Το καλοκαίρι του 2015 θα το θυμόμαστε όλοι, αρχικά ως αργοπορημένο. Κι ενώ περιμέναμε τις ζέστες, ήρθαν τα eurogroup, το δημοψήφισμα και τα capital controls. Οι εξελίξεις μάς αλλάζουν τα σχέδια. Η αναχώρηση για Σύρο αναβάλλεται για μετά το δημοψήφισμα. Ξεκινάμε στις 6 Ιουλίου, λίγο άκεφα βέβαια, αλλά γρήγορα αντιστρέφεται η διάθεσή μας καθώς πλησιάζει η ώρα της άφιξης στο νησί.

Πολλά είναι αυτά που μας συνδέουν με τη Σύρο και μας γυρνάνε πίσω στο 1991, όταν πήγαμε νεοδιόριστοι στο νησί για πρώτη φορά. Οκτώ χρόνια ζωής στον τόπο αυτό, που μας χάρισαν μοναδικές στιγμές και δυνατές σχέσεις με ανθρώπους που γνωρίσαμε εκεί. Αυτούς πάμε να επισκεφτούμε τώρα!

   Καθώς το καράβι πλησιάζει το βόρειο τμήμα του νησιού και αλλάζει κατεύθυνση προς το νότο, ψάχνουμε να εντοπίσουμε την Χαλανδριανή, περιοχή όπου βρέθηκαν περισσότεροι από 600 τάφοι με κτερίσματα (προϊστορικής εποχής). Λίγο αργότερα ακούγεται η καμπάνα του Αι Δημήτρη και το σφύριγμα του καραβιού και αμέσως βλέπουμε τους χαρακτηριστικούς λόφους της Ερμούπολης και της Άνω Σύρου, και την προβλήτα με το Λιμεναρχείο. Τρεισήμισι ώρες κράτησε το ταξίδι με το Blue Star Ferry 2. Γρήγορο και άνετο ταξίδι παρά τα επτά μποφόρ του αέρα εκείνη τη μέρα. Ίδια η αίσθηση κατά την αποβίβαση, αν και περάσανε έξι χρόνια από την τελευταία επίσκεψή μας. Πολύ οικεία όλα, σαν να μη λείψαμε καθόλου! Η Ματίνα και ο Μιχάλης μας περιμένουν και μας φιλοξενούν στο σπίτι τους, ψηλά στο λόφο της Ανάστασης, με την καταπληκτική θέα στο λιμάνι και τον Άγιο Νικόλαο. Έχουμε να πούμε πολλά!

   Τις επόμενες μέρες μένουμε στη Βαγγελιώ και το Χρήστο, στην Αζόλιμνο, το πρώτο χωριό μετά την Ερμούπολη στα νότια του νησιού . Έχουμε μοιραστεί πολλά τα χρόνια της κοινής μας ζωής στο νησί. Τότε που όποια πέτρα και να σήκωνες μας έβρισκες από κάτω!!!

   Τι μπορεί λοιπόν να κάνει και να δει κανείς σε ένα νησί σαν τη Σύρο;

   Ένα μικρό νησί με μεγάλη ιστορία που ξεκινάει πίσω στην 3η χιλιετία π.Χ. και μέσα από τις διαδοχικές ιστορικές περιόδους φτάνει στη μεγάλη της ακμή στις αρχές του 19ου αι., οπότε αυξάνεται αλματωδώς ο πληθυσμός της μαζί με την εμπορική κίνηση του λιμανιού. Μετά δε το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 και τη μαζική προσέλευση προσφύγων από τη Χίο, Σμύρνη, Ψαρά, κτλ. πολλά άλλαξαν στο νησί! Από τον οικισμό της Άνω Σύρου, η δραστηριότητα μεταφέρθηκε στο λιμάνι, την Ερμούπολη η οποία πολύ γρήγορα αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο αστικό, βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της ελεύθερης Ελλάδας. Πλούσια κτίρια μοναδικής αρχιτεκτονικής, διακοσμημένα με οροφογραφίες, πνευματική και πολιτιστική άνθηση αλλά και η λειτουργία των ναυπηγείων χαρακτήριζαν για πολλά χρόνια την Ερμούπολη, για σχεδόν ολόκληρο τον 20^ο αι, πριν την παρακμή της. Από το 1990 και μετά, μια νέα ανθηρή περίοδος τουριστικής ανάπτυξης ξεκίνησε για το νησί. Η πόλη ήταν έτοιμη με τα δεκάδες αρχοντικά της, τις πλατείες της και τα ιστορικά δημόσια κτήριά της, να υποδεχθεί ως ζωντανό μουσείο τους επισκέπτες που θαυμάζουν την ξεχωριστή της ομορφιά, που δε θυμίζει Κυκλάδες. Χαρακτηριστική είναι και η αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και ορθόδοξων στο νησί, μια και εδώ βρίσκεται το γνωστότερο κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας στη χώρα.( Για τη σημαντική και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του νησιού και ιδιαίτερα της Ερμούπολης μπορεί κανείς να αναζητήσει πληροφορίες στο διαδίκτυο [ www.syrosinfo.gr ] ή να ενημερωθεί από κάποιον τουριστικό οδηγό [ www.syros.gr ]πριν την επίσκεψή του, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς ώστε να δει με τον τρόπο που αξίζει τον τόπο αυτό!)

   Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια περιήγηση στην πόλη. Οι βόλτες στους πλακόστρωτους δρόμους της Ερμούπολης είναι must. Ανηφορίζοντας την οδό Αγίου Νικολάου, από την πλατεία Μιαούλη, μπροστά από τον ΟΤΕ, θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε το παλιό πρόσωπο της Ερμούπολης. Λίγα μέτρα πιο πάνω συναντάμε το φημισμένο Θέατρο «Απόλλων». Χτίστηκε σε δυο μόλις χρόνια (1862-64) σε πρότυπα και επιρροές από τη Σκάλα του Μιλάνου (εκτός των άλλων) για να καλύψει τις ανάγκες μόνιμης θεατρικής στέγης για την πόλη που παρουσίαζε τότε εκρηκτική πνευματική κίνηση και ακτινοβολία. Γνώρισε χρόνια χρυσής ακμής κατά τα χρόνια ευημερίας, φιλοξενώντας διακεκριμένους καλλιτέχνες και μεγάλους θιάσους. Το 2000 ολοκληρώθηκε η αποκατάστασή του μετά από χρόνια εγκατάλειψης. Οι παλιές οροφογραφίες και τα περίφημα ξύλινα θεωρεία που δεν σώθηκαν αντικαταστάθηκαν, επαναφέροντας την παλιά αίγλη του θεάτρου. Μπορείτε να περιηγηθείτε στους ορόφους και ίσως να ξεναγηθείτε από εθελοντές μαθητές γυμνασίου που έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο! Εμείς το χαρήκαμε ιδιαίτερα!!

  Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο με τα πιο χαρακτηριστικά αρχοντικά, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, άλλα αναπαλαιωμένα κι άλλα εγκαταλειμμένα, να μαρτυρούν ή να ζωντανεύουν τις ένδοξες εποχές του νησιού, συναντάμε στα δεξιά το αρχοντικό Βελισσαροπούλου, σήμερα Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων. Στην είσοδο θα δείτε τα αρχικά (Γ.Δ.Β.) και μπορείτε να το επισκεφθείτε για να θαυμάσετε τους διακοσμημένους με τοιχογραφίες τοίχους και τις εντυπωσιακές ζωγραφιστές οροφές.

Λίγα μέτρα πιο πάνω, ένας δρόμος στα δεξιά του τριγωνικού κήπου με το ηρώο, η οδός Απόλλωνος, θα σας οδηγήσει σε συνοικία με παλιά αρχοντόσπιτα ονομαστών οικογενειών, καραβοκύρηδων και εμπόρων που πολλά έχουν γίνει σήμερα ξενώνες πολυτελείας, και στην μικρή πλατεία της Νομαρχίας Κυκλάδων. Το καθένα έχει την ιστορία του, αν θέλετε να την αναζητήσετε.

  Ακριβώς πάνω από τον τριγωνικό κήπο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (κατασκευασμένη το 1870). Σύμβολο για τους Ερμουπολίτες, με τον γαλάζιο τρούλο του να ξεχωρίζει από μακριά, ο ναός είναι εντυπωσιακός τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, τη μέρα ή υπέροχα φωτισμένος τη νύχτα. Γεμάτος με ιστορικές εικόνες, αναθήματα ανεκτίμητης αξίας και πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, με το απίστευτο μαρμάρινο τέμπλο του Γ. Βιτάλη πρέπει οπωσδήποτε να τον επισκεφθείτε! Ιδιαιτερότητά του είναι το εκκλησιαστικό όργανο που λειτουργεί και συνοδεύει τη θεία Λειτουργία, επιρροή από τις καθολικές εκκλησίες.

   Από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι ψηλά τη Δόξα, βαδίστε στον ανηφορικό δρόμο που βλέπει από ψηλά τη θάλασσα, στην άλλοτε αρχοντική συνοικία Βαπόρια, που και σήμερα διατηρεί την αίγλη της, με τα νεοκλασικά μέγαρα των εφοπλιστών να μαρτυρούν την αριστοκρατική ατμόσφαιρα της εποχής της ευημερίας της πόλης. Ιδιαίτερα αυτά που βλέπουν στον πανέμορφο όρμο Αστέρια, αλλοτινό ψαράδικο αραξοβόλι με σκαλισμένα καταλύματα στα βράχια. Σήμερα είναι μια από τις «πλαζ» της πόλης. Μη φανταστείτε αμμουδιές και τέτοια. Δύο τσιμεντένιες προβλήτες με σκάλες, κι ένα υπέροχο καφέ εξοπλισμένο και με ξαπλώστρες. Σαν ένα PoolBar! Μόνο που η πισίνα είναι φυσική! Θαλασσινή! Αν είστε πρωινοί τύποι, δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από ένα πρωινό καφεδάκι στα «Αστέρια». Ακριβώς μετά την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στα δεξιά, υπάρχει δρόμος που κατεβαίνει στον όρμο, όπου πολλοί Ερμουπολίτες παίρνουν το μπάνιο τους με θέα τα πανέμορφα νεοκλασικά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί, αλλάζοντας ιδιοκτήτες ή χρήση. Εκεί ήπιαμε εμείς τον καφέ μας ένα πρωινό, μακριά από τον θόρυβο κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ακούγοντας μόνο τον ήχο των κυμάτων και όσες κουβέντες των λουόμενων έφταναν στα αυτιά μας, μαζί με την χαλαρωτική μουσική του καφέ «Αστέρια». Φυσικά τίποτα δε σας εμποδίζει να κάνετε και μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά μπροστά σας! Αν πάλι θέλετε να βλέπετε τον όρμο από ψηλά, διαλέξτε ένα από τα τραπεζάκια του Allday Café-Restaurant «στα βαπόρια» (22810 76486). Το συναντήσατε καθώς κατεβαίνατε τα σκαλιά!

   Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στα Βαπόρια ανηφορίσαμε το δρόμο που συνεχίζει πάνω από τον Άγιο Νικόλαο προς τη Δόξα. Το ίδιο εντυπωσιακά νεοκλασικά αρχοντικά βρίσκονται και στους παράλληλους και κάθετους δρόμους της συνοικίας. Τεράστια οικοδομήματα με ψηλοτάβανα δωμάτια, εντυπωσιακά μπαλκόνια με περίτεχνα φουρούσια και θέα στο πέλαγος, πολυτελείς εισόδους με κίονες και ρόπτρα στις μεγάλες ξύλινες πόρτες τους, σε ένα ξεχωριστής ομορφιάς τοπίο, με τις μπουκαμβίλιες να ξεχύνονται οργιώδεις από τους τοίχους των αυλών. Όλα αυτά μέχρι το αρχοντικό Βούρλη, αριστερά στη στροφή, με τους χαρακτηριστικούς φοίνικες στον κήπο του.

  Για όποιον θέλει να συνεχίσει πιο πέρα, ο δρόμος οδηγεί στον Αι Δημήτρη και το εργοστάσιο αφαλάτωσης μέσα από ένα ξερό και ανεμοδαρμένο ορεινό τοπίο. Η θέα από εκεί είναι μοναδική! Τήνος, Μύκονος στο πιάτο.(Αν πρόκειται να πάτε και να το συνδυάσετε και με την βόλτα στα Βαπόρια αφήστε πρώτα το αυτοκίνητο στο parkingτης Δόξας, κατηφορίστε για την περιήγηση στα Βαπόρια και ανεβείτε ξανά το πάρετε και να συνεχίσετε). Αν όμως στη Δόξα στρίψετε αριστερά (με το αυτοκίνητο εδώ), προς Δήλι και Βροντάδο, μπορείτε ακολουθώντας τον δρόμο αυτό να κάνετε το «πέταλο» που οδηγεί στην άλλη πλευρά της Ερμούπολης (νότια) και τη χωρίζει από την Άνω Σύρο. ‘Άλλος κόσμος εδώ! Παλιές προσφυγογειτονιές (αν και ελάχιστα από τα αυθεντικά προσφυγόσπιτα σώζονται σήμερα), στο περιθώριο της πόλης με κέντρο άλλη μια εκκλησία στην κορυφή του λόφου, την Ανάσταση του Σωτήρος (1909). Εδώ κάντε μια στάση. Η πανοραμική θέα είναι φυσικά μοναδική!

  Στο ιστορικό κέντρο της Ερμούπολης πρέπει να αφιερώσετε άλλη μια, ίσως και δυο μέρες, ή καλύτερα ένα πρωινό και ένα απογευματοβραδάκι ώστε να δείτε την πόλη όλες τις ώρες. Αν είστε εκεί πρωί, πιείτε τον καφέ σας στο «Καφενείο Ελληνικό», στη γωνία με την οδό Χίου (στο δρόμο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα μανάβικα/ψαράδικα και μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα). Ωραίος καφές, στο δροσερό αεράκι κάτω από τις καμάρες, συνοδευόμενος από φρέσκα λουκούμια που αγοράσαμε από το Λουκουμοποιείο του Κορρέ, απέναντί μας (αν είναι να αγοράσετε λουκούμια, που θα αγοράσετε γιατί είναι φημισμένα, πάρτε από του Κορρέ στην πλατεία. Δε συγκρίνονται με άλλα! Και φυσικά θα πάρετε και χαλβαδόπιτες που παρασκευάζονται από θυμαρίσιο συριανό μέλι και φρεσκοψημένο αμύγδαλο.)

  Αλλά και τι θέα! Το Δημαρχείο της Πλατείας Μιαούλη. Η καρδιά της Ερμούπολης χτυπάει εδώ. Από εδώ περνούν αναγκαστικά επισκέπτες και κάτοικοι πολλές φορές καθημερινά. Η πλατεία είναι από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας και είχε αρχικά σχεδιαστεί να χωράει όλον τον πληθυσμό της πόλης! Ο ανδριάντας του Μιαούλη με τα κανόνια στα πόδια του και δίπλα του η μαρμάρινη εξέδρα της μουσικής, όπου παλιότερα έπαιζαν οι μπάντες και διασκέδαζαν τους Συριανούς κοσμούν το ανατολικό τμήμα της πλατείας που είναι ορατό και από το λιμάνι, μέσω της οδού Ελ. Βενιζέλου (πρώην Ερμού). Η μια πλευρά της είναι γεμάτη από τα τραπεζάκια που βγάζουν οι καφετέριες και τα ουζερί κάτω από τις καμάρες των παλιών κτιρίων ενώ στην άλλη της πλευρά δεσπόζει το μέγαρο του Δημαρχείου. Τεράστιο σε διαστάσεις, με την πελώρια μαρμάρινη σκάλα στο κέντρο, είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ε. Τσίλερ (1898). Μπείτε οπωσδήποτε να θαυμάσετε το ιστορικό κτίριο με τις εντυπωσιακές σκάλες, τα αίθρια και τις οροφογραφίες και να ξεναγηθείτε στις αίθουσές του που φιλοξενούν ιστορικά κειμήλια.

  Στο ίδιο κτίριο, στα σκαλιά που οδηγούν στο Δημοτικό Ρολόι, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σύρου. Μικρό σχετικά αλλά με αντιπροσωπευτικά δείγματα πρωτοκυκλαδικών αγγείων, ειδωλίων και άλλων ευρημάτων από τη Χαλανδριανή, αλλά και άλλα νησιά. Στην άλλη μεριά του κτιρίου, με είσοδο από την πλευρά του ΟΤΕ, βρίσκεται το Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης όπου φιλοξενείται το Μουσείο Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης κατά τα πρότυπα του Μουσείου Γουλανδρή της Αθήνας.

  Την επίσκεψη στην πλατεία μπορείτε να τη συνδυάσετε με βόλτα στην αγορά. ‘Όλα τα καταστήματα βρίσκονται στα στενά ανάμεσα στην πλατεία και την παραλία και ιδιαίτερα στις οδούς Πρωτοπαπαδάκη, Στ. Πρωϊου και Θυμάτων Σπερχειού. Θα βρείτε χειροποίητα κοσμήματα και διακοσμητικά αλλά και τοπικά προϊόντα. Πολύ ωραίο μαγαζί για ντόπια παραδοσιακά προϊόντα είναι του «Πρέκα» (22810 87556), στη Χίου 4. Αγοράστε οπωσδήποτε κάπαρη, τυρί Σαν Μιχάλη, ελιές, παστέλια και ότι άλλο σας γυαλίσει το μάτι!

  Αν πάλι κάνετε τη βόλτα σας βραδάκι, η παραλία με τα πολυάριθμα καφέ, ταβερνάκια και μπαράκια, με θέα το λιμάνι και το εντυπωσιακό κτίριο του Τελωνείου με τις αποθήκες διαμετακομίσεως, σας περιμένει να περάσετε όμορφα. Εμείς δοκιμάσαμε το Plaza (έχει και πρόχειρο φαγητό/ γλυκά-τηλ. 22810 85337), το Barolaκαι το Severo. Εκεί συγκεντρώνεται όλη η κίνηση ιδιαίτερα από το απόγευμα και μετά. Και το πρωί σας, παρόλο που λούζεται από τον ήλιο, είναι όμορφη. Περπατείστε κατά μήκος του κυματοθραύστη με θέα την Τήνο, τη Μύκονο, το Γαϊδουρονήσι με το φάρο και τα Βαπόρια, στην περιοχή Νησάκι (κάποτε πραγματικό νησί που ενώθηκε με τη στεριά με σας επιχωματώσεις) με τα κτίρια του Ναυτικού Ομίλου και της Σχολής Εμποροπλοιάρχων. Σημείο αναφοράς η προτομή του Κανάρη μπροστά από το ξενοδοχείο Ερμής. Από εκεί αρχίζει η οδός Θυμάτων Σπερχειού, παράλληλη με τον παραλιακό δρόμο.

  Από τη γωνία Θ. Σπερχειού και Πρωτοπαπαδάκη, ακολουθώντας μια μεγάλη ευθεία δρόμων μπορείτε να φτάσετε στο Νεώρειο και το Ηρώο και το δρόμο που οδηγεί έξω από την πόλη, σας Μάννα και Αζόλιμνο. Μετά το Ανηφοράκι σας Στ. Πρωίου θα συναντήσετε την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Βρίσκεται στη συνοικία Ψαριανά και ξεχωριστό «κόσμημα» του ναού είναι η εικόνα σας Κοίμησης, έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, έργο ανυπολόγιστης αξίας. Συνεχίζοντας πριν από το Ηρώο, περνάμε το Νεώριο και τον Ταρσανά. Ο Ταρσανάς της Σύρου είναι σημαντικός ιστορικός τόπος, όπου διατηρείται εδώ και 200 περίπου χρόνια η παραδοσιακή τεχνική της ξυλοναυπηγικής.

  Όλα αυτά τα ξαναγυρίσαμε ποδαράτοι τα πρωινά, φωτογραφίζοντας γνωστές γωνιές που σας θύμιζαν τα παλιά. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας στην παραλία με τους παλιούς, καλούς μας φίλους, το τσιπουράκι μας στα ταβερνάκια στο στενό πίσω από την Πρωτοπαπαδάκη (δοκιμάσαμε «στην Ιθάκη του Αή»), και το ποτό σας στο «Μέγαρο» του Γιώργου Ζορμπάνου εις ανάμνηση του παρελθόντος!

  Από τη νεοκλασική Ερμούπολη που ενέπνευσε πεζογράφους και ποιητές θα μεταφερθείτε σε ένα πολύ διαφορετικό σκηνικό κατά την επίσκεψή σας στην Άνω Σύρο που με τη σειρά της ενέπνευσε τραγουδοποιούς με τις ομορφιές της. Είναι ο πρώτος οικισμός που δημιουργήθηκε στο νησί αιώνες πριν και η ιστορική πρωτεύουσα του νησιού.

  Η μορφή και η θέση της πόλης υπαγορεύτηκε από το φαινόμενο της πειρατείας που για αιώνες μάστιζε τα νησιά του Αιγαίου. Σφιχτή δόμηση κατάλευκων σπιτιών με χρωματιστά πορτοπαράθυρα, στοές και στενά πλακόστρωτα δρομάκια διευκόλυναν την επικοινωνία των κατοίκων χωρίς να χρειάζεται να βγαίνουν από τα σπίτια τους. Παντού μπουκαμβίλιες σας ασπρισμένους τοίχους, πεζούλια με γεράνια και αμέτρητα σκαλιά να οδηγούν σε αναρίθμητα επίπεδα. Και κάθε τόσο ένα άνοιγμα να αποκαλύπτει το μπλε του Αιγαίου. Δυο τρία καφενεδάκια και μερικές ταβέρνες, με αυτή του «Λιλή» να ξεχωρίζει για μας. Πόσες φορές περάσαμε τα βράδια μας στην «Κατώγα» με τα κρασοβάρελα το χειμώνα κάτω από το μεγάλο πορτρέτο του Μάρκου Βαμβακάρη, δίπλα από το παλιό jukebox! Και το καλοκαίρι στη βεράντα του νέου μαγαζιού με θέα την Ερμούπολη.

  Από την Πορτάρα, που κάποτε έκλεινε, θα μπείτε στην καρδιά του οικισμού, που είναι απροσπέλαστος σε τροχοφόρα. Ο δρόμος θα σας οδηγήσει μπροστά από την ταβέρνα του Λιλή, πιο κάτω στο μουσείο του Μ. Βαμβακάρη, όπου εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες και χειρόγραφα του γνωστού ρεμπέτη και λίγο πιο πέρα σε μια μικρή πλατεία, σαν βεράντα μοιάζει περισσότερο, με φοβερή θέα που τώρα λειτουργεί σαν ταβερνάκι. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η Μητρόπολη και κέντρο των καθολικών της Σύρου ο Αι Γιώργης. Ο ναός έχει περάσει πολυάριθμες περιπέτειες κατά τη διάρκεια των αιώνων και έχει πρόσφατα συντηρηθεί. Οι Καθολικοί Επίσκοποι που πέρασαν από το ναό αναγράφονται όλοι, με τα ονόματα τους, σε μαρμάρινη πλάκα στη στοά έξω από τον ναό.

  Μπορείτε να φτάσετε πιο εύκολα στο ναό από την πάνω είσοδο της πόλης, (είσοδος «Πάνω Τέρμα») κοντά στον ανεμόμυλο, τον τελευταίο που σώθηκε και σήμερα ανακαινισμένος προσφέρεται για ενοικίαση. Και στις δυο εισόδους υπάρχει περιορισμένος χώρος για παρκάρισμα.

    TIP: Για τη βόλτα στην Άνω Σύρο είναι προτιμότερο να επιλέξετε απογευματινές ώρες αν κάνει πολύ ζέστη. Εμείς αυτή τη φορά πήγαμε και πρωί. Άλλη ομορφιά αυτή την ώρα! Στις 10:00 ήμασταν έτοιμοι για καφέ! Κρίμα όμως που δε βρήκαμε κάτι ανοιχτό να τον πιούμε εκεί! Φάνταζαν πολύ όμορφα αυτή την ώρα, χωρίς κόσμο!

    Ο δρόμος που συνεχίζει πιο πάνω από το «Πάνω Τέρμα», οδηγεί στο βόρειο τμήμα του νησιού. Σε όσους αρέσει να βλέπουν εναλλακτικά το μέρος των διακοπών τους, εκεί, στην Απάνω Μεριά θα συναντήσουν μέσα από στενούς δρόμους και χαράδρες, εξωκλήσια και τεράστιες καπαριές, μικρούς οικισμούς σας η Φοινικιά, ο Μύτακας, η Κυπερούσσα, το Λυγερό, το Πλατί Βουνί. Η πηγή του Σύριγγα που δίνει νερό γευστικό που πωλείται με το μπιτόνι, το Σαν Μιχάλη που έδωσε το όνομά του στο νόστιμο Συριανό τυρί, ο αρχαιολογικός χώρος σας Χαλανδριανής…. Από δω ξεκινούν τα μονοπάτια που οδηγούν σας βόρειες παραλίες του νησιού, (Γράμματα, Λία, Αετός) που είναι ερημικές και δεν είναι προσβάσιμες με αυτοκίνητο. Εναλλακτικά και ευκολότερα μπορείτε να σας επισκεφτείτε με βαρκάκι από το Κίνι. Μοναδική εμπειρία!

   Και όταν έρθει η ώρα για μπανάκι πού θα κολυμπήσετε; Διαλέγοντας παραλία κάνετε και το γύρο του νησιού! Πρώτη παραλία αυτή της Αζολίμνου, 4 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη. Οργανωμένη, ξαπλώστρες χωρίς χρέωση και πολλά ταβερνάκια αν θέλετε να συνδυάσετε με φαγητό. Το BeachBar “Iguana” διαθέτει ξαπλώστρες χωρίς χρέωση. Σας σερβίρει βάφλες, κρέπες, κλπ. Για φαγητό ακούσαμε καλά λόγια για το μεζεδοποιείο της Φιλομήλας. Στη συνέχεια η παραλία της Βάρης. Κι αυτή οργανωμένη, με δυο ταβέρνες/καφέ πάνω στην αμμουδιά, προτιμάται από τους νέους. Πολυσύχναστη άρα πιο θορυβώδης (μουσική, ρακέτες, κλπ). Σπάνια την πιάνει ο αέρας.

   Στην επόμενη στροφή το Αχλάδι, μικρή παραλία με ένα ταβερνάκι και στα 3 επόμενα χιλιόμετρα αυτή του Μέγα Γυαλού. Πάνω στο δρόμο, στενή αμμουδιά προικισμένη με φυσική σκιά. Μετά τις 5.30 είναι η μισή σκιασμένη. Η άλλη μισή καλύπτεται από ξαπλώστρες. Κι εδώ υπάρχουν ταβέρνα, minimarket, περίπτερο. Παρκάρισμα πάνω στο δρόμο. Οικογενειακή παραλία με ήρεμα, ρηχά νερά. Μην την προτιμήσετε αν φυσάει δυνατός νοτιάς. Και συνεχίζουμε στα 3 χλμ. φτάνοντας στην πανέμορφη Ποσειδωνία (Ντελαγκράτσια) με τις εντυπωσιακές επαύλεις. Θα τις προσέξετε στο δρόμο σας για την παραλία των Αγκαθωπών να προβάλλουν μέσα από κήπους με ψηλά πεύκα και φοίνικες. Απότομη κατηφορική στροφή αριστερά με το που βλέπετε τη θάλασσα. Προσέξτε τις πινακίδες. Ο δρόμος οδηγεί σε μια πολύ όμορφη παραλία, με ωραία αμμουδιά, οργανωμένη (μας ζήτησαν extra χρέωση για σας ομπρέλες). Έχει και μερικά αρμυρίκια που σκιάζουν κάποια σημεία. Το παλιό café/restaurant στην άκρη της παραλίας ήταν υπό ανακατασκευή και μάθαμε ότι τα σχέδια είναι φιλόδοξα. Της αξίζει κάτι καλό! Προσπερνώντας την παραλία με το αυτοκίνητο, ακολουθώντας το δρόμο πάνω στο λόφο θα οδηγηθείτε στην ήσυχη παραλία «Κόμητο». Φέτος λειτουργεί εκεί ένα μικρό, πλην όμως πολύ εξυπηρετικό beachbar, με ξαπλώστρες και ομπρέλες. Και οι δυο παραλίες είναι ανοιχτές στη νοτιοδυτικά.

   Πίσω στη διασταύρωση της Ποσειδωνίας, αν συνεχίσουμε το δρόμο μας, σε δυο τρεις στροφές βλέπουμε από ψηλά την παραλία του Φοίνικα. Στενή και πάνω στο δρόμο με δεντράκια να τη σκιάζουν. Όμορφη θάλασσα μόνο που έχει σε μεγάλο μέρος της πλάκα στην είσοδό της. Συνεχίζοντας δεξιά, στο τέλος της παραλίας, ο δρόμος οδηγεί βόρεια στον Γαλησσά. Φτάνουμε στην μεγάλη αμμώδη παραλία, οργανωμένη σήμερα, με το ξενοδοχειακό συγκρότημα του DolphinBay στην πλαγιά και το λόφο με το εκκλησάκι της Αγίας Πακούς από πάνω. Η θάλασσα είναι πολύ ρηχή για αρκετά μέτρα από την ακτή και υπάρχει δυνατότητα για beachvolley, beachsoccer ,θαλάσσια σπορ (Α sports- τηλ. 6936342004). Για καφέ και φαγητό αρκετές επιλογές και εδώ. Το καφέ/bar«Αργώ» με τα έντονα χρώματα στους τοίχους και την ωραία μουσική ήταν συχνή επιλογή μας παλιά.

  Εκεί που είδαμε τεράστια διαφορά στην πάροδο των χρόνων είναι στο όμορφο Κίνι. Θα οδηγηθείτε εκεί από το δρόμο του νοσοκομείου. Με δυτικό προσανατολισμό κι επομένως καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα, το άλλοτε απομονωμένο Κίνι έχει γίνει πολυσύχναστο, μια που προσφέρει οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες χωρίς χρέωση, beachvolley, καμπίνες αποδυτηρίων και επιλογές για φαγητό/καφέ/ποτό. Διακρίνονται η ταβέρνα «Αλλού γυαλού» (22810 71196/6938565865) και τα «…δυο τζιτζίκια στ’ αρμυρίκια» (22810 71151). Από τα χρόνια που ήμασταν στο νησί και περνούσαμε πολλά μεσημέρια Κυριακής με όλη την παρέα στου «Ζαλώνη» είτε για καφέ και παγωτό, είτε για φαγητό δίπλα δίπλα στα δυο μαγαζιά. Για εσάς που προτιμάτε γαλήνια παραλία, αν και σήμερα με τον δρόμο που φτιάχτηκε έχει περισσότερο κόσμο από ότι παλιά, αναζητήστε το δρόμο από το Κίνι προς Δελφίνι. Θα αποζημιωθείτε για τον κόπο σας. Έχει κι ένα ταβερνάκι σήμερα εκεί.

  Από το Κίνι ξεκινήσαμε κάποια φορά να εξερευνήσουμε τις παραλίες που είναι προσβάσιμες μόνο με σκάφος. Παρθένες παραλίες στα βόρεια/ βορειοδυτικά του νησιού, η Λία , η Βαρβαρούσα και τα Γράμματα που πήραν το όνομά τους από τις επιγραφές που βλέπεις σκαλισμένες στα βράχια από χέρια ναυτικών που βρέθηκαν εκεί για να προφυλαχτούν από θαλασσοταραχή ή ξεβράστηκαν ναυαγοί στον μικρό όρμο, σας περιμένουν. Μοναδική εμπειρία η επίσκεψη εκεί. Τα σκάφη συνήθως αναχωρούν γύρω στις 12.00 και επιστρέφουν 5 ώρες αργότερα. Μπορείτε να ρωτήσετε σχετικά εδώ: Perla-I, Dailycruises (6947308580)

Καλή ενημέρωση για τις παραλίες αλλά και για τις μετακινήσεις σας στο νησί είναι το travelstyle.gr

Πολλά είναι εκείνα που μας δένουν με τη Σύρο. Κι όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα θα γυρνάμε εκεί με λαχτάρα, να δούμε ξανά τον τόπο αυτό, αλλά κυρίως τους ανθρώπους που εκεί γνωρίσαμε και δέσαμε μαζί τους τη ζωή μας.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ …..για όσους έχουν το χρόνο ή τη διάθεση για περισσότερη εξερεύνηση

• Στο λιμάνι, μπροστά από το κτίριο της Περιφέρειας, λειτουργεί περίπτερο πληροφοριών. Μπορείτε να προμηθευτείτε με φυλλάδια πληροφοριών και τον οδηγό της ένωσης τουριστικών καταλυμάτων που διανέμεται δωρεάν.
• Επίσκεψη στο Βιομηχανικό Μουσείο Σύρου
• Βόλτα στα χωριά της ενδοχώρας της Σύρου. Τα χωριά Χρούσσα και Πισκοπειό με τα πανέμορφα εξοχικά χτισμένα μέσα σε τεράστια κτήματα. Άλλοτε αριστοκρατικά θέρετρα στα μέσα και τέλη του προηγούμενου αιώνα, σήμερα μισογκρεμισμένα, να μαρτυρούν το μέγεθος του πλούτου τους.
• Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι ορμίσκοι με μικρές παραλίες, σχεδόν privé, που μπορείτε να αναζητήσετε αν το θέλετε (Σαντορινιοί, Φάμπρικα, Αμπέλα, Κόκκινα, Αρμεός….)
• Αναζητείστε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Σύρος Πολιτισμός». Είναι πλούσιο και ποικίλο και σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας ενδιαφέρει.

Το μεγαλύτερο νησί του ανατολικού Αιγαίου σε 7 μέρες

  10 χιλιόμετρα μακριά από τις τουρκικές ακτές και 200 από το πλησιέστερο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας, η γενέτειρα του Οδυσσέα Ελύτη, του Α. Εφταλιώτη, του Στρατή Μυριβήλη, του Ηλία Βενέζη και του Γ. Ιακωβίδη , του Θεόφιλου αλλά και του Αλκαίου και της Σαπφούς στην αρχαιότητα, είναι μια διαχρονική κοιτίδα πολιτισμών, όμορφος προορισμός για κάθε τύπο τουρίστα. Ίσως εκτός του κοσμικού.

 Στις 29 Ιουλίου άρχισε το ταξίδι μας στη Λέσβο. Φτάσαμε στη Μυτιλήνη Τρίτη μεσημέρι με την πτήση των 15.00 της Aegean από Θεσσαλονίκη. Το ταξίδι κράτησε μόλις 35’ και συνολικά με τις επιβιβάσεις-αποβιβάσεις σε 50’ ήμασταν έτοιμοι να παραλάβουμε τα αυτοκίνητα που είχαμε ήδη ενοικιάσει και να αναζητήσουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Επιλέγοντας από πριν να μείνουμε στο Heliotrope , ήταν πολύ εύκολο σε 5΄μόλις να βρεθούμε στη ρεσεψιόν. Έτσι σε λιγότερο από μιάμιση ώρα από τη στιγμή της αναχώρησης βρισκόμασταν ήδη στο ξενοδοχείο έτοιμοι να απολαύσουμε τη διαμονή μας.

 Το ίδιο απόγευμα λοιπόν και μετά από 20λεπτη όμορφη διαδρομή νότια του αεροδρομίου φτάσαμε στον μικρό, γραφικό κόλπο του Αγίου Ερμογένη. Η παραλία του Αγ. Ερμογένη, σε έναν γραφικό κολπίσκο στο στόμιο του κόλπου του Γέρα, με το εκκλησάκι του Αγίου Ερμογένη σε πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι μικρή αλλά μαγευτική, καθώς κυριαρχούν τα πεύκα που κυριολεκτικά φθάνουν μέχρι την ακτή. Η μοναδική ταβερνούλα λίγο ψηλότερα από την παραλία, κάτω από τα δέντρα ήταν ότι έπρεπε για μια κρύα μπύρα και τους πρώτους μεζέδες της τοπικής κουζίνας.

2η μέρα ΜΥΤΙΛΗΝΗ-ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΣ

Ξεκινάμε τη διαδρομή μας από την ανατολική πλευρά της πόλης, την Επάνω Σκάλα. Με πορεία προς το βορρά σε απόσταση 6 χιλ. από τη Μυτιλήνη συναντάμε διασταύρωση για τη Μόρια ( Ρωμαϊκό υδραγωγείο) και αμέσως μετά τον Αφάλωνα στα αριστερά και ένα χιλιόμετρο πιο κάτω στα δεξιά τα Πάμφιλα και τη Σκάλα τους στην παραλία.

Πρώτος οικισμός που συναντά κανείς μπαίνοντας στο Δήμο Λουτρόπολης Θερμής καθώς έρχεται από τη Μυτιλήνη, είναι οι Πύργοι Θερμής. Βασικό χαρακτηριστικό της περιοχής, οι ομώνυμοι Πύργοι που ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους χάρη. Αυτοί ήταν οχυρές εξοχικές κατοικίες, κέντρα αγροτικών κτημάτων όπου παραθέριζαν οι εύποροι κάτοικοι της Μυτιλήνης. Εν μέσω Πύργων και δένδρων ξεπροβάλλει η Παναγιά η Τρουλωτή, ένας εξαιρετικός βυζαντινός ναός που κατά την παράδοση χτίστηκε το 803 από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία. Η έδρα του δήμου είναι η Θερμή, που είναι ενωμένη οικιστικά με τους Πύργους Θερμής και δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό επισκεπτών και για τις παραλίες της αλλά κυρίως για το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ που δεσπόζει στο λόφο των Καρυών.

Στρίβοντας αριστερά , πάνω από την παραλία και την κωμόπολη στο ύψωμα “Καρυές” βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, πόλος έλξης χιλιάδων προσκυνητών απ’ όλον το κόσμο. Στη διώροφη εκκλησία με την εντυπωσιακή εικονογράφηση φυλάσσονται τα λείψανα των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, τα οποία βρέθηκαν κατά θαυματουργό τρόπο ύστερα από επίμονα όνειρα πιστών. Στο μοναστήρι υπάρχει και ξενώνας για τη φιλοξενία των προσκυνητών που επιλέγουν να διανυκτερεύσουν.

Μετά το προσκύνημα κατηφορίζουμε το δρόμο προς τη Θερμή και στρίβουμε αριστερά προς Παραλία Θερμής και Μυστεγνά. Η περιοχή της Παραλίας Θερμής συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι πολύ κόσμο, που επισκέπτεται για μπάνιο την περιοχή “Κανόνι”, που απέχει ελάχιστα μέτρα από το δημόσιο δρόμο και έχει κάθε είδους μαγαζιά εστίασης και ψυχαγωγίας, με το γραφικό της λιμανάκι και τα παραδοσιακά καφενεδάκια – ουζερί. Εκεί βρίσκονται και λουτρικές εγκαταστάσεις με ιαματικά νερά με θερμοκρασία 46,9 βαθμούς Κελσίου. Στην περιοχή βρίσκεται και το εγκαταλειμμένο σήμερα ξενοδοχείο «Σάρλιτζα Παλλάς».

Ακολουθούμε το παραλιακό δίκτυο και, αφού περάσουμε τη Λουτρόπολη Θερμής, ο κύριος δρόμος θα μας οδηγήσει διαδοχικά στα Μυστεγνά και στη Σκάλα Μυστεγνών, στις Νέες Κυδωνίες και στη Σκάλα Νέων Κυδωνιών με το γραφικό λιμανάκι τους. Και τα δύο διαθέτουν γραφικότατες Σκάλες με πολλά ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σπεσιαλιτέ της περιοχής το χταπόδι στα κάρβουνα, που είναι το νοστιμότερο για πολλούς σε ολόκληρο το νησί. Λίγο μετά τη Σκάλα Νέων Κυδωνιών θα συναντήσετε την παραλία «Ξαμπέλια» με το beachbar στο κέντρο της να προσφέρει δωρεάν ξαπλώστρες. Η παραλία είναι αμμουδερή και η θάλασσα με βοτσαλάκι στην αρχή και άμμο στη συνέχεια. Για μπάνιο στην περιοχή προσφέρεται λίγο βορειότερα και ο κολπίσκος “Πεταλίδι” (βότσαλο -Είδαμε πολυσύχναστη την παραλία τη μέρα εκείνη), όπου φτάσαμε μετά από μια επικίνδυνη διαδρομή καθώς ο στενός δρόμος που οδηγεί από τη Σκάλα Θερμής μέχρι το Πεταλίδι είναι ανοιχτός στη θάλασσα χωρίς καμία προστασία. Πιο πάνω συναντάμε την παραλία «Πεδή», μια όμορφη παραλία με πεντακάθαρα νερά.

Ο δρόμος συνεχίζει παράλληλα προς την παραλία ενώ μικρός δρόμος προς τα ανατολικά οδηγεί διαδοχικά καταρχάς στην παραλία του Ασπροποτάμου και κατόπιν στον διατηρητέο οικισμό των «Τσουκαλάδων», του Αγίου Στεφάνου, ενώ ακριβώς απέναντι υπάρχουν τα μικρά ψαρονήσια Τοκμάκια. Στη συνέχεια και σε μια απόσταση 6,5 χλμ. προσεγγίζουμε τον επόμενο προορισμό μας, την κωμόπολη «Μανταμάδος» με έντονα τα στοιχεία της παράδοσης και του θρησκευτικού αισθήματος (σε απόσταση 38 χιλ. βόρεια της Μυτιλήνης) γνωστός για το Μοναστήρι του Ταξιάρχη, για τη μεγάλη και σπουδαία παράδοσή του στην τέχνη της κεραμικής καθώς και για τα γαλακτοκομικά του προϊόντα. Το μοναστήρι το συναντάμε αφού διασχίσουμε το χωριό. Είναι πέτρινο, όμορφα διατηρημένο και δέχεται καθημερινά δεκάδες επισκέπτες. Είναι το Προσκύνημα του Ταξιάρχη ,το μοναστήρι του πολιούχου του νησιού, Αρχαγγέλου Μιχαήλ με τη θρυλική, ανάγλυφη εικόνα. Η ιστορία λέει πως γύρω στον 11ο αιώνα, Σαρακηνοί πειρατές με αρχηγό το Σιρχάν εισέβαλαν στο παλιό μοναστήρι των Ταξιαρχών και έσφαξαν όλους τους μοναχούς πλην ενός. Ο δόκιμος Γαβριήλ, τα λείψανα του οποίου σώζονται στη μονή, βρισκόταν στο ιερό και σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού. Οι πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή και η σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πάνω στ’ αφρισμένα κύματα ένας πελώριος Στρατιώτης, με σπάθα που έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι έφυγαν πανικόβλητοι κι αργότερα βρέθηκαν νεκροί, πληγμένοι από τον Αρχάγγελο. Ο μοναχός, συγκλονισμένος από το θαύμα και την όψη του Αρχαγγέλου, όταν συνήλθε, επιθύμησε να τη ζωγραφίσει. Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον Ταξιάρχη, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ’ αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει το πρόσωπό του όπως το είχε δει στη σκεπή του ναού. Μάλιστα, αφού ολοκλήρωσε το πρόσωπό του, επειδή ο πηλός τελείωνε, έφτιαξε το υπόλοιπο σώμα του παιδικά, πολύ μικρό, κάτι που φαίνεται μόνο αν ανοιχτεί το κουβούκλιο.

Οι τουριστικοί οδηγοί λένε πως τα θαύματα που επιτελεί η χάρη του είναι συγκλονιστικά. Ειδοποίησε και προστάτεψε την περιοχή από επόμενη επιδρομή Σαρακηνών, ενώ το χτίσιμο του σημερινού ναού το 1879, άρχισε και τελείωσε με θαύμα. Αρχικά, σκέπαζε τα θεμέλια με χώμα και μετέφερε τα εργαλεία των χτιστών εκεί όπου βρίσκονταν ο παλιός ναός, δείχνοντας έτσι τη θέση όπου ήθελε να ανοικοδομηθεί ο νέος ναός του, ενώ στο τέλος χορήγησε τα χρήματα που απαιτούνταν για την ολοκλήρωσή του. Κάθε τόσο τα μάτια του αρχαγγέλου βουρκώνουν ή το πρόσωπο του ιδρώνει και οι χριστιανοί σκουπίζουν με βαμβάκι. Εμφανιζόταν τακτικά επί Τουρκοκρατίας και τον σεβόταν ιδιαίτερα οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα. Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Δεν είναι σύμπτωση ότι η Μυτιλήνη απελευθερώθηκε από τους Τούρκους την 8η Νοεμβρίου 1912, ανήμερα της γιορτής του.

‘Έξω από το μοναστήρι, στο προαύλιο μιας εκκλησίας, δίπλα στα κοιμητήρια, ρέει το αγίασμα του Ταξιάρχη. Δίπλα στη μονή υπάρχει αναψυκτήριο με τραπεζάκια στη σκιά των δέντρων και σπεσιαλιτέ τους λουκουμάδες με ντόπιο μέλι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς!

Στον Μανταμάδο λειτουργεί επίσης ένα αναπαλαιωμένο ελαιοτριβείο – μουσείο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί για το πώς γινόταν η έκθλιψη της ελιάς με τα παλιά πιεστήρια και να δει κομμάτια του εξοπλισμού του εργοστασίου κατασκευασμένα στη Σμύρνη στις αρχές του περασμένου αιώνα. Στον χώρο του ελαιοτριβείου – μουσείου φιλοξενείται κάθε καλοκαίρι, από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου η “Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής”, που δέχεται χιλιάδες επισκέπτες και στα πλαίσια της οποίας, όλοι οι κεραμίστες της Λέσβου εκθέτουν τις νέες δημιουργίες τους. Στον αύλειο χώρο του ελαιοτριβείου – μουσείου υπάρχει υπαίθριο αμφιθέατρο, όπου φιλοξενούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εμείς δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό.

Πριν φύγετε από τον παραδοσιακό οικισμό, αξίζει να δοκιμάσετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα του Μανταμάδου και κυρίως το γιαούρτι του, φτιαγμένο με τον αυθεντικό τρόπο, μέσα σε παραδοσιακές πήλινες “γραγούδες”. Και φυσικά όπως μας είπαν «Μη φύγετε αν δε δοκιμάσετε τους λουκουμάδες» τους δοκιμάσαμε στου Πρινάρη, δίπλα στην εκκλησία, και βεβαιώνουμε ότι ήταν τέλειοι.

Στην επιστροφή σταματήσαμε για μια βουτιά στην παραλία «Ξαμπέλια» που είχαμε συναντήσει νωρίτερα στην πορεία μας για Μανταμάδο και μας άρεσε.

Το βραδάκι μας βρήκε να αναζητάμε ταβερνάκι για φαγητό. Οι πληροφορίες μας έλεγαν να επιλέξουμε την ταβέρνα του Αντώνη που ήταν σχετικά κοντά στην περιοχή που βρίσκονταν το ξενοδοχείο μας (Βαρειά). Ανηφορίσαμε αρκετά στο δρόμο για την περιοχή «Καγιάνι» (από το τουρκικό καγιάς=βράχος) ( ή Ταξιάρχες) από όπου η θέα στο λιμάνι και όλη την πόλη της Μυτιλήνης ήταν καταπληκτική. Στην περιοχή δεσπόζει ο εντυπωσιακός ναός του Ταξιάρχη ο οποίος μιμείται αρχιτεκτονικά τον Άγιο Θεράποντα της Μυτιλήνης, ένα κομψοτέχνημα αρχιτεκτονικής, βυζαντινού ρυθμού με ξυλόγλυπτο τέμπλο και μεγάλη ολόσωμη εικόνα του Ταξιάρχη κατασκευασμένη από κηρομαστίχα. Ατυχήσαμε όμως γιατί δεν υπήρχε τραπέζι. Έπρεπε να είχαμε κάνει κράτηση από ότι φαίνεται γιατί η ταβέρνα είναι ονομαστή για το φαγητό της και τη θέα, (παλιό μαγαζί κατά τα άλλα- δείχνει να χρειάζεται ανακαίνιση ή μπορεί και όχι αφού άλλα μετράνε περισσότερο σε μια ταβέρνα).

Σε αναζήτηση άλλου ταβερνείου ακολουθήσαμε τη δεύτερη επιλογή μας, στον «Ρεμπέτη» (2251040740), στην Επάνω Σκάλα. Έτσι λέγεται το ανατολικό λιμάνι της πόλης όπου υπάρχει πληθώρα μαγαζιών στη σειρά, δίπλα στη θάλασσα. Εκεί φάγαμε αμπελοφάσουλα, σαρδέλα και γαύρο, λουλούδια γεμιστά και κουτάβια, τριγώνες και νόστιμο λαδοτύρι σαγανάκι. Όλα πολύ νόστιμα!

Μια κουραστική αλλά όμορφη μέρα τελείωσε με επίσκεψη στο ζαχαροπλαστείο «Γαρδένια» στο κέντρο της παραλίας Μυτιλήνης. Άξιζε!

3η μέρα –ΜΥΤΙΛΗΝΗ- ΚΟΛΠΟΣ ΓΕΡΑ-ΠΑΠΑΔΟΣ-ΠΛΩΜΑΡΙ

Ξεκινώντας από τη Μυτιλήνη εξερευνήσαμε το νότιο «πόδι» ανάμεσα στους δυο κόλπους του νησιού, της Γέρας και της Καλλονής.( Αναχώρηση από ξενοδοχείο στις 12.00’ ) Ακολουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο προς Καλλονή και στη διασταύρωση κατευθυνθήκαμε προς Πλωμάρι. Περάσαμε κοντά στον υγροβιότοπο του ποταμού Ευεργέτουλα. Παρόλο που ήταν μεσοκαλόκαιρο είχε πουλιά, διακρίνοντας αρκετά φλαμίνγκο στο βάθος.

 Συνεχίσαμε παραλιακά και κοντά στα Πηγαδάκια στρίψαμε δεξιά (δυτικά), στο δρόμο που κατευθύνεται προς το εσωτερικό, αφήνοντας πίσω μας τη θάλασσα. Ο δρόμος που προσφέρει πανοραμική θέα στον κόλπο μας οδήγησε στο χωριό Παπάδος όπου σταματήσαμε για να επισκεφθούμε το θαυμάσιο Ελαιοτριβείο –Μουσείο της «Εταιρίας Αρχιπέλαγος», πρώην ιδιοκτησία του παππού του Οδυσσέα Ελύτη. Επίσκεψη που άξιζε ειδικά για να δουν τα παιδιά όλη τη διαδικασία εξαγωγής ελαιόλαδου εκείνα τα χρόνια αλλά και κάποιες πληροφορίες για τον Ελύτη στο αφιέρωμα που είχαν. Όμορφα δρομάκια στρωμένα με γρανιτόλιθους (τουλάχιστον στην περιοχή γύρω από το Ελαιοτριβείο ) και παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά αναπαλαιωμένα δημιουργούν μια ξεχωριστή εικόνα.

Συνεχίζοντας τον δρόμο μέσα από το χωριό και ρωτώντας για την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουμε οδηγηθήκαμε μέσα από δρόμους σκιασμένους από πλατάνια, στο γραφικό Πλωμάρι. Ή μάλλον στη Σκάλα του που ήταν ακριβώς πριν το χωριό. Το Πλωμάρι φημίζεται για τις όμορφες και καθαρές παραλίες του. Η πιο δημοφιλής και μεγαλύτερη παραλία της περιοχής είναι ο αμμώδης Άγιος Ισίδωρος. Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το κέντρο του Πλωμαρίου . Παρόλο που διαβάσαμε το αντίθετο, δεν ήταν καλά οργανωμένη . Είχε βοτσαλάκι στην είσοδο για τη θάλασσα. Κολυμπήσαμε χαζεύοντας με τις μάσκες τα πολλά ψάρια που συγκεντρώνονταν πάνω από τα βράχια στη δεξιά μεριά της παραλίας.

Μια βόλτα στο κέντρο και το λιμανάκι του Πλωμαρίου ολοκλήρωσε την επίσκεψή μας στην περιοχή. Αυτό που μπορεί κανείς να επισκεφθεί είναι το λαογραφικό μουσείο, το πολιτιστικό κέντρο του, που στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο σαπωνοποιείο και φιλοξενεί έκθεση για τον τρόπο παραγωγής σαπουνιού, και φυσικά το Μουσείο Ούζου της ποτοποιίας «Βαρβαγιάννη» στην είσοδο του οικισμού αριστερά του δρόμου. Φυσικά όλη η περιοχή γύρω από οινοποιείο μυρίζει ούζο!!! Στα ταβερνάκια στο λιμάνι μπορείτε να απολαύσετε αυθεντικές γεύσεις του νησιού, συνοδευόμενες με κάποιο από τα φημισμένα τοπικά ούζα (Βαρβαγιάννη, Πιτσιλαδή, κ.α.). Για φαγητό μας είπαν για την ταβέρνα Αχιβάδα χωρίς όμως τελικά να τη δοκιμάσουμε .

Εμείς δεν προλαβαίναμε αλλά, λένε πως μετά τη Μελίντα (όμορφη παραλία δυτικά του Πλωμαρίου με χαρακτηριστικό της τον 10μετρο βράχο πάνω στην παραλία), ακολουθώντας ένα μονοπάτι, μπορείς να επισκεφθείς την Παναγιά την Κρυφτή κρυμμένη στην εγκοπή ενός βράχου, μέσα από τον οποίο αναβλύζουν ζεστά νερά. Για σας που θέλετε να απολαύσετε ένα ήσυχο μπάνιο, η βοτσαλωτή παραλία Δρώτα στο Ακράσι αποτελεί ιδανικό προορισμό. Άλλη μία επιλογή είναι η παραλία Αμμουδέλι, η οποία βρίσκεται 300 μέτρα από την κεντρική πλατεία του Πλωμαρίου προς τα δυτικά στον δρόμο για Μελίντα. Στην παραλία υπάρχουν δυο εστιατόρια και ένα μίνι μάρκετ. Ονομαστή και βραβευμένη με μπλε σημαία είναι και η μεγάλη παραλία στο Τάρτι στα ανατολικά του Πλωμαρίου.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τον παραλιακό δρόμο που περνάει από Πέραμα και Ευρειακή, περιμετρικά του κόλπου της Γέρα. Περιοχές με τουριστική ανάπτυξη που συγκεντρώνουν από ότι είδαμε πολλούς επισκέπτες στις οργανωμένες παραλίες τους. Στα παλιά βιομηχανικά κτίρια στο Πέραμα, το λιμάνι της Γέρας, διακρίνει κανείς σημάδια της ακμής του στο παρελθόν:παλιά βυρσοδεψεία, σαπωνοποιεία και ελαιοτριβεία στο άλλοτε μεγάλο εμπορικό κέντρο της περιοχής. Στο Πέραμα υπάρχει και πορθμείο που το συνδέει με την απέναντι πλευρά.

Το απογευματάκι περιηγηθήκαμε στα στενά της Μυτιλήνης. Ξεκινώντας από τη Βαρειά με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης θαυμάσαμε τα επιβλητικά αρχοντικά με τους μεγάλους κήπους. Απίστευτα όμορφα κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο, όχι μόνο σ’ αυτή την περιοχή αλλά και σε όλη την πόλη την χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά. Πυργόσπιτα, σπίτια με ανατολίτικα στοιχεία (σαχνισί), κατοικίες πλουσίων του 19^ου αιώνα με νεοκλασικά και μπαρόκ στοιχεία και μεταγενέστερα κτίρια που έχτισαν πλούσιοι έμποροι και βιομήχανοι επηρεασμένα από ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά πρότυπα με έντονα διακοσμητικά στοιχεία.

Όμορφη η οδός Ερμού που συγκεντρώνει τον κύριο όγκο των εμπορικών καταστημάτων κάθε είδους με την εκκλησία του Αγίου Θεράποντα να δεσπόζει σε κάθε φωτογραφία του λιμανιού της Μυτιλήνης. Η βόλτα στην προκυμαία από το κτίριο της Νομαρχίας μέχρι το τελωνείο και το άγαλμα της Ελευθερίας στην άλλη άκρη της, μας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσουμε όμορφα παλιά και αναστηλωμένα κτίρια. Εκεί στο τέρμα αξίζει να ανηφορίσει κανείς το δρόμο που οδηγεί δίπλα από το κάστρο προς την Επάνω σκάλα όπου βρίσκονται υπέροχα κτίρια όπως αυτό του Υπουργείου Αιγαίου και των Δικαστηρίων (παλιό Οθωμανικό γυμνάσιο). Στα ανατολικά του λιμανιού δεσπόζει το περίφημο κάστρο της Μυτιλήνης και κάτω από τη νότια πλευρά του μετά το άλσος, η παραλία Τσαμάκια. Το Κάστρο της πόλης εντυπωσιάζει με το μεσαιωνικό του χρώμα. Χτίστηκε επί Iουστινιανού, ενώ αλλαγές πραγματοποιήθηκαν και κατά την τουρκοκρατία. Σώζονται πολλές υπόγειες στοές αλλά και δεξαμενή χωρητικότητας 4.000 τετραγωνικών μέτρων. Τμήμα του χρησιμοποιείται ως χώρος διεξαγωγής πολιτιστικών εκδηλώσεων κατά τους θερινούς μήνες. Aνάμεσα στα αξιοθέατα είναι και το Aρχαίο Θέατρο στον πευκόφυτο λόφο της Aγίας Kυριακής, η κατασκευή του οποίου χρονολογείται στα υστερορωμαϊκά χρόνια. Θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαιότητας, με μέση χωρητικότητα 15.000 άτομα και εξαιρετική ακουστική.

Εκεί γύρω βρίσκονται τα παλιό και νέο Αρχαιολογικά Μουσεία και το Παραδοσιακό Λεσβιακό σπίτι. Τα μουσεία όμως είναι καλό να τα επισκεφθεί κάποιος πρωί.

Η βόλτα μας κατέληξε στο Martano για πίτσα και μακαρονάδες. Super και το Martano!

4η μέρα ΜΥΤΙΛΗΝΗ-ΚΑΛΛΟΝΗ- ΠΕΤΡΑ

Η επίσκεψη στο Μουσείο του Θεόφιλου (τηλ. 22510 41644/28501 ανοιχτό 10.00-16.00 εκτός Δευτέρας) ήταν αυτή που ξεκίνησε τη μέρα μας μια και ήταν γειτονιά με το ξενοδοχείο μας. Το ίδιο πρωί, μετά λύπης, αναχωρήσαμε από το υπέροχο ξενοδοχείο για τον επόμενο προορισμό μας. Τις επόμενες τέσσερις ημέρες μείναμε στην Πέτρα, στο ΒΔ μέρος του νησιού ώστε να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε και το υπόλοιπο νησί χωρίς πολύωρες μετακινήσεις με το αυτοκίνητο. Μια ώρα κράτησε το ταξίδι για τα 80 περίπου χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε.

Περνώντας για λίγο από την Καλλονή που συναντήσαμε στο δρόμο, με τις αλυκές της και τον υδροβιότοπο γεμάτο πουλιά παρά το προχωρημένο του καλοκαιριού την είδαμε πολύβουη από τα δεκάδες αυτοκίνητα σε κίνηση ή σταματημένα όπου να ‘ναι. Δε μας έκανε καλή εντύπωση. Φύγαμε για να δούμε και τη Σκάλα της αλλά και εκεί αποφασίσαμε να μη σταματήσουμε.

Το ξενοδοχείο μας στην Πέτρα «TheofilosHotel» μας απογοήτευσε, σε αντίθεση με την Πέτρα βέβαια που είναι πανέμορφη και είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε μετά τις διαμαρτυρίες μας στον ξενοδόχο, ο οποίος άλλα δωμάτια μας έδειχνε και σε άλλα μας οδήγησε.

Μετά τη σύγχυση και αφού καταλάβαμε ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, αποφασίσαμε να μη χαλάσουμε τη διάθεσή μας. Κάναμε το μπάνιο μας στην παραλία της Πέτρας (οργανωμένη, με δωρεάν ξαπλώστρες) και το βραδάκι μετά μια μικρή περιήγηση στα στενάκια με τα παραδοσιακά μαγαζάκια φάγαμε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε. Ήταν ένα Grillhouse, “Το στέκι”, δίπλα στο ΚΑΠΗ. Ικανοποιητικό το φαγητό, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Γι αυτούς που τους αρέσει το μαγειρευτό φαγητό, στην επόμενη γωνία, στον όροφο πάνω από την καφετέρια λειτουργεί εστιατόριο του συνεταιρισμού γυναικών με σπιτικά φαγητά που λένε πως είναι πολύ νόστιμα, μαγειρεμένα με τοπικά υλικά (τηλ. 2253041238-41309).

5η μέρα – ΠΕΤΡΑ- ΑΝΑΞΟΣ- ΣΙΓΡΙ- ΕΡΕΣΟΣ

Ξημερώνοντας Σάββατο ξέσπασε δυνατή καταιγίδα. Το πρωί τα πάντα ήταν βρεγμένα και είχε λίγη συννεφιά. Ήταν ότι έπρεπε για να επισκεφθούμε το Σίγρι με το απολιθωμένο δάσος. Το δυτικό τμήμα του νησιού είναι πολύ ξεχωριστό και εντελώς διαφορετικό. Ηφαιστιογενές, άγονο, με άγρια ομορφιά. Μετά τον Σκουτάρο και το Σκαλοχώρι συνεχίσαμε για Βατούσα με το δρόμο να ελίσσεται σα φίδι. Ο οδηγός έλεγε ότι είναι ένα από τα ομορφότερα ορεινά χωριά του νησιού με μεγάλα αρχοντικά και αξιόλογα δημόσια κτίρια, διακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός. Είπαμε να κάνουμε στάση στην επιστροφή αλλά τελικά δεν έφτανε ο χρόνος.

Συνεχίσαμε ακολουθώντας το δρόμο δυτικά, περνώντας έξω από την Άντισσα και στρίβοντας δεξιά στη διασταύρωση προς Μονή Υψηλού και Σίγρι. Ο δρόμος, όπως και στις άλλες διαδρομές που κάναμε, δεν είχε καθόλου καλή σήμανση και αυτό μας δυσκόλευε αρκετά αφού ή έπρεπε να ρωτάμε ή ,όπως εδώ στην ερημιά, να μαντεύουμε την κατεύθυνση με τη βοήθεια του χάρτη.

 Τελικά, στα νοτιοδυτικά της Μονής, 9 χιλ. πριν το Σίγρι, εντοπίσαμε και επισκεφθήκαμε το ηλικίας 20 εκατομμυρίων ετών μοναδικό Απολιθωμένο Δάσος (είσοδος 2 ευρώ). Σε ένα διαμορφωμένο πάρκο 286 στρεμμάτων ,στη θέση Μπαλή αλώνια, διαπιστώσαμε πώς μια έκρηξη ηφαιστείου ήταν η αιτία να θαφτεί ολόκληρο το προϊστορικό δάσος και να απολιθωθεί διατηρώντας τέλεια τη δομή του φυτικού ιστού.Εντυπωσιακότατο! Η ζέστη όμως ήταν αρκετή γιατί πήγε μεσημέρι μέχρι να αρχίσουμε την περιήγηση. Το τοπίο γυμνό. Κάποιοι από την παρέα μετά από τη βασική διαδρομή επέλεξαν να δροσιστούν στο μικρό αναψυκτήριο.

 Αναχωρήσαμε προς αναζήτηση του Μουσείου Φυσικής ιστορίας, που τελικά ήταν μέσα στο Σίγρι. Ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε μουσείο τέτοιου επιπέδου. Πολύ όμορφη παρουσίαση πετρωμάτων, απολιθωμάτων κάθε είδους, φυτικών και ζωικών, παρουσίαση της εξέλιξης των φυτών και της δράσης των ηφαιστείων, διαδραστικοί πίνακες και προσομοιωτής σεισμών μας εντυπωσίασαν. Εκεί νοιώσαμε την αίσθηση έξι μεγάλων σεισμών στον πλανήτη. Φύγαμε ενθουσιασμένοι.

Όσο για το Σίγρι, είναι γραφικό, με το κάστρο του (μη επισκέψιμο) και την όμορφη αμμουδερή παραλία του δίπλα στο δρόμο. Ταβερνάκια και καφέ προσφέρουν ότι χρειάζεται κανείς.

Ακολουθώντας πάλι τον κεντρικό δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση φτάσαμε στη διασταύρωση της Μονής Υψηλού και πήραμε κατεύθυνση νότια προς Ερεσό. Πάλι στροφές. Υπάρχει και σύντομος δρόμος από τα νότια, μήκους 9 χιλιομέτρων (χωματόδρομος).

Γενέτειρα της Σαπφούς και του Θεόφραστου, η Ερεσός με τη Σκάλα της 3 χιλιόμετρα νοτιότερα, είναι γνωστή για την παραλία της. Μαύρη άμμος, φαρδιά παραλία μεγάλη σε μήκος. Στην είσοδο στη θάλασσα το γνωστό βότσαλο και το νερό πιο δροσερό από τις άλλες παραλίες. Η παραλία οργανωμένη αλλά μας έκανε εντύπωση ότι έπρεπε να πληρώσουμε τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες (6 ευρώ 1 ομπρ. με 2 ξαπλ.). Ωραία πράγματι η θάλασσα. Στη βόλτα μας στην παραλία είδαμε αρκετά beachbars και πολλές νεροχελώνες στο ρέμα που κατέβαζε νερό και έκοβε την παραλία σε κάποιο σημείο της. Προς την αντίθετη κατεύθυνση, πολλές ταβερνούλες με τα τραπέζια τους σε ξύλινες εξέδρες πάνω στην άμμο της παραλίας μας προκαλούσαν την ώρα εκείνη. Μια όμως, που γνωρίζαμε ότι είναι καλή, το «Σουλάτσο» μας φίλεψε εκείνη τη μέρα χταποδάκι στα κάρβουνα, μύδια αλλά και νόστιμα κρεατικά και μεζέδες της περιοχής. Μας πήρε η νύχτα δίπλα στη θάλασσα. Πήγε έντεκα μέχρι να επιστρέψουμε. Μίας ώρας ταξίδι για την επιστροφή στην Πέτρα. Μέσα στο σκοτάδι, καθώς κατηφορίζαμε την πλαγιά, το κάστρο της Μολύβου και ο βράχος της Παναγιάς στην Πέτρα έλαμπαν χρυσές κορώνες στους λόφους.

6η ΜΕΡΑ – ΜΟΛΥΒΟΣ – ΕΦΤΑΛΟΥ –ΠΕΤΡΑ

Χαλαρό το πρωινό μετά τη χθεσινή κουραστική μέρα. Αλλά, όποιος δεν κουραστεί, τίποτα δε θα δει! Τα καφεδάκια μας και κάποιες πρωινές λιχουδιές στο καφέ «Μπρίκι», το πρώτο στο λιμανάκι της Μολύβου, τα απολαύσαμε με το παραπάνω. Η βόλτα στο κάστρο της Μολύβου με την φανταστική θέα στην πόλη από κάτω, στην Πέτρα αλλά και τις ακτές της Μικράς Ασίας (σε απόσταση αναπνοής στα βόρεια) απολαυστική επίσης. Το ίδιο και το μπάνιο στην παραλία της Πέτρας αφού στην Εφταλού φυσούσε πολύ ο βοριάς. Το YakoBar μας πρόσφερε τις ξαπλώστρες πληρώνοντας μόνο την παραγγελία μας.

Σήμερα, χωρίς μετακίνηση με το αυτοκίνητο, ήταν ευκαιρία να περιηγηθούμε στα στενά της Πέτρας ( σημαντικό αρχιτεκτονικό μνημείο το αρχοντικό της Βαρελτζίδαινας, τηλ. 22530 41510) και να ανεβούμε τα 114 σκαλοπάτια της Μονής της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας. Μετά από αυτό κατευθυνθήκαμε προς την παραλιακή πλατεία όπου διοργάνωναν βραδιά παραδοσιακών χορών. Πολύς κόσμος παντού. Η επιλογή για φαγητό περιορισμένη και τελικά αποτυχημένη. Ένα παγωτό μας παρηγορεί!

Το βράδυ αργά είπαμε να δοκιμάσουμε και τη νυχτερινή ζωή της Πέτρας. Κάθε βράδυ βλέπαμε τους προβολείς από το NightClub OXY στην άκρη της χερσονήσου που κρύβει τον Μόλυβο από την Πέτρα. Προσομοιάζει την πλώρη ενός καραβιού και συγκεντρώνει όλο τον κόσμο της περιοχής που θέλει να διασκεδάσει με δυνατή ξένη μουσική. Η θέα από εκεί υπέροχη και η βραδιά που περάσαμε απολαυστική.

7η ΜΕΡΑ – ΜΟΛΥΒΟΣ- ΑΝΑΞΟΣ

Τα σχέδια σήμερα έλεγαν επίσκεψη στη βόρεια Λέσβο (Σκάλα Συκαμινιάς κ.α. ) αλλά μια και δεν είχαμε χορτάσει τον Μόλυβο συνδυάσαμε την επίσκεψη μας εκεί με το μπάνιο στη διπλανή παραλία της Ανάξου. Αφήσαμε το πρωινό στο ξενοδοχείο και το αντικαταστήσαμε με αυτό του “Bazzar” στη Μόλυβο (ακριβώς πριν την αριστερή στροφή που οδηγεί στο λιμανάκι). Μας τράβηξε εκεί η όμορφη, σκιερή βεράντα του. Όμορφο το σημείο αλλά δυστυχώς όχι και τα υπόλοιπα. Μας άρεσαν μόνο τα σάντουιτς.

Η βόλτα μας στα δαιδαλώδη λιθόστρωτα καλντερίμια ανάμεσα στα υπέροχα πετρόχτιστα αρχοντικά, κάτω από σκιασμένες από φυλλώματα πέργκολες (σαλκίμια) ήταν μοναδική αίσθηση. Δεκάδες μαγαζάκια πουλούσαν ότι μπορεί να ενδιαφέρει τους επισκέπτες. Αγοράσαμε κεραμικά από το «Νερό και Χώμα» , ρίγανη Λέσβου ( η αλήθεια είναι ότι μας την πρόσφερε ευγενικά ο καταστηματάρχης ακολουθώντας μας στο δρόμο- δεν πουλούσε Λεσβιακή ρίγανη αλλά μας έδωσε λίγη από τη δική του) και αλάτι χοντρό. Η ύπαρξη Δημοτικής Πινακοθήκης, Βιβλιοθήκης και παραρτήματος της Σχολής Καλών Τεχνών μαρτυρεί την πολιτιστική κίνηση της περιοχής. Μας έκανε εντύπωση πόσο οργανωμένοι ήταν στα πολιτιστικά τους, έχοντας προγραμματίσει ένα σωρό εκδηλώσεις, ακόμα και καλλιτεχνικά εργαστήρια για παιδιά…

Σειρά είχε το κάστρο που όμως δεν είχαμε την τύχη να βρούμε ανοιχτό παρόλο που το καλοκαίρι ισχύει διαφορετικό ωράριο από αυτό του χειμώνα που κρατάει κλειστούς τους χώρους αυτούς τις Δευτέρες (τηλ. 22530 71803). Κάναμε την περιμετρική διαδρομή του εξωτερικού τείχους θαυμάζοντας τη θέα προς τα παράλια της Μ. Ασίας, την Εφταλού, μέχρι και τη Συκαμινιά.

Επιστρέψαμε για μπάνιο στην Άναξο. Τέλεια η παραλία που ψηφίστηκε η καλύτερη από όσες επισκεφθήκαμε. Αμμουδιά μέσα έξω, οργανωμένη σε όλο το μήκος της και σκιασμένη από αρμυρίκια εκτός των ομπρελών των beachbars. Εμείς καταλήξαμε στο “Jalouse” όπου απολαύσαμε θάλασσα και σκιά μέχρι το απόγευμα, οπότε και πεινάσαμε.

Στο «Παραδοσιακό» ( στο δρόμο για Άναξο- τηλ. 2253041058 ) θελήσαμε να φάμε το βράδυ εκείνο αφού μας το είχε προτείνει μια φίλη. Μετά τη βόλτα που κάναμε με το τρενάκι (VillageTrain τηλ. 22530 72211) στους τρεις οικισμούς, ανεβήκαμε από την Πέτρα, μας πήγε Άναξο- Πέτρα – Μόλυβο- Πέτρα σε 1 ώρα. Ατυχήσαμε με το «Παραδοσιακό» που ήταν γεμάτο και φάγαμε στο “Reef”, μια ταβέρνα στην παραλία της Πέτρας δίπλα στη θάλασσα. Πολύ νόστιμα πιάτα και μεγάλες οι μερίδες. Εξαιρετικό και το σέρβις!

Τελευταία μας βραδιά! Ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση ώστε το πρωί να έχουμε το χρόνο να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στη Μυτιλήνη για τα απαραίτητα ψώνια (λαδοτύρι, σαρδέλες) και ένα καφεδάκι στο λιμάνι πριν πάμε στο αεροδρόμιο και παραδώσουμε τα αυτοκίνητα (Lesvoscarrental, τηλ. 2251027825).

RESUME

Οι 7ημερες διακοπές μας στη Λέσβο μας γέμισαν εικόνες μοναδικές που δε συναντήσαμε σε άλλο νησί. Χαρακτηριστικά θα θυμόμαστε την ποικιλότητα του φυσικού περιβάλλοντος. Βουνά κατάφυτα (ελιές, πεύκα, πλατάνια αλλά και βελανιδιές), χείμαρροι, πολυάριθμες πηγές, βράχια ηφαιστειακά, θερμές πηγές παντού, δεκάδες παραλίες, υγροβιότοποι αλλά και η σπάνια ποικιλία αρχιτεκτονικών μορφών που συναντά κανείς εδώ συνθέτουν μια εικόνα που θα μας μείνει αξέχαστη. Οι ημέρες ήταν λίγες για να την ανακαλύψουμε όπως θα έπρεπε. Νομίζω πως ούτε ένα δεκαήμερο είναι αρκετό. Αφήσαμε την επίσκεψη στη Συκαμινιά στα βόρεια, τα Βατερά και τον Πολίχνιτο στα νότια αλλά και τη σπουδαία, όπως λένε, Αγιάσο στα κεντρικά ορεινά του νησιού.

TIPS

Κάθε καλοκαίρι, ο Δήμος Μυτιλήνης, οργανώνει κύκλο πολιτιστικών εκδηλώσεων με τον τίτλο “Λεσβιακό Καλοκαίρι”. Συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες και είναι ωραίο να το παρακολουθήσει κανείς.

Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, πραγματοποιείται και η “Γιορτή του ούζου” στο πλαίσιο της οποίας, οι ντόπιοι παραγωγοί προσφέρουν δωρεάν ούζο.

Τα αρχοντικά της Μυτιλήνης