Μόνος με τη φύση! Αυτή είναι η αίσθηση που σε πλημμυρίζει από την πρώτη στιγμή που αντικρίζεις τη λίμνη. Ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων. Ακούς τη σιωπή να διακόπτεται από κάποιο τιτίβισμα ή τον ήχο του ανέμου που περνά μέσα απ’ τα φυλλώματα των δέντρων, μυρίζεις τον καπνό από τα τζάκια ενώ το βλέμμα σου ακολουθεί τα τυρκουάζ νερά της λίμνης που σχηματίζουν μικρά φιόρδ.

    Το ταξιδάκι μας στην περιοχή ήταν διήμερο αλλά πολλαπλά απολαυστικό. Ξεκινήσαμε Σάββατο πρωί με κατεύθυνση Λάρισα – Καρδίτσα. (Προσοχή στις ταμπέλες για να μη μπερδευτείτε από Λάρισα για Καρδίτσα)

   Μετά την Καρδίτσα επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τη νότια κατεύθυνση κι έτσι στρίψαμε αριστερά προς Άγιο Αθανάσιο-Λαμπερό. Η θέα της λίμνης από αυτή την πλευρά είναι μοναδική! Ελβετικό το τοπίο με τις χιονισμένες κορφές πάνω από τη λίμνη! Κάθε στροφή να αποκαλύπτει καινούργιο σκηνικό. Μετά από μια μικρή περιπέτεια που μας οδήγησε στο κέντρο του Λαμπερού (προσοχή! Ακολουθήστε το δρόμο προς Καστανιά δεξιά στη διχάλα Λαμπερού-Καστανιάς) φτάσαμε στο Φράγμα. Το Φράγμα του Μέγδοβα που ολοκληρώθηκε το 1959, μήκους 220μ. συγκρατεί τα νερά του Ταυρωπού που πλημμυρίζουν το πρώην οροπέδιο της Νευρόπολης σχηματίζοντας τη λίμνη Πλαστήρα ή αλλιώς Ταυρωπού. Στη μεριά αυτή έχουν στηθεί μικρά μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα ντόπιων παραγωγών (τσίπουρο, λικέρ, μέλι, χυλοπίτες, αρωματικά βότανα…). Περπατήσαμε το τόξο που σχηματίζει το φράγμα αγναντεύοντας από τη μια μεριά τη λίμνη κι από την άλλη το βάραθρο των 83μ. και όταν το φανάρι άναψε πράσινο περάσαμε στην απέναντι μεριά. Η διέλευση των οχημάτων γίνεται εκ περιτροπής.

   Συνεχίζοντας το δρόμο μας βόρεια τώρα, περάσαμε το χωριό Μπελοκομίτη για να φτάσουμε λίγο αργότερα στο Νεοχώρι και στο ξενοδοχείο «Πανδίων»  ( τηλ. 24410 93440) που μας φιλοξένησε το βράδυ του Σαββάτου. Το Νεοχώρι –το πιο αναπτυγμένο τουριστικά σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά– απλώνεται στην πλαγιά και προσφέρει πανοραμική θέα στη Λίμνη Πλαστήρα. Οι δυο junior σουίτες του «Πανδίων» μας βόλεψαν μια χαρά. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου με τη ζεστή τους φιλοξενία μας έκαναν να αισθανθούμε σαν στο σπίτι μας!

  Η αναζήτηση φαγητού μας οδήγησε στο «Μανιτάρι» λίγο έξω από το χωριό, σε όμορφη τοποθεσία με θέα στη λίμνη. Προτίμηση πολλών επισκεπτών από ότι είδαμε, μας άφησε ευχαριστημένους από τα πιάτα που επιλέξαμε. Μανιταρόσουπα, πρασοτηγανιά, μπιφτέκι και κοτόπουλο ala crème. Πολύ ωραίο το τσαλαφούτι (ντόπιο τυρί κρέμα) και λιγότερο η πατάτα του Κλεομένη. (90 ευρώ/7 άτομα).

  Ο ήλιος ζέσταινε ακόμα όταν κατευθυνθήκαμε προς τα Καλύβια Πεζούλας δίπλα στη λίμνη. Για καφέ πηγαίναμε αλλά καταλήξαμε στα αριστερά, σε ένα κέντρο υπαίθριων δραστηριοτήτων λίγα μέτρα πριν την πλαζ.. Ο «Tavropos»  προσφέρει ποδηλατάδες εντός της λίμνης και εκτός, τοξοβολία, κανό κ.ά. Η μισή παρέα ανέβηκε στα υδροποδήλατα και με τις υποδείξεις του Στέλιου ξεκίνησε βόλτα στη λίμνη. Οι υπόλοιποι δοκιμάσαμε με τα τόξα την ευστοχία μας με την καθοδήγηση του Αλέξανδρου. Σύννεφο τα βέλη! Μέχρι που σκοτείνιασε…… Τον καφέ όμως δεν τον ξεχνά κανένας από την παρέα. Επιλογή το ξενοδοχείο Kazarma. Καφεδάκι, milfeig και θεϊκό soufflé σοκολάτας! Τι να πούμε τώρα για το Kazarma; Πρέπει να το δείτε από κοντά! (στα Καλύβια Πεζούλας με κατεύθυνση βόρεια, μετά το περίπτερο, ταμπέλα μας οδηγεί αριστερά στην πλαγιά)

ΚΥΡΙΑΚΗ

  Πρωινό στο Πανδίων, σε πλούσιο μπουφέ και οργάνωση της ημέρας. Είχε πάει ήδη 11.00! Πρώτη στάση το μοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής (ανοιχτό 10.30’ ως 4.00’) λαξεμένο σε κάθετο βράχο με δυο ναούς, της Αναλήψεως και της Παναγίας (1640), αγναντεύει τη λίμνη από ψηλά. Εκεί βγάλαμε κάποιες από τις ωραιότερες πανοραμικές φωτογραφίες. Ο εντυπωσιακός πετρόχτιστος ναός αναστυλώθηκε πρόσφατα και οι μοναδικές τοιχογραφίες του 15ου αι. συντηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν, όπως μας ενημέρωσε κάποιος κύριος στην πληρέστατη ξενάγηση που μας έκανε.

  Αφήσαμε το Παρατηρητήριο και τον Βοτανικό κήπο για την επόμενη φορά και πήραμε τον ανήφορο για Ανθοχώρι. Να διαπιστώσουμε αν οι πληροφορίες που μας είχαν δώσει ήταν έγκυρες. Καταρράχτης Ανθοχωρίου: 1200μ. έλεγε η ταμπέλα ακριβώς στην είσοδο του χωριού. Άλλοι τα είδαν λίγα κι άλλοι αρκετά. Ανηφορικό το μονοπάτι άλλοτε σε ξεγελούσε και σε άφηνε να κοιτάξεις γύρω σου τους επιβλητικούς βράχους κι άλλοτε σου κάρφωνε τα μάτια χαμηλά μην τυχόν και παραπατήσεις. 50’ βάδισμα μαζί με την επιστροφή τα άξιζε για την ομορφιά του! Πού να έρθεις σε πιο προχωρημένη άνοιξη εδώ!

  Ήμασταν έτοιμοι για φαγητό! Ταβέρνα «Φλωρέσι» (24450 41992) με μοναδικό μαγειρευτό φαγητό! Στο κέντρο του Ανθοχωρίου! Απλά δεν υπάρχει! Κόκορας με χυλοπίτες, μοσχάρι στη γάστρα, γαλοτύρι και τηγανόψωμο όλα μοναδικά! Η κυρία Ελένη καλλιτέχνης στη μαγειρική! Όλα με ντόπια υλικά με τα χεράκια της φτιαγμένα. Άριστο και το service! (70 ευρώ/7 άτομα) Και όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε σκεφτήκαμε ότι όσο όμορφα περάσαμε εμείς, αξίζει να περάσουν κι άλλοι στον τόπο αυτό.

Για περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή στη σελίδα  http://www.limniplastira.gr/el/

   «Χριστούγεννα και Γιάννενα συνδυάζονται τέλεια!» θα έλεγα σε όποιον με ρωτούσε. Η επιλογή να περάσουμε εκεί ένα τριήμερο ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ανήκε στην 12χρονη κόρη μας την Ελένη. Ήθελε πόλη, κίνηση, αγορά κι όχι να πάρουμε τα βουνά. Η πρωτεύουσα της Ηπείρου με τη λίμνη της ήταν ιδανική για την περίπτωσή μας!

    Λίγο περισσότερο από 1.30 ώρα μακριά από τη Βέροια , ένα άνετο ταξίδι και στις 12.00 ήμασταν στο ξενοδοχείο «Πολιτεία», στο κέντρο της πόλης (http://www.etip.gr/el/home).. Το δωμάτιό μας ήταν ισόγειο, στην όμορφη αυλή, με αυτόνομη είσοδο και πολύ άνετο. Πολύ ωραία για αρχή!

   Μισή ώρα μετά βρισκόμασταν στο καραβάκι για το Νησί (δεν έχει άλλο όνομα). Αναχωρούν κάθε μισάωρο ή και πιο συχνά αν η κίνηση είναι αυξημένη! Το εισιτήριο 2 ευρώ (1 ευρώ για τα παιδιά μέχρι 8 ετών). Στα ήρεμα νερά της λίμνης Παμβώτιδας που ορίζει τη φύση, το κλίμα και τον χαρακτήρα της πόλης. Σε λιγότερο από 10’ ήμασταν εκεί. Μέσα από στενάκια με πετρόχτιστα σπίτια, σε ατμόσφαιρα άλλης εποχής, μικρά μαγαζάκια με ασημικά και αναμνηστικά, οδηγηθήκαμε στη Μονή του Αγ. Παντελεήμονα 17ο αι. όπου δολοφονήθηκε ο Αλή Πασάς. Σήμερα λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο (2 € είσοδος), όπου αναπαρίσταται ένα προεπαναστατικό γιαννιώτικο αρχοντικό. Εκτός από τα σημαντικά εκθέματα( έγγραφα, όπλα, κοσμήματα…,) εκτίθενται πίνακες με την αναπαράσταση του Αλή Πασά. Εντυπωσιακό στοιχείο οι τρύπες στο πάτωμα του α’ ορόφου απ’ όπου πέρασαν οι σφαίρες, που λάβωσαν θανάσιμα τον Αλή. Εντυπωσιαστήκαμε!

  Μάθαμε ότι εκτός από το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, υπάρχουν άλλες 5 μονές στο νησί με τη μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών, του 13ου αι., να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μεταβυζαντινά ελληνικά μνημεία με πολύ όμορφες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του 16ου αι. και τις ολόσωμες που απεικονίζουν τους επτά φιλοσόφους της Αρχαιότητας: Σόλωνα, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Θουκυδίδη, Πλούταρχο, Χείλωνα και Απολλώνιο.

  Στην πλακόστρωτη πλατεία με τα ψηλά πλατάνια ο κόσμος έπιναν καφέ ή τρώγανε φρέσκο ψάρι στις ταβερνούλες με τα ενυδρεία από όπου μπορούσες να διαλέξεις τις καραβίδες ή τα χέλια που θα ήθελες να φας. Παράλληλα εκτός από τα παραδοσιακά μεζεδάκια μπορεί κανείς να απολαύσει και βατραχοπόδαρα, που θεωρείται σπεσιαλιτέ της περιοχής.

  Εμείς αφού αγοράσαμε τα σιροπιαστά μας, επιλέξαμε να επιστρέψουμε στα Γιάννενα. Πήραμε το δρόμο προς το κέντρο με τα πόδια. Στην Αβέρωφ σταματήσαμε για φαγητό στο «Φύσα ρούφα». Ίσα που βρήκαμε τραπέζι στο πατάρι. Πολύ μεγάλες μερίδες, νόστιμο φαγητό και καλές τιμές. Όταν φεύγαμε η πόλη φάνταζε διαφορετική με το χριστουγεννιάτικο στολισμό της. Πολύ όμορφα στενάκια, μαγαζιά, στοές, με κόσμο να πηγαινοέρχεται στους πεζόδρομους μπαινοβγαίνοντας στα καταστήματα. Πλούσια η αγορά των Ιωαννίνων! Ένας καφές στη στοά Λιάμπεη έκλεισε τη βραδιά.

  Το επόμενο πρωί, η ομίχλη που κάθεται πάνω από την πόλη μέχρι το μεσημέρι σχεδόν, και ένα «οδοιπορικό στο Μπουραζάνι» που παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ, μας οδήγησε στην απόφαση να πάρουμε το δρόμο βόρεια, προς Καλπάκι και τα αλβανικά σύνορα. Πολύ γρήγορα φτάσαμε στο Πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι, όπου ξεναγηθήκαμε από τον υπεύθυνο και λίγο αργότερα αφήνοντας στα αριστερά μας τη διασταύρωση για Μπουραζάνι, περάσαμε τη γέφυρα και στρίψαμε αριστερά για τα σύνορα. Τελωνιακός σταθμός «ΜΕΡΤΖΙΑΝΙ» έλεγε η ταμπέλα. Ήμασταν 12 χιλ. από Κόνιτσα και 58 από Γιάννενα. Στην επιστροφή σταματήσαμε στη γέφυρα. Δίπλα στην πέτρινη υπάρχει και η σιδερένια στρατιωτική γέφυρα πάνω από τα καθαρά νερά του Αώου. Αμέσως μετά στρίψαμε δεξιά για τη μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης. Υπέροχη, εναρμονισμένη με το τοπίο, 400 μέτρα από τα αλβανικά σύνορα. Γύρω παγωμένα όλα. Το παχύ στρώμα πάχνης έμοιαζε με χιόνι. Δε συνεχίσαμε για το χωριό Μπουραζάνι. Ο δρόμος ήταν παγωμένος. Στην επιστροφή σταματήσαμε στο ξενοδοχείο «Μπουραζάνι». Μας ενημέρωσαν ότι έχουν δικό τους Περιβαλλοντικό Πάρκο και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας όπου η είσοδος ήταν 12 ευρώ. Δεν πήγαμε. Η αναμονή για την επίσκεψη θα ήταν μεγάλη. Προτιμήσαμε να βρούμε τη νερομάνα εκεί κοντά από όπου ξεκινούσε το ποτάμι και να συνεχίσουμε για Γιάννενα. Ώρα φαγητού πλησίαζε και στρίβοντας αριστερά για Ασπραγγέλους αναζητήσαμε τον ξενώνα «Βιργινία». Χτισμένος στην πλαγιά του λόφου, με πολύ ωραίο περιβάλλον και χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Απολαύσαμε χοιρινό πρασοσέλινο και αλευρόπιτα. Ευχαριστημένοι πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

   Ευκαιρία πριν νυχτώσει για μια επίσκεψη στο κάστρο, την παλιά πόλη των Ιωαννίνων. Αίσθηση μιας άλλης εποχής, γεμάτης μυστικά και θρύλους. Μοναδικά αξιοθέατα κτίρια, όπως η Οικία Χουσείν Ματέι, το Οθωμανικό Τέμενος του Βελή Πασά, σε ολόκληρο το ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων αλλά και στο κάστρο της πόλης (χτίστηκε το 528 μ.Χ.). Τα τείχη του περικλείουν την παλιά πόλη, 2 τζαμιά και πολλά μουσεία, όπως το Βυζαντινό και το Μουσείο όπλων. Στο γραφικό Ίτς- Καλέ που αποτελούσε στο παρελθόν το εσωτερικό φρούριο του κάστρου δεσπόζει το Ασλάν Τζαμί, το περίφημο Ίτς Καλέ . Στο ίδιο αυτό κάστρο έζησε ο Αλή Πασάς, εμβληματική και αινιγματική μορφή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο μεγάλος του έρωτας για την περιβόητη Κυρά – Φροσύνη έχει τόσο έντονο απόηχο, που έχει αφήσει τα σημάδια του στην ιστορία της πόλης. Τελειώσαμε τη βόλτα στο Κάστρο απολαμβάνοντας τη θέα της λίμνης και του νησιού με φόντο το επιβλητικό όρος Μιτσικέλι. Στα παραδοσιακά καφενεία της παλιάς πόλης πολλοί έπιναν τον καφέ τους συνοδεία σπιτικών γλυκών του κουταλιού.

  Εμείς απολαύσαμε τον καφέ μας, συνοδεία γλυκού στο «Montley coffeesweet»! Ωραίος καφές και φρέσκα γλυκά που ετοιμάζονται εκείνη την ώρα μπροστά σου σε ανοιχτή κουζίνα!

  Στην επιστροφή περάσαμε από τη Στοά Λούλη, ένα από τα σημεία στα οποία οι τρεις κοινότητες της πολυπολιτισμικής πόλης , η χριστιανική, η ισλαμική και η εβραϊκή, συνεργάστηκαν και προόδευσαν. Η στοά που αρχικά λειτουργούσε ως χάνι, έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο μεγάλης σημασίας για όλη την Ήπειρο.

  Αλλά και όλη η παραλίμνια περιοχή, γεμάτη μικρά μαγαζιά και σπουδαία εστιατόρια, στα οποία συνδυάζονται οι εκλεκτές γεύσεις με το καταπράσινο τοπίο αποτελεί μια ιδανική περιοχή για περιπάτους. Οι επιλογές για διασκέδαση πολλές ανάλογα με τα γούστα.

   Κάπως έτσι πέρασε το τριήμερό μας με το επόμενο πρωί να αναχωρούμε νωρίτερα με το φόβο του προβλεπόμενου χιονιά.

   Εσείς που θα μείνετε περισσότερο ή θα επιλέξετε να διαθέσετε το χρόνο σας διαφορετικά δείτε παρακάτω:

Ιδέες για επιπλέον επισκέψεις

   Μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Γιάννενα στη Βορειοδυτική πλευρά της λίμνης Παμβώτιδας στο δρόμο που πάει για Μέτσοβο-Τρίκαλα, θα συναντήσετε το χωριό Πέραμα. Εκεί βρίσκεται ένας μυθικός κόσμος που ξεπερνά τη φαντασία σας. Το Σπήλαιο Περάματος δημιουργήθηκε πριν από 1,5 εκατομμυρίων χρόνια στο εσωτερικό του λόφου Γκορίτσα, πάνω ακριβώς από το χωριό. Είναι ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ευρώπης. Σε μια διαδρομή 1500 μέτρων και διάρκειας 45 λεπτών (προϋπόθεση η διάθεση για περπάτημα καθώς απαιτείται ανεβοκατέβασμα σκαλιών) θα ανακαλύψετε έναν διαφορετικό κόσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες , φυσικά γλυπτά που ξαφνιάζουν με την περίπλοκη δομή τους και την αρμονία των σχημάτων. Μόλις περάσετε την έξοδο του σπηλαίου σταθείτε να θαυμάσετε τη θέα προς τη λίμνη και να νιώσετε τη μαγεία της φύσης. Το τρενάκι του Περάματος ενώνει τα Ιωάννινα με τον γραφικό οικισμό και αποτελεί μία νοσταλγική επιλογή. Στο χωριό Πέραμα θα μπορέσετε να αγοράσετε παραδοσιακά ασημικά και κοσμήματα. (http://www.giannenainfo.gr/giannenaplirofories/giannenaaksiotheata/spileoperamatos/index.html)

   Στο 14 χλμ. της εθνικής οδού Ιωαννίνων-Αθηνών, κοντά στο Μπιζάνι, βρίσκεται το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του γλύπτη Παύλου Βρέλλη. Ένα από τα καλύτερα και πιο εντυπωσιακά μουσεία της Ελλάδα όπου οι δημιουργίες του Παύλου Βρέλλη, από κερί μέλισσας, σε φυσικό μέγεθος αναβιώνουν την Ελληνική ιστορία και τα πρόσωπα που έδρασαν σε αυτή. Οι θεματικές ενότητες που παρουσιάζονται στο μουσείο είναι οι εξής : η Προεπαναστατική περίοδος , τα γεγονότα του 1821 και εικόνες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επίσκεψη εκεί ξυπνά μνήμες από την ιστορίας μας και προκαλεί συγκίνηση. (http://www.giannenainfo.gr/giannenaplirofories/giannenamouseia/mouseiovrelli/index.html)

12ο χλμ Εθνικής Οδού Ιωαννίνων-Αθηνών, Μπιζάνι, Ιωαννίνων (Τηλ. : 26510-92128)

(Χειμερινό ωράριο) 1/10-31/3: 10:00-16:00 – (Θερινό ωράριο) 1/4-30/9: 09:30-17:00

    «Πασάς στα Γιάννενα» μπορεί να νοιώσει κανείς όσον αφορά τις γαστρονομικές επιλογές στα Ιωάννινα που ήταν πάντα μια πλούσια και αριστοκρατική πολιτεία. Τα ψάρια της λίμνης, όπως τα χέλια και οι πέστροφες, αποτελούν, μαζί με τα ιδιαίτερα βατραχοπόδαρα, το σήμα κατατεθέν της γιαννιώτικης κουζίνας. Τα παραδοσιακά γλυκά των Ιωαννίνων είναι ξακουστά σε όλη την Ελλάδα. Το περίφημο σεκερ μπουρέκ, που σημαίνει ζαχαρένια πίτα, ο εξαιρετικός μπακλαβάς και τα υπόλοιπα γλυκά του ταψιού είναι μερικές μόνο από τις γεύσεις που θα σας μείνουν αξέχαστες. Ένα εντελώς πρωτότυπο προϊόν, που δεν μπορείτε να το βρείτε πουθενά αλλού παρά μόνον στα Ιωάννινα, είναι τα ηδύποτα χωρίς αλκοόλ. Πρόκειται για εντελώς ξεχωριστά λικέρ, που προκύπτουν από την ανάμειξη βιολογικού όξου με νέκταρ, βότανα και αρώματα φρούτων. Απολαύστε τα με τριμμένο πάγο. Στα παραδοσιακά καφενεία της πόλης μπορείτε να δοκιμάσετε τα μοναδικά «σερμπέτια», γλυκά κρασιά με αρώματα φρούτων και λουλουδιών.

Ασήμια και χρυσάφια

   Η τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας των Ιωαννίνων είναι από τις σπουδαιότερες εκφάνσεις του ντόπιου πολιτισμού. Τα συρμάτινα ή χυτά κοσμήματα της Ηπείρου, τα περίφημα «τζοβαΐρια», ήταν ξακουστά και εκτός της ελληνικής επικράτειας. Η έκφραση «Η Άρτα με τα Γιάννενα» σήμαινε – και σημαίνει – «όλος ο πλούτος της γης». Τα πανέμορφα γιαννιώτικα κοσμήματα, σε παραδοσιακά ή πρωτότυπα σχέδια, εξακολουθούν να αποτελούν συνώνυμο της διακριτικής κομψότητας.