Μετά πληροφορηθήκαμε πως αυτό είναι το μαγαζί της Τάνιας Τσανακλίδου. Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με τους ήχους της βροχής!! Πόσο ωραία και αυτή η εναλλαγή!!! Γιατί εδώ δεν πάει μέρα χαμένη ούτε όταν βρέχει! Είπαμε πως δεν θα πάμε θάλασσα και θα επισκεφτούμε το βουνό. Ξεκινήσαμε από Μηλιές για Βυζίτσα. Η απόσταση κοντινή, περίπου ένα τέταρτο. Και αυτή η διαδρομή «πράσινη»!!! Παντού ολόγυρα δέντρα!!! Και στην άκρη του δρόμου να ρέει νερό! Στάση στη Βυζίτσα για καφέ και βόλτα. Ένας παραδοσιακός οικισμός χωρίς όμως ιδιαίτερη κίνηση. Η ανάβαση συνεχίστηκε για τα Χάνια. Δρόμος δύσκολος με στροφές αλλά σε αποζημιώνει το σκηνικό που υπάρχει γύρω σου. Γεύμα στον «Λούκουλο» όπου και εκεί η θέα δεν σε αφήνει να μην αγναντεύεις! Κοντοσούβλι, αρκετά καλό, γιουβέτσι και πάλι βλήτα. Ένας καφές και επιστροφή αλλά από άλλο δρόμο, από Τσαγκαράδα. Ίσως είναι κουραστικό κάθε φορά να το γράφω αλλά είναι η αλήθεια!! Παντού κυριαρχεί το πράσινο και κυριολεκτικά γεμίζει και χορταίνει το μάτι σου!!! Ο δρόμος από Τσαγκαράδα λίγο καλύτερος. Πετύχαμε και το ηλιοβασίλεμα στην διαδρομή και σταματήσαμε να το απολαύσουμε. Το βράδυ χαλαρή κουβεντούλα με μπυρίτσα στην Ανεμόεσσα και την πιο καλή παρέα!!! Ελένη και Βαγγέλης!!!! 
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με προορισμό την παραλία Μορτιάς ή Μουρτιάς στην οποία πήγαμε από τον δρόμο της Αργαλαστής. Πρόκειται για ένα κολπίσκο στην ουσία με θέα το Αιγαίο και την Σκιάθο. Τα νερά ικανοποιητικά με εντυπωσιακό τοπίο καθώς περικλυόταν από βράχια. Μια γρήγορη βουτιά και επίσκεψη στο χωριό Πλατανιάς όπου προτιμήσαμε να πιούμε τον καφέ μας ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο. Επιστροφή στη βάση και βολτούλα για ποτάκι στις Μηλιές. Και μία σημαντική απόφαση….να παρατείνουμε τις διακοπές μας για ακόμα μία μέρα. Πώς είναι δυνατόν να θες να φύγεις από την φύση;;;
Αργοξυπνώντας το πρωί η ιδέα για τον «ιάσονα» απομακρύνθηκε… που να ξυπνάς πρωί πρωί για να πάρεις το κτελ για να πας στα Άνω Λεχώνια για να ξαναέρθεις πίσω στις Μηλιές και να ξανακατεβαίνεις στα Λεχώνια….. Πίνοντας όμως καφέ, το μυαλό σκέφτεται περισσότερο και πιο απλά.
Χωρίς να χάσουμε την δροσιά των Μηλεών, αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε το τουριστικό τραινάκι «Ιάσονα» για μονή διαδρομή προς Άνω Λεχώνια. Και χωρίς να χαθεί πολύτιμος χρόνος αφού προμηθευόμαστε τα απαραίτητα μαγικά χαρτάκια της πρόσβασης στο δρομολόγιο τρέχουμε να φορτωθούμε με φωτογραφικές μηχανές και όλα τα απαραίτητα για ένα δρομολόγιο πίσω στο χρόνο… τότε που ο «Ιάσονας» αποτελούσε το μοναδικό μέσο σύνδεσης του Βόλου με το Νότιο Πήλιο. Ο μουτζούρης, από την τέφρα που σκορπούσε στο πέρασμα του η ατμομηχανή του, που θα αγκομαχούσε στο διάβα του δαντελένιου ορεινού δρομολογίου, ξεκίνησε… Χωρίς ατμάμαξα. Με ντιζελοκίνητο κινητήρα που μοιάζει κατασκευαστικά με την παλιά ατμάμαξα, αλλα χωρίς το μπουχό του καμένου κάρβουνου, ξεκινά το δρομολόγιο μέσα από τα πλατάνια των μηλεών και κατηφορίζει με νέας έκδοσης πιο σύγχρονα αγκομαχητά.
Γλείφοντας τις πλαγιές του Πηλίου περνάς σε μιαν άλλη εποχή, ξύλινα βαγόνια εποχής. Παντού αναγράφεται το λογότυπο των θεσσαλικών σιδηροδρόμων, της «εταιρείας εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων Θεσσαλίας» πολλά πολλά χρόνια πίσω. Οι εξώστες στα βαγόνια όπως και τα καθίσματα μυρίζουν άλλη εποχή… οι ήχοι και οι εικόνες από γουέστερν, θαρρείς και αναμένεις στιγμιαία επίθεση από ινδιάνους. Περνάς από σταθμούς παλιούς που συνέδεαν τον Βόλο με τα χωριά του Πηλίου. Πινακάτες, Άνω Γατζέα, οι πιτσιρικάδες εκστασιάζονται από τις γαλαρίες και τα τοξωτά γεφύρια που περνά ο «Ιάσονας». Μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται παιδιά κάθε ηλικίας!!! Που τινάζονται από την μία πλευρά του βαγονιού στην άλλη για να ακουμπήσουν λίγη από την περικαλή θέα του δρομολογίου. Και εκεί που έχεις συνηθίσει τις εικόνες και τα βουητά των γραμμών και των τροχών, τα τριξίματα του ξύλινου βαγονιού, νιώθεις την ταχύτητα του μουτζούρη να μειώνεται, να προσεγγίζεις κατοικήσιμη περιοχή και ο σταθμός πλέον να γράφει Άνω Λεχώνια. Μα δε σταματάς, κατεβαίνεις μέχρι να πιεις και την τελευταία σταγόνα του δρομολογίου, να δεις την ντιζελάμαξα να αλλάζει κατεύθυνση και να ετοιμάζεται να πάει για ξεκούραση στο ειδικό στεγασμένο χώρο του ΟΣΕ. Αύριο πάλι νέο δρομολόγιο, αύριο πάλι μια νέα εξάωρη απόδραση στο παρελθόν.
Και αν πιστεύεις ότι είναι εύκολο να πας με τον Ιάσονα… τότε θα σου δώσουμε 5 στοιχεία:
1. Δρομολόγια κάθε όποτε (πληροφορίες στον ΟΣΕ)
2. Δρομολόγιο από Άνω Λεχώνια για Μηλιές 10.00 με διάρκεια δρομολογίου περι τη 1 με 1,5 ώρες αναμονή στις Μηλιές για περίπου 3 ώρες και στις 15.00 επιστροφή στα Άνω Λεχώνια.
3. Το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ για την μονή διαδρομή. (τουριστικό γαρ)
4. Καλός προγραμματισμός του ταξιδίου γιατί το δρομολόγιο είναι ένα ημερησίως και μοναδικό παλινδρομικό Άνω Λεχώνια – Μηλέαι – Άνω Λεχώνια.
5. Για τους λάτρεις των σιδηροδρόμων: φωτογραφική μηχανή.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας αποφασίζουμε να το αξιοποιήσουμε με μία επίσκεψη στη Μακρινίτσα. Ο δρόμος όπως συνήθως στο Πήλιο…..με στροφές!!! Η Μακρινίτσα είναι ίσως η πιο τουριστική από όσα χωριά επισκεφθήκαμε χωρίς να χάνει βέβαια την γραφικότητα της και το απεριόριστο πράσινο. Στην κεντρική πλατεία υπάρχει ένα μαγαζί με προιόντα από τον συνεταιρισμό των γυναικών του Πηλίου ( γλυκά του κουταλιού, ζυμαρικά). Επιστροφή το βράδυ στις Μηλιές για μπυρίτσα στο μπαλκόνι της Ανεμόεσσας. Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στις Μηλιές και σε μία πηγή πέντε λεπτά από εκεί που μέναμε. Το τελευταίο βράδυ έκλεισε με φαγητό από την ταβέρνα Πανόραμα και άφθονο τσίπουρο…που αλλού;;; στην Ανεμόεσσα!!!! Το επόμενο πρωί αφού απολαύσαμε το πρωινό μας, μαζέψαμε τα πράγματά μας αποχαιρετώντας τον Βαγγέλη, την Ελένη και φυσικά τον Δούκα!!! Με την υπόσχεση βέβαια κάποια στιγμή να επιστρέψουμε!!!