Νάουσα η Ηρωική – πρώτο μέρος

Νάουσα η Ηρωική – πρώτο μέρος

 

το άλσος του Αγίου Νικολάου Τη βλέπεις από μακριά καθώς ακολουθείς το δρόμο να κάθεται αναπαυτικά σε πλάτωμα στους ανατολικούς πρόποδες του Βερμίου. Σε βλέπει καθώς ανηφορίζεις τον δρόμο προς την είσοδο της πόλης.   Τριγύρω της πλαγιές με πλούσια βλάστηση και στο τέρμα του δρόμου το άλσος του Αγίου Νικολάου, ανακηρυγμένο ως Τοπίο ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους.

   Σε υποδέχεται με τον υδροτροχό στο βράχο του Αγ. Γεωργίου που σημειώνει τη σχέση της Νάουσας με το νερό και τη συμβολή του στην ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας, με τον καταρράκτη  και τα γλυπτά παραπέμποντας στις φυσικές ομορφιές και τη λαμπρή παράδοση της Νάουσας στο κρασί και την αγροτική παραγωγή.

   Συνέχισε αριστερά στο πάρκο της Νάουσας. Μπες από την είσοδο με την πέτρινη αψίδα. Σε αυτήν την πλευρά υπάρχει το θερινό Δημοτικό Θέατρο της Νάουσας. Το 30 στρεμμάτων πάρκο είναι εκεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’50. Κατάφυτο, με τεχνητή λίμνη, ξύλινες γέφυρες, δρομάκια, σιντριβάνι και παγκάκια να ξαποστάσεις απολαμβάνοντας ανεμπόδιστη θέα στον κάμπο! Στην νότια άκρη του ρέει η Αράπιτσα, το ποτάμι της Νάουσας. Μπορείς να δεις το βάραθρο με τους καταρράχτες ή να περάσεις στην απέναντι όχθη όπου βρίσκονται τα κτίρια των κλωστοϋφαντουργείων που κάποτε ζούσαν την πόλη. Σήμερα έχουν περιέλθει στο δήμο κι εκεί στεγάζονται υπηρεσίες, ένα ωραίο café-bar ( Boston’s) και απέναντι αίθουσες εκδηλώσεων στον πολυχώρο πολιτισμού (ΕΡΙΑ). Εκατέρωθεν του πάρκου υπάρχουν χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων. Στο δρόμο πάνω από το πάρκο (γνωστό και ως “παραλία”!) θα βρείτε πολλά bars, café (Νέον) και ταβερνάκια (Παραδοσιακό). Είστε κοντά στο κέντρο, στην πλατεία Καρατάσου με τον οβελίσκο που έχει ύψος 11 μέτρων και κατατάσσεται ανάμεσα στους 10 ψηλότερους του κόσμου.

 Ανηφόρισε προς το Δημαρχείο. Το σήμα κατατεθέν της Νάουσας ο Πύργος του Ρολογιού  μπροστά στο Δημαρχείο χτίστηκε το 1895 με πωρόλιθο και έχει ύψος 25 μέτρα. Διασώζει τον πρωτότυπο μηχανισμό του.

   Συνεχίστε με βόλτα στην παλιά συνοικία της πόλης, τα «Αλώνια». Δυο τρεις δρόμοι όλοι κι όλοι στη λαϊκή αυτή γειτονιά με λίγα  παλιά ναουσαίικα σπίτια με τα χαρακτηριστικά σαχνισιά να έχουν διασωθεί. Είναι μακεδονικού ρυθμού, κατασκευασμένα από πωρόλιθους, πλιθιά και ξύλα Κάντε στάση και πιείτε νερό στη βρύση κάτω από τον στραβό τον πλάτανο. Εδώ και το αξιόλογο κτίριο του σχολείου «Γαλάκεια».

   Περάστε στην άλλη πλευρά της πόλης, δίπλα στο ποτάμι στις γειτονιές  «Μπατάνια» και «Πουλιάνα».  Κάποια λίγα διώροφα, μεγαλύτερα αστικά κτίρια με εσωτερική αυλή που ανήκαν σε πιο εύπορες οικογένειες  σώζονται εδώ. Από τα «Μπατάνια» ανηφορίστε προς την εκκλησία της Μεταμόρφωσης, σταματήστε στο Λαογραφικό Μουσείο Βλάχων (Σοφρωνίου 23) και λίγο πιο πάνω θαυμάστε το αναπαλαιωμένο κτίριο του Ομίλου «Γενίτσαροι και Μπούλες» – «Πρώην σησαμοτριβείο Μάκη» στην «Πουλιάνα» και το παραμελημένο δυστυχώς επιβλητικό κτίριο του κυλινδρόμυλου Χρ. Ματθαίου.

   Μια διαδρομή σε πλακόστρωτο πεζόδρομο στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αράπιτσα με τα ορμητικά νερά και τους εντυπωσιακούς καταρράκτες από τη γέφυρα στα «Μπατάνια»  καταλήγει στο χώρο θυσίας των Ναουσαίων γυναικών, στους «Στουμπάνους». Στο χώρο θυσίας των Ναουσαίων γυναικών που έπεσαν  μαζί με τα παιδιά τους στα νερά της Αράπιτσας, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων τον Απρίλη του 1822.  Η εξέγερση της πόλης κατά των Οθωμανών πληρώθηκε με βαρύ φόρο αίματος. Μετά το Ολοκαύτωμα της Νάουσας, όπως έγινε γνωστή η αιματηρή κατάπνιξη της επανάστασης, η Ελληνική Πολιτεία της έδωσε την προσωνυμία «ηρωική». Περιηγηθείτε στο χώρο με την πανοραμική θέα και τη βοή των νερών από τους καταρράχτες. Βαδίστε στην ξύλινη γέφυρα που βρίσκεται στο ίδιο σημείο με την παλιά γέφυρα που ένωνε τις δυο όχθες. Είναι κάτω από τη σύγχρονη γέφυρα. Θα δείτε πιο πάνω τα εγκαταλελειμμένα σήμερα βιομηχανικά κτίρια που λειτουργούσαν κάποτε ως κλωστοϋφαντουργεία με τα ψηλά φουγάρα τους να μαρτυρούν την τοποθεσία τους και να θυμίζουν το πλούσιο βιομηχανικό της παρελθόν. Παρήγαγαν κάποτε τις φημισμένες κουβέρτες Νάουσας, φλοκάτες και νήματα.

   Εκκλησίες στη Νάουσα δε θα βρείτε παλιές, αφού κάηκαν όλες το 1822 στο ολοκαύτωμα της πόλης. Ο μόνος ναός που διασώθηκε είναι ο μικρός Ναός του Προδρόμου. Από τις παλιές εκκλησίες (χτίστηκε 11 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα), ο ναός της Παναγίας (Κοιμήσεως της Θεοτόκου) αξίζει μια επίσκεψη για την εντυπωσιακή ξυλόγλυπτη οροφή του! Αυτό που θα δείτε παντού, συχνά κάτω από αιωνόβια πλατάνια, στις πλατείες και τα σταυροδρόμια είναι παλιές αλλά και καινούργιες βρύσες που δροσίζουν με το παγωμένο τους νερό τους περαστικούς. Ο Δήμος Νάουσας εξάλλου, εκτός από ο μεγαλύτερος δασοκτήμων δήμος της χώρας και γνωστός για τα πολλά υδάτινα αποθέματα που διαθέτει.

   Γνωρίστε την πολιτιστική κληρονομιά της Νάουσας στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο. Βρίσκεται δίπλα/πίσω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Περιλαμβάνει την συλλογή του Λυκείου Ελληνίδων Νάουσας (Αγίου Δημητρίου 10,τηλ: 2332021713) και δείτε το Μουσείο Οίνου και Αμπέλου που στεγάζεται στο πρώτο οινοποιείο της πόλης, στο σπίτι του Ιωάννη Μπουτάρη (Χατζημαλούση 17, τηλ:2332029800), ιδρυτή της ομώνυμης εταιρίας.

   Η Νάουσα φημίζεται για το κρασί της και το τσίπουρό της και πρέπει να το δοκιμάσετε. Ξεκουραστείτε από τις βόλτες πίνοντας το ντόπιο κρασάκι σας σε κάποιο ταβερνάκι. Η ιδιαίτερη ποικιλία του κρασιού αυτού είναι το ξινόμαυρο, που αποτελεί Ονομασία Προέλευσης Ανωτάτης Ποιότητος (Ο.Π.Α.Π.). Το ομώνυμο δε κόκκινο κρασί «Νάουσα», έχει λάβει πολλές διακρίσεις στην χώρα και στο εξωτερικό. Ήταν από τα πρώτα κρασιά στην Ελλάδα που κυκλοφόρησαν και εμφιαλωμένα. 

Εννοείται ότι η περιοχή βρίθει οινοποιείων που μπορείτε να επισκεφθείτε, ειδικά την εποχή του τρύγου οπότε μπορείτε να παρακολουθήσετε τη διαδικασία της απόσταξης του τσίπουρου. Μην το χάσετε! Και φυσικά, ανάλογα με την εποχή δοκιμάστε και πάρτε μαζί σας τα φρούτα της περιοχής (μήλα, ροδάκινα και κεράσια).

Η Νάουσα φημίζεται επίσης για το παραδοσιακό καρναβάλι της και με χορευτικό δρώμενο «Γενίτσαροι και Μπούλες», που προσελκύει κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Επισκεφθείτε την την Αποκριά!

 

Εδώ θα βρείτε επιπλέον πληροφορίες που ίσως χρειαστείτε https://www.naoussa.gr/visit/index.htm

 

ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ

  • Έναν πλούσιο γαστρονομικό, και όχι μόνο, οδηγό της Νάουσας ανακαλύψαμε στη σελίδα:

https://www.greekgastronomyguide.gr/item/ampelonas-naousa/

Όπου κι αν φάτε δοκιμάστε γκαβόψαρα, μάντζα, μπάτζιο σαγανάκι και σαρμάδες. Κυνήγι επίσης

Στο κέντρο:

 Παραδοσιακό  http://www.tavernaparadosiako.gr/ (τηλ. 23320.29132)

Οινομαγειρέματα  (τηλ. 2332 023576)

Σπονδή  https://www.facebook.com/spondhnaoussa (τηλ. 2332022233 πλ. Καρατάσου 17)

Άγιος Νικόλαος

4 Εποχές http://www.tesseris-epoxes.gr/ (τηλ. 2332026221)

Γεράνια  https://www.gerania.gr/ (τηλ. 23320 25174, 23320 21922)

Αρκοχώρι

Χάραμα http://www.estiatorio-xarama.gr/ (τηλ. 2332021125)

Στην περιοχή των 3-5 Πηγαδιών

Σφένδαμος  https://sfendamos.gr/ (τηλ. 23320 – 44844)

Αγκωνάρι  http://arxontiko-agonari.gr/ (τηλ. 2332 044 588)

Πρωτομαγιά στο νεραϊδόδασος!

Πρωτομαγιά στο νεραϊδόδασος!

Στη Μεταμόρφωση (Ντραζίλοβο) της Νάουσας, στην καρδιά του Βερμίου,  βρεθήκαμε Πρωτομαγιά, να περάσουμε μια μέρα στη φύση όπως συνηθίζεται τέτοια μέρα. Πηγαίνοντας σχεδόν στα τυφλά …..να καταφέρουμε να βρούμε το εξωκκλήσι της Μεταμόρφωσης, με τους καταρράχτες και τις μπάρες (φυσικές λιμνούλες), στη ροή του κοντινού ρέματος και με τον βροχερό καιρό να κάνει σχεδόν αδύνατη την παραμονή μας, φτάσαμε κάπου έξω από το χωριό, μέσω του δασικού δρόμου, ακολουθώντας τις πινακίδες με κάποια αβεβαιότητα.

    Ο τολμών όμως νικά και στην περίπτωσή μας χαίρεται! Η χτιστή ψησταριά και τα τραπέζια δίπλα στην εκκλησία μας βόλεψαν μια χαρά. Και μετά το φαγητό άρχισε η εξερεύνηση! Να δούμε το ρέμα που τα νερά του ακούγαμε να τρέχουν με ορμή, κάπου μέσα στο δάσος…

   Αν, λοιπόν, υπάρχουν νεράιδες θα βρίσκονταν σίγουρα εκεί την μέρα εκείνη! Σε αυτό το δάσος, ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, τα κρινάκια, τις σαλαμάνδρες, τα ρέματα με τα γεφυράκια και τους καταρράχτες! Εκεί περπατήσαμε μια ονειρεμένη διαδρομή μέσα στο δάσος, ακολουθώντας ένα πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι προς τις μπάρες, τον μεγάλο καταρράχτη και το τούνελ από όπου περνούσε το βρετανικό τρένο  Decauville μεταφέροντας  την υλοτομημένη  ξυλεία από το δάσος του Βερμίου μέχρι και το 1921, όπως μας πληροφορεί μια πινακίδα που έχει στηθεί σε κάποιο σημείο! Και κάποια άλλη μας ενημέρωνε ότι εκεί δίπλα στο ποτάμι, την περίοδο της γερμανικής κατοχής είχαν στηθεί τα μαγειρεία των ανταρτών!

  Υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση όλου του χώρου τρεις φίλοι, άξιοι άνθρωποι, που ανέλαβαν την πρωτοβουλία και δούλεψαν εθελοντικά και εμείς τους ευχαριστούμε που μας χάρισαν αυτή την εμπειρία.

  Πάρτε λοιπόν την παρέα σας και ξεκινήστε κι εσείς! Κι εμείς είμαστε εδώ για ότι πληροφορίες θέλετε!

Πρόσωπο με πρόσωπο με έναν …Γιανίτσαρο

Πρόσωπο με πρόσωπο με έναν …Γιανίτσαρο

Αποκριά γιορτάζουν σε όλη την Ελλάδα, μόνο στη Νάουσα όμως χορεύουν οι Γιανίτσαροι την πατινάδα. Και είναι αυτός ο ήχος του ζουρνά που ακούγεται να πλησιάζει σιγά σιγά και δυναμώνει με την ώρα, μέχρι που νοιώθεις το νταούλι που τον συνοδεύει να χτυπάει μέσα σου σαν δεύτερη καρδιά! Εκείνη τη στιγμή το μπουλούκι με τους Γιανίτσαρους και την Μπούλα περνάει μπροστά σου! Μικροί και μεγάλοι Γιανίτσαροι χτυπούν χιαστί τα σπαθιά τους χορεύοντας πατινάδα. Οι οργανοπαίχτες τελευταίοι και κοντά τους και ο αρχηγός του μπουλουκιού να ελέγχει και να δίνει εντολές ποια τραγούδια θα παίζονται. Αν δεν ηχήσει στα αυτιά σου ο ζουρνάς δεν ζεις απόκριες στη Νάουσα! Κι αν ευχαριστηθείς κι έναν Νιζάμικο, τότε μπορείς να πεις και του χρόνου!

  Το έθιμο βαστάει από την τουρκοκρατία και διεκόπη μόνο στα χρόνια του πολέμου (1940 – 1954). Αναβίωσε χάρη στην αγάπη και την επιμονή κάποιων που παρά τις δυσκολίες των χρόνων εκείνων κατάφεραν να το συγκροτήσουν ξανά. Ένα απόλυτα πατροπαράδοτο έθιμο που ενσωματώνει όλη την ιστορία του τόπου και των κατοίκων του στην τελετουργία του.

  Ντύνουν τον Γιανίτσαρο οι δικοί του από νωρίς κι ένας που ξέρει δένει το ταράμπουλο. Κι όταν ακουστεί ο λυπητερός ήχος του ζουρνά να πλησιάζει, βγαίνει αυτός στο παράθυρο ή στο μπαλκόνι και τινάζεται δυο-τρεις φορές να τους χαιρετίσει. Παίρνει χέρι τους δικούς του αναπηδώντας τρεις φορές στα πόδια του, κάνει το σταυρό του στο κατώφλι και ενώνεται με το μπουλούκι που ήρθε να τον πάρει. Μαζεύουν όλους στη σειρά, από τον νεότερο στον παλιότερο με τελευταίο τον αρχηγό. Περιμένουν την Μπούλα να χειροφιλήσει με σεβασμό τους σπιτικούς της, και τη συνοδεύουν στο μπουλούκι που καταλήγει στο Δημαρχείο για να ζητήσει την άδεια από τον δήμαρχο. Το καθετί έχει την σημασία του εδώ. Η κάθε κίνηση, το κάθε τραγούδι, συγκεκριμένο για την κάθε στιγμή του αυστηρά καθορισμένου δρομολογίου! Όσο για τον μοναδικό πρόσωπο με το ταράμπουλο ζωνάρι στο κεφάλι, γεμίζει από μόνος του σελίδες πληροφοριών!

  Δημαρχείο – Τριώδι – Καμμένα – Πουλιάνα – Μπατάνια – Κιόσκι – Αη-Γιώργης – Αλώνια: η ιστορική αυστηρά τηρούμενη διαδρομή των μπουλουκιών που ακολουθούνται και από πολύ κόσμο, μέχρι το μπουλούκι να καταλήξει στην παλιά συνοικία Αλώνια, όπου οι Γιανίτσαροι και οι Μπούλες θα βγάλουν τους πρόσωπους, θα φάνε, θα πιουν και θα χορέψουν παρέα με τον κόσμο. Πάντα περιμέναμε τη στιγμή αυτή, να χορέψουμε έναν Ράικο δίπλα σε έναν Γιανίτσαρο ή έστω «να τον πάρουμε χέρι»!

  Αυτό γίνεται τις δυο Κυριακές της Αποκριάς. Και την Καθαρά Δευτέρα επίσης, μόνο που τότε δεν φορούν τους πρόσωπους. Όταν δε έρθει η ώρα του χωρισμού, κάνουν κύκλο, βάζουν τον οργανοπαίκτη στη μέση και του εύχονται «παντάξιος». Χτυπούν τις πάλες τους στη γη και δίνουν ραντεβού την Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Σπήλαιο, για το τελευταίο γλέντι που θα κλείσει τον κύκλο της Αποκριάς στη Νάουσα.

  Όλα αυτά λοιπόν και άλλα τόσα, λεπτομέρειες που αν τις γνωρίσεις νοιώθεις την σημασία του δρώμενου, συνυπάρχουν τις μέρες της αποκριάς στη Νάουσα με σύγχρονα σατιρικά καρναβάλια που προετοιμάζονται όλη τη χρονιά να ανέβουν στα αυτοσχέδια άρματά τους και να σατιρίσουν την επικαιρότητα, τριγυρνώντας στους δρόμους της πόλης. Σήμερα όχι τόσα πολλά σε αριθμό και πρωτοτυπία όσα η μνήμη μου ανακαλεί από το παρελθόν. Τότε που μας ξυπνούσε ξημερώματα ο ζουρνάς κάτω από το παράθυρό μας και μας καλούσε να μασκαρευτούμε στα γρήγορα κι εμείς και να ακολουθήσουμε την παρέα που μας χτύπησε το κουδούνι! Αφού βέβαια πιούμε τα τσίπουρα στο πόδι και χορέψουμε έναν Νιζάμικο και βέβαια τους «καταλάβουμε» ποιοι είναι! Έτσι ντυμένοι με ότι έβρισκε ο καθένας, με στόχο πάντα να είναι αστείοι και προπαντός να μην αναγνωρίζονται εύκολα!

  Σήμερα άλλαξαν λίγο οι καιροί, το έθιμο όμως τηρείται όπως τα παλιά χρόνια. Είναι μοναδικό γι αυτό γεμίζει ο κόσμος τους δρόμους της πόλης τις μέρες αυτές. Και δεν είναι αν έχει ή δεν έχει παρέλαση. Είναι η γύρα στη πόλη σιγοτραγουδώντας και χορεύοντας πίσω από ένα μπουλούκι από «Γενίτσαρους και Μπούλες»