Σαββατοκύριακο στο Bansko; Συνηθισμένο θα πει κανείς! Και θα έχει δίκιο αφού έχει γίνει συχνός προορισμός τα τελευταία χρόνια. Για μας ήταν η πρώτη φορά και αυτό ήταν ένα κίνητρο!
Τα 300 χιλιόμετρα της απόστασης καλύφθηκαν σε 5 ώρες το βροχερό απόγευμα της Παρασκευής που ξεκινήσαμε. Έξι φίλοι σε ένα επταθέσιο OpelZafira. Δε βιαζόμασταν, όχι. Γι αυτό η στάση για καφέ στα σύνορα κράτησε λίγο παραπάνω!

 Μόλις περάσαμε και τον βουλγάρικο έλεγχο (ούτε που μας έδωσαν σημασία Έλληνες αλλά και Βούλγαροι) φροντίσαμε να κάνουμε συνάλλαγμα στο ανταλλακτήριο δίπλα στην πιάτσα ταξί στα δεξιά. 1: 1,93 η ισοτιμία. Όταν το κάνεις για πρώτη φορά πάντα ανταλλάσεις περισσότερα χρήματα. Για σιγουριά! Τελικά 50 ευρώ (100 λέβα) το ζευγάρι θα ήταν αρκετά για το διήμερο.

 Να βγούμε στο δρόμο για Σόφια ήταν η επόμενη έγνοια μας. Μια μικρή περιπέτεια, αφού υπάρχουν παρακάμψεις λόγω κατασκευής του δρόμου για Petritsi. Οι οδηγίες φίλων που ήξεραν καλά την περιοχή έγραφαν: Από τα σύνορα ακολουθείς δεξιά τις πινακίδες και μόλις μπεις Πετρίτσι πρώτο φανάρι δεξιά και ακολουθείς για Σόφια. Μετά από 300 μέτρα στο επόμενο φανάρι πάλι δεξιά. Συνεχίζεις, περνάς έξω από Sadanski και όταν φτάσεις στο Simitli στρίβεις δεξιά για Bansko. Η διαδρομή σε αυτήν την περιοχή είναι όμορφη. Μοιάζει με Τέμπη. Έχει νυχτώσει για τα καλά μέχρι να φτάσουμε στο Bansko.

 Ο δήμος του Bansko (περιοχή Blagoevgrad), με την οροσειρά Πίριν και τα τμήματα της κοιλάδας της Ραζλόγκ στα όριά της, διαθέτει μεγάλη φυσική ομορφιά. Ιδιαίτερα τώρα που είναι φθινόπωρο, τα δέντρα των φυλλοβόλων δέντρων έχουν απίστευτα χρώματα!

 Το Bansko λοιπόν, σε υψόμετρο 925 μ. είναι ένα απέραντο ξενοδοχείο. Παντού ξενοδοχειακές μονάδες σε δυτικότροπο αρχιτεκτονικό στυλ, εξοπλισμένες με spa, σάουνα, χαμάμ, πισίνες, μασάζ……… Μονάδες 5 αστέρων και μικρότερες όμως, ξενώνες για όλα τα γούστα και τα βαλάντια έχουν κτιστεί και χτίζονται διαρκώς μέσα και γύρω από την πόλη με κατεύθυνση προς το βουνό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν στημένα εργοτάξια. Ο αναβατήρας για το χιονοδρομικό ξεκινά μέσα από το χωριό, πίσω από το ξενοδοχείο Kepinski. Εμείς μένουμε στον Astera.

 Πώς θα το βρούμε τώρα; Σταματάμε στο πρώτο βενζινάδικο που συναντάμε στην είσοδο της πόλης. Είναι και ECO. Στην ερώτηση για βοήθεια μια πολύ πρόθυμη κυρία προσφέρεται να μας οδηγήσει εκεί με το αυτοκίνητό της. Όμορφο το ξενοδοχείο όταν το αντικρίσαμε φωτισμένο μέσα στη νύχτα. Και μεγάλο! Μας είχαν δε φυλάξει και ένα πρόχειρο βραδινό σε πακέτο, μιας και δεν είχαμε προλάβει την τραπεζαρία ανοιχτή. Η συνέχεια στα δωμάτια ήταν ευχάριστη. Μεγάλοι χώροι, περιποιημένοι, με τα πάντα στο minibar και το μπάνιο (μπουρνούζια, παντόφλες), δορυφορική τηλεόραση και μπαλκόνι με θέα.

 Μετά τόσων ωρών ταξίδι και αφού ήμασταν εφοδιασμένοι με τρόφιμα από Ελλάδα, ένα taboo μας κράτησε μέχρι τα ξημερώματα στο δωμάτιο.

 Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε την περιήγηση στην πόλη. Πεζοί κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο. Μικρά μαγαζάκια με τουριστικά είδη, τα παραδοσιακά προϊόντα από τριαντάφυλλο και πολλές ταβέρνες «Mexana» με παραδοσιακό βουλγάρικο χρώμα στο δρόμο για την κεντρική πλατεία. Πλακόστρωτη η πλατεία «NikolaVaptsarov» με το πάρκο με τα σιντριβάνια πιο κάτω. Επισκεφθήκαμε τον ναό της Αγίας Τριάδας με το μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες ζωγραφισμένες από τους διάσημους Βούλγαρους μάστορες Δημήταρ και Συμεών Μολέροβι. Όμορφος και ο εξωτερικός χώρος με το σπίτι -μουσείο του Νεόφιτ Ρίλσκι, ιδρυτή της βουλγάρικης παιδείας σε παραπλήσιο χώρο. Πολλά σπίτια στο παλιό τμήμα της πόλης έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική με διακοσμημένες προσόψεις στα πλακόστρωτα σοκάκια. Ο καφές στο μοναδικό σύγχρονο καφέ της πλατείας δεν μας ικανοποίησε.

 Συνεχίσαμε τη βόλτα μας ανηφορίζοντας με το αυτοκίνητο το δρόμο προς το χιονοδρομικό και το καταφύγιο Vihren. Το βουνό απέχει μόλις δέκα λεπτά από την πόλη. Λίγα μόλις μέτρα λοιπόν από τα τελευταία σπίτια στην οδό Πίριν αντικρίσαμε με έκπληξη το ποτάμι της πόλης να κατηφορίζει την πλαγιά ορμητικό ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα. Το εθνικό πάρκο «Πίριν», προστατευόμενη περιοχή μοναδικής φυσικής ομορφιάς, με σαφή αλπικό χαρακτήρα, σε μεταφέρει σε σκηνικά ταινίας με πρωταγωνιστές ξωτικά, νάνους και νεράιδες! Πολύ προσεγμένο, καθαρό, με καταρράχτες και αλπικές λίμνες σε μεγαλύτερο υψόμετρο προσφέρεται για περιήγηση όλες τις εποχές. Σίγουρα! Ακόμη και μια τέτοια μέρα συννεφιασμένη, με τις σταγόνες της βροχής να γυαλίζουν πάνω σε κάθε φύλλο ήταν το ίδιο ελκυστικό. Απ’ ότι μάθαμε οι δραστηριότητες που προσφέρονται καλύπτουν όλα τα γούστα όλες τις εποχές του χρόνου. Εκτός από σκι μπορεί κανείς να κάνει ποδηλασία, πεζοπορία σε πολυάριθμες σηματοδοτημένες διαδρομές, ορειβασία, rafting, ιππασία, paintballακόμη και αλεξίπτωτο πλαγιάς!

 Φυσικά η συνέχεια γράφτηκε στην ταβέρνα “LogHouse”, όπου δοκιμάσαμε πεντανόστιμα πιάτα. Καρβέλι γεμιστό με ποικιλία κρεατικών και λαχανικών και ένα ψητό σε μαντεμένιο σκεύος που ήρθε στο τραπέζι τσιτσιρίζοντας!! Φάγαμε, ήπιαμε κρασί της περιοχής και καταευχαριστηθήκαμε.

 Μετά από τέτοιο γεύμα ο μόνος μας προορισμός ήταν το ξενοδοχείο κι αργότερα το spa, το χαμάμ, η σάουνα και όλες οι υπηρεσίες του ξενοδοχείου. Το βράδυ αυτήν την εποχή, που δεν έχει αρχίσει ακόμη η σεζόν δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές εκτός από το φαγητό. Το clubστην πλατεία που εντοπίσαμε το πρωί, το μοναδικό ανοιχτό όπως μας ενημέρωσαν, παίζει μόνο βουλγάρικη μουσική το βράδυ. Το δωμάτιο μας φιλοξένησε πάλι και η βραδιά πέρασε με ταινίες και αναμέτρηση στο taboo. Νικήτριες τα κορίτσια και πάλι!

 Το επόμενο πρωινό, μέρα επιστροφής, μετά από έναν σωστό καφέ στο «Παραδοσιακό», μας βρήκε στο Razlog, διπλανή πόλη με μεγάλη πλατεία ανατολικού τύπου, που σημαίνει λίμνες, πάρκο, αλλά και έργα τέχνης εδώ κι εκεί κάτω από δέντρα με κατακίτρινα φύλλα. Τα χρώματα του φθινοπώρου σε όλο τους το μεγαλείο. Κι εδώ ποτάμι που διασχίζει την πόλη που ήταν πολύ ήσυχη το Κυριακάτικο πρωινό.

 Επιστροφή λοιπόν, με μια απαραίτητη στάση στο Sadanski για να τσιμπήσουμε κάτι και να ξοδέψουμε τα τελευταία λέβα. Κι ακόμη μια στα σύνορα για σοκολάτες και καφέ!

Δυο μέρες ηρεμίας και χαλάρωσης. Αυτό που ζητούσαμε!

TIPS

Οι Βούλγαροι οδηγοί τρέχουν σαν τρελοί και προσπερνάνε στις στροφές!

Καφέ καλό ήπιαμε μόνο στο «Παραδοσιακό» που το έχουν Έλληνες και φέρνουν τους καφέδες από Ελλάδα.

Αναζητήστε από την αρχή τον πολύ κατατοπιστικό οδηγό της πόλης που διανέμεται δωρεάν. Εμείς τον ανακαλύψαμε στο τέλος!