Πάσχα του 2015. Νωρίς – νωρίς αυτή τη χρονιά. Πάντα πηγαίνουμε κάπου τη λαμπροβδομάδα αλλά αυτή τη φορά το σκεφτόμασταν. Ο καιρός άστατος. Βροχές και κρύο. Η εκδρομή κανονίστηκε με αφορμή τις φωτογραφίες ενός ξενοδοχείου που έκλεισε η Βάσια (ανηψιά) για ένα διήμερο στο Πάπιγκο και μάλιστα από το Βέλγιο. Είκοσι χρόνια είχαμε να πάμε από κει. Ζηλέψαμε! Και το ξενοδοχείο και τον προορισμό.

  Αμέσως κανονίστηκαν όλα. Μια βραδιά στο Astra Inn (δυστυχώς δεν υπήρχε διαθεσιμότητα για δεύτερη), στο Πάπιγκο και μια στο Gamilla Rocks Mountain Hotel στην Αρίστη. Τρίτη του Πάσχα πρωί πρωί ξεκινάμε από Βέροια για Ζαγόρια. Σε λιγότερο από δυο ώρες αφήνουμε τα Γιάννενα και συνεχίζουμε για Ζαγοροχώρια με βόρεια κατεύθυνση (προς Κόνιτσα). Στα 35 χλμ. περνάμε το ιστορικό Καλπάκι (στην είσοδο του οποίου υπάρχει Πολεμικό Μουσείο). Ακόμη 4 χλμ. και μια πινακίδα μας δείχνει το δρόμο που φεύγει δεξιά προς Αρίστη (10 χλμ.) και Πάπιγκο (23 χλμ.)Tip : Βενζινάδικο λειτουργεί κάτω στο Καλπάκι. Πιο πάνω δεν πρόκειται να βρούμε.

  Στρίβουμε λοιπόν δεξιά και αρχίζουμε σιγά – σιγά να ανηφορίζουμε. Σε 4 χλμ. περνάμε μέσα από το χωριό Μεσοβούνι και ακόμη 4 χλμ. δίπλα από το χωριό Άγιος Μηνάς. 2 χλμ. μετά φτάνουμε στην όμορφη Αρίστη. Τη διασχίζουμε παίρνοντας το δρόμο για το Πάπιγκο.

  Μετά από 3 χλμ. περίπου βλέπουμε μία πινακίδα δεξιά που μας δείχνει το μονοπάτι προς Παναγία Σπηλιώτισσα. (Υπάρχει και ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για παρκάρισμα). Ένα νεόχτιστο γεφύρι και ακόμη 5΄ λεπτά περπάτημα μας οδηγούν στη μονή που χτίστηκε το 1579 σε καταπληκτική τοποθεσία, ακριβώς πάνω από το ποτάμι. «Διαθέτει εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, ενώ χρησίμευε και ως καταφύγιο για τους κατοίκους όταν κινδύνευαν. Μετά το σεισμό του 1897 εγκαταλείφθηκε πλήρως. Έχει πλέον συντηρηθεί και είναι αρκετά περιποιημένη αλλά το καθολικό δεν είναι επισκέψιμο.» έλεγε ο οδηγός που διάβαζα. Εγκαταλειμμένη πράγματι, αξίζει να πας μέχρι εκεί μόνο για τη διαδρομή μέσα στο πανύψηλο πλατανόδασος αλλά κυρίως για την μαγευτική θέα από το βράχο του καμπαναριού, αν θελήσεις να σκαρφαλώσεις μέχρι εκεί.

  Επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο, κατηφορίζουμε για άλλα 400 μ. και ξαφνικά αντικρίζουμε τη γέφυρα και το ποτάμι! (προσοχή! η στενή τσιμεντένια γέφυρα δε χωράει δύο αυτοκίνητα να διασταυρωθούν. Είναι τοξωτή και ιδιαίτερα οξυκόρυφη, με αποτέλεσμα ο οδηγός που στέκεται στη μία άκρη της γέφυρας να μην έχει οπτική επαφή παρά μόνο με τη μισή γέφυρα!) Μόλις περάσαμε απέναντι, παρκάραμε δεξιά στο πλάτωμα κάτω από τα πλατάνια. Το νερό που έπεσε φέτος έχει αλλάξει τη διαμόρφωση του τοπίου. Αλλιώς το θυμόμασταν. Αυτό που δεν άλλαξε καθόλου όμως είναι τα κρυστάλλινα σμαραγδιά νερά του Βοϊδομάτη. Ο τόπος στις όχθες του σφύζει από ζωή. Δεκάδες επισκέπτες, άλλοι να θαυμάζουν το τοπίο, άλλοι να φωτογραφίζονται και οι περισσότεροι να ετοιμάζονται να κατεβούν το ποτάμι κάνοντας rafting. Φουσκωτές βάρκες, σωσίβια, εκπαιδευτές…… , 25 ευρώ το άτομο, μας λένε, κοστίζει η συμμετοχή για μια κατάβαση μέχρι την Κλειδωνιά.

  (Από αυτό το σημείο, ξεκινάει μονοπάτι με προορισμό τις πηγές του ποταμού. Μέσα από το πυκνό πλατανόδασος και με κατεύθυνση αντίθετη με τη ροή του ποταμού, με χαλαρούς ρυθμούς, περίπου σε τρεις ώρες θα φτάσουμε στις πηγές του Βοϊδομάτη. Τριγύρω, από δεκάδες κεφαλάρια και νερομάνες ξεχύνονται με ορμή μέσα από τα σωθικά του βουνού απίστευτες ποσότητες παγωμένου νερού! Ένα σκηνικό πραγματικά υποβλητικό…). Ο Βοϊδομάτης είναι ένα από τα πιο καθαρά αλλά και από τα πιο κρύα ποτάμια της Ευρώπης, αφού τα νερά του ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού, σε περίοδο καύσωνα, δεν ξεπερνούν σε θερμοκρασία τους 6°C – 7°C. Ετυμολογικά ο όρος Βοϊδομάτης πιθανολογείται ότι οφείλεται στο σλαβικό “βόντα μάτε”, που σημαίνει νερομάνα.

  Πίσω στο αυτοκίνητο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε για Πάπιγκο απότομα στριφογυρίζοντας τον φιδωτό δρόμο: μέσα σε απόσταση 3 χλμ. από το ποτάμι θα περάσουμε τουλάχιστον 17-18 φορές από φουρκέτες 180°, δηλαδή τα περιβόητα “καγκέλια του Πάπιγκου”, όπου χρειάζεται αυξημένη προσοχή όταν το οδόστρωμα είναι ολισθηρό και μάλιστα στην κατηφόρα. Μετά τα καγκέλια η κατάσταση ομαλοποιείται.

  Φτάνουμε στο Πάπιγκο! Στα αριστερά μας υπάρχει ευρύχωρο δωρεάν πάρκινγκ, αν θέλουμε να αφήσουμε το όχημά μας και να συνεχίσουμε με τα πόδια (εκτός αν έχουμε να ξεφορτώσουμε βαλίτσες κλπ.) Μπροστά μας βλέπουμε την πρώτη εκκλησία του χωριού, που ολοκληρώθηκε το 1852 και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Βλάσιο. Ακριβώς δίπλα της βρίσκεται και το επιβλητικό εξάγωνο πέτρινο καμπαναριό του 1887. Λίγα μέτρα μετά το ναό θα βρούμε και την “Καλλίνειο Σχολή” που χτίσθηκε το 1897 και στεγάζει το δημοτικό σχολείο/νηπιαγωγείο με ελάχιστους μαθητές στο δυναμικό του. Το χωριό βέβαια είχε ελληνικό σχολείο ήδη από το 1780.

  Το Πάπιγκο(980 μ. υψόμετρο)είναι στην ουσία δύο χωριά ή αν προτιμάτε ένα χωριό με δύο μαχαλάδες. Πρώτα μπαίνουμε στο Πάπιγκο (έτσι το γράφει η ταμπέλα, δηλαδή τυπικά δεν υπάρχει “Μεγάλο Πάπιγκο”) και 3 χλμ. μετά στο Μικρό Πάπιγκο(1.040 μ), (65 χλμ. από τα Γιάννενα). Είναι σίγουρα από τα ωραιότερα χωριά του Ζαγορίου, ίσως και τα πιο τουριστικά, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι έχουν χαρακτηρισθεί προστατευόμενοι παραδοσιακοί οικισμοί. Ο πληθυσμός στο Πάπιγκο μειώθηκε αισθητά κατά τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 και έφτασε κατά την απογραφή του 1971 να αριθμεί μόλις 95 κατοίκους. Ήδη όμως, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 παρουσιάζει σταδιακή αύξηση κι έτσι σήμερα προσεγγίζει τους 250 κατοίκους (και στους δύο οικισμούς μαζί). Στο Πάπιγκο ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο η τέχνη των Ζαγορίσιων μαστόρων να αξιοποιούν καταπληκτικά το μόνο αγαθό που έδωσε η φύση σε αφθονία σε τούτη τη γωνιά της πατρίδας μας: την πέτρα. Πανέμορφα παραδοσιακά σπίτια με πέτρινη σκεπή, καλοδιατηρημένα καλντερίμια, όμορφες πέτρινες βρύσες, όλα από πέτρα. Κι όλα αυτά με φόντο τους “Πύργους της Αστράκας”, μια σειρά από πέντε τεράστιους βραχώδεις σχηματισμούς του όρους Γκαμήλα (ή Τύμφη) που υψώνονται ακριβώς πάνω από τα σπίτια, πραγματικό χάρμα οφθαλμών. Εκεί ακριβώς στο τέλος του χωριού ήταν και το ξενοδοχείο μας. Με τους πύργους αντίκρυ. Πεζούλια, γωνιές με λουλούδια, τραπεζάκια στον ήλιο. Κοιτάμε πιο ψηλά στο βουνό. Το Μικρό Πάπιγκο διακρίνεται σκαρφαλωμένο στη Τύμφη. Την επόμενη ώρα πίναμε τον καφέ μας στη βεράντα του ξενοδοχείου “Mikro Parigo” στο ψηλότερο σημείο του χωριού και λίγο αργότερα δοκιμάζαμε χορτόπιτα ζαγορίσια, καπνιστό λουκάνικο και ψητά μανιτάρια στο εστιατόριο του Astra Inn. Στην αυλή, με έναν υπέροχο ήλιο!

  Το βράδυ το χωριό διατηρεί την ομορφιά του, με τα κίτρινα φώτα στους δρόμους και την ησυχία που αντανακλά τα βήματά μας στα καλντερίμια να το κάνουν ακόμα πιο ατμοσφαιρικό. Καφέ στην αυλή και αργότερα ποτάκι στου «Κούλη», παλιό café, δίπλα στο τζάκι.

  Το υπέροχο πρωινό της επόμενης μέρας ανέβασε το ταξιδάκι στην κορυφή της αξιολόγησης. Νόστιμο, σπιτικό πρωινό σε υπέροχο χώρο, καφεδάκι στην αυλή, κουβεντούλα με τους ανθρώπους του Astra… Με απροθυμία σηκωνόμαστε για την πρωινή μας βόλτα. Στο δρόμο για Μικρό Πάπιγκο (3 χλμ.), στα μισά του περίπου και στα δεξιά μας, κατεβαίνουμε μονοπάτι που οδηγεί σε ρεματιά με όμορφο πέτρινο γεφύρι. Το ίδιο ρέμα, λίγο πιο πάνω, στα αριστερά του δρόμου αυτή τη φορά, διακρίνουμε καταπράσινη ρεματιά. Είναι το ρέμα του Ρογκοβού, το οποίο σχηματίζει μεγάλες φυσικές πισίνες, που οι ντόπιοι ονομάζουν οβίρες ή κολυμπήθρες. Εδώ κατά τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού πολύς κόσμος κάνει το μπανάκι του.

  Συνεχίζοντας, φτάνουμε στο Μικρό Πάπιγκο. Τα αυτοκίνητα ευτυχώς δεν μπορούν να μπουν μέσα στα στενά λιθόστρωτα καλντερίμια. Όλοι παρκάρουν δίπλα στην εκκλησία των Ταξιαρχών με τον αιωνόβιο πλάτανο. Κατηφορίζουμε στο σοκάκι και στα 40 μ. στα αριστερά μας βρίσκουμε το «Κέντρο Ενημέρωσης για τη Φύση και τον Πολιτισμό στο Ζαγόρι», το οποίο δημιούργησε το WWF στο κτήριο του παλιού δημοτικού σχολείου, δωρεά του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλου. Ανοιχτό για επίσκεψη: Καθημερινά και Σ/Κ (εκτός Δευτέρας) 9.30- 15.00 (τηλ. 2653025096) Πολύ ενημερωτικό υλικό για την περιοχή από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου- Αώου με κάθε φύσης πληροφορίες!

Εκεί μας ενημερώνουν για τα πολλά μονοπάτια που προσφέρουν διαδρομές κάθε δυσκολίας:

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

Μικρό Πάπιγκο – Δρακόλιμνη: 3 h (χωρίς την επιστροφή)	Μονοδένδρι – Μικρό Πάπιγκο: 7 h (διάβαση Χαράδρας Βίκου)
Μικρό Πάπιγκο – Γκαμήλα: 5 h (χωρίς την επιστροφή)	Καπέσοβο – Βραδέτο: 1.30 h (με την επιστροφή)
Μικρό Πάπιγκο- Κόκκινο λιθάρι 40’ (χωρίς επιστροφή)	Γέφυρα Κλειδωνιάς – Γέφυρα Πάπιγκου: 2.30΄ h
Άνω ή Παλιά Κλειδωνιά – Μεγάλο Πάπιγκο: 2 h	Βίκος – πηγές Βοϊδομάτη: 1. 30h (με την επιστροφή)

   Το Μικρό Πάπιγκο, σε υψόμετρο 1.700 μ., αποτελεί βάση για πολλούς ορειβάτες που ξεκινούν την ανάβαση είτε προς τη θρυλική Δρακόλιμνη, είτε προς τα διάσημα σπηλαιοβάραθρα της Αστράκας, είτε προς την κορυφή (2.497 μ.). Το καλοσημαδεμένο μονοπάτι αρχίζει από τα τελευταία σπίτια του χωριού, ύστερα από μία ώρα βγαίνει από το δάσος, ανηφορίζει σε γυμνό τοπίο, περνάει τέσσερις πηγές σε διαφορετικά υψόμετρα και οδηγεί στο ορειβατικό καταφύγιο στα 1.940 μ. (τηλ. 6973223100). Από κει κατηφορίζει μέχρι την ξερόλουτσα του Τσουμάνη και τελικά ανεβαίνει (σε συνολικά 4 με 5 ώρες από το Μικρό Πάπιγκο) ως τα 2.050 μ. στην περίφημη Δρακόλιμνη, πόλο έλξης τόσο για Έλληνες όσο και για αλλοδαπούς ορειβάτες. Έχει σχήμα καρδιάς, έκταση περίπου 8 στρέμματα, διάμετρο περίπου 120 μ., μέγιστο βάθος γύρω στα 12 μ. και θερμοκρασία νερού σε περίοδο καύσωνα 18°-19° C, οπότε και πολλοί τολμηροί επιχειρούν μια βουτιά. Στη λίμνη ζουν αλπικοί τρίτωνες, κάτι μικροσκοπικές σαυρίτσες. Ανεβαίνουμε εύκολα στο χείλος του γκρεμού και ξετυλίγονται μπροστά μας εικόνες απείρου κάλλους: η Αλβανία, ο Γράμμος, ο Σμόλικας, η Βασιλίτσα, η Κόνιτσα, η λάκκα του Αώου, η Μονή Στομίου, όλα στο πιάτο. Αυτό κάναμε κι εμείς ένα καλοκαίρι 20 χρόνια πριν. Μοναδική εμπειρία! Αυτή την εποχή όμως η ανάβαση είναι αδύνατη για τους πολλούς. Οι κορυφές είναι ακόμη άσπρες από το χιόνι και το «καταφύγιο κλειστό», έλεγε η ενημερωτική πινακίδα στο δρόμο!

  Άλλος μαγνήτης στην Γκαμήλα είναι τα 5 παγκοσμίου φήμης σπηλαιοβάραθρά της. Πιο γνωστά τα “Προβατίνα” και “Χάσμα του Έπους”. Ειδικότερα, η Προβατίνα είναι ένα εντελώς κατακόρυφο φυσικό πηγάδι με βάθος περίπου 407 μ., το δεύτερο βαθύτερο του πλανήτη. Κατάβαση εφικτή μόνο με συνοδεία έμπειρων σπηλαιολόγων αναρριχητών.

  Μετά τη βόλτα στα στενά του Μικρού Πάπιγκου κατηφορίζουμε για την Αρίστη. Η Αρίστη είναι άλλος ένας παραδοσιακός οικισμός. Απέχει 49 χλμ. από τα Γιάννενα. Έχει 650 μ. υψόμετρο στην πλατεία. Μέχρι και το 1928 το χωριό λεγόταν Αρτσίστα. Εδώ διαβιούν μόνιμα περίπου 130 κάτοικοι. Η Αρίστη είναι πνιγμένη στο πράσινο και διαθέτει αρκετά καλοδιατηρημένα πέτρινα αρχοντικά, εκ των οποίων τα περισσότερα με θέα προς την Αστράκα. Αρκετά ξενοδοχεία/παραδοσιακοί ξενώνες, όλα εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Στην πλατεία θα βρούμε ταβέρνες, καφενείο, το σχολείο, μία πέτρινη βρύση και την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, χτισμένη το 1718.

  Κοντά στην πλατεία θα βρούμε πινακίδες που μας δείχνουν το δρόμο προς τα χωριά Βίκος, Ελαφότοπος, Κάτω Πεδινά, Άνω Πεδινά, Βίτσα και Μονοδένδρι. Ύστερα από 600 μ. ο δρόμος διακλαδίζεται. Ευθεία συνεχίζει προς το χωριό Βίκος, ενώ αν στρίψουμε δεξιά παίρνουμε το δρόμο που ασφαλτοστρώθηκε το 2001 και οδηγεί στον Ελαφότοπο και τα Άνω Πεδινά.( Σήμερα Αρίστη – Ελαφότοπος είναι πια μόνον 6 χλμ. ενώ παλαιότερα γύρω-γύρω ήθελες 28! Από κει πέρα όποιος θέλει μπορεί να συνεχίσει προς Βίτσα και Μονοδένδρι.)

  Αφήνουμε τις αποσκευές στο ξενοδοχείο και παίρνουμε το δρόμο για το χωριό Βίκος, που απέχει 5 χλμ. από την Αρίστη. Ο Βίκος έχει υψόμετρο 770 μ. και περίπου 25 μόνιμους κατοίκους και 2-3 ταβερνούλες γύρω στην πλατεία. Παρκάρουμε στην πλατεία με την εκκλησία, τον ξενώνα και το παλιό σχολείο. Περπατάμε για ακόμη 150 μ. ακολουθώντας τις πινακίδες, ώσπου βγαίνουμε στο παλιό πέτρινο αλώνι του χωριού. Δίπλα στο αλώνι έχει στηθεί ένα ξύλινο κιόσκι, ιδανικό σημείο για να απολαύσει κανείς τη θέα προς το διάσημο φαράγγι του Βίκου. Μια αίσθηση ελευθερίας σου επιβάλλεται από το εντυπωσιακό βάθος μπροστά σου! Φαράγγι με ρεκόρ παγκόσμιο, μια και είναι το βαθύτερο σε σχέση με το πλάτος του (βάθος 900 και πλάτος 1100 μέτρα σε ένα σημείο του). Στην περιοχή δεν επιτρέπονται κτηνοτροφία και υλοτομία ή άλλες δραστηριότητες που αλλοιώνουν το περιβάλλον, πράγμα που ευνόησε την ανάπτυξη και διατήρηση μιας μοναδικής βιοποικιλότητας. Από το σημείο αυτό κάτω χαμηλά, δίπλα στο ποτάμι διακρίνεται ένα μικρό εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγία. Από το κιόσκι ξεκινάει ένα μονοπάτι, στρωμένο με ζαγορίσια πέτρα, που σε 15 λεπτά της ώρας σε βγάζει στο εκκλησάκι και από κει σε άλλα 20 λεπτά στις πηγές του Βοϊδομάτη. Η υψομετρική διαφορά μεγάλη οπότε η ανηφόρα στην επιστροφή δύσκολη!!

  Για φαγητό το μεσημέρι επιστρέφουμε στο AstraInn. Να απολαύσουμε ξανά φαγητό, θέα, καθαρό αέρα. Σίγουρη επιλογή!

  Αυτή τη δεύτερη βραδιά μένουμε στο Gamilla Mountain Hotel στην Αρίστη. Υπέροχο ξενοδοχείο κι αυτό, με μεγαλύτερη έμφαση στη διακόσμηση. Όλα προσεγμένα στη λεπτομέρεια! Πεντακάθαρο με θέα στους Πύργους και μια ηρεμία παντού.

Στην όμορφη πλακόστρωτη πλατεία πίνουμε τον καφέ μας την ώρα που δύει ο ήλιος και χρωματίζει κόκκινους τους βράχους της Αστράκας. Εκεί και το ποτό μας αργότερα, ακούγοντας ρετρό τραγούδια στο μοναδικό ίσως «τύπου μπαράκι» του χωριού. Το βράδυ στο δωμάτιο μόνο τα κοτσίφια ακούγονται στα κλαδιά του δέντρου δίπλα στο παράθυρο. Αφήνουμε λίγο ανοιχτό το παράθυρο να τ’ ακούμε. Με το κελάηδημά τους ξυπνάμε το άλλο πρωί. Το πρωινό στο ξενοδοχείο, σε πολύ ωραία αίθουσα, ικανοποιητικό αλλά τυποποιημένο. Η σύγκριση αναπόφευκτη. Πίνοντας τον καφέ μας στη βεράντα, με τον πρωινό ήλιο να μας ζεσταίνει ευχάριστα, αποφασίζουμε να μην επιστρέψουμε στα Γιάννενα από το δρόμο που ήρθαμε αλλά να πάρουμε το δρόμο προς Ελαφότοπο, Άνω/Κάτω Πεδικά κλπ. Πολύ σύντομα λοιπόν φτάνουμε πρώτα στον Ελαφότοπο. Έρημο το χωριό. Νοιώθουμε σαν να είμαστε μόνοι. Ένας ηλικιωμένος κύριος μόνο μας καλωσορίζει στη είσοδο του χωριού. Μοιάζει να περιμένει καιρό κάποιον να κουβεντιάσει. Μας λέει ότι μόνο 25 άνθρωποι μένουν στο χωριό μόνιμα. Εδώ λειτουργεί λέει κι ένας ξενώνας με εστιατόριο, έχει και ακόμη ένα ταβερνάκι και ένα δύο καφενεδάκια. Στη βόλτα μας στα καλντερίμια παρατηρούμε ότι πολλά παλιά σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί, φτιάχνονται και τα πέτρινα δρομάκια…… όμως πότε τα χρησιμοποιούν οι κάτοχοί τους;

  Κατηφορίζουμε πίσω στη διασταύρωση και συνεχίζουμε αριστερά στο δρόμο που οδηγεί στα δυο Πεδινά. Δεξιά μας αφήνουμε τα Κάτω και αριστερά στρίβουμε για τα Άνω Πεδινά , ένα από τα πιο γραφικά Ζαγοροχώρια. Έχουν υψόμετρο 960 μ. και πληθυσμό 100 περίπου μόνιμων κατοίκων. Το χωριό έχει πλούσια ιστορία. Εδώ γεννήθηκε ο μεγάλος δάσκαλος του γένους Νεόφυτος Δούκας, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Άλλη μεγάλη προσωπικότητα του 19ου αι. ήταν ο γιατρός, ιστορικός, φιλόσοφος και συγγραφέας Ιωάννης Λαμπρίδης αλλά και ο τοπικός ευεργέτης Ιωάννης Λαμπριάδης, που ίδρυσε στο χωριό το 1934 τη Λαμπριάδειο Οικοκυρική Σχολή που από το 2012 στεγάζει τον Σταθμό Έρευνας Πεδίου του τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

  Αξιοθέατο του χωριού η φρουριακού στυλ Μονή Ευαγγελίστριας (1647). Εκεί μέσα, στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, είχε στηθεί ένα μικρό “κρυφό σχολειό” καθώς και ο ναός του Αγ. Δημητρίου στο κέντρο του χωριού.

  Συνεχίζουμε το δρόμο της επιστροφής προς Γιάννενα, μέσω του δρόμου προς Βίτσα. Στις διασταυρώσεις που συναντάμε διαλέγουμε πάντα την κατεύθυνση προς τα δεξιά μέχρο να βγούμε στην επαρχιακή οδό Καλπακίου-Ιωαννίνων. Πολύ σύντομα φτάνουμε στα Γιάννενα. Στάση για μπυρίτσα δίπλα στη λίμνη και επιστροφή στη Βέροια. Το μυαλό μου δεν πρόλαβε να επιστρέψει μαζί μου όμως! Είναι ακόμα στον τόπο εκείνο με τη μοναδική φύση ,πάνω στην καρδιά της βόρειας Πίνδου. Στα ψηλά και ογκώδη βουνά με τα πράσινα δάση ,τις εύφορες κοιλάδες ,τα καταπράσινα οροπέδια, τις αμόλυντες λίμνες και τα ορμητικά ποτάμια, όλα μοναδικοί θησαυροί του περήφανου αυτού τόπου.

  Άλλες επιλογές για φαγητό στην περιοχή θα βρείτε στην παρακάτω λίστα. Εμείς δεν τις δοκιμάσαμε όλες, ακούσαμε όμως γι’ αυτές από άλλους. Αν εσείς τις δοκιμάσετε, μπορείτε να μας πείτε τη γνώμη σας γράφοντας ένα σχόλιο στο άρθρο!

ΠΑΠΙΓΚΟ

Εστιατόριο ξενοδοχείου Άστρα. Ανήκει στην οικογένεια Σπύρου, Κώστα και Χριστόφορου Τσουμάνη. Πίτες, φέτα ηπειρώτικη, γαλοτύρι, σούπες, γιουβέτσι, κουνέλι στιφάδο κλπ. Τηλ. 2653042108.

Ταβέρνα Καλλιόπη. Στο καλντερίμι που ξεκινά από την εκκλησία και περνάει δίπλα από το παλιό σχολείο. Από τις παλαιότερες στα Ζαγοροχώρια (λειτουργεί από το 1983). Η κα Καλλιόπη Μπίτου φτιάχνει μεταξύ άλλων και το περίφημο παπρικάσι, δηλαδή κομματάκια χοιρινού μέσα σε πικάντικη καυτερή κόκκινη σάλτσα. Τηλ. 2653041081.

Ταβέρνα Γιώργος Ιωαννίδης. Στην είσοδο του χωριού, απέναντι από την εκκλησία. Πίτες, σούπες, αγριογούρουνο με δαμάσκηνα, κόκορας κρασάτος κλπ. Τηλ. 2653041124.

Ταβέρνα Νίκος & Ιουλία Τσουμάνη. Στον ομώνυμο ξενώνα. Λειτουργεί από το 1992. Ετοιμάζει πίτες, χοιρινό πρασοσέλινο, αρνάκι στη γάστρα με πατάτες κλπ. Τηλ. 2653041893 & 6973682252.

Ταβέρνα Αστράκα. Σε χώρο που παλαιότερα λειτουργούσε ως μπαράκι. Τηλ. 2653042034, 2653041693, 6948204546 & 6974049104.

Εστιατόριο Κονάκι. Στον ομώνυμο ξενώνα. Πίτες ζαγορίσιες, ορεκτικά, σούβλες, ψητά στα κάρβουνα και ντόπιο τσίπουρο. Τηλ. 2653041254, 2653042238, 2651037604, 6937475145 & 6979005312.

ΜΙΚΡΟ ΠΑΠΙΓΚΟ

Ταβέρνα ξενώνα Δίας. Από το 1990 σερβίρει εξαιρετική σούπα μοσχαράκι με λαχανικά, φασολάδα, αρνάκι φρικασέ κλπ. Τηλ. 2653041257 & 2653041892.

Εστιατόριο στον ξενώνα Μικρό Πάπιγκο 1700. Τηλ. 2653041179 & 2653041094.

ΑΡΙΣΤΗ

Εστιατόριο Εν Αρίστη. Στην πλατεία. Εδώ λειτουργούσε πολύ παλιά το καφενείο του χωριού. Σερβίρει αρνάκι κοκκινιστό με χυλοπίτες, αγριογούρουνο κρασάτο με δαμάσκηνα, σούπα μοσχαράκι βραστό με λαχανικά, κουνέλι στιφάδο, κοτόπουλο λεμονάτο με πατατούλες, χειροποίητες πίτες, φρέσκιες σαλάτες, τυρί κατσικίσιο και τσίπουρο ηπειρώτικο. Τηλ. 2653042103 & 6998423444.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Ζήσης. Έχει και ωραίο τζάκι. Σπεσιαλιτέ οι πίτες. Τηλ. 2653041147 & 2653041088.

Στο εστιατόριο Salvia, μέσα στο ξενοδοχείο Aristi Mountain Resort. Το μενού περιλαμβάνει κοτόσουπα, κατσικάκι γιουβέτσι στη γάστρα, ψητά λαχανικά και πίτες ζαγορίσιες. Τηλ. 2653041330 & 6943105011.

Στο Χάνι της Αρίστης. Πίτες έχει πάντα, όπως επίσης και καμιά σούπα. Σούβλες βάζει το Σαβ/κο. Τα άλλα ανάλογα με την κίνηση. Τηλ. 2653042150.

Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Ταξιάρχες. Αυθεντική ζαγορίσια κουζίνα. Τηλ. 2653041888.

ΒΙΚΟΣ

Ταβέρνα Χριστόφορος Τσουμάνης. Πολύ καλό φαγητό. Τηλ. 2653042170.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Καρπούζη. Όλα της ώρας. Τηλ. 2653041176.

Στο εστιατόριο του ξενώνα Ντινούλη. Τηλ. 2653042111, 2653042112 & 6932795180